Μουζουράκης-Μυλωνάς: Τα πρόβαΤΑκομμάτια και πάλι ζωντανά!

Φυσικά ήμασταν εκεί. For old time’s shake! Νοσταλγώντας τις μέρες τις πρώτης τους συνεργασίας, στην Χ-έδρα, στην Νέα Σμύρνη, φτάσαμε ως το κατώφλι της μουσικής σκηνής. Με χαρά διαπιστώσαμε ότι η χημεία που δένει τους δύο καλλιτέχνες δεν έχει χάσει ούτε ένα από τα συστατικά της, το κέφι κι η ζωντάνια που τους διακρίνει παραμένουν αστείρευτα.

Πρώτη ματιά – πρώτη εντύπωση : Μαθητές και μαθήτριες λυκείου αποτελούσαν το κοινό. Αν και στην αρχή αισθανόμασταν λίγο σαν «συνοδοί – καθηγητές» σε 5ήμερη εκδρομή, το κέφι και η χαρούμενη διάθεση ήταν αρκετά για να νιώσουμε, πολύ γρήγορα, μέλη της νεαρής αυτής παρέας.

Σ’ ένα πρόγραμμα με πολύ ρυθμό, ενέργεια και πολύ δυνατές στιγμές μας παρέσυραν. Ο Πάνος & ο Γιώργος – ο Γιώργος & ο Πάνος ο ένας το alter-ego του άλλου (κατά κάποιον τρόπο), μας κράτησαν σε εγρήγορση όλο το βράδυ. Εξωστρεφής και αεικίνητος ο Μουζουράκης από τη μία, εσωστρεφής και ντροπαλός ο Μυλωνάς από την άλλη.

Με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο ξεκίνησαν ένα ατελείωτο παιχνίδι με το κοινό. Λογοπαίγνια, «πειραγμένοι» στίχοι στα τραγούδια, βίντεο με τα απαραίτητα παράλληλα σχόλια, γέμισαν τη βραδιά. Ευρύ το ρεπερτόριό τους, κινήθηκαν σε γνωστά κι αγαπημένα τραγούδια άλλων, μας θύμισαν παλιότερα δικά τους αλλά και πιο πρόσφατα. Ξεκινώντας από το «Εγώ κι εσύ μαζί» στην έναρξη, ακούσαμε το «Σαλάμι» την «Πυξίδα» αλλά και τη «Σοφίτα», ενώ θυμηθήκαμε το «Άσε ένα ψέμα σου» και χορέψαμε το «Με κυνηγάει ο χρόνος». Ευχάριστα μας ξάφνιασε η έφεσή τους στο ξένο ρεπερτόριο.

Με την ζωντάνια τους και τη διάθεσή τους να περάσουν πρώτα οι ίδιοι καλά αλλά κι όλος ο κόσμος μέσα στο μαγαζί, γέμισαν τον χώρο με απίστευτα πολλή θετική ενέργεια! Μέσα στο ρυθμό, στην κίνηση, με ήχο έντονο άλλοτε ροκ κι άλλοτε ρέγκε, κύλησαν τα τραγούδια σαν νερό. Ακούραστοι σύντροφοι στο παιχνίδι αυτό οι μουσικοί Κωνσταντίνος Μαδεμλής (κιθάρα), Γιώργος Λιβαδάς (ντράμς), Γιάννης Οικονομίδης (τρομπέτα), Παρασκευάς Κίτσος (μπάσο). Στάθηκαν στο ύψος τους, άξιοι να σηκώσουν το «βάρος» μιας τόσο ανάλαφρης παράστασης αλλά και ικανοί να αντέξουν τους γρήγορους χορευτικούς ρυθμούς που απαιτεί το συγκεκριμένο σχήμα.

Ήταν μια πραγματικά όμορφη βραδιά, αναπάντεχα κεφάτη. Ποιος είπε ότι οι Δευτέρες δεν προτείνονται για έξοδο και διασκέδαση? Θα ξαναπάμε!

Παρακάτω μπορείτε να δείτε τι είπαν στο tralala.gr οι καλλιτέχνες…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΥΛΩΝΑΣ

Θα μας πεις δυο λόγια για το πρόγραμμα που παρακολουθήσαμε ΠρόβαΤΑκομμάτια?

Το live αυτό «ΠρόβαΤΑκομμάτια» ξεκίνησε ουσιαστικά πριν από 3 – 4 χρόνια στην Νέα Σμύρνη, στην Χ-έδρα, ήταν η πρώτη απόπειρα. Τώρα έχουμε μια εξέλιξή του. Είναι ένα σίρκουελ το πρόγραμμα αυτό, φέτος είναι το νούμερο 5. Κάθε φορά βρίσκουμε έναν διαφορετικό υπότιτλο για κάθε παράσταση. Φέτος είναι “It’s alive” γιατί αρχίζει με την νεκρανάσταση των δύο πρωταγωνιστών, οι οποίοι στο προηγούμενο επεισόδιο αυτοκτονούνε γιατί δεν αντέχουν ο ένας τον άλλον.

Η φετινή παράσταση είναι μουσική με λίγη σάτιρα, με πρόζες σαρκαστικές και σχόλια για το τι γίνεται γύρω μας και πως το αντιλαμβανόμαστε. Κυρίως όμως κάνουμε focus στις μουσικές μας, στα καινούργια μας τραγούδια, σε κάποιες αγαπημένες διασκευές, με τελικό σκοπό να διασκεδάσουν όλοι και να περάσουν καλά.

Το 2005 ξεκίνησες να τραγουδάς επαγγελματικά?

Ξεκίνησα να τραγουδάω πολύ μικρός. Επαγγελματικά άρχισα το 1999 – 2000, αλλά σαν Γιώργος Μυλωνάς καθαρά, ήταν το 2002 στο Σταυρό του Νότου. Τότε, με την μπάντα του Σταυρού του Νότου ακόμα, εκείνη τη χρονιά γνώρισα και τον Πάνο Μουζουράκη. Το 2005 έβγαλα τον πρώτο μου δίσκο, με τη ΛΥΡΑ, με τίτλο «Καλοκαίρια που γελούν». Από τον Μάιο του 2005 αρχίσαμε με τον Πάνο να κάνουμε τα δικά μας live.

Από τότε μέχρι τώρα θα άλλαζες κάτι? Κι αν ναι, τι θα ήταν αυτό?

Όχι, δεν θα άλλαζα τίποτα. Περάσαμε και περνάμε πάρα πολύ καλά μαζί. Κάθε χρονιά, κάθε πρόγραμμα που κάνουμε μαζί, ανακαλύπτουμε κάθε φορά καινούργια πράγματα ο ένας για τον άλλον αλλά και δημιουργικά πάνω στα live μας. Από τον έναν χρόνο στον άλλο προσπαθούμε να εξελίξουμε το πρόγραμμά μας. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει τέτοια καλή χημεία και πολύ καλή συνεργασία μεταξύ μας αλλά και με όλους τους μουσικούς που παίζουμε πάνω στη σκηνή κι έτσι περνάμε καλά. Έχουμε καλούς συνεργάτες και φίλους, αγαπάνε αυτό που κάνουμε, οπότε λειτουργούμε σαν ομάδα.

Ένα από τα καινούργια σου κομμάτια, στο δεύτερο CD σου, έχει τίτλο «Με κυνηγάει ο χρόνος». Σε κυνηγάει ο χρόνος?

Πάρα πολύ! Πάρα πολύ και με μανία. Εκεί που πιστεύω πως θα κουραστεί κάποια στιγμή, δεν κουράζεται ο… άτιμος! Όσο περνάνε τα χρόνια, εκεί που νομίζεις ότι δουλεύοντας θα έρθει η εποχή που θα ξεκουράζεσαι λίγο παραπάνω, μάλλον ανακαλύπτεις το αντίθετο. Κάθε χρονιά και κάθε εποχή έρχεται με περισσότερο τρέξιμο και περισσότερο άγχος. Έτσι είναι όμως ο χαρακτήρας μου. Έχω άγχος και γενικά βρίσκομαι πάντα σε εγρήγορση. Δε μου αρέσει να κάθομαι. Τελευταία βέβαια, νομίζω, ο χρόνος μας κυνηγάει όλους. Μας έχει βάλει στο μάτι κι ας ελπίσουμε ότι δε θα μας πιάσει.

Δίνεις δικά σου τραγούδια σε άλλους?

Ναι, βέβαια. Έχω δώσει στον Τάσο Γεωργόπουλο παλιότερα. Γράφω τραγούδια που είτε δεν ταιριάζουν όλα στο υλικό που θέλω για τον επόμενο δίσκο μου είτε δεν ταιριάζουν στην δική μου φωνή κι ίσως κάποιος άλλος να τα πει καλύτερα από εμένα. Ναι, σ’ αυτήν την περίπτωση τα δίνω αλλού.

Ετοιμάζεις κάτι άλλο μελλοντικά? Τι να περιμένουμε από σένα?

Ήδη έχω ξεκινήσει από φέτος τη δική μου μπάντα, λέγονται Republic. Μαζί θα κάνουμε κάποια live, αμέσως μετά τις γιορτές. Εκεί έχουμε άλλο σενάριο, καθαρά μουσικό. Θα παίζουμε διασκευές όπως τις έχουμε φανταστεί εμείς και δικά μου τραγούδια φυσικά. Στο άμεσο μέλλον έχω το θέατρο. Τους «Ήρωες». Είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι με κάτι τέτοιο, είναι μεγάλη εμπειρία. Θέλω να δω πως θα πάει, τι αντίκτυπο θα έχει στον κόσμο αλλά και σε μένα τον ίδιο. Θεωρώ ότι τα «ΠρόβαΤΑκομμάτια» προηγούνται, ξεκίνησαν δυναμικά και πιστεύω με αυτή τη δύναμη θα συνεχίσουν μέχρι να αποφασίσουμε να σταματήσουμε τις παραστάσεις. Εξαρτάται από τη δική μας διάθεση πόσο θα παίζουμε. Με τον Πάνο αποφασίζουμε την τελευταία στιγμή. Είναι δύσκολο live. Στηρίζεται στον αυθορμητισμό. Θα πρέπει να έχεις μια διαύγεια, να επικοινωνούμε μεταξύ μας πάνω στη σκηνή αλλά και με τον κόσμο.

Θέατρο ή μουσική? Αν έπρεπε να διαλέξεις τι θα διάλεγες?

Είναι πολύ διαφορετικά πράγματα. Πίστευα ότι είναι συγγενείς. Τελικά αποδείχτηκε ότι είναι πολύ διαφορετικά. Έχει μεγάλη διαφορά ο τρόπος έκθεσης του θεάτρου με τη μουσική σκηνή. Ακόμα είναι πολύ νωρίς να σου πω τι προτιμώ. Μουσικός είμαι, αυτό μπορώ να κάνω, μάλλον καλά.

Σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, χάρηκα που τα είπαμε. Εύχομαι να πάνε όλα καλά για σένα με πολλές – πολλές επιτυχίες.

Εγώ σ’ ευχαριστώ. Ελπίζω να τα ξαναπούμε.

ΠΑΝΟΣ ΜΟΥΖΟΥΡΑΚΗΣ

Θα μας πεις δυο λόγια για το πρόγραμμα ΠρόβαΤΑκομμάτια?

Ναι. Είναι η συνέχεια του προγράμματος «ΠρόβαΤΑκομμάτια» που είχαμε στην Χ-έδρα. Είναι η εξέλιξη του, με λίγο περισσότερη εμπειρία τώρα. Μας αρέσουν τα λάθη μας. Μαθαίνουμε από αυτά. Ας πούμε προσπαθούμε να αποκτήσουμε περισσότερες εμπειρίες για να είναι ακόμα καλύτερο του χρόνου.

Πώς είναι η συνεργασία με τον Γιώργο Μυλωνά?

Εξαιρετική. Πέρυσι κάναμε ένα διάλειμμα προσπαθώντας να προωθήσουμε τις σόλο καριέρες μας. Μια χαρά λειτούργησε κι αυτό αλλά φέτος, ακολουθώντας το παράδειγμα μεγαλύτερων σχημάτων και «ονομάτων» όπως π.χ. οι Πυξ-Λαξ, είπαμε να ενώσουμε και πάλι τις δυνάμεις μας.

Από το 2002 μέχρι τώρα έχει κάτι αλλάξει στον Πάνο Μουζουράκη?

Όλοι αλλάζουμε συνεχώς ή μας δημιουργείται μια ψευδαίσθηση ότι όλα γύρω μας αλλάζουν κι εμείς μένουμε ίδιοι. Δεν έχω καταλήξει τι αλλάζει ή αν αλλάζουν όλα (κι εμείς και όλα γύρω μας). Το σίγουρο είναι πως κάθε αλλαγή οδηγεί σε εξέλιξη. Προς το καλό ή το κακό δεν ξέρω. Θέλει θάρρος και τόλμη. Προχωράς με άγνοια κινδύνου.

Τηλεόραση – Θέατρο – Μουσική. Τι από όλα προτιμάς?

Η μουσική είναι αυτό που με εκφράζει καλύτερα. Σε όλα τα επίπεδα. Είτε θα συνθέσω ή θα γράψω στίχο ή θα ερμηνεύσω ένα κομμάτι αλλά και όταν βγω να το παρουσιάσω, ο τρόπος που θα επικοινωνήσω με τον κόσμο με εκφράζει πιο πολύ. Όχι ότι δεν μου αρέσει το θέατρο, αλλά στα live λειτουργώ διαφορετικά. Η κάθε μουσική παράσταση, όπως το κάνω εγώ, έχει και τη θεατρικότητά της κι έτσι μου καλύπτει, ας πούμε, το «ψώνιο» που κρύβω μέσα μου κι είναι πιο άμεση η επαφή με τον κόσμο. Η τηλεόραση μ’ αρέσει γιατί είναι πιο ευρύ το κοινό. Ο κόσμος είναι περισσότερος, δε χρειάζεται να έρθει να σε βρει σώνει και καλά στο μαγαζί. Δεν τον βάζεις να πληρώσει. Στην τηλεόραση σε βλέπει τζάμπα, είναι επιλογή του να σε δει ή όχι κι η σχέση είναι τελείως διαφορετική.

Στα «ΠροβαΤΑκομμάτια» σ’ ακούσαμε να τραγουδάς ξένο ρεπερτόριο. Έχεις σκεφτεί να γράψεις τραγούδια με ξένο στίχο?

Έχω επιχειρήσει να γράψω τραγούδια με ξένο στίχο. Δεν λειτούργησε όπως θα το ήθελα. Από τη στιγμή που είμαι Έλληνας κι ελληνικά μιλάω είναι άλλο να σου πω «σ’ αγαπώ» κι άλλο να σου πω “I love you”. Αν κάποια στιγμή μου δινόταν η ευκαιρία ή ένοιωθα την ανάγκη να πάρω κάποια ξένα τραγούδια που ήδη υπάρχουν, να τα πω σε διασκευή με τον δικό μου τρόπο, ναι, γιατί όχι, θα το έκανα. Μπορεί να το κάνω αργότερα.

Δίνεις τραγούδια σου σε άλλους?

Έχω γράψει μουσική σε τραγούδι για την Βασιλική Καρακώστα και για την Κατερίνα Παπακωνσταντίνου. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ευκολία σ’ αυτό. Για να γράψω για άλλον θα πρέπει να είναι λίγο φίλος, να το ζητήσει ίσως ο ίδιος. Δεν μπορώ να πω «ελάτε να πάρετε τα υπέροχα τραγούδια που γράφω». Δεν έχω το όνομα του ανθρώπου που κάνει επιτυχίες και θέλουν κι άλλοι να πάρουν τραγούδια μου. Πιστεύω μόνο αυτοί που εμπιστεύονται το γράψιμό μου θα ζητούσαν να πουν τραγούδια μου. Δεν έχω τεχνική όταν γράφω. Γράφω όταν νοιώθω ήρεμος. Τώρα ας πούμε δε νιώθω ήρεμος.

Φέτος είσαι στο θέατρο, στο “Rent”. Πώς σου φαίνεται?

Ήμουν και πέρυσι. Ήμασταν στο θέατρο «Χώρα» ενώ φέτος στη Σφεντόνα. Έχουν γίνει κάποιες αλλαγές στη διανομή, έχει προστεθεί ο Γιώργος Καραδήμος, η Τάμτα και άλλα αγόρια και κορίτσια. Ταλαντούχοι όλοι. Είναι η πρώτη φορά που λειτουργεί σαν θέατρο ο συγκεκριμένος χώρος. Ίσως λειτουργήσει πολύ όμορφα.

Τι να περιμένουμε από σένα στο άμεσο μέλλον?

Έναν ιπτάμενο δίσκο! Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, μιξάρω τον νέο μου δίσκο. Κυκλοφορεί 22 Νοεμβρίου από την ΕΜΙ. Ο τίτλος του «Ιπτάμενος δίσκος». Για να τα έχουμε καλά με τους εξωγήινους φίλους που θα φτάσουν εδώ το 2012. (Γέλια)

Σ’ ευχαριστώ πολύ, χάρηκα που τα είπαμε. Καλή συνέχεια να έχεις σ’ ό,τι κάνεις.

Εγώ σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ. Χάρηκα πάρα πολύ που τα είπαμε. Εύχομαι να συνεχίσετε να είστε «τραλαλά». Να χαίρεστε τους αναγνώστες σας!