Βασίλης Καζούλης: Κάτι να γυαλίζει, για να μας θυμίζει…

Απ’ όπου κι αν το πιάσει κανείς, σίγουρα θα καταλήξει στην παραπάνω διαπίστωση. Θέλετε την εξωτερική εμφάνιση; Τη χροιά της φωνής; Την επιλογή και τον τρόπο ερμηνείας των τραγουδιών; Τις κινήσεις του πάνω στη σκηνή; Την ντροπαλότητα με την οποία απευθύνεται στο κοινό; Όλα είναι είναι όπως τότε…Σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Ο γνώριμος λοιπόν Βασίλης, αυτή η συμπαθέστατη φυσιογνωμία που παραμένει πιστή σε ό,τι την έκανε αγαπητή στο ευρύ κοινό, μάς συγκέντρωσε στον Ρυθμό stage, όπου θα βρίσκεται και τις δύο ερχόμενες Παρασκευές – ανήμερα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς. Και παίρνοντάς μας ξανά από το χέρι, μάς ταξίδεψε από το Λίβερπουλ ως τη Σαντορίνη με μία στάση στην Αμοργό, αφηγούμενος τις ιστορίες της Φανής και της Άννας που τον σημάδεψαν, και επιτρέποντας στην καρδιά ενός Πυγμάχου να σκιρτήσει μπροστά στην εικόνα της καλής του που θυμίζει κάποιον  Άγγελο της Γης…

Παράλληλα μοιράστηκε μαζί μας και κάποιες από τις πιο πρόσφατες δημιουργίες του («Θα περιμένω το χειμώνα», «Το παλιό αλφαβητάρι»), και εννοείται ότι δεν παρέλειψε να καταστήσει για άλλη μια φορά σαφή την αδυναμία του για τους Beatles («Strawberry fields forever», «Here comes the sun», «Hard day’s night») αλλά και για ύμνους του παρελθόντος που αντηχούν ακόμα μεγαλοπρεπώς («Sound of Silence», «Have you ever seen the rain», «California Dreaming», «Can’t help falling in love», «Paint it black»).

Συγκινητικό ήταν και το «βήμα» που έδωσε ο Βασίλης στα μέλη της μπάντας του να πει τα καθένα από δύο-τρία τραγούδια, δίνοντάς τους την ευκαιρία να εκφράσουν την αγάπη και την ευγνωμοσύνη τους προς εκείνον. Ξεχώρισε ο επί πολλών ετών συνεργάτης του Αλεχάντρο Ντίαζ – επί των κρουστών και των πνευστών κατά κανόνα – με το «Commandante Che Guevara».

Το live ολοκληρώθηκε με ένα ολιγόλεπτο πέρασμα από τα πιο γνωστά κομμάτια του Βασίλη Καζούλη (ή αλλιώς με μία «συρραφή των επιτυχιών» όπως ο ίδιος το αποκάλεσε γελώντας), το οποίο πήρε σχεδόν τη μορφή ενός ενιαίου τραγουδιού. Και όλοι εμείς, έχοντας φρέσκο στο μυαλό μας το «Stand by me» που προβλήθηκε σε video wall στο ξεκίνημα της βραδιάς, τραγουδισμένο από ανθρώπους από όλα τα μέρη της γης που στο τέλος ένωσαν τις φωνές τους, σταθήκαμε πλάι στο Βασίλη και τραγουδήσαμε μαζί του.