Το πάρτυ βρήκε το Ρυθμό του!

Πραγματικά, ανυπομονούσα να τους δω.

Διάλεξα να καθίσω στον εξώστη, για να βλέπω τα πάντα στην αίθουσα και στη σκηνή. Γυναικοπαρέες γεμάτο το μαγαζί, μου έκανε εντύπωση αυτό, αν και οι άντρες δεν έλειπαν. Όμορφος χώρος, φροντισμένος και περιποιημένος θα έλεγα. Μπορεί να βρίσκεται στην Ηλιούπολη και όχι στο κέντρο, αλλά έχει τη φήμη που χρειάζεται για να μην ταλαιπωρηθείς να φτάσεις (οι ταξιτζήδες το γνωρίζουν) και, εγγυημένα, αν πας ως εκεί, περνάς καλά!

Λίγο πριν τις 12 ανέβηκαν στην σκηνή οι μουσικοί και μέσα σ’ ένα ροκ σολάρισμα πήραν τη θέση τους στα μικρόφωνα ο Γιώργος Τεντζεράκης και ο Βαγγέλης Ασημάκης. «Καλησπέρα! Καλώς ήλθατε, σας ευχαριστούμε που είστε απόψε εδώ, στην πρεμιέρα μας. Αλλάξαμε στέκι, αλλά όχι διάθεση. Το κέφι μας για διασκέδαση παραμένει το ίδιο», ήταν το καλωσόρισμά τους και η αρχή της βραδιάς.

«…όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι… κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη…» ήταν ένα από τα πρώτα τραγούδια για να ακολουθήσει το «Ρίξε κόκκινο στη νύχτα… ρίξε λάδι στη φωτιά…οοοοο» του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα που τόσο αγαπάμε να ακούμε σε ροκ μουσικές σκηνές.

Στην παρέα και η Ειρήνη Ψυχράμη, όμορφη παρουσία, έκανε μια σύντομη βόλτα σε ροκ κομμάτια ξένης μουσικής με αληθινά εξαιρετική φωνή. Αμέσως μετά ο Βαγγέλης Ασημάκης, που πρώτη φορά τον συναντούσα σε live, ήρθε να μας συστήσει τραγούδια από την πρώτη του δισκογραφική δουλειά «Όπου κι αν πήγα». Σειρά του Γ. Τεντζεράκη να μας θυμίσει ή καλύτερα να μας γνωρίσει καινούργια δικά του τραγούδια, με την Ειρήνη να συνοδεύει στη β’ φωνή κι ο κόσμος να ακολουθεί πιστά στο ρεφρέν «…είμαι τσιγάρο, είσαι φωτιά, είμαι φτερό κι εσύ με παίρνεις μακριά…».

Στη διάρκεια της παράστασης καταφέραμε να δούμε τον καθένα χωριστά στα καμαρίνια και να τους αποσπάσουμε την δική τους οπτική γωνία στο πρόγραμμα που παρουσιάζουν αλλά και εγκάρδιες ευχές για το ξεκίνημα του tralala.gr. Όπως μας είπαν ο Γ. Τεντζεράκης και ο Β. Ασημάκης είναι χρόνια φίλοι. Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζονται πάνω στη σκηνή κι αυτή η χημεία είναι ιδανική. Η φιλία και η αγάπη που τους δένει είναι φανερή. Έφτιαξαν ένα πρόγραμμα με τραγούδια από τους προσωπικούς τους δίσκους αλλά και τραγούδια άλλων που τα αγαπούν, με στόχο να περνάει καλά ο κόσμος που θα έρθει να τους δει και να διασκεδάζει πραγματικά! Με διάθεση που κινείται σε ποπ – ροκ ρυθμούς και μελωδίες, από την ελληνική και την ξένη μουσική σκηνή, μπλέκουν στοιχεία του ελληνικού κινηματογράφου, παίζοντας με την κόντρα ανάμεσα στον παλιό ελληνικό τραγούδι και το μοντέρνο. Κατά κοινή γενική… ομολογία τους, το πρόγραμμά τους το έχουν φροντίσει τόσο που αξίζει να το δεις!

Τη βραδιά της πρεμιέρας, όσο η ώρα περνούσε και η διάθεση για διασκέδαση ανέβαινε, ο κόσμος ήταν τόσο πολύς που παραλίγο να δανειστούν τραπέζια και καρέκλες από… τους γείτονες! Κέφι, συνεχής συμμετοχή, ο κόσμος ως χορωδία συνόδευε σχεδόν από την αρχή. Κι όσο τραγουδούσαμε όλοι μαζί «…κλείνω κι έρχομαι, έρχομαι φτάνω… με το πρώτο το αεροπλάνο…» τόσο ο κόσμος γέμιζε το μαγαζί. Γιώργος και Βαγγέλης μέσα σε ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα «…πάνω απ’ όλα θέλω να με θέλεις κι εσύ…» κι εμείς «…και όλα αυτά που θέλω να τα θέλεις κι εσύ…». Συμμετοχή υπήρξε και στο «Τιτανικό» αλλά στη «Λίζα» «…πάρτο Λίζα και κάντο κορνίζα…». Χορέψαμε στο ρυθμό των Locomondo «…δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα…κρύο δεν έκανε ποτέ…» αλλά ακόμα και με τον Gummy Bear!!! Ναι, γιατί όχι? Στην παρέα ΚΑΙ η «Ευλαμπία» κι όλοι μαζί στην μπανιέρα για «Μπανάκι – μανάκι».

Στο β’ μέρος με ύφος και στυλ λαϊκό, ακούσαμε γνωστά ρεφρέν τραγουδιών του ελληνικού κινηματογράφου, με Γιώργο, Βαγγέλη και Ειρήνη επί σκηνής, ενώ ο Παντελής Καναράκης, αναλαμβάνοντας το χιουμοριστικό μέρος της παράστασης μας χάρισε γερές δόσεις γέλιου πότε μεταμορφωμένος σε Αλίκη, πότε σε Μαρινέλα, πότε σε Μάρθα Καραγιάννη! Ακόμα κι ως Γιάννης Φλωρινιώτης εμφανίστηκε «…πειράζει που είμαι και μεγάλη φίρμα… πειράζει;».

Ειλικρινά χαιρόμουν να βλέπω τρεις νέους καλλιτέχνες κι έναν ταλαντούχο ηθοποιό να μας κρατάνε συντονισμένους στο… ρυθμό τους και το μαγαζί να παραμένει γεμάτο, με το κέφι στα ύψη, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Μην παραλείψω τους μουσικούς που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό σ’ όλη την παράσταση… στο μπάσο ο Θοδωρής Σεκεριάδης, στα τύμπανα ο Βλαδίμηρος Πέτσας, στην κιθάρα ο Γιώργος Πασχάλης, στα πλήκτρα ο Βασίλης Χανδαλιάς. Στον ήχο ο Νίκος Ψεγιαννάκης, στα φώτα ο Σταύρος Τάρταρης.

Εκεί, ανάμεσα σε χορό και τραγούδι (ναι, δίναμε ρέστα όλη η παρέα), για ένα πράγμα ήμουν σίγουρη : Το πάρτυ ξεκίνησε!