Γιώργο μίλησέ μας λίγο για τα χρόνια που έζησες σαν παιδί;
Κάτσε να κάτσω αναπαυτικά γιατί με γυρίζεις πολύ πίσω τώρα.
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν στη Στυλίδα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα λοιπόν σε μια επαρχιακή ήρεμη πόλη με πολύ ωραίες γειτονιές, με τα παιδιά να βγαίνουν έξω και να παίζουν κάθε απόγευμα, χωρίς να υπάρχει ο φόβος της μεγαλούπολης. Τα πράγματα ήταν πιο αγνά, δίναμε ραντεβού θυμάμαι στο σπίτι της Ρένας της φίλης μας όπου είχε κάτι σκαλάκια πλατιά και μεγάλα και χώραγε όλη η παρέα. Πηγαίναμε βόλτες στη πλατεία και στο λιμάνι. Τα πρώτα μας φλερτ δημιουργήθηκαν στις αλάνες των σχολείων, των εκκλησιών… Πολύ όμορφα λοιπόν παιδικά χρόνια, με μια πολύ όμορφη οικογένεια μεσαίας τάξης, δηλαδή ούτε πάμφτωχη ούτε πλούσια. Με άγχος για την επιβίωση, με πολύ καλούς γονείς, υποστηρικτικούς, αγαπημένους, με μια γιαγιά στο σπίτι λατρεμένη και έναν αδερφό. Αυτά ήταν τα παιδικά μου χρόνια, με μουσική από πολύ πιτσιρικάς, καλός μαθητής στο σχολείο αλλά και ζιζάνιο ταυτόχρονα.
Πότε και πως αποφάσισες να φύγεις εκτός Ελλάδας για να σπουδάσεις ιατρική; Οι γονείς σου σε επηρέασαν σε αυτό;
Οι γονείς μου δεν με επηρέασαν καθόλου σε αυτό και γενικότερα δηλαδή δεν επεμβαίνουν στις αποφάσεις μου. Πάντα βέβαια μου λένε τη γνώμη τους αλλά την τελική ευθύνη και τις συνέπειες των πράξεών μου τις αναλαμβάνω εγώ. Όταν τέλειωσα το σχολείο και ενώ ήμουν πολύ καλός μαθητής, έγραψα πολύ καλά στα τρία από τα τέσσερα μαθήματα γιατί στη φυσική πάτωσα, πράγμα που με στενοχώρησε πάρα πολύ. Κακώς βέβαια γιατί είχα φάει μια καψούρα στη Τρίτη λυκείου και με πήγε πολύ πίσω στα μαθήματα… ηθικό δίδαγμα; «Αφήστε την καψούρα για το πρώτο έτος του πανεπιστημίου»!! Μια φίλη μου λοιπόν μου λέει τότε «γιατί να χάνεις τα χρόνια σου έλα στο Βουκουρέστι να ξεκινήσεις τις σπουδές σου και αν δεις ότι δεν αντέχεις θα δώσεις εξετάσεις για μεταγραφή στην Ελλάδα» και σκεπτόμενος ότι θα έμενα ένα χρόνο στην Ελλάδα ώστε να ξαναδώσω εξετάσεις λέω ας φύγω να ξεκινήσω και διαβάζω για τη μεταγραφή. Δεν γύρισα βέβαια ποτέ γιατί γνώρισα τη Δώρα εκεί οπότε δεν ήθελα να φύγω, μια γυναίκα ήταν ξανά η αιτία!! Η απόφαση δηλαδή πάρθηκε σε μια μέρα και το ανακοίνωσα στους γονείς μου.
…Θυμάμαι όταν ξεκίνησα στο πρώτο έτος να δουλεύω επαγγελματικά την πρώτη βδομάδα που μου δώσανε λεφτά ντράπηκα, σκέφτηκα είναι δυνατόν για κάτι που μου αρέσει τόσο πολύ να πληρώνομαι κιόλας…
Η μετάβαση σου από μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας στο εξωτερικό πόσο εύκολη ήταν;
Αρκετά δύσκολη θα έλεγα. Από τη Στυλίδα έφυγα στα 17 μου χρόνια και πήγα Βουκουρέστι να σπουδάσω Ιατρική, άρα έπεσα κατευθείαν στα βαθιά. Πήγα σε μια μεγαλούπολη που δεν ήξερα κανέναν, δεν γνώριζα τη γλώσσα καλά και για μένα αυτό ήταν τεράστιο άλμα και ήταν πολύ δύσκολη η προσαρμογή μου. Για να καταλάβεις από μια μονοκατοικία στη Στυλίδα ξαφνικά μια μέρα μου χτυπάνε το κουδούνι στο Βουκουρέστι και μου λένε «intretinere» , ψάχνω λοιπόν να δω τι σημαίνει στο λεξικό και η απάντηση ήταν άγνωστη λέξη για μένα ακόμη και στα ελληνικά και παίρνω τη μανά μου τηλέφωνο και λέω τι είναι τα κοινόχρηστα… Ο πρώτος χρόνος ειδικά ήταν πολύ δύσκολος.
Το τραγούδι πότε μπαίνει επαγγελματικά στη ζωή σου;
Μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησα να τραγουδάω και πήρα τα πρώτα μου χρήματα δεν το είχα δει ποτέ επαγγελματικά. Ακόμη και σήμερα ο πρώτος λόγος που τραγουδάω δεν είναι λόγω επαγγέλματος αλλά γιατί με γεμίζει ψυχικά και με κάνει να περνάω καλά. Το πρώτο μου κίνητρο είναι ότι την αγαπάω αυτή τη δουλειά, μ’ αρέσει να επικοινωνώ με τον κόσμο, να κάνω χαβαλέ, να τους διασκεδάζω, να τους ταξιδεύω, να γνωριζόμαστε… αυτή είναι η χαρά μου. Θυμάμαι όταν ξεκίνησα στο πρώτο έτος να δουλεύω επαγγελματικά την πρώτη βδομάδα που μου δώσανε λεφτά ντράπηκα, σκέφτηκα είναι δυνατόν για κάτι που μου αρέσει τόσο πολύ να πληρώνομαι κιόλας… Νομίζω όταν το χόμπι σου, αυτό που αγαπάς γίνεται επάγγελμα είναι ευτυχία.
Πόσο εύκολο είναι για ένα παιδί από την επαρχία να φτάσει και να καταφέρει όλα αυτά που έχεις καταφέρει εσύ μέχρι σήμερα και τελικά τα παιδιά της πρωτεύουσας είναι πιο τυχερά;
Αν με ρωτάς αν τα παιδιά της πρωτεύουσας έχουν περισσότερες ευκαιρίες, σαφέστατα και έχουν περισσότερες ευκαιρίες, περισσότερα ερεθίσματα και είναι πολύ πιο εύκολο να ασχοληθούν με πράγματα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος όπως ο πολιτισμός, ο αθλητισμός και πολλά ακόμη… Αλλά όταν έχεις καλούς γονείς οι οποίοι ψάχνονται λίγο, δεν σου στερούνται πολλές ευκαιρίες ακόμη και στην επαρχία.. Εμένα η μάνα μου με πήγε να μάθω κιθάρα από τα 4,5 γιατί το ζήτησα, έκανα επίσης καράτε, αθλητισμό. Υπάρχουν πια και στην επαρχία νομίζω ευκαιρίες για τους νέους απλά στην Αθήνα είναι πιο εύκολα, είναι δηλαδή φανερές γιατί στην επαρχία πρέπει να ψαχτείς λιγάκι.
Εννοείται ότι διαχειρίζομαι ο ίδιος τις σελίδες μου στο facebook και το twitter… είναι ανήθικο να βάζεις κάποιον να χρησιμοποιεί το όνομα σου. Είναι κοροϊδία και εγώ τον κόσμο δεν έχω μάθει να τον κοροϊδεύω γιατί κάποια στιγμή θα φανερωθεί όλο αυτό και θα φανώ γελοίος.
Υπήρξαν στιγμές που μετάνιωσες για την επιλογή σου να εγκαταλείψεις την ιατρική και να ασχοληθείς επαγγελματικά πλέον με το τραγούδι;
Ποτέ!! Στα νοσοκομεία στενοχωριόμουν πολύ. Ειδικά όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε παθολογία και μπαίναμε στα νοσοκομεία και βλέπαμε άρρωστους ανθρώπους, ηλικιωμένους, παιδάκια, τελειώναμε στις δύο από το νοσοκομείο και ήθελα ένα πεντάωρο να συνέλθω… Δεν μπορώ να βλέπω δυστυχισμένους ανθρώπους, να τους βλέπω άρρωστους, θέλω να τους βλέπω αυτάρκεις, να μπορούν να έχουν τη δυνατότητα επιλογής. Στο νοσοκομείο κάποιος δεν μπορεί να το πει αυτό, όταν είσαι τρομαγμένος και εξαρτημένος από τους γιατρούς βλέπεις μόνο ματάκια τρομαγμένα… και εγώ δεν θέλω να βλέπω τέτοια ματάκια, δεν το σηκώνει η ψυχολογία μου. Θέλω να τον κερδίζω εγώ τον κόσμο ενώ στο νοσοκομείο το πάνω χέρι το έχει ο γιατρός.
Παρουσίαζες δύο τηλεοπτικές εκπομπές. Ένα τηλεπαιχνίδι και μια καθημερινή εκπομπή. Τελικά ποιο ταίριαζε περισσότερο στον Γιώργο Τσαλική; Ποιο ευχαριστήθηκε περισσότερο;
Ευχαριστήθηκα περισσότερο το τηλεπαιχνίδι γιατί πρώτον ήταν πιο ξεκούραστο, δεύτερον ήταν πιο κοντά στο ταπεραμέντο μου, ήταν δηλαδή λίγο φωνακλάδικο, λίγο έξω καρδιά και πιο σπιντάτο… όμως αν με ρωτήσεις σε πιο αποκόμισα μεγαλύτερη τηλεοπτική εμπειρία θα σου πω σαφέστατα το «Δέστε τους». Ήταν μεγάλο σχολείο για μένα να κάνω 200 live εκπομπές και ενάμιση μήνα προετοιμασία γι’ αυτές τις εκπομπές. Ήταν τεράστια εμπειρία και το γεγονός ότι δούλεψα με τη Ρούλα Κορομηλά, και το ότι είδα πως στήνεται μια live εκπομπή και το ότι πήρα το μικρόφωνο και βγήκα στο δρόμο να κάνω ρεπορτάζ και το ότι μπήκα στο μοντάζ και μόνταρα κ εγώ… όλο αυτό λοιπόν είναι ανεκτίμητο σαν εμπειρία απλά το παιχνίδι είχε περισσότερο χαβαλέ.
Δεν μπορώ να βλέπω δυστυχισμένους ανθρώπους, να τους βλέπω άρρωστους, θέλω να τους βλέπω αυτάρκεις, να μπορούν να έχουν τη δυνατότητα επιλογής.
Μετά τη λήξη της συνεργασίας σου με το «Δεστε τους» ακούστηκαν πολλά. Εσύ τι έχεις να απαντήσεις σχετικά;
Εγώ δεν έχω να πω τίποτα πια για το «Δέστε τους», ότι ήταν να πω το έχω πει και νομίζω ήμουν σαφής και ξεκάθαρος. Πάντοτε όταν τελειώνει κάτι κρατάω τα θετικά, τα αρνητικά είναι μάθημα για μένα άρα και πάλι τα εκλαμβάνω ως θετικά και δεν είναι ότι αποφεύγω την ερώτησή σου αλλά δεν έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω. Για εμένα είναι ένα κεφάλαιο το οποίο τελείωσε οριστικά, δεν αισθάνομαι τίποτα άσχημο. Τις προάλλες που πήγα στην εκπομπή της Ναταλίας και ενώ είδα το πλατό του «ισθάνθηκα που ήταν το πλατό του Δέστε τους» δεν ένιωσα αυτό το σκίρτημα όπως όταν πηγαίνεις σε ένα παλιό σου σπίτι ας πογαίνεις σε ένα παλιό σου σπίτι σύμε, ένιωσα ευχάριστα, όμορφα αλλά όχι περίεργα αλλά ούτε και συγκινήθηκα, που σημαίνει ότι έχει τελειώσει για μένα, είναι λες και το έκανα πριν από 15 χρόνια και πάει πέρασε πια.
Τις προάλλες που πήγα στην εκπομπή της Ναταλίας και ενώ είδα το πλατό του «ισθάνθηκα που ήταν το πλατό του Δέστε τους» δεν ένιωσα αυτό το σκίρτημα όπως όταν πηγαίνεις σε ένα παλιό σου σπίτι…
Ποια είναι η σχέση σου σήμερα με τον Νίκο Μουτσινά και την Μαρία Ηλιάκη;
Είναι πάρα πολύ καλές τόσο σε επίπεδο επικοινωνίας όσο και σε επίπεδο συναισθημάτων νομίζω. Τουλάχιστον από τη δική μου την πλευρά εγώ έτσι αισθάνομαι τώρα αν τραβάνε κάποιο ζόρι τα παιδιά εμένα δεν μου το έχουν δείξει, το τραβάνε σιωπηλά, κάποιος άλλος θα την πληρώνει, σε κάποιον άλλο θα τα λένε αν και δεν νομίζω, δεν μου έχουν δείξει κάτι τέτοιο.
Μετά από τουλάχιστον δέκα χρόνια επαγγελματικής πορείας στο τραγούδι και στη νυχτερινή διασκέδαση ποιες αλλαγές παρατηρείς;
Αν με ρωτούσες πριν από 6 μήνες θα σου έλεγα ότι τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά ίσως λόγω κρίσης ή ίσως λόγω αλλαγής του ρεπερτορίου στα ραδιόφωνα που είχαν γυρίσει σε μια pop και R n B κουλτούρα. Υποστηρίχθηκαν κάποια μαγαζιά που είχανε στυλ club όπως το S – club που ήταν ο Σάκης ή οι Onirama οι οποίοι το ξεκίνησαν πρώτοι όλο αυτό πριν από 4 χρόνια. Αν με ρωτήσεις σήμερα όμως που το νυχτερινό κέντρο που δουλεύω είναι ένα λαϊκό μαγαζί που εμπεριέχει όλο το ρεπερτόριο (dance, λαϊκά, νησιώτικα, τα πάντα) λειτουργεί 6 μέρες την εβδομάδα και κάθε βράδυ είναι σα Σαββατόβραδο τότε θα σου πω ότι η κρίση ανάγκασε τον κόσμο να γίνει πιο επιλεκτικός και επιλογή δεν είναι μόνο η ποιότητα του θεάματος είναι και η τιμή του θεάματος. Ο επιχειρηματίας έχει μια πολιτική πιο ανεκτική και πιο προσαρμοσμένη σε αυτή την κρίση και νομίζω ότι ανταμείβεται με αυτές του τις επιλογές έχοντας το μαγαζί του γεμάτο 6 ημέρες την εβδομάδα, μαγκιά του και μπράβο του και εμείς προσπαθούμε αυτό το πράγμα να το σεβαστούμε και να δώσουμε στον κόσμο ότι καλύτερο γίνεται αν και το ξέρουμε ότι το 6ημερο είναι κουραστικό όπως αντιλαμβάνεσαι.
Η οικονομική κρίση της χώρας πόσο έχει επηρεάσει τη ζωή μας και την διάθεση μας γενικότερα;
Πάρα πολύ!! Όταν ζορίζεσαι οικονομικά πως να περάσεις καλά; Δεν θα ντυθείς όπως ντυνόσουνα, δε θα βγεις όπως έβγαινες και φυσικά δεν θα έχεις και τη διάθεση που είχες παλαιότερα. Όσο θετικά και να θες να βλέπεις τα πράγματα όπως προσπαθώ να τα βλέπω εγώ τουλάχιστον όταν ο περίγυρος σου δείχνει μια απογοήτευση δεν γίνεται να μην επηρεαστείς. Όλοι έχουν μαζευτεί και νομίζω ότι πρέπει γιατί έχω την άποψη ότι οι Έλληνες ζούσαμε καλύτερα από ότι μας άξιζε και τι εννοώ με αυτό; Όλοι χρωστάγαμε στις τράπεζες και παρόλα αυτά σε μια οικογένεια πενταμελή υπήρχαν τρία αυτοκίνητα, από δύο κινητά ο καθένας άσχετο αν θα μπορούσαμε να τα πληρώνουμε. Τώρα θα ψιλό – μαζευτούμε, θα έρθουμε στα κυβικά μας και θα τη βρούμε την άκρη.
…αν και η Καλομοίρα είναι συμπαθέστατη και την αγαπώ πολύ, σαν καλλιτέχνης δεν μπορεί να συγκριθεί με τη Ραλλία
Εσύ στην προσωπική σου ζωή, ένας άνθρωπος με οικογένεια, νιώθεις ότι έχεις περιορίσει κάποια πράγματα της καθημερινότητας σου λόγω της κρίσης;
Καρμίρης και τσιγκούνης δε θα γίνω ποτέ! Πιο μαζεμένος σε περιττές σπατάλες ναι, όλοι πρέπει να γίνουμε πιο προσεκτικοί στα έξοδα μας. Τώρα όσον αφορά τα παιδιά μου δεν αγχώνομαι τόσο για την κρίση όσο με αγχώνει το να είμαι εγώ σωστός πατέρας και η Δώρα σωστή μάνα και προς αυτή την κατεύθυνση δεν μπορούμε να τα ξέρουμε όλα. Με τη Δώρα δεν έχουμε ταμπού στο να συμβουλευτούμε ένα παιδοψυχολόγο όταν κάτι δεν μπορούμε να το χειριστούμε μόνοι μας αν πρόκειται για το καλό των παιδιών μας.
Πιστεύεις ότι οι μουσικοί διαγωνισμοί και τα talent shows μπορούν να αναδείξουν έναν καλλιτέχνη, ότι δηλαδή του δίνουν την ευκαιρία να φανεί και να ξεχωρίσει πιο εύκολα και γρήγορα; Ποια η γνώμη σου για τους συναδέλφους σου που έγιναν γνωστοί μέσω της τηλεόρασης και ενός talent show;
Θα σου απαντήσω ξεκινώντας από το δεύτερο σκέλος. Έχω δουλέψει με τον Οικονομόπουλο, ο οποίος είναι ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης, έχω δουλέψει με τον Πετρέλη, έχω γνωρίσει τον Μαρτάκη, εκτιμώ πολύ τη Ραλλία, έχω δουλέψει με τον Καραφώτη και γενικότερα με πάρα πολλά παιδιά που έχουν βγει μέσα από reality και είναι εξαιρετικοί καλλιτέχνες. Τα reality είναι παγκόσμια πραγματικότητα δεν τα εφεύραμε εμείς, σίγουρα βοηθάνε στο να αναδειχθούν κάποιοι άνθρωποι, από την άλλη όμως έχουν την εξής ιδιομορφία, αν και υπάρχουν κριτικές επιτροπές η τελική επιλογή ανήκει στο τηλεοπτικό κοινό όπου συνήθως ψηφίζει χαρακτήρες, γι’ αυτό έχουμε δει νικητές που δεν κρίθηκαν με βάση τη φωνή. Πχ Η Καλομοίρα κέρδισε σε ένα talent show όπου στο ίδιο συμμετείχε και η Ραλλία. Αν και η Καλομοίρα είναι συμπαθέστατη και την αγαπώ πολύ, σαν καλλιτέχνις δεν μπορεί να συγκριθεί με τη Ραλλία, ή όταν νικητής στο fame story βγήκε ο Νότης Χριστοδούλου όταν στην ίδια φουρνιά συμμετείχε και ο Νίνο, ο ίδιος ο Νοτάκος μου είχε δηλώσει ότι ήταν μια ατυχής επιλογή του κόσμου και ότι υπήρχαν καλύτεροι από αυτόν… Επειδή λοιπόν αυτό συμβαίνει, όποιο παιδί μπαίνει σε ένα talent show πρέπει να είναι έτοιμο όταν βγει από εκεί με το maximum της δημοσιότητας να μπορεί να την διαχειριστεί σωστά ώστε να μην καταλήξει ξαπλωμένος στο κρεβάτι ενός ψυχίατρου λέγοντας «γιατί καλέ μου γιατρέ έτυχε σε εμένα αυτό;;» Χρειάζονται δυνατές και καλές άμυνες και να ξέρει ότι στατιστικά 8 στους 88 κάνουν καριέρα από τα reality.
Μου μίλησες όμως και θα συμφωνήσω για τραγουδιστές όπως ο Οικονομόπουλος ή η Ραλλία οι οποίοι όντως έχουν καλή φωνή και άξια κέρδισαν μια θέση στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Δε θεωρείς όμως ότι αυτή τη στιγμή τραγουδάνε και άτομα μόνο και μόνο επειδή προβληθήκανε με τη συμμετοχή τους σε κάποιο Reality;
Νομίζω γινόταν πιο πολύ παλαιότερα, τώρα με την κρίση που τα πράγματα είναι πιο επιλεκτικά γίνεται και ένα ξεσκαρτάρισμα και κοιτώντας αυτή τη στιγμή το χάρτη της Αθήνας θεωρώ ότι δεν υπάρχει ούτε ένας τραγουδιστής που δουλεύει και δεν αξίζει. Δεν θα δεις κάποιον άφωνο να κρατάει ένα μαγαζί, ο κόσμος δεν είναι ηλίθιος πια… δεν θα πάει να τον δει, το μαγαζί θα κλείσει και αν αυτό γίνει μια – δυο φορές θα τον αποβάλλει ο χώρος.
…είμαι ενοχικός άνθρωπος όταν θυμώνω, δηλαδή όταν εκνευρίζομαι και ξεσπάω μετά δεν εκτονώνομαι αλλά έχω τύψεις, δεν μ’ αρέσει να μην συγκρατούμαι γιατί νιώθω άσχημα
Είσαι χρήστης του facebook. Πόσο βοηθάει όλο αυτό για την προώθηση της δουλειάς σου;
Και του twitter, και μάλιστα περισσότερο θα έλεγα… Καταρχήν το internet θα είναι σε λίγα χρόνια πιο σημαντικό ακόμη κ από την τηλεόραση. Οι στατιστικές δείχνουν ότι ένας νέος από 14 ως 22 πρώτα θα ανοίξει το laptop και μετά την τηλεόραση. Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι είναι πολύ σημαντικό όταν θέλεις να προβάλλεις τη δουλειά σου να την προβάλλεις και μέσω του you tube, και μέσω του facebook, και μέσω του twitter. Για μένα όμως το facebook και το twitter είναι ένα μέσο επικοινωνίας κ μ΄ αρέσει πάρα πολύ. Ειδικά το twitter είναι ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης που δεν άπτεται άμεσα με τη δουλειά σου. Ας πούμε εγώ σήμερα έγραψα ότι η Δώρα έπρεπε να είναι master chef γιατί έφαγα μια καταπληκτική τυρόπιτα με τέσσερα τυριά, αυτό δεν προωθεί τη δουλειά μου. Μ΄ αρέσει καταθέτω τις σκέψεις μου και να μοιράζομαι πράγματα από την καθημερινότητα μου με τους 2.500 χιλιάδες followers που έχω αυτή τη στιγμή στο twitter και ελπίζω να αυξηθούν.. Γενικά είμαι πολύ ανοιχτός άνθρωπος και νιώθω ότι δεν έχω να κρύψω και κάτι.
Διαχειρίζεσαι ο ίδιος την σελίδα σου στο facebook ή έχεις κάποιον να σε βοηθάει;
Εννοείται ότι διαχειρίζομαι ο ίδιος τις σελίδες μου στο facebook και το twitter. Δεν γίνεται και διαφορετικά, τα μηνύματα είναι προσωπικά, απευθύνονται στο Γιώργο, είναι ανήθικο να βάζεις κάποιον να χρησιμοποιεί το όνομα σου. Είναι κοροϊδία και εγώ τον κόσμο δεν έχω μάθει να τον κοροϊδεύω γιατί κάποια στιγμή θα φανερωθεί όλο αυτό και θα φανώ γελοίος.
Ποιο είναι το feedback που παίρνεις; Σου κάνουν κριτική; Εκδηλώνουν τον θαυμασμό τους;
Τα περισσότερα μηνύματα που λαμβάνω είναι θετικά όμως και τα αρνητικά μηνύματα δεν τα σβήνω γιατί είναι κριτική, ακόμη και σε κάτι κακοπροαίρετο θα απαντήσω. πχ στο twitter ενώ είχα 500 θετικά μηνύματα μου γράφει μια κοπέλα «είσαι το ίδιο βαρετός στο twitter όσο ήσουν και στο “Δέστε τους”» μπαίνω λοιπόν να δω αν με ακολουθεί και δεν το κάνει, άρα λοιπόν δε διαβάζει αυτά που γράφω… πιστεύω όμως πως πάντα θα υπάρχει ο κακοπροαίρετος και δεν θα το λάβω υπόψη μου απλά θα γελάσω.. της απάντησα λοιπόν «σώθηκες λοιπόν που δεν με ακολουθείς». Σ’ αυτούς όμως που με ακολουθούν και δείχνουν ότι με εκτιμάνε ακόμη και αν δεν γνωριζόμαστε προσωπικά θα απαντήσω και θα λάβω υπόψη τις παρατηρήσεις τους.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σου τραγούδι με τίτλο ‘Τα περαστικά μου’. Πόσο σε εκφράζει η φράση «Άντε γεια» που αναφέρεται στους στίχους; Θα την αφιέρωνες κάπου;
Με εκφράζει καταρχήν σα ρυθμός γιατί είναι πολύ up!! Και μ’ αρέσει γιατί στο μαγαζί έχει μοιραστεί κάπως δηλαδή λέω στον κόσμο «Τώρα που ‘χω γίνει καλά» και τραγουδάει όλο το μαγαζί «Άντε γεια»!! Νομίζω ότι όλοι έχουμε ανάγκη να πούμε άντε γεια σε κάτι που μας ενοχλεί… Θα το αφιέρωνα σε πάρα πολύ κόσμο που με έχει ενοχλήσει, με έχει πικράνει, με έχει ξενερώσει. Αλλά το «Άντε γεια» σημαίνει και κάτι άλλο, σημαίνει ξεκολλάω, προχωράω μπροστά, και αυτό είναι κάτι πολύ υγιές και πολύ ωραίο.
Αν σου ζητούσα να μου πεις τρία άγνωστα στοιχεία που δεν γνωρίζει ο κόσμος για σένα, ποια θα ήταν αυτά;
Πρώτον ότι είμαι πολύ λαίμαργος όταν είμαι αγχωμένος, δηλαδή μπορώ να συνδυάσω αηδιαστικά πράγματα όπως γαριδάκια με μερέντα ή να τρώω μέχρι σκασμού μια τούρτα ολόκληρη το βράδυ με ένα ταψί κανελόνια, αυτό είναι κάτι που εμφανισιακά δεν μου φαίνεται.
Δεύτερον είμαι ενοχικός άνθρωπος όταν θυμώνω, δηλαδή όταν εκνευρίζομαι και ξεσπάω μετά δεν εκτονώνομαι αλλά έχω τύψεις, δεν μ’ αρέσει να μην συγκρατούμαι γιατί νιώθω άσχημα, θέλω να μην χάνω τον έλεγχο ακόμη και όταν έχω δίκιο.
Τρίτον έκανα μεγάλη βλακεία και είμαι 1,5 χρόνο καπνιστής, ξεκίνησα δηλαδή στα 33 να καπνίζω παίζοντας μπιρίμπα και συνειδητοποιώ ότι αυτό είναι έγκλημα και έχω ξεκινήσει προσπάθεια να το σταματήσω.
Θα μου περιγράψεις μια μέρα χαλάρωσης για τον Γιώργο Τσαλίκη;
Αν και το τελευταίο δίμηνο δεν υπάρχει πολύς χρόνος για χαλάρωση, προσπαθώ μια Δευτέρα που δεν δουλεύω να κοιμάμαι βράδυ ή να βλέπω καμιά ταινία στο DVD. Μ’ αρέσει επίσης να βρίσκομαι με τους κουμπάρους μου στο σπίτι, να συζητάμε, να κουτσομπολεύουμε, να ανάβουμε το τζάκι και να ψήνουμε και να παίζω Wii με το γιο μου το Βασίλη.
Είσαι ένας καλλιτέχνης ιδιαίτερα επικοινωνιακός. Πόσο εύκολο είναι όλο αυτό για σένα; Να διαχειρίζεσαι τόσους θαυμαστές πάντα με χαμόγελο και ευγένεια;
Αυτό είναι κάτι τόσο αυτονόητο για μένα σα να σου λέω ότι είσαι καστανοκόκκινη με γκριζοπράσινα μάτια. Έτσι γεννήθηκα φιλενάδα, αυτός είμαι εγώ ούτως η άλλως. Είναι στο DNA μου η επικοινωνία και αυτό το «χύμα» που ενέχει όμως πολύ σεβασμό. Μ’ αρέσει πάντοτε να φέρομαι με αγάπη και σεβασμό.
Έχεις παρεξηγηθεί ποτέ λόγω του χαρακτήρα ή της συμπεριφοράς σου;
Άπειρες φορές.. Ειδικά στο ξεκίνημα της καριέρας μου λέγανε αυτός τι το παίζει άνετος; Είναι γλύφτης; Αλλά εντάξει δε γίνεται να φοράς ένα μπλουζάκι και να λες: Γεια σας είμαι πολύ θετικό και καλοπροαίρετο άτομο. Όταν κάποιος μπει στη διαδικασία να κοιτάξει στην ψυχή μου και να με γνωρίσει τότε ίσως να με αγαπήσει, να μη με απορρίψει…αλλά εγώ δεν μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία να βάζω τη συμπεριφορά μου σε στεγανά που θα με καταπιέσουν γιατί η πρόθεσή μου δεν είναι να προσβάλλω κανέναν. Παράπονο όμως δεν έχω από αυτό το χώρο καθόλου ειλικρινά. Το ότι με έχουν αδικήσει πολλοί ναι, ίσως να έχω αδικήσει κ εγώ κάποιους άθελα μου. Θέλω μόνο να έχω καλές σχέσεις με τους ανθρώπους του χώρου και να είναι δίκαιοι μαζί μου. Δεν θέλω τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο παρά μόνο να μου αποδίδουν αυτό που μου αξίζει.
Έχεις συνεργαστεί με τους περισσότερους έλληνες καλλιτέχνες. Υπάρχει κάποιος που ενώ έχεις ήδη συνεργαστεί μαζί του θα ήθελες να ξαναβρεθείτε σε κοινή πίστα;
Στα πρώτα μου βήματα συνεργάστηκα με τον Αντώνη Ρέμο, ο οποίος με βοήθησε πάρα πολύ στο ξεκίνημα μου, θα θελα λοιπόν τώρα που έχουν περάσει αρκετά χρόνια να ξαναβρεθώ με τον Αντώνη. Επίσης άλλη μια πολύ καλή μου φίλη ή μάλλον αδερφή σ’ αυτό το χώρο θα έλεγα, είναι η Πέγκυ Ζήνα η οποία έχει επιλέξει έναν πολύ δύσκολο δρόμο δισκογραφικά και πολύ πετυχημένο με πολύ αξιόλογα τραγούδια και θα θελα να βρεθώ μαζί της. Με την Έλενα Παπαρίζου επίσης θα ήθελα να ξαναβρεθώ και να κάναμε μια περιοδεία στους ομογενείς που δεν έχω πάει ποτέ.
Ποια η γνώμη σου για τις περιοδείες – εμφανίσεις που κάνουν πολλοί συνάδελφοι σου στην επαρχία; Εσύ με ποια κριτήρια επιλέγεις τις εμφανίσεις σου εκτός Αθήνας;
Κοίτα έχω κάνει και μεγάλες περιοδείες στην επαρχία καθώς επίσης και πολλές συναυλίες απλά δεν είναι κάτι που το τραβάω απ’ τα μαλλιά. Αυτό το καλοκαίρι έκανα 25 εμφανίσεις low budget, δηλαδή εμφανίσεις σε μικρότερα clubs όπου ήθελα να πω απλά τα τραγούδια μου. Δεν είμαι καθόλου αρνητικός σε αυτό. Απλά επειδή ο χρόνος κάποιες φορές είναι περιορισμένος όπως την προηγούμενη χρόνια που εμφανιζόμουν στο Starz και είχα και την εκπομπή, όταν έφτασε το καλοκαίρι έκανα ελάχιστες εμφανίσεις στην επαρχία ώστε να έχω χρόνο να δω λίγο τα παιδιά και τη γυναίκα μου.
Νιώθεις ότι η αγάπη του κόσμου στην επαρχία είναι πιο έντονη;
Εγώ, σαν παιδάκι επαρχίας, όταν ερχόταν κάποιος καλλιτέχνης στην πόλη μου ήμουν τρελαμένος, αισθανόμουν πολύ μεγάλη τιμή. Για παράδειγμα θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρίκι είχε έρθει στη Ναυτική βδομάδα της Στυλίδας η Ελπίδα να τραγουδήσει και θυμάμαι φορούσε μια παντελόνα και καθώς κουνιόταν από τον αέρα μου ερχόταν το άρωμα της και το θυμάμαι ακόμη. Νομίζω για τα παιδιά της επαρχίας, που δεν έχουν τη δυνατότητα να παίρνουν το αυτοκίνητο και να έχουν επιλογή 15 μαγαζιών για τη διασκέδαση τους, είναι κάτι σημαντικό και σίγουρα είναι πιο έντονα τα συναισθήματα και η αγάπη τους. Σαν καλλιτέχνης το λαμβάνω όλο αυτό, είναι πιο εκδηλωτικοί στην επαρχία χωρίς βέβαια να έχω κάποιο παράπονο από τους θαμώνες της πρωτεύουσας!!
