Φτάσαμε στο γήπεδο του tae kwon do μια ώρα περίπου πριν την έναρξη της συναυλίας,χωρίς να επιτρέψουμε στην κίνηση (ή μάλλον την ακινησία?)της λεωφόρου Ποσειδώνος, και στη μισάωρη αναζήτηση parking να μας χαλάσουν τη διάθεση… Δυστυχώς η αληθινή ταλαιπωρία μας περίμενε στην είσοδο του γηπέδου. Εκνευρισμός και συνωστισμός,αφου ο έλεγχος των εισητηρίων γινόταν με πολύ αργούς ρυθμούς, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη και το θερμόαιμο του συγκεκριμένου κοινού. Αποτέλεσμα; Οι πρώτες σειρές πρός την είσοδο να ανεμίζουν τα εισητήρια τους με τα χέρια τεντωμένα,ενώ οι τελευταίες μπουκάλια μπύρας και άλλες συσκευασίες υγρών τροφίμων…
Μπαίνοντας τελικά στο χώρο της συναυλίας συνειδητοποιήσαμε πως ήταν ουσιαστικά γεμάτος ,όμως κόσμος συνέρεε συνεχώς μετά απο κάποια πετυχημένα “ντου”, γεμίζοντας ασφυκτικά την άδεια από καθίσματα αρένα και τους εξώστες.Αυτή την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα ήρθαν να εκτονώσουν οι prodigy στις 10.15 ακριβώς.
Και το κατάφεραν εξαιρετικά! Απο το πρώτο δευτερόλεπτο της συναυλίας, ο κόσμος ενώθηκε σε μια μάζα με κοινό ρυθμό αλλά ποικίλες κινησιολογικές καταβολές!απο dance φιγούρες μέχρι headbanging και “σχιζοφρένειες”… Το απόλυτο χάος επικράτησε σε κομμάτια-ύμνους όπως τα breathe, poison, firestarter voodoo people, diesel power και smack my beach up, με φωτοβολίδες να ομορφαίνουν το σκηνικο.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να γίνει αναφορά στα εξαιρετικά πετυχημένα εφέ φωτισμού τα οποία έκοψαν τον ομφάλιο λώρο του κοινού με την πραγματικότητα, και το μετέφεραν σε ένα περιβάλλον πολυχρωμίας και πολυρυθμίας. Δυστυχώς εμπόδιο στο ταξίδι μας στάθηκεγια μια φορά ακόμη ο απαράδεκτος ήχος, που σε όλη τη συναυλία ήταν σχεδόν ενοχλητικός…
Σε κάθε περίπτωση οι prodigy αποδείχτηκαν αντάξιοι της φήμης τους… Έπαιξαν με όρεξη, δύναμη και ενέργεια, ενώ το σχεδόν 40λεπτο(!!!) encore τους ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη πως και οι ίδιοι ευχαριστήθηκαν, ενώ ο κόσμος δεν θα μπορούσε να τους ζητήσει κάτι παραπάνω…
Διαβάστε επίσης
