Ο Φίλιππος Πλιάτσικας «είπε την αλήθεια» και όχι μόνο στον Σταυρό του Νότου!

Αυτή την αλήθεια είδαμε όσοι βρεθήκαμε στον Σταυρό, ξεκινώντας με το ομώνυμο κομμάτι, την «αλήθεια να πω», ένα ιδιαίτερο ήχο, αποτέλεσμα συνένωσης gospel ήχου και ηπειρώτικου στοιχείου, δυο ήχους φαινομενικά ασύνδετους και αταίριαστους που δένουν ιδιαίτερα ατμοσφαιρικά όμως. Σε μια εποχή που εμμένει και αρέσκεται στο ψέμα, ο Φίλιππος Πλιάτσικας επιδιώκει την καθαρότητα στον ήχο και στις σκέψεις του: «Δεν είναι τίποτα μου λες, μια γρατζουνιά για να θυμάσαι…». Και επειδή όπως είπε ο ίδιος «η επιστροφή στις ρίζες», σε αυτά που πραγματικά αισθανθήκαμε και βιώσαμε κάποτε, είναι βασικό, μας θύμισε μελωδίες από την εποχή των Πυξ-Λαξ: «Όλο μ’ αφήνεις να σ’ αφήσω», «Μοναξιά μου όλα», «Έπαψες αγάπη να θυμίζεις», γιατί μπορεί τα χρόνια να πέρασαν αλλά για όλους αυτούς που συνέδεσαν αυτά τα κομμάτια με μια μικρή σημαντική ή ασήμαντη έστω ιστορία τους και πιστέψτε με είναι πολλοί, η αναδρομή εκεί είναι πάντα ευχάριστη.

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές της βραδιάς, ήταν η εκρηκτική «παρεμβολή» του αινιγματικού κύριου Κ, με εντυπωσιακό κέφι, ορμητικότητα και μια χροιά ιδιαίτερη, μας σύστησε το «κορίτσι του μήνα», «Κορίτσι του μήνα περνάγαμε φίνα πριν βγεις στο γυαλί, στον αέρα, Ακούγαμε Κρίνα στην άδεια Αθήνα Έρωτας πέρα για πέρα» αλλά και το «Μπαμ», κομμάτια με ήχο ρυθμικό, νεανικό, φρέσκο και με σκηνική παρουσία γεμάτη ενέργεια, ο κύριος Κ μας εξέπληξε ευχάριστα. Αξίζει να αναφέρω το ντουέτο κυρίου Κ και Φίλιππου Πλιάτσικα στο «Hurt» του Jonny Cash, το οποίο πιστεύω ότι πέρα από μια εύστοχη επιλογή, ήταν μια ατμοσφαιρική συνύπαρξη.

Και επειδή το rock’n roll, όπως είπε ο Φίλιππος, είναι αυθόρμητο και σε παρασύρει δεν θα μπορούσαν να λείπουν κομμάτια του ανθρώπου που συνέδεσε το όνομα του με το ελληνικό rock’n’roll, του Παύλου Σιδηρόπουλου, με την βοήθεια των: Αλέκου Αράπη (μπάσο) και Βασίλη Σπυρόπουλου (ηλεκτρική κιθάρα) οι οποίοι διετέλεσαν μέλη των «Απροσάρμοστων» και «Σπυριδούλα», αντίστοιχα, με το « rock’n ‘roll στο κρεβάτι» λοιπόν μας θύμισαν κάτι απ’ τον πρίγκιπα!

Μελωδίες από το παρόν και το παρελθόν, άλλοτε χαρούμενες, άλλοτε μελαγχολικές, αλλά έχοντας πάντα το ίδιο αίτημα την ανθρώπινη ψυχή, ανακατεύονται όσο κυλά η βραδιά: «Ποιος έχει λόγο στην αγάπη», «Τι δεν έμαθε ο Θεός», «Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα», «Ποδήλατα δίχως φρένα» και φτάνουμε στο τέλος της διαδρομής μ’ ένα χαμόγελο και μια υπόσχεση να ξαναβρεθούμε κάποια απ’ τις νύχτες του Δεκέμβρη!

Μια ομάδα εξαιρετικών μουσικών μαζί του: ο Αλέκος Αράπης στο μπάσο, ο Παναγιώτης Σπυρόπουλος στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Γιώργος Γιαννόπουλος στα τύμπανα και ο Βασίλης Σπυρόπουλος στην ηλεκτρική κιθάρα (μέχρι την Πρωτοχρονιά στον Σταυρό του Νότου).