Μια μουσική προσωπογραφία που φιλοδοξεί να μας μεταφέρει στον κόσμο του σπουδαίου Αλεξανδρινού ποιητή, στην γοητεία της ποίησής του, στον εύθραυστο ερωτισμό του.
Τα επιμέρους τραγούδια στοιχειοθετούν μεμονωμένα περιστατικά του βίου του με αναφορές στο σπίτι της οδού Lepsius, στους δρόμους της Αλεξάνδρειας, στην Κωνσταντινούπολη, στο Κάιρο, στην Αθήνα, στα καφενεία και τα αστικά σαλόνια της εποχής, αλλά και στο νοσοκομείο, όπου νοσηλεύτηκε.
Ο Νίκος Ξυδάκης αναφέρει:
«Η ιδέα ξεκίνησε από μία παραγγελία να κάνω ένα έργο πάνω στον Καβάφη. Το βέβαιο ήταν πως δε με ενδιέφερε ιδιαίτερα να μελοποιήσω ποιήματά του. Έπειτα, ως Αιγυπτιώτης δεν το θεωρούσα αυτονόητο να ασχοληθώ με τον Καβάφη, για να μην πω ότι ήταν και αυτό που φοβόμουν περισσότερο απ’ όλα. Σκέφθηκα λοιπόν ότι θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον να κάνω κάτι για εκείνον με έναν άλλο τρόπο. Σαν να έγραφα ένα μεγάλο τραγούδι αφιερωμένο σ’ αυτόν. Ζήτησα από το φίλο μου και ποιητή Διονύση Καψάλη να μου γράψει τα λόγια για το τραγούδι αυτό. Το αποτέλεσμα ήταν ο Καψάλης να φιλοτεχνήσει ένα πολύ ανθρώπινο και συγκινητικό πορτρέτο του Καβάφη.
Ασφαλώς μιλάει και για τα ποιήματά του αλλά κυρίως και για στιγμές της ζωής και της ζωής του. Είναι λες και ακολουθεί κατά γράμμα την υπόδειξη που υπάρχει σε ένα καβαφικό ποίημα που λέει: «οι στίχοι σου έτσι να γραφούν που νάχουν, ξέρεις, από την ζωή μας μέσα των».
Η αλήθεια είναι πως πέρασα από σαράντα κύματα γιατί το ίδιο το κείμενο ήταν σύνθετο. Περιείχε τραγούδια, αφηγηματικά στοιχεία, μονολόγους.
ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ – ΜΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΗ μουσική, πάλι, είναι σαν μία ηχητική σκηνοθεσία. Μια μουσική που άκουγες στο δρόμο, στο ραδιόφωνο, στα καφενεία, στα αστικά σαλόνια, στο Κάιρο, στην Αλεξάνδρεια. Προσπάθησα να φέρω κοντά αυτό το κλίμα της ανατολής και κυρίως το μείγμα αυτού του κόσμου με τη μουσική. Ένα αίσθημα βαθύ για μένα. Φυσικό είναι να επιβεβαιώνονται αναπόφευκτα μέσα απ’ όλα αυτά και συνάμα τον Καβάφη και δικές μου συγκινήσεις και αγάπες.
Πάντως τίποτα δε ζητάμε να αποδείξουμε ούτε και να προσθέσουμε γύρω από τον Αλεξανδρινό ποιητή. Τίποτε διαφορετικό από ένα τραγούδι που γράφτηκε γι’ αυτόν. Ένα τραγούδι που αφηγείται, τραγουδάει, μιλάει, παίζει μουσική.»
Όπως, άλλωστε, αναφέρουν και οι μελετητές του ποιητή: «O Kωνσταντίνος Kαβάφης μπορεί να πέθανε από επιπλοκές του καρκίνου του λάρυγγος στο ελληνικό νοσοκομείο της γενέτειράς του Αλεξάνδρειας τα ξημερώματα των εβδομηκοστών του γενεθλίων, στις 29 Απριλίου 1933, αλλά ως άνθρωπος είχε τελειωθεί προ πολλού: ο Kωστάκης του Πέτρου-Iωάννη Kαβάφη και της Xαρίκλειας Φωτιάδη, μέσα από το ανοιχτό μυαλό του, την ευρεία παιδεία του, την μεθοδική εργασία και την δύναμη και την ιδιαιτερότητα της προσωπικότητάς του, είχε γίνει ο ποιητής K. Π. Kαβάφης. Τα υπόλοιπα ήταν ζήτημα χρόνου….».
Διαβάστε επίσης
