Το μουσικό παραμύθι έφτασε στο τέλος του…στην Ξάνθη

Ιδιαίτερα μέσα στο χειμώνα, οι πιο συνηθισμένες μουσικές στιγμές που ζούμε και παρακολουθούμε, είναι όταν εμείς οι ίδιοι πάμε σε κάποιο ταβερνάκι και αρπάζοντας κιθάρες και μπουζούκια, ξεκινάμε το δικό μας γλέντι.. Εντάξει ίσως υπερβάλω λίγο..

Παρ΄όλα αυτά, για εμάς τους Ξανθιώτες, ο Σεπτέμβριος, αποτελεί ένα πολύ ξεχωριστό μήνα. Μας προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα. Αγωνία, χαρά, προσμονή… Αυτό συμβαίνει γιατί εδώ διοργανώνονται οι γιορτές της παλιάς πόλης. Τώρα θα μου πείτε γιατί χαρακτηρίζω τις γιορτές παραμύθι; Σωστό.. Αν έρθετε και κάτσετε σε μία γωνία και παρακολουθήσετε τους ανθρώπους που περπατούν στα σοκάκια της πόλης, θα δείτε άπειρα χαμόγελα, τη μουσική να κρατάει συντροφιά σε όλους, και παρέες να χορεύουν ως το πρωί. Σαν να ήρθε μία καλή νεράιδα πετώντας πάνω από τα κεφάλια όλων, και να έριξε μία σκόνη μαγική με μοναδικό στόχο, να ξεχάσουν όλοι τις δυσκολίες και τα προβλήματα ,για λίγο και να νοιώσουν ξέγνοιαστοι και ενθουσιασμένοι.

Φέτος ήταν μία χρονιά, με ξεχωριστούς καλεσμένους. Τη γιορτή άνοιξε, η λαϊκή ορχήστρα “Μίκης Θεοδωράκης» με τους Νένα Βενετσιάνου, Δημήτρη Μπάση και Δώρο Δημοσθένους. Ακούστηκαν τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη και του Μίκη Θεοδωράκη, με το κοινό να παρακολουθεί συγκινημένο, το μαγικό συνδυασμό σκέψης των δύο δημιουργών.
Την επόμενη μέρα, τις εντυπώσεις κλέβουν η Ελένη και Σουζάνα Βιουγιουκλή, δύο αδερφές που με τις υπέροχες φωνές τους, κατάφεραν να ταξιδέψουν τον κόσμο, σε μακρινά μέρη της γης.

Το παραμύθι όμως δεν τελειώνει εδώ…Τη σκυτάλη παίρνει στα χέρια του ένα από τα πιο φρέσκα και αγαπημένα σχήματα, το Τρίφωνο. Τρεις προσωπικότητες, η Ερωφίλη, ο Νίκος Κουρουπάκης & ο Δημήτρης Υφαντής, γίνονται μία φωνή πάνω στη σκηνή και καταφέρνουν να σε κάνουν να κλείσεις τα μάτια και να ονειρευτείς. Το κοινό τους παρακολουθούσε με δέος να ερμηνεύουν το πολυαγαπημένο “Να μ΄αγαπάς” σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και πολλά ακόμη τραγούδια από τον τελευταίο τους δίσκο, ΠΡΟΣΟΧΗ! Τρίφωνο.

Μία ανάσα πριν το τέλος, την εμφάνιση του έκανε ο Μπάμπης Τσέρτος, που ξεσήκωσε μικρούς και μεγάλους, με ρεμπέτικα, παραδοσιακά και λαϊκά τραγούδια.

Το επόμενο βράδυ ο Σωκράτης Μάλαμας θα κρατούσε παρέα σε όλους μας, με τραγούδια που μένουν ανέπαφα στο χρόνο και τη μνήμη μας. Η βροχή όμως είχε διαφορετική άποψη.. και έτσι ανανεώσαμε το ραντεβού μας με το Σωκράτη ,το Φεβρουάριο, στα επόμενα καρναβάλια.

Εδώ το παραμύθι έφτασε στο τέλος του. Βλέποντας την πόλη της Ξάνθης να επιστρέφει στους παλιούς συνηθισμένους ρυθμούς της, με πιάνει μία θλίψη, μία μελαγχολία.. Καθώς όμως ξεχνιέμαι και σιγοτραγουδάω ”Να μ ‘αγαπάς να σταθούμε εδώ σε μία γωνιά”, ζωντανεύουν οι εικόνες και χαμογελώ…