Ελεονώρα Ζουγανέλη-Ησαΐας Ματιάμπα: πρεμιέρα στον Σταυρό του Νότου! Τι μας δήλωσαν!

Λίγο πριν την έναρξη του live, το tralala.gr μίλησε για λίγο με την Ελεονώρα Ζουγανέλη και τον Ησαΐα Ματιάμπα.

Ελεονώρα Ζουγανέλη

Πώς νιώθεις που μετά από μια πετυχημένη χρονιά μαζί με τον Δήμο Αναστασιάδη, έρχεσαι για δεύτερη φορά στη σκηνή του Σταυρού του Νότου, αυτή τη φορά με τον Ησαΐα Ματιάμπα;

Είμαι πραγματικά χαρούμενη και νιώθω ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που με έχουν στηρίξει σε αυτό το μαγαζί και εννοώ τους επιχειρηματίες, οι οποίοι είναι δίπλα μου και παρακολουθούν το όνειρό μου και αυτό που θέλω να κάνω επαγγελματικά. Μου προσφέρουν μέσα από την καρδιά τους ό,τι μπορούν, ίσως και παραπάνω από αυτά που μπορούν. Εγώ από την μεριά μου νιώθω αυτό το χώρο σαν σπίτι μου και σαν ένα χώρο στον οποίο μπορεί να έρθει ο κόσμος που με αγαπάει και να μοιραστούμε πράγματα. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί είμαι μικρή και χαίρομαι που έχει βρεθεί τόσο γρήγορα ένας χώρος για εμένα.

Έχεις άγχος για απόψε;

Έχω πάρα πολύ, παρότι το πρόγραμμα δοκιμάζεται για πολύ καιρό και έχουμε κάνει πολλές πρόβες. Εχτές κάναμε και μια γενική πρόβα, την οποία παρουσιάσαμε στους ακροατές του “Δίεση”. Έχω άγχος γιατί είμαι πολύ κουρασμένη και ο λαιμός μου έχει ταλαιπωρηθεί από τις πρόβες και τις ιώσεις. Όχι για το πρόγραμμα, για αυτό είμαι σίγουρη!

Τι θα δούμε απόψε;

Πρόκειται για μια δουλειά που έχουν στηρίξει πολλοί άνθρωποι, με διάθεση και υπομονή. Η Ελένη Γκασούκα, η σκηνοθέτης μας, είναι μια πολύτιμη συνεργάτιδα μου από πέρσι, που έχει βοηθήσει στην σκηνική μου παρουσία και αντίληψη, ο Γιώργος Ζαχαρίου και ο Μάτι Παλαιολόγου που ενορχηστρώσανε την παράστασή μας, ο Θανάσης Αλευράς, που στηρίζει με την παρουσία του και ο Ησαΐας Ματιάμπα είναι οι άνθρωποι που στηρίξανε από την αρχή αυτή την προσπάθεια και ήταν κοντά σε αντίξοες συνθήκες και δυσκολίες, που αντιμετωπίσαμε στις πρόβες μέχρι να στηθεί η παράσταση. Νομίζω πως το αποτέλεσμα αντιπροσωπεύει την αισθητική μας και αυτό που θέλουμε να παρουσιάσουμε, το οποίο στηρίζεται στην αλήθεια και την απαλλαγή από το ο,τιδήποτε μπορεί να μας περιορίσει. Ό,τι συμβαίνει γύρω μας, όπως η χαρά και η συγκίνηση, τη διαλύουμε και τη ξαναδημιουργούμε. Είμαστε ένα σχήμα που δεν αφήνει κάτι ήσυχο και σατιρίζει τον εαυτό του, την επιτυχία και την αποτυχία, είτε με την επιλογή των τραγουδιών, είτε με την στάση μας απέναντι τους.

Το δεύτερο σου άλμπουμ “Έξοδος 2” ακούγεται αρκετά. Πως αισθάνεσαι που η δεύτερη δισκογραφική σου δουλειά βρίσκει ανταπόκριση από το κοινό, μετά την επιτυχία της πρώτης;

Αυτό που διαπιστώνω σιγά σιγά είναι ότι χρειάζομαι πολλή προσωπική δουλειά. Μετά από μια επιτυχία, συνήθως όταν δεν είσαι καλά προετοιμασμένος και είσαι και λίγο ανώριμος λόγω ηλικίας, ίσως σου δημιουργηθεί φόβος για το επόμενο βήμα. Στην πρώτο μου δίσκο δεν είχα καθόλου αγωνία, γιατί ο κόσμος δεν με ήξερε και έτσι δεν περίμενε κάτι από μένα. Πήγε πολύ καλά, μου άνοιξε μεγάλους δρόμους και πόρτες, ωστόσο με άγχωσε και με έβαλε σε μια άγνωστη μέχρι τότε διαδικασία και άρχισα να αναρωτιέμαι αν είναι σωστό αυτό που κάνω και αν θα αρέσει στον κόσμο. Χρειάζεται ωριμότητα και να είσαι σίγουρος για αυτό που παρουσιάζεις κάθε φορά. Είμαι πολύ χαρούμενη και είναι μεγάλη μου τιμή που ο κόσμος με δέχεται και αγκαλιάζει αυτό που κάνω.

Ποιό κομμάτι έχεις ξεχωρίσει και σου αρέσει να ερμηνεύεις στα live σου;

Η “Αττική οδός” είναι ένα κομμάτι που αγάπησα από την πρώτη στιγμή και ακόμα με συνεπαίρνει. Επίσης έχω ξεχωρίσει και το “Η αγάπη αργεί” και το “Δεύτερη φορά”.

Ποιοι είναι οι συντελεστές του δεύτερου δίσκου σου;

Οι συνεργάτες μου σε αυτό το δίσκο ήταν ο Λάκης Παπαδόπουλος, η Σάνυ Μπαλτζή, η Όλγα Βλαχοπούλου, ο Τρύφων Κουτσουρέλης, ο Νίκος Αντύπας, ο Νίκος Μωραίτης και ο Δημήτρης Φάκος. Ελπίζω να μην ξέχασα κάποιο.

Όλη η στιχουργική αφρόκρεμα του σήμερα λοιπόν.

Είναι πολύ σημαντικοί άνθρωποι που με έχουν στηρίξει από τα πρώτα μου βήματα και είναι πάντα στη ζωή μου με πολλούς τρόπους, όχι μόνο δίνοντας μου τραγούδια, αλλά παρακολουθώντας την πορεία και την εξέλιξη μου, και τους ευχαριστώ. Την ενορχήστρωση και στο πρώτο και στο δεύτερο δίσκο μου έχει κάνει ο Χρήστος Soumka και ο Χρήστος Αβδελάς, και κυκλοφορεί από την ΕΜI.

Ησαΐας Ματιάμπα

Τι μας έχετε ετοιμάσει για απόψε;

Εδώ και δύο μήνες έχουμε προετοιμάσει ένα πρόγραμμα πολύ άμεσο και πάρα πολύ καλό κατά την άποψη μου. Το concept στηρίζεται ανάμεσα σε δύο κόσμους, οι οποίοι κάποια στιγμή συναντούνται. Ο καθένας μας έχει περάσει τα δικά του, είτε χωρισμό, είτε απόρριψη, αλλά στο τέλος η αγάπη επικρατεί και χαίρομαι για αυτό.

Έχεις άγχος;

Καθόλου. Είμαι σε ένα σημείο επαγγελματικά που δεν έχω καθόλου άγχος. Την τελευταία φορά που θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει άγχος ήταν το 2003-4, όταν τραγουδούσα με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Από ένα σημείο και μετά, δουλεύοντας με τον εαυτό μου, με το θέατρο και το Rent, πιστεύω πως έχω αποκτήσει στοιχεία που με κάνουν σίγουρο για τον εαυτό μου και για αυτό που κάνω.

Δεύτερη χρονιά για το Rent. Μίλησε μου για τις εμφανίσεις σου εκεί.

Θα είμαι για δεύτερη χρονιά στο Rent, στη Σφεντόνα και χαίρομαι που συμμετέχω σε αυτό. Εγώ θα παίζω Πέμπτη και Σάββατο απόγευμα στις 6.00. Είναι ένα έργο που το λατρεύω, γιατί είναι από τα αυτά που έχουν συναίσθημα και είναι λίγο σκοτεινά και εγώ στη ζωή μου είμαι πάνω κάτω έτσι. Χαίρομαι που συνεχίζεται και οι συνθήκες και το στήσιμο του έργου είναι πιο καλό.

Μίλησε μου για την εμπειρία σου στο “Just the two of us”.

Στο “Just the two of us” πάμε να κάνουμε κάτι πάνω από όλα για φιλανθρωπικό σκοπό , αλλά το χαιρόμαστε και αυτό προσπαθούμε να το μεταδίδουμε και στον κόσμο που είναι εκεί, και σε αυτούς που μας παρακολουθούν από την τηλεόραση, που είναι και περισσότεροι. Εμείς περνάμε καλά, είναι χαρά μας να τραγουδάμε τραγούδια που αγαπάμε, αν και λογικό είναι να υπάρχει κούραση.

Αμέσως μετά την μίνι συνέντευξη που πήραμε, καθίσαμε και η παράσταση ξεκίνησε. Και την ονομάζω παράσταση, όχι τυχαία!(Ούτε γιατί ο Θανάσης Αλευράς είναι ο ηθοποιός της παρέας!) Πρόκειται για ένα πρόγραμμα βασισμένο σε ένα concept, στο οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η αγάπη που στο τέλος νικά. Δύο κόσμοι με διαφορετικά βιώματα ο καθένας ενώνονται…όπως μου είπε και ο Ησαΐας πριν από λίγο. Τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν το concept αυτό είναι οι ενδιαφέρουσες ηχητικές εναλλαγές που σε κρατάνε σε εγρήγορση και δεν σε κάνουν να βαριέσαι και η ευρεία γκάμα τραγουδιών που μπερδεύονται όμορφα και σε πάνε ένα μουσικό ταξίδι που δεν θες να τελειώσει.

Ο κόσμος είχε αρχίσει να έρχεται από τις 10.30 και μέχρι την ώρα που ξεκίνησε το live συνέχιζε να μπαίνει. Ανάμεσα τους είδαμε τον κύριο Γιάννη Ζουγανέλη, την Ζέτα Μακρυπούλια και τον Νίκο Μουτσινά. Δεν έπεφτε καρφίτσα στο μαγαζί. (χωρίς υπερβολές, στα αλήθεια!)

Η παράσταση ξεκίνησε με την Ελεονώρα να τραγουδά στη σκηνή δικά της τραγούδια και να καταλήγει στην “Αττική οδό”, ενώ στη συνέχεια μπαίνει ο Ησαΐας τραγουδώντας “Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια” και “Αντέχω”. Στην συνέχεια ο ήχος έγινε πιο ροκ με το τραγούδι “Bring me to life” που ερμήνευσαν οι δυό τους. Αξιοσημείωτο είναι πως ήταν η Ελεονώρα και ο Ησαΐας ήταν σε όλη τη διάρκεια του προγράμματος πάνω στη σκηνή, είτε τραγουδούσε ο ένας, είτε ο άλλος. Η συνύπαρξη πάνω στη σκηνή…αυτό θα πει συνεργασία, λοιπόν! (Ο ένας παρακολουθεί τον άλλον και δεν γίνεται άφαντος όπως έχουμε συνηθίσει σε άλλα σχήματα!) Αυτή η σκηνική συνύπαρξη συνεχίστηκε με την Ελεονώρα να τραγουδά “Αν”, “Θα ‘μαι πάντα εδώ”, “Αν θυμηθείς το όνειρο μου” και “Η αγάπη αργεί”. Ο Ησαΐας συνέχισε με δύο δικά του πολύ αγαπημένα τραγούδια το “Σε μισώ” και το “Θα περιμένω”, με τον κόσμο να δίνει το ρυθμό. Η έκπληξη της βραδιάς ήταν ο Ευριπίδης, που δεν είναι άλλος από τον κιθαρίστα της μπάντας, που μας τραγούδησε ένα πολύ όμορφο κομμάτι του Στάθη Δρογώση, το “Συγχώρεσε με”. Η Ελεονώρα συνέχισε με τραγούδια όπως το “Μην μ’αγγίζεις”, “Μικρά βεγγαλικά”, “Κόψε και μοίρασε”, “Πήρα κόκκινα γυαλιά” και το “Bad romance” της Lady Gaga!

Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι ενδιάμεσες απολαυστικές παρεμβάσεις του Θανάση Αλευρά, που στα αλήθεια έκλεψαν την παράσταση, καθώς ο Θανάσης είναι ένας ηθοποιός που έχει την ικανότητα να ζεσταίνει το κοινό με την παρουσία του, να το προβληματίζει και το “αναγκάζει” να τον παρακολουθήσει. Τον είδαμε να ερμηνεύει το τραγούδι της Βίσση, “Αγάπη είναι, εσύ” (Αννούλα, φοβού τον Αλευρά!), ενώ δεν θα μπορούσε να μην υποδυθεί την Τάμτα, όταν ο Ησαΐας βγήκε και τραγούδησε το “Egoista”. (Θυμάστε την εμφάνιση του Ησαΐα και της Τάμτα στα Mad; Αυτή την στιγμή ζήσαμε, πιο επικά αυτή την φορά!)

Και όπως όλες οι παραστάσεις έχουν διάλειμμα, έτσι και αυτή.(Με χάλασε πρέπει να ομολογήσω, ας ήταν τουλάχιστον πιο μικρό.) Όμως η ανταμοιβή δεν άργησε να έρθει, με την Ελεονώρα Ζουγανέλη και τον Ησαΐα Ματιάμπα να μας τραγουδάνε “Έλα”, “Δυόμισι και εγώ περιμένω “Αγάπη θέλει δύο”, “Μόνο μια φορά”, “Τι γλυκό να σ’ αγαπούν” και η “Σωτηρία της ψυχής”. Κάπως έτσι τελείωσε αυτό το γεμάτο πρόγραμμα που μας είχαν ετοιμάσει. Ήταν ένα πολύ οργανωμένο και μελετημένο πρόγραμμα, που αξίζει να πάτε να παρακολουθήσετε. Εμείς περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, γιατί κατά την διάρκεια της παράστασης είχαμε πολλές ψυχολογικές διακυμάνσεις, όπως συμβαίνει και στην ζωή, και θα το επιχειρήσουμε ξανά!

Ο Ησαΐας Ματιάμπα είναι ιδιαίτερα θεατρικός και χαρισματικός, νιώθει το ρυθμό μέσα του και η εικόνα που προσφέρει τον κάνει να είναι μοναδικός. Όσο για την Ελεονώρα Ζουγανέλη δεν έχω να πω πολλά. Η φωνή της είναι αυτή που τα λέει όλα και καταφέρνει να “γεμίζει” το χώρο, καθώς είναι ικανή να τραγουδήσει οτιδήποτε της δωθεί εξίσου καλά. Είναι αναμφισβήτητα μία από τις καλύτερες φωνές και τους πιο αξιοπρόσεχτούς καλλιτέχνες της γενιάς της, που έχει ήδη στο δυναμικό της καλές δουλειές και συνεργασίες, παρά το νεαρό της ηλικίας της. Φεύγοντας λοιπόν από το Σταυρό του Νότου, αναρωτήθηκα πως αν ο λαιμός της Ελεονώρας ήταν ταλαιπωρημένος όπως μου είπε, και τραγουδάει έτσι, πώς θα τραγουδάει όταν είναι στα καλά της; Κάθε Παρασκευή και Σάββατο λοιπόν μπορείτε να το διαπιστώσετε και να τους απολαύσετε, για αυτό μην χάνετε καιρό!