Κι εσύ τραγουδιστής θέλεις να γίνεις, ε;

Μισό λεπτό ρε σείς, επειδή ο Μουρατίδης απέκτησε επαγγελματική ταυτότητα, ο Θεοφάνους είναι στον αφρό και προωθεί τα εργαστήρια του και ουυύτω καθεξής, η μισή Ελλάδα θα γίνει τραγουδιστές …εμπορικοί; Ας γίνει και κανας Έλληνας εργάτης και μεροκαματιάρης ρε παιδιά, υδραυλικός, μανάβης, δεν είναι κακό. Ας γίνει και κανα μεγαλοκόριτσο, αυτές που πέρασαν τα πρώτα και τα δεύτερα -άντα, μανούλα, ή σύζυγος, ή πωλήτρια ή κάτι. Όλοι; Όλοι μωρέ σεις, κουτσοί και στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα, πόσα θαύματα να κάνει κι αυτός ο Άγιος…και να θέλει δεν προλαβαίνει.

Τρέχετε, αυτοεξευτελίζεστε, μοιράζεστε στις κομπλεξικές οθόνες των Ελλήνων που τους τα πήραν όλα και δεν έχουν τι να κάνουν και βλέπουν όλη την ημέρα τηλεόραση. Πού είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπειά σας και δέχεστε να κριθείτε απο…πληρωμένους – γιατί αυτοί, όποιο παρελθόν κι αν έχουν, άνθρωποι της τέχνης δεν είναι. Και τέχνη δεν εννοώ το MTV βραβείο του Σάκη. Για την άλλη λέω, εκείνη που μιλάει στην ψυχή. Τον Μίλτο τον Πασχαλίδη στην μουσική σκηνή «Δίπλα στο Ποτάμι» να καταθέτει την ψυχή του, να την πετάει στον κόσμο, να απαιτεί ησυχία επειδή ερμηνεύει, να ανεβαίνει μέσα απο τον κόσμο και να κράζει τους πολιτικούς. Γι’αυτή την τέχνη λέω. Φτάνει κόσμεεεεεεεεε, άνοιξε τα μάτια σου! Το πολύ πολύ αν είσαι κορμί θανατηφόρο να βρεθείς σε σκυλάδικο στην επαρχία με καλό μεροκάματο για να κάνεις την γλάστρα. Οι καριέρες πέθαναν, πρέπει να λες πολλά πλέον για να ξεχωρίσεις, πάρα πολλά. Και πάνω απ’όλα να μην είσαι ψεύτικος, στημένος.

Αυτή είναι η μία όψη. Η άλλη έχει να κάνει με όλους αυτούς τους δίσκους που βγαίνουν σωρό, αλλά κανένας δεν τους μαθαίνει και δεν τους ακούει – αξίζουν δεν αξίζουν. Επειδή τυχαίνει να δουλεύω στο ραδιόφωνο αλλά και να έχω περάσει απο δύο διαφορετικούς σταθμούς, ακούστε τι παίζει: Τα νέα CD φτάνουν με το κιλό, πολυτέλεια χρόνου δεν υπάρχει για ακρόαση ή για να τα περάσουν στο πρόγραμμα, στοιβάζονται σε καμιά γωνιά, και αν κάποιο στην πορεία γίνει επιτυχία το περνάμε. Το 80% των ραδιοφώνων μιμείται τα Αθηναϊκά χαζοδιαπλεκόμενα ραδιόφωνα, είτε με το να τα αναμεταδίδει είτε με το να τα αντιγράφει. Άρα ράδιο Μελωδία υπάρχει ένα, και άλλα 25 σκόρπια – τέλος. Τα άλλα καρμπόν, αδερφάκια.

Τώρα, όποιος από τους καινούριους «τα χώσει» για διαφήμιση εκτός και εντός διαδικτύου, γιατί το διαδίκτυο πλέον παίζει σημαντικό ρόλο, θα ακουστεί. Διαφορετικά, Καιάδας, γκρεμός, αναμνήσεις. Νέε μου που κάνεις όνειρα όπως εγώ, αφουγκράσου τι συμβαίνει, κατάλαβε τα βρωμοκυκλώματα, μην περιμένεις από τον πρώτο δίσκο να ακουστείς και να γίνεις όνομα αν δεν έχεις χιλιάρικα ευρο-άπλας στην τσεπούλα σου. Προσπάθεια και υπομονή. Μια μέτρια παραγωγή δεν μπορεί να κοστίσει λιγότερο απο 8-10 χιλιαρικάκια, πώς να το κάνουμε…κι αυτό μέχρι την κοπή. Μετά; Το «σπρώξιμο» που λέγαμε. Πώς; Με βρούβες; Σταματήστε λοιπόν να σας πιάνει κρίση, να σας τα τρώνε επιτήδεια κοράκια, να μπαίνετε σε στούντιο και να κάνετε έναν κακό δίσκο με μίντι όργανα – κομπιουτερίστικα δηλαδή- ο οποίος θα είναι αντιγραφή του τάδε διάσημου. Δικό σας στυλ, δική σας προσωπικότητα. Όλοι Πλούταρχοι και Χατζηγιάννηδες δεν μπορείτε να γίνετε, ξεχάστε το.

Αν δεν τα καταφέρετε, να μαζεύετε παρεούλες σπίτι σας και να την βρίσκετε, να γουστάρετε και να κάνετε και το ψώνιο σας. Ο Χαρούλης δηλαδή που έχει φωνάρα και έχει ένα δίσκο μόνο; Τι θα έπρεπε, κάθε χρόνο να βγάζει;

Δεν θέλω να γράψω άλλα, τσαντίστηκα και αγανάκτησα γιατί βλέπω πολλά εμετικά και παράξενα. Μην είστε πουλάκια, δεν ζούμε στον παράδεισο, στην κόλαση ζούμε! Ξυπνήστε! Ααα και περαστικά σας…καλά μυαλά.

Υ.Γ. STOP! Υπάρχουν και προφυλακτικά, για εσάς που θυσιάζετε κορμιά.

Είχα να πω αρκετά. Στο επόμενο για τον τραγουδισταρά, το είδωλο που την πέφτει λιώμα στον κόσμο. Φτού σας ξεφτίλες!