Το tralala.gr σας παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα εκπληκτικό video-πορτραίτο σε συνεργασία με την TRINItree Entertainment καθώς και μία αποκλειστική συνέντευξη για όλα όσα τον απασχολούν!
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΒΙΝΤΕΟ – ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ,
ΓΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
Μουσικό Πορτραίτο του μουσικού και παραγωγού Sundayman απο τον Αρη Καλογεροπουλο και την TRINItree Entertainment
Camera Operator: Ares Kalogeropoulos
Photography & Lighting: Ares Kalogeropoulos
Sound and original music: Sundayman
Υποτιτλισμός: tralala.gr
Στο video-Πορτραίτο παραπάνω μιλάς για τα πρώτα σου ακούσματα και τις μουσικές επιρροές από το οικογενειακό περιβάλλον σου! Επιρροές που ακόμη σε … ακολουθούν και σε εμπνέουν! Βλέπω ένα στούντιο που θα το χαρακτήριζα Back to the past!
Η αλήθεια είναι ότι λατρεύω τον αναλογικό ηλεκτρονικό ήχο. Έχει περάσει, σαν να λέμε, στο DNA μου. Μεγάλωσα με αυτόν! Προσπαθούσα να καταλάβω τι είναι αυτό που με συγκινούσε όταν άκουγα ηχογραφήματα της δεκαετίας του 70, πέραν της ίδιας της μουσικής, και τελικά κατέληξα στο ότι τα αναλογικά Synthesizers έχουν «ψυχή». Δεν μιλάω απλά για τον δεδομένο ζεστό ήχο τους, αλλά για το ότι συμπεριφέρονται σχεδόν όπως τα ακουστικά όργανα. Παράγουν αρμονικές συχνότητες όπως και ένα πιάνο ή μία κιθάρα, ξεκουρδίζονται όπως ένα βιολί ή ένα Contra Bass, όταν τα προσέχεις και τα μεταχειρίζεσαι με αγάπη, στο ανταποδίδουν, διότι με μία απλή κίνηση ενός κουμπιού, μπορούν να παράξουν μαγικά ηχοχρώματα που σου δίνουν την έμπνευση και το κίνητρο να γράψεις μουσική. Φυσικά όλα αυτά άρχισα να τα βιώνω πιο έντονα, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία τα τελευταία 2 χρόνια να αποκτήσω στο Studio μου κάποια (μεταχειρισμένα φυσικά) analog synths των 70’s. Επομένως τον τελευταίο καιρό διασκεδάζω μουσικά με το να αναπαράγω τους ήχους με τους οποίους αν θες «ανδρώθηκα» ως μουσικός. Πίστεψε με, είναι διαφορετικά να στο λέω από το να τ’ ακούς ζωντανά!
Να σε πάω πίσω στο παρελθόν λοιπόν! Θυμάσαι το πρώτο σου μουσικό όργανο αλλά και τα συναισθήματα όταν άγγιξες τα πλήκτρα του?
Σίγουρα δεν ήταν αναλογικό! Αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν το M1 της Korg. Ένα απο τα πρώτα digital workstation synths με πολύ καλό ήχο για τα δεδομένα της εποχής των 90’s, εντελώς διαφορετικής λογικής από όλα τ’ άλλα synthesizers. Τώρα που με βάζεις σε αυτό το trip θυμάμαι ότι από τη στιγμή που το απέκτησα, άρχισε και η κατρακύλα μου στο σχολείο. Είχα πάθει shock! Δεν διάβαζα σχεδόν καθόλου, ούτε καν για το εθνικό ωδείο που υποτίθεται ότι αγαπούσα να μελετάω πιάνο. Ήμουν 16 ετών και αντί να βγαίνω με τους φίλους μου έξω για μπύρες και γκόμενες, προτιμούσα να μένω μόνος μου ατελείωτες ώρες και να πειραματίζομαι με το M1. Είχα αποκτήσει μία ιδιαίτερη εξάρτηση θα έλεγα, χωρις όμως κακές συνέπειες. Όμορφα χρόνια!
Αν σου έλεγα να μου περιγράψεις συνοπτικά τις σημαντικότερες στιγμές της πορείας σου, ποιές θα ήταν αυτές?
Η πρώτη μου συνεργασία ως μουσικός παραγωγός και συνθέτης το 1999 με την M-Beat records, μια μικρή ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία στο L.A., ενός πολύ καλού μου φίλου, του Θάνου Παπαδημητρίου, που μου έδωσε τη δυνατότητα να δισκογραφήσω τη μουσική μου μέσα απο πολλά compilations στην Αμερική, και φυσικά και στην Ελλάδα, πχ η συλογή με τίτλο “Iodium”. Με υπερηφάνεια μπορώ να πω ότι ήταν η πρώτη Ελληνική Chill Out συλλογή τον Ιούνιο του 99 που κυκλοφόρησε και εκτός Ελληνικών συνόρων. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και το γνωστό περιοδικό Billboard. Το σημαντικό αυτής της εμπειρίας ήταν ότι έμαθα να δουλεύω πολύ, να δουλεύω με τη νοοτροπία των παραγωγών του εξωτερικού, και κυρίως να μάθω τα μικρά ή μεγάλα μυστικά της μουσικής βιομηχανίας. Τα κάλα και τα κακά της. Αυτή η μικρή διαδρομή σταμάτησε το 2004. Και μέχρι και το 2008 δεν ξαναασχολήθηκα επαγγελματικά με τη δισκογραφία, παρά μόνο εκδίδοντας περιστασιακά κάποια maxi singles, όπως πχ αυτό της Ursus Roter από τη διαφημιστική καμπάνια της, το 2005.
Έγινες ευρύτερα γνωστός με το Now that I found you παρόλο που είσαι στο χώρο πολλά χρόνια και στη δισκογραφία και την παραγωγή δίσκων, αλλά και στη διαφήμιση! Είναι δική σου επιλογή να είσαι μακριά από την πρώτη γραμμή?
Θα έλεγα ναι! Ήταν καθαρά δική μου επιλογή. Επέλεξα να μην φύγω στην Αμερική, ενώ είχα δισκογραφική εταιρία εκεί να με περιμένει και να με υποστηρίζει σαν δημιουργό. Ίσως να έκανα λάθος, γιατί τελικά απεδείχθη πως απομονώθηκα εντελώς από τα δισκογραφικά πράγματα.
Αναφέρεις ότι το “Now that I found you” δεν θα είχε απολύτως καμία τύχη εάν δεν είχε επενδύσει μουσικά γνωστό διαφημιστικό προϊόν! Σε “χαλάει” αυτό?
Νομίζω πως όταν ένας δημιουργός έχει επιλέξει να μην κάνει δημόσιες σχέσεις και να μην επιδιώκει τη δημοσιότητα, ειδικά όταν δεν έχει κάτι ουσιαστικό να πει, και όταν η εν γένει νοοτροπία στην Ελλάδα είναι να επικρατεί το γρήγορο και το πρόχειρο, χωρίς καμία αξιοκρατική διαδικασία, νομίζω πως πολλά όμορφα πράγματα σε αυτόν τον τόπο δεν θα έχουν σχεδόν καμία τύχη.
Διαβάζοντας μερικά από τα πολλά σχόλια στο youtube για το συγκεκριμένο τραγούδι διαπίστωσα πως ο περισσότερος κόσμος “ορκιζόταν” ότι πρόκειται για ξένη παραγωγή και πως αποκλείεται να το έχει γράψει Έλληνας! Εσύ πως αισθάνθηκες με αυτό?
Μου κάνει και εμένα εντύπωση, γιατί θεωρώ πώς πλέον έχουν βελτιωθεί αισθητά οι ελληνικές παραγωγές. Ίσως να παίζει ρόλο και αυτό που σου έλεγα και πιο πριν, για το ότι έμαθα να δουλεύω με λογική εξωτερικού.
Αλήθεια, πως προέκυψε η ιδέα να κάνεις video clip και μάλιστα μια τόσο καλή και ακριβή θα έλεγα παραγωγή?
Το Video Clip του Now That I Found You ήταν μία ιδέα του σκηνοθέτη Βασίλη Μπουραντά. Χαίρομαι πολύ που άρεσε στον κόσμο, γιατί ήταν πραγματικά μια φιλότιμη προσπάθεια από όλους τους συντελεστές του. Βέβαια δεν είχα καμία υποστήριξη από τα ελληνικά μουσικά κανάλια, παρά μόνο για λίγες μέρες, όσο δηλαδή κράτησε και η αντίστοιχη καμπάνια του Cutty Sark. Από τη στιγμή όμως που υπάρχει το Youtube και γενικά το web δεν με απασχολεί και πολύ! Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις σχεδόν όλο το album σου να οπτικοποιείται με Home Videos από ανθρώπους που ούτε καν γνωρίζεις.
Το album “Outerland” τι σημαίνει για σένα?
Το “Outerland” προέκυψε από την ανάγκη να συγκεντρώσω κάποια από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια, τα οποία είχα γράψει από το 1999 εώς το 2009, σ’ ένα cd Η αλήθεια είναι ότι την ιδέα μου την έβαλε o Άγγελος Στούμπος (aka Timewarp) που είναι και ο ιδιοκτήτης της Kraak Records. Ίσως βοήθησε και το γεγονός ότι το “Now That I Found You” είχε απήχηση στον κόσμο και ήταν μία ευκαιρία μέσα από αυτό να γνωρίσει εν γένει τη μουσική μου.
Στο παρελθόν σου έχουν γίνει προτάσεις να γράψεις ή να διασκευάσεις τραγούδια για… και από… πολύ αναγνωρίσιμους καλλιτέχνες και το απέρριψες! Για ποιο λόγο?
Απλά δεν ήταν κάτι που με εξίταρε. Διαφορετικές αισθητικές. Υπήρχε και υπάρχει ακόμα διαφορά φιλοσοφίας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι εγώ έχω δίκιο.
Eχεις μετανιώσει για επιλογές σου?
Δεν ξέρω! Κάποια πράγματα υπάρχουν στιγμές που τα βλέπω πότε άσπρα αλλά και πότε μαύρα.
Εάν δεν κάνω λάθος έχεις γράψει και άλλα τραγούδια που έγιναν ευρύτερα γνωστά μέσα από διαφημιστικά σποτ! Πως “έμπλεξες” με τη διαφήμιση?
Η διαφήμιση είναι ένας χώρος που έμαθα να τον σέβομαι για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον γιατί μου εξασφαλίζει έναν αξιοπρεπή τρόπο διαβίωσης και δεύτερον γιατί μέσα από τη διαφήμιση “αναγκάστηκα” να δοκιμάσω τις ικανότητές μου και σε είδη μουσικής που δεν θα άκουγα ίσως και ποτέ. Ένα άλλο θετικό στοιχείο είναι οτι μέσα απο την διαδικασία της διαφήμισης γνώρισα και κάποιους ανθρώπους, ιδιαίτερα δημιουργικούς και έχει πολύ ενδιαφέρον να συναναστρέφεσαι μαζί τους.
Πως θα χαρακτήριζες την Ελληνική δισκογραφία εν έτη 2010?
Για την ελληνική δισκογραφία αισιοδοξώ. Τον τελευταίο καιρό ακούω κάποια ωραία πράγματα, εμπορικά και μη. Προτιμώ τα αγγλόφωνα τραγούδια γιατί πιστεύω πως μπορούν να έχουν τύχη εκτός ελληνικών συνόρων. Δηλαδή είναι πιο έξυπνοι οι Ρουμάνοι ή οι Γερμανοί δημιουργοί – καλλιτέχνες που εξάγουν τη μουσική τους με αγγλικό στίχο;
Πιστεύεις αυτό που λένε μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της?
Εγώ πιστεύω πως ο Έλληνας θέλει να «φάει» τον Έλληνα και οχι η Ελλάδα τα παιδιά της. Η Ελλάδα πρέπει να λύσει χιλιάδες προβλήματα! Τα βλέπουμε όλοι μας καθημερινά. Αν εμείς οι νεότεροι ηλικιακά Έλληνες και όχι οι Νεοέλληνες (που πραγματικά δεν μας αντέχω), πιστέψουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε νοοτροπία, να γίνουμε πιο τίμιοι και ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και με τον συνάνθρωπο μας και αποφασίσουμε σιγά-σιγά να αγαπήσουμε και τον τόπο μας, ίσως να αλλάξουν πολλά προς το καλύτερο. Δεν είμαι όμως και πολύ αισιόδοξος γιαυτό.
Τι μουσική ακούς όταν θέλεις να χαλαρώσεις?
Πολλά και ωραία πράγματα. Εκτός από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου που τον αγαπώ πολύ και κυρίως τα έργα του απο το 1977 εώς το 1988 (Nemo Years) ακούω και δηλώνω θαυμαστής του Brian Eno. Μαζί με το Daniel Lanois θεωρώ ότι είναι δύο από τους κορυφαίους παραγωγούς μουσικής στον κόσμο. Μου αρέσουν πολύ οι Air, o José González , ishq, FSOL, Radiohead, Enio Morricone, Biosphere, Sufjan Stevens, Royksopp, CocoRosie, Tapes and Tapes, The Beta Band, Fischerspooner, Grizzly Bear, Underworld, Harold Budd, Boards Of Canada, Labradford, Mike Oldfield κ.α.
Ποια είναι η κύρια πηγή έμπνευσης όταν γράφεις? Ή μήπως δεν υπάρχει?
Γράφω μουσική όλη την ώρα. Μου αρέσει όμως να ταξιδεύω όποτε φυσικά μπορώ, για να αλλάζω παραστάσεις και αυτό με βοηθάει στο να είμαι πιο παραγωγικός. Μου αρέσουν το φώς και το νερό. Με γαληνεύουν και με βοηθάνε να είμαι σε καλό mood.
Τι είναι μουσική για σένα?
Λόγος για να ζω και να ελπίζω, για να ξεφεύγω από την μιζέρια της καθημερινότητας, τρόπος έκφρασης συναισθημάτων, επικοινωνία.
Τι άλλο περιμένουμε από σένα στο εγγύς μέλλον?
Μετά το Outerland ετοιμάζω το 2ο προσωπικό μου CD, μάλλον μόνο σε Digital Format, για να μην σου πω ότι εγώ ο ίδιος θα το ανεβάσω σε torrents (γέλια), θα είναι full analog ήχος, με διάθεση vintage electro, πάντα με αγγλόφωνο στίχο, και όσο το δυνατόν πιο μελωδικό. Επίσης έχω κάνει την παραγωγή σ’ έναν πολύ ταλαντούχο συνθέτη και φίλο, τον Palindrom, το CD του οποίου θα κυκλοφορήσει το Φθινόπωρο, ενώ ετοιμάζω και δύο εντελώς διαφορετικά projects για τα οποία έχω πολύ αγωνία πότε θα κυκλοφορήσουν επίσημα, γιατί τα πιστεύω πολύ και νιώθω ότι θα συζητηθούν ευχάριστα. Δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω όμως ακόμα. Σίγουρα θα το μάθει πρώτο το tralala.
Πριν κλείσουμε θέλω να μου πεις για το νέο σου τραγούδι “In France”!
Το “In France” είναι ένα κομμάτι που το έγραψα σχεδόν ολόκληρο μέσα σ’ ένα τρένο ταξιδεύοντας από τη Νότια Γαλλία προς τον Βορρά. Είχα λοιπόν τραβήξει και κάποια πλάνα από την ομολογουμένως όμορφη διαδρομή και αποφάσισα να φτιάξω το video του track. Νομίζω πως του ταιριάζει αυτή η αισθητική. Ετοιμάζω για το ίδιο κομμάτι και μια version με vocals που μου αρέσει πολύ.
http://www.youtube.com/watch?v=g1gRR_tn-30
Σε ευχαριστώ για την ωραία συζήτηση και σου εύχομαι πολλές ακόμη δημιουργικές και μελωδικές ώρες!
Και εγώ ευχαριστώ πολύ… τη χάρηκα αυτή την κουβέντα!
