Θέμης Καραμουρατίδης «μα πόσο ταλέντο μπορεί να έχει αυτός ο άνθρωπος»…

Το όνομά του δημιουργού το γνώριζα από κάποια τραγούδια της Μποφίλιου που έχει γράψει και ακούγονται -πολύ συχνά θα έλεγα- στο ραδιόφωνο, αλλά μέχρι εκεί. Την αμαρτία μου θα σας την πω· πήγα κάπως χλιαρά διατεθειμένη. Παρόλα αυτά, ο Θέμης Καραμουρατίδης «είχε ένα σχέδιο», να μας αφήσει άφωνους, και αυτό φάνηκε από τα πρώτα λεπτά.

Η παράσταση ξεκίνησε με το ομώνυμο τραγούδι, το οποίο ερμήνευσε ο ίδιος με τη ζεστή φωνή και παρουσία του κι αμέσως μετά καλωσόρισε τους φίλους του. Πέντε ταλαντούχοι ηθοποιοί (Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Μίνως Θεοχάρης, Νάντια Κοντογεώργη, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Ελευθερία Μπενοβία) και τρεις τραγουδιστές που ό,τι και να πεις για τις φωνές τους είναι λίγο (Νατάσα Μποφίλιου, Γιάννης Χαρούλης, Ρίτα Αντωνοπούλου), ερμήνευσαν κομμάτια από τη δισκογραφία του και τραγούδια από τον κινηματογράφο και το θέατρο, τόσο δικά του όσο και άλλων δημιουργών (όπως το «Τέτοια μέρα» του Σταμάτη Κραουνάκη, το «Uranya» του Παναγιώτη Καλατζόπουλου, το «Τυχερό αστέρι» του Κωνσταντίνου Βήτα). Η μουσική του σαφής και καθαρή με στοιχεία ροκ, ηλεκτρονικά, με γνήσιους παραδοσιακούς και λαϊκούς ήχους και υπέροχα μελωδικά θέματα. Ήθελα απλά να κλείσω τα μάτια και να ρουφήξω κάθε νότα. Είναι από τις λίγες φορές που η μουσική δεν ωχριά μπροστά στο στίχο, αλλά είναι παρούσα και μάλιστα δυνατή.

Από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς το αφρικάνικο κομμάτι που τραγούδησε ο Θέμης με το Χαρούλη (μα τι βάθος έχει η φωνή αυτού του ανθρώπου;), «το φιλικό» (ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι από τον προσεχή δίσκο της Αντωνοπούλου), «το Τυχερό αστέρι» σε τζαζ διασκευή, το «Κοίτα εγώ» της Μποφίλιου και το πρώτο τραγούδι που έγραψε ο Καραμουρατίδης, το «Ονειρεύομαι». Δεν χρειάζεται να το πω, αφού έχετε ήδη καταλάβει ότι παρακολουθούσα εκστασιασμένη!!!

Φεύγοντας, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν «μα πόσο ταλέντο μπορεί να έχει αυτός ο άνθρωπος»…