Για πρώτη φορά, ο δημοφιλέστερος έλληνας καλλιτέχνης με τις μεγαλύτερες πωλήσεις και τους πολλαπλά πλατινένιους δίσκους στο ενεργητικό του, ερμηνεύει διασκευές αγαπημένων του τραγουδιών που συνδυάζουν το συναισθηματικό φορτίο της εποχής τους με τη φρεσκάδα μιας νέας εκτέλεσης.
Στο ΚΟΛΑΖ ο Μιχάλης Χατζηγιάννης σημαδεύει με την ερμηνεία του τραγούδια που αντέξανε στον χρόνο, παλιές επιτυχίες των δεκαετιών του ’70 και του ΄80 κυρίως, αλλά και τραγούδια «κλασικά», όπως αυτά των Μανώλη Χιώτη και Κώστα Καπνίση με τα οποία μεγάλωσαν μικροί και μεγάλοι. Διασκευάζει μεγάλους συνθέτες, όπως ο Μάριος Τόκας, ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Σπανός, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Μανώλης Χιώτης, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Τάκης Μπουγάς, ο Κώστας Καπνίσης και ο Αντώνης Βαρδής και ανακαλύπτει νέες πτυχές στα τραγούδια που ερμηνεύει. Ο δίσκος του περιλαμβάνει κι ένα νέο τραγούδι με τίτλο «Κρύψε με», σε μουσική του Μιχάλη και στίχους του Αντώνη Ανδρικάκη, με τον οποίο συνεργάζονται για πρώτη φορά.
Στο ΚΟΛΑΖ ο Μιχάλης Χατζηγιάννης μας προτείνει μια μουσική διαδρομή στα ωραιότερα τραγούδια που πρωτοερμηνεύτηκαν από μεγάλες φωνές, (Μανώλης Χιώτης-Μαίρη Λίντα, Γιώργος Οικονομίδης, Μαρινέλλα, Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη, Μανώλης Μητσιάς, Γιάννης Πάριος, Γιάννης Πουλόπουλος, Κώστας Καράλης, Φίλιππος Νικολάου) προτείνοντάς μας ένα αλλιώτικο άλμπουμ που μας θυμίζει και «θυμάται» πως στην κυτταρική μας μνήμη θα επικοινωνούμε πάντα μέσα από τα τραγούδια, σε μια συνομιλία μυστική.
Ανήσυχος δημιουργός με μια ιδιαίτερη φωνή που εκπλήσσει με τις δυνατότητές της και ένα ευρύ μουσικό πεδίο, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, στο ΚΟΛΑΖ μας παρασύρει με την αισθαντική ερμηνεία του σε κομμάτια όπως το «Άννα» (που βρίσκεται στην κορυφή των μεταδόσεων σε όλα τα ραδιόφωνα της χώρας). Μας ξαφνιάζει με τη λεπταίσθητη μα και δυναμική ευαισθησία του στο «Γελάς» του Κώστα Καπνίση που είχε πρωτοερμηνεύσει το ΄48 ο Τώνης Μαρούδας. Μας συγκινεί στο «Ξημερώνει Κυριακή» του Μίμη Πλέσσα και στο «Δε φταίμε εμείς» του Γ. Χατζηνάσιου (πρώτη εκτέλεση, Μαρινέλλα). Κι είναι όλο το ΚΟΛΑΖ, μια αναλαμπή, ένα πολύχρωμο άκουσμα, επίκαιρο και σημερινό, γεμάτο εκπλήξεις και λάτιν ξεσπάσματα (όπως στο «Δεν θέλω πια να ξαναρθείς» με τη συμμετοχή της Γλυκερίας) αλλά και καθηλωτικό, όπως συμβαίνει στο «Κρύψε με» με τους συγκινητικά λιτούς και καίριους στίχους του Αντώνη Ανδρικάκη.
Στο ΚΟΛΑΖ ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, μέσα από μια άκρως ενδιαφέρουσα επιλογή τραγουδιών που αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο οι ευφάνταστες ενορχηστρώσεις του Γιώργου Ζαχαρίου και ο σύγχρονος ήχος μιας πλειάδας εξαίρετων μουσικών– που συμμετέχουν σε ένα συνδυασμό ορχήστρας-κανονικής μπάντας συνοδεία εγχόρδων–, μας προτείνει ένα ατμοσφαιρικό άλμπουμ, από αυτά που δεν χωρούν σε κατηγορίες, δεν έχουν ηλικία και αποτελούν από μόνα τους ένα μουσικό είδος.
Ακούστε το!
Διαβάστε επίσης
