Άλκηστις Πρωτοψάλτη-Μάριος Φραγκούλης πρεμιέρα στη σκηνή του Παλλάς

Χριστιάννα Παντελάτου: ωραία και στο Παλλάς….

Εβίτα Αντωνέλου: αχ, ναι

ΧΠ: ωραία κι η Άλκηστις

ΕΑ: κλάψαμε

ΧΠ: συγκινηθήκαμε

ΕΑ: κ ο Μάριος

ΧΠ: βουρκώσαμε

ΕΑ: ναι ναι ναι

ΧΠ: κι ο Μάριος

ΕΑ: μια χαρά παλικάρι

ΧΠ: ο γαμπρός που θέλουν όλες οι μάνες

ΕΑ: του πάει αυτό το μιούζικαλ γιατί δεν κάνει κάτι παραπάνω?

ΧΠ: άκου ρε στίχο «…κάτω απ’ τ΄ άστρα οι καμπύλες θέλουν χάδια… και μια πρόστυχη τσιμπιά

ΕΑ: από χθες;

ΧΠ: ναι και συνεχίζει «να σαι ήλιος και φεγγάρι… να με κάνεις ό,τι θες με μια ματιά»

ΕΑ: είναι Νικολακοπούλου ?

ΧΠ: εννοείται Λίνα

ΕΑ: Λίνα for ever

ΧΠ: είναι από το nine

ΕΑ: αυτό είδε το καλοκαίρι σε ένα θερινό και σκέφτηκε τους δύο καλλιτέχνες να το τραγουδάνε, εκεί ήρθε η έμπνευση, είναι κ μιούζικαλ

ΧΠ: ωραία, καφέ πήρες?

ΕΑ: ναι μόλις, ξεκινάμε:

ΧΠ: ανοίγω πρόγραμμα και σημειώσεις

ΕΑ: ωραία περάσαμε χθες όμως ε?

ΧΠ: αααα… όχι απλά “ωραία”… πολύ ωραία! Πρωτοψάλτη – Φραγκούλης στο Παλλάς περίμενες τέτοιον συνδυασμό? τέτοια συνεργασία?

ΕΑ: όχι, αλλά χάρηκα που έγινε, μπράβο στα παιδιά

ΧΠ: κι εγώ! δεν ξέρω τι μου άρεσε περισσότερο και τι λιγότερο όλα μ’ άρεσαν πολύ!

ΕΑ: όταν έχεις δυο τόσο καλές φωνές, δουλεμένες, παρουσίες που αναδεικνύονται στη σκηνή, τον Κραουνάκη και τη Νικολακοπούλου στην καλλιτεχνική επιμέλεια και την επιλογή του προγράμματος…

ΧΠ: …σίγουρα το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό!

ΧΠ: χάρηκα πάρα πολύ την παρουσία του Μάριου πάνω στη σκηνή. Πρώτη φορά τον είδα σε live. Δεν είχε τύχει μέχρι τώρα, αλλά νιώθω πολύ τυχερή που είδα ΑΥΤΗΝ την παράσταση.

ΕΑ: του πάει η σκηνή, ειδικά το musical πάρα πολύ. έχει άνεση, κίνηση, φαίνεται η κλασσική παιδεία κ το μπελκάντο. Eμένα μου θύμισε λίγο και τη συνεργασία της Άλκηστης με τη Γαλάνη…

ΧΠ: είχα ακούσει μόνο καλά λόγια για εκείνη την συνεργασία αλλά δυστυχώς την είχα χάσει. Χθες μου άρεσε ο τρόπος που ξεκίνησαν (σαν πρόβα) και όπως συνέχισαν… να τα σκηνικά που ανεβοκατέβαιναν και άλλαζαν… να τα τραγούδια που νόμιζες το ένα έμπαινε μέσα στο άλλο… πιστεύω κανένας από το κοινό δεν θυμόταν ότι ξεκίνησαν ως “πρόβα”.

ΕΑ: α λες εκεί που δοκίμαζαν κουστούμια και μίλαγαν…και έκαναν ζέσταμα στη φωνή τους

ΧΠ: ναι… και πίσω τους κρεμόταν το βεστιάριο…. τάχα.

ΕΑ: αυτή η εναλλαγή κάπως με κούρασε, σαν να έβγαιναν να πούνε το ποίημα στο σχολείο ήταν αλλά μετά τη μέση έδεσε ωραία.

ΧΠ: μην ξεχνάς… ήταν η πρεμιέρα τους, όσο να ναι, λίγο τρακ, αρκετή αγωνία θα την είχαν. Δεν είναι κι ο χώρος αυτό που λες συνηθισμένος, ε, πολύ θέλει? Να τραγουδάς, να χορεύεις, να έχεις στο νου σου τη μουσική, τα φώτα, το ντύσου – γδύσου – άλλαξε, ε, δεν είναι κι ό,τι πιο εύκολο…

ΧΠ : Τι ωραία που χόρευε ο Μάριος?! Πολύ όμορφη κίνηση έχει αυτό το παιδί. Αλλά κι η Άλκηστις, το χει! Παρόλη την αμηχανία της πρώτης βραδιάς, που ίσως είχε, μια χαρά! Και τα χορευτικά της… και τις τραγουδάρες της… και το ροκ… στο αίμα της! Η επικοινωνία της δε με το κοινό, απίστευτη! Σαν να βγήκε βόλτα στη γειτονιά κι ήρθε να πει ένα “γεια” στις φιλενάδες της

ΕΑ: χαχα, πράγματι…χόρεψε πολύ και δυνατά (ειδικά στο β’ μέρος) είδες ο κόσμος που τραγουδούσε (άλλωστε τα τραγούδια ήταν επιτυχίες γνωστές κ αγαπημένες), οι φωνές τους ταιριάζουν πολύ, η επιλογή των τραγουδιών έγινε ως εξής…έγραψε ο ένας στον άλλο τι θα ήθελε να ακούσει από αυτόν…έτσι ακούσαμε και ροκ (η Άλκηστη να σολάρει με την ηλεκτρική κ ο Μάριος ανεβασμένος στο ηχείο να τραγουδάει “Show must go on” -το δα κ αυτό)

και κλασσικό …το στοιχείο του αγοριού…κάπως πρέπει να το εξελίξει αυτό το φλερτ, άσε που ετοιμάζει νέα δισκογραφική δουλειά με τη sony που θα κυκλοφορήσει στο εξωτερικό…αμέ.

ΧΠ: Όμορφα μας ξάφνιασαν νομίζω. Τι λες?

ΕΑ: Πράγματι, είχαν απ όλα τα είδη της μουσικής τους και το ταγκό…ωραίο…

ΧΠ: ακούσαμε το querer, μουσική Rene Dupere, κι ένα υπέροχο Caruso

ΕΑ: ωραία το είπε το Καρούζο, έπαιξε κ βιολί όταν τραγουδούσε η Άλκηστη το “πάτωμα”

ΧΠ: α! το βιολί δεν το είδα στο «πάτωμα»… απορροφήθηκα από την ερμηνεία της

ΕΑ: λογικό…για κοίτα αυτό που έλεγε “ένα κομμάτι ουρανός” το έχει γράψει ο Μάριος?

ΧΠ: “Ένα κομμάτι ουρανός”? Α, ναι, στίχος είναι, μουσική Στέφανος Κορκολής, στίχοι Παρασκευάς Καρασούλος. Άλλος ένας φοβερός στιχουργός νομίζω.

ΕΑ: μου άρεσε πολύ, χαρούμενο με εικόνες. Την ώρα που ακουγόταν έπαιζε πάνω από τη σκηνή βίντεο…όπως και σε άλλα τραγούδια.. λειτουργικά όλα στο Παλλάς…

ΧΠ: “…κι ήσουν εσύ οι αποσκευές μου, στα μακρινά μου τα ταξίδια, κι όταν γυρνούσα από τις φυγές μου, ήταν καινούργια όλα τα ίδια”, τι να πω? τα λέει όλα σε μια στροφή. “οι αποσκευές” είναι ο τίτλος.

ΕΑ: το ταγκό ήταν πριν το ροκ (ποιό είπε η Άλκηστης?) σε ρωτάω γιατί εσύ έχεις το πρόγραμμα που λέει ΟΛΑ τα τραγούδια ΚΑΙ τους στίχους (μ’ άρεσε αυτό).

ΧΠ: Ξεφυλλίζω τώρα κι έχει ακόμα, φωτογραφίες από την παράσταση, τα βιογραφικά τους, στοιχεία όλων των συντελεστών, βοηθάει. Ξαναθυμάσαι όσα είδες. “όλα αυτά που φοβάμαι” ήταν ροκ, με την Άλκηστη να παίζει ηλεκτρική κιθάρα, τη χάρηκα, τη λάτρεψα (!), δεν το περίμενα, ήταν πολύ δυνατό.

ΕΑ: εκεί που ανέβηκαν τα ηχεία στη σκηνή (είδες τεχνολογία το Παλλάς;) έμοιαζε με τα βίντεο κλιπ της Ριάννα…και το cabaret μου άρεσε και ο τρόπος που περνούσαν από το ένα στυλ στο άλλο…

ΧΠ: υπερπαραγωγή το Παλλάς! ανέβαιναν σκηνικά, κατέβαιναν, άλλαζαν, να τα χάνεις. Πότε μαζεύτηκαν τα ρούχα πότε βγήκαν τα ηχεία, πότε μπήκαν σκάλες… τύφλα να έχουν οι μεγάλες πίστες. Ειδικά στο καμπαρέ τα έδωσαν όλα νομίζω …πολέμησαν με τον καλύτερο τρόπο το άγχος που είχαν σ’ εκείνο το σημείο.

ΕΑ: είχαν αρκετό γιατί έκαναν πολλές πρόβες και περίμεναν την παράσταση να τους “λυτρώσει” όπως είχαν πει κ οι ίδιοι…όμως ο κόσμος τους χειροκροτούσε συνέχεια (κάπου ήταν έως κουραστικό) και επίσης είχαν πολλούς καλούς φίλους στο κοινό που τους στήριξαν, τους είδαμε στο διάλειμμα

ΧΠ: είδαμε… και ποιον δεν είδαμε… Νόνικα Γαληνέα, Στέφανο Κορκολή, Λίνα Νικολακοπούλου, Ρίκα Βαγιάνη, Μάκη Πουνέντη, μέχρι και τη Φάνη Πάλλη – Πετραλιά πήρε το μάτι μου, ποιος ξέρει πόσοι άλλοι ήταν εκεί…? φαντάζομαι δεν έλειπε κανείς!

Ε.Α: το β μέρος ξεκίνησε πιο σοβαρά…άλλο σκηνικό, με αστέρια στις κουρτίνες και περισσότερες μπαλάντες…στην αρχή γιατί μετά…πήγαμε ταξίδι Κούβα μεριά…

Χ.Π.: εκεί στην Κούβα ήταν όλα τα λεφτά! εγώ, που αγαπώ τα χρώματα και τους συνδυασμούς τους… δε χόρταινα… είχα όλα όσα θα ήθελα! πραγματικά! ένιωθα ευτυχισμένη που βλέπω, ακούω, συμμετέχω, απολαμβάνω. Αν μπορείς να καταλάβεις. χρώματα, μουσική, σκηνοθεσία άπαιχτη, μουσικοί καταπληκτικοί, φωτισμοί εξαιρετικοί

Ε.Α.: εμένα (που είμαι του κλασσικού) καταλαβαίνεις, μ άρεσε πολύ εκείνο το κλασσικό που είπε ο Μάριος για με τη σκάλα καρδιά για σκηνικό. Κοίτα το πρόγραμμα γιατί δεν το χω.

ΧΠ: α πα πα τι μου θύμισες τώρα?! Ο Μάριος πάνω στη σκάλα είπε Memory …”midnight, not a sound from the pavement, has the moon lost her memory?”, και ήταν… μαγεία!

Χ.Π. μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε όλους τους μουσικούς, τον υπεύθυνο φωτισμού και όλους τους τεχνικούς, γιατί κουράστηκαν, μόχθησαν, το πάλεψαν, το δούλεψαν πολύ και το αποτέλεσμα ήταν…. φανταστικό

Ε.Α.: βεβαίως γράψε τα εσύ….που έχεις το πρόγραμμα

Χ.Π. έχουμε και λέμε. Οι μουσικοί, σταθεροί στο πόστο τους σε όλη τη διάρκεια της παράστασης ήταν, ο Σπύρος Κοντάκης (κιθάρες), ο Αλέξης Κώστας (κρουστά), ο Νίκος Κασσαβέτης (ντραμς), ο Αλέξανδρος Παρασκευόπουλος (μπάσο), Γιώργος Παναγιωτόπουλος (βιολί), Μικαέλα Παναγιωτοπούλου (φλάουτο), Κωστής Θέος (βιολοντσέλο) και Κώστας Παπαδούκας (πιάνο, keyboards, ενορχήστρωση). Η σκηνοθεσία είναι του Γιάννη Κακλέα ενώ τα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη. Οι χορογραφίες του Κυριάκου Κοσμίδη. Στον ήχο ήταν ο Ζαχαρίας Σταμούλος και ο Δημήτρης Μπουρμπούλης, ενώ το σχεδιασμό φωτισμού έκανε ο Γιώργος Τέλλος. Τέλος!

Ε.Α: τα παιδιά έχουν κ χιούμορ…τι έχεις να πεις για τις γάτες; το τραγούδι (Ροσσίνι-ειδές που το πέτυχα) που είχαμε πρωτοακούσει στις σαββατογεννημένες;;;; μιάου

Χ.Π. μιάου… μιάου… Ο Ροσσίνι το έγραψε, σαν χιουμοριστικό ντουέτο και το χρησιμοποιούσε για να κλείνει τις όπερές του. Είναι ένας εναλλακτικός τρόπος επικοινωνίας καλλιτεχνών και κοινού. Έρχεσαι πιο κοντά και βοηθά να χαλαρώσεις.

Ε.Α.: επικοινωνία έχουν πάρα πολύ αλλά και χιούμορ, εκεί που είπαμε άντε τελείωσε, φύγανε, χειροκροτήσαμε, ευχαριστηθήκαμε, τσουπ να τοι πάλι στη σκηνή με καινούργιο φόρεμα – κουστούμι κ ακούσαμε και το «canto per me» που το λέει τέλεια ο Μάριος

ΧΠ: Σ’ άρεσε που είπε η Άλκηστης “πάμε, τώρα αρχίζει η παράσταση”? Σα ένα δεύτερο πρόγραμμα. Να σου πω την αλήθεια, θα μου άρεσε μια ωρίτσα ακόμα να τους άκουγα με τα επίσημα ενδύματα.

ΕΑ: πράγματι ήταν σα να άρχιζε το άλλο πρόγραμμα από την αρχή…άντε να το στείλουμε να ανέβει στο τραλαλά να πάει ο κόσμος να το δει που είναι κ γιορτές και είναι ότι πρέπει μες τη χαρά, το κέφι και το συναίσθημα…ε;

Καλή διασκέδαση …