Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή πριν εκραγούμε από τις πολλές ερωτήσεις και αμφιβολίες για το … είδος!! Το «έντεχνο» είναι ένα είδος μουσικής που ξεκινάει στην Ελλάδα γιατί πως αλλιώς? Η Ελλάδα δεν είναι η χώρα που αγαπάει τις ταμπέλες και αρέσκεται στο να τις τοποθετεί με κάθε ευκαιρία σε ανθρώπους, μουσικές , συνήθειες και πράγματα? Οπότε ο όρος «έντεχνο» παραμένει κάτι Ελληνικό με αποτέλεσμα ένα ξένο είδος μουσικής που θα ονομάζεται : «Inart» ή κάπως έτσι να φαντάζει τουλάχιστον αστείο σε εμάς! Κι εδώ έρχεται το πρώτο και βασικότερο ερώτημα: Μόνο η δικιά μας μουσική είναι τέχνη?
Φυσικά και όχι! Απλά ως Έλληνες έχουμε την ανάγκη να ανήκουμε σε κάτι και ως Έλληνες έχουμε επίσης την ανάγκη να δίνουμε στο οτιδήποτε κάνουμε μια ποιότητα έτσι ώστε να είμαστε περήφανοι για αυτό μετά.. Φυσικά όχι για εμάς τους ίδιους, αλλά για να έχουμε να λέμε! Πόσες φορές δεν έχουμε όλοι ακούσει το: «Ε… Πήγα Χολίδη εχθές αλλά γενικά ακούω έντεχνα και η αγαπημένη μου τραγουδίστρια είναι η Αλεξίου»…? Δε θα ήταν καλύτερο αν αυτή η πρόταση τελείωνε μόνο με το που πήγαμε? Πρέπει να τα λέμε όλα και να τα δικαιολογούμε σαφώς!! Στο εξωτερικό η μουσική μάλλον κατατάσσεται σύμφωνα με το ρυθμό της και μετά αξιολογείται ανάλογα..! Για παράδειγμα υπάρχει η Pop που χωρίζεται σε καλή Pop και κακή Pop όπως και η Rock που χωρίζεται σε καλή και κακή αντίστοιχα.. Αυτό συμβαίνει με όλα τα είδη μουσικής! Στην Ελλάδα είναι σαν να έχουμε ένα είδος τραγουδιού που το ονομάζουμε εξαρχής ως το μόνο που βρίσκεται μέσα στην τέχνη και ένα άλλο είδος τραγουδιού, στο οποίο υπάγεται Pop, Rock, Hip Hop, Dance κλπ που κατατάσσονται αυτομάτως στα κακά και άτεχνα τραγούδια!
Η ιστορία του εντέχνου ξεκινάει για όσους αναρωτιούνται γύρω στο 1950 όπου ο Μίκης Θεοδωράκης, ορίζει το έντεχνο λαϊκό τραγούδι ως: «ένα σύγχρονο σύνθετο μουσικό έργο τέχνης που θα μπορεί να αφομοιωθεί δημιουργικά από τις μάζες». Κοινώς ένα τραγούδι που ναι μεν θα έχει λαϊκές καταβολές και λαϊκά όργανα αλλά θα έχει έναν πιο δυτικό στίχο! Και ξαναρωτάω ελπίζοντας να μην γίνω κουραστική: Ένα τραγούδι με ηλεκτρικές κιθάρες, τύμπανα, μπάσα και υπέροχους στίχους που δεν έχει μεν λαϊκή μουσική αλλά είναι έργο τέχνης, παραμένει άτεχνο?
«Αν δεν υπήρχε το…”έντεχνο” οι Έλληνες θα μπορούσανε να είναι πιο αντικειμενικοί στην μουσική!» συνηθίζω να λέω! Πως το εξηγώ στο μυαλό μου? Έχουμε έναν γνώμονα, ένα κοινωνικά αποδεκτό καλό τραγούδι, ένα είδος τραγουδιού που ακόμα κι αν στο αποκαλέσει κάποιος κοροϊδευτικά «εντεχνίλα» θα ξέρεις ότι δεν το εννοεί και πως η μουσική που κάνεις ή ακούς έχει επίπεδο! Αυτό αυτομάτως μας κάνει να κλείνουμε τα αφτιά μας σε οτιδήποτε άλλο ή και να τα ανοίγουμε, μας κάνει να σνομπάρουμε τα πάντα!
Πόσες φορές κι αν έχω ακούσει, πέρα από ανθρώπους που μιλάω καθημερινά, ανθρώπους της μουσικής αυτής που ονομάζεται έντεχνη την φράση: «Το popάκι»! Τι είναι το Popάκι και ποια η Pop μουσική της οποίας πρεσβευτής ήταν και θα είναι ο Michael Jackson? Είναι μουσική κατώτερη μήπως και δεν το έχει πληροφορηθεί ο κόσμος ή αυτοί οι 5-6 απλά θέλουν να δείξουν την ισχύ τους πάνω στα πάντα? Τους ενοχλεί η ομορφιά στην σκηνή, τους ενοχλεί το show γιατί δεν είναι μουσική! Είναι όμως τέχνη! Ισχύει ότι οι περισσότεροι «έντεχνοι» και να ήθελαν διακαώς, show δε θα μπορούσαν να κάνουν.. Αλλά τι είναι το Show που όλοι τρομάζουν να πουν ότι τους αρέσει σκηνικά? Σημαίνει μείωση ποιότητας? Για να μην αναφέρω πάλι τον Michael Jackson, τον απίστευτο αυτό άνθρωπο που κατάφερνε να κάνει τα πάντα και τα έκανε καλά! Το Show μας ψυχαγωγεί και προσωπικά το θεωρώ συνδεδεμένο με το τραγούδι.. Ξέρεις πόσο όμορφο είναι να βλέπεις το σώμα να κινείται στους ρυθμούς που τραγουδάς? Να βλέπεις το σώμα αντί να στέκεται και να κοιτάει να σε ταξιδεύει και να σε κάνει και εσένα να βρεθείς μέσα στο ρυθμό του τραγουδιού! Συμφωνώ, μια υπέροχη φωνή είναι πάνω από όλα… αλλά! Μην επαναπαυόμαστε! Πολλοί επαναπαύονται σε αυτό γιατί βαριούνται να κάνουν κάτι άλλο και άλλοι γιατί φοβούνται ότι ακόμα κι αν έχουν την απόλυτη φωνάρα αν κάνουν ένα δυνατό Show αυτομάτως τους πετάνε έξω από τον κύκλο που καλά έχει στηθεί γύρω από το «έντεχνο»!
Αν η Ελλάδα ήταν Αμερική, αν ο Έλληνας δεν σκεφτότανε με ταμπέλες κι αν .. αν … αν .. Ναι, η Έλενα Παπαρίζου θα είχε ήδη συνεργαστεί με την Χαρούλα Αλεξίου! Μιλάμε για μια απίστευτη Pop καλλιτέχνη, μια φωνάρα που επειδή τυχαίνει να είναι όμορφη, να χορεύει καλά, να έχει πάει στην Eurovision και να έχει κάνει Pop επιτυχίες, σίγουρα δε θα έκανε εύκολα αυτό το ντουέτο! Ωπ! Ξέχασα! Η φωνή αποτελεί κριτήριο μόνο όταν δεν έχεις κάνει όλα τα παραπάνω! Στην Αμερική που ο Nick Cave έκανε ντουέτο με την Kylie Minogue , οι Rolling Stones δώσανε το τραγούδι τους στην 19 χρονη Britney Spears και ο Slash συνεργάστηκε πολύ πρόσφατα με την Fergie των Black Eyed Peas, όλα αυτά τα κολλήματα μοιάζουν τουλάχιστον γελοία και αστεία! Γιατί μήπως και ο Χατζηγιάννης που ήταν άλλοτε αγαπημένος του.. “έντεχνου” μετά από 1-2 pop επιτυχίες δεν έγινε ο οξαποδώ του είδους? Μήπως και ο Χατζηγιάννης έκανε φτηνό Pop? Δε νομίζω να είναι φτηνό κάτι με τέτοια φωνή! Απλά ο καθωσπρεπισμός και αυτή η τρέλα της ταμπέλας, έχουν καθορίσει αυτά τα στερεότυπα!!
Πριν κάνω την ανακεφαλαίωση μου, θα κάνω μόνο μερικές ερωτησούλες.. Αν ο στίχος «Θωμά είσαι σπίτι? Γιατί σε παίρνω και μιλάει» ήταν του Φοίβου και τον τραγουδούσε η Δέσποινα Βανδή, θα ήταν ακόμα έντεχνο? Θα ήταν ακόμα ποιοτικό? Θα το έβαζε ο καθένας ringtone χωρίς ενοχές να θεωρηθεί κατώτερης κουλτούρας?
Τέλος, θα ήθελα να πω ότι φυσικά η πλειοψηφία των τραγουδιστών του εν λόγω είδους μουσικής (γιατί πάντα και παντού θα υπάρχουν κάποιοι που μπαίνουν από σπόντα ) αποτελούν αγαπημένους και προσωπικά και γενικά καλλιτέχνες! Αυτό δε σημαίνει ότι προσωπικά θα δεχτώ να τους αποκαλέσω έντεχνους! Τι κι αν πλέον υπάρχει κατηγορία βραβείων με αυτό το όνομα(?!), εγώ θα αρνούμαι μέχρι να βρεθεί κάτι πιο ευφυές γιατί όπως και να το κάνουμε, πέρα από αυτούς έχω κι άλλους αγαπημένους που ανήκουν στην Pop και στην Rock και που μου μοιάζουν τόσο ακομπλεξάριστοι για να τους αποκαλέσω άτεχνους!!
