Αφροδίτη Μάνου: «Γεννήθηκα με το όνειρο να γίνω τραγουδίστρια»

Κάνει μια μικρή αναδρομή στην καλλιτεχνική της πορεία: «Γεννήθηκα με το όνειρο να γίνω τραγουδίστρια, ήθελα να ερμηνεύσω δημιουργίες του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη. Στα δεκαεννιά μου βγήκα στο εξωτερικό και τραγούδησα σε 156 συναυλίες του Θεοδωράκη σε όλον τον κόσμο. Ήταν μετά τον Μάη του ’68, όπου όλη η υφήλιος ήταν σε αναβρασμό και παντού γίνονταν αλλαγές. Ζούσα επί χίλια, φοβερές εμπειρίες. Γύρισα στην Ελλάδα έχοντας εκπληρώσει τα παιδικά μου όνειρα και σκεφτόμουν τι να κάνω. Άρχιζα να δουλεύω με νέους ανθρώπους, πρωτοεμφανιζόμενους στη δουλειά. Μετά, χάθηκα στην πολιτική. Κόλλαγα αφίσες, άρχισα να συμμετέχω σε απεργίες και διαδηλώσεις, αλλά κάποια στιγμή αποφάσισα πως είμαι καλλιτέχνης και πρέπει να επιστρέψω στην τέχνη μου. Εκεί πάνω άρχισαν τα πράγματα να γίνονται στενάχωρα».

Εξηγεί πως ξεκίνησε να γράφει τραγούδια: «Άρχισε η συνεργασία μου με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, αλλά ο Λουκιανός δεν είχε να μου δώσει τραγούδια. Φοβερή η Μαίρη Παναγιωταρά που έγραψε για μένα, αλλά δεν έφτανε. Υπήρξε αντικειμενικό πρόβλημα, δεν είχα τι να τραγουδήσω και έτσι ξεκίνησα να γράφω τραγούδια. Τέλος του 1982 ξεκίνησα να γράφω και ενάμιση χρόνο μετά, το 1984, κυκλοφόρησε η «Νυχτερινή Εκπομπή» όπως λέει χαρακτηριστικά.

Η δισκογραφική της δουλειά με τίτλο «Νυχτερινή Εκπομπή» είναι μια τομή στη ζωή της, ένας δημιουργικός καρπός ο οποίος άλλαξε τη ζωή της. Με αυτή της τη δουλειά μπήκε στο χώρο των δημιουργών μιας και ποτέ άλλοτε δεν είχε ξαναγράψει.

Μιλά για τα χρόνια της αμφισβήτησής της: «Ήδη από τη δεκαετία του 80, έβλεπα τι ερχόταν. Εμένα προσπαθούσαν να με ισοπεδώσουν από τότε. Όταν κυκλοφόρησε η Νυχτερινή Εκπομπή, με συγκατέλεγαν στην κατηγορία των καλλιτεχνών (τύπου) Νίκου Καρβέλα και Ανδρέα Μικρούτσικου. Δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους, εκείνοι έκαναν τη δουλειά τους, εγώ έκανα κάτι άλλο. Έχω φάει του κόσμου τη λάσπη και την περιφρόνηση, ακριβώς γιατί έβλεπα πού βαδίζουν τα πράγματα… Αυτό που ζούμε σήμερα δεν αποτελεί για μένα καμία έκπληξη. Νομίζω πως είμαστε στο χειρότερο σημείο, δεν γίνεται χειρότερα.».

Αποκαλύπτει πως γράφει ήδη τα νέα της κομμάτια, αλλά δεν θα κυκλοφορήσει σύντομα η νέα της δουλειά: «Γράφω τραγούδια, αλλά παιδεύομαι αυτή τη στιγμή για το είδος της μουσικής που θέλω να γράφω. Ένας λόγος που καθυστερώ αυτήν τη δουλειά που ετοιμάζω, είναι επειδή ψάχνομαι για το μουσικό μου στίγμα. Δεν το ξέρω, δεν είμαι σίγουρη για τον δρόμο που θέλω να ακολουθήσω. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι πως δεν θα θυμίζει ό,τι έχω κάνει μέχρι σήμερα».

Για τη συνεργασία της με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Γιάννη Κότσιρα και τα Κίτρινα Ποδήλατα αναφέρει: «να σας πω ότι πέρασα καταπληκτικά με τα παιδιά και μου λείπουν πολύ! Καίγομαι να τραγουδήσω, από πέρυσι το διαλαλώ αυτό, αλλά θέλω να έχω καινούργια πράγματα. Επειδή, όπως προείπα, δεν είμαι καθόλου του παρελθόντος, θεωρώ ανέντιμο να ανεβάσω μια μουσική παράσταση χωρίς καινούργια τραγούδια. Να συμμετάσχω σε ένα πρόγραμμα για είκοσι λεπτά, μισή ώρα, δεν το θεωρώ ανέντιμο. Νιώθω όμως πως χρειάζομαι καινούργιο υλικό για να ανέβω στη σκηνή, έχοντας τη βασική ευθύνη του προγράμματος».

Για τα μουσικά της ακούσματα σήμερα: «Ακούω ιδιαίτερα πράγματα. Δεν σταμάτησα ποτέ να ακούω κλασική μουσική, ενώ τον τελευταίο καιρό έχουν τραβήξει την προσοχή μου τα soundtracks. Καμιά φορά παίζει η τηλεόραση μια ταινία που τελικά δεν με ενδιαφέρει, αλλά συνεχίζω να ακούω τη μουσική της, δηλαδή ακούω την ταινία. Σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι μουσικοί που δεν μπορούν να υπάρξουν στα ζοφερά κυκλώματα της δισκογραφίας, για αυτό καταφεύγουν στον κινηματογράφο και στο θέατρο. Όσο για την ελληνική μουσική σήμερα, δεν έχω δει κάτι καινούργιο στον ορίζοντα που να με έχει συνεπάρει».

Τέλος αν μπορούσε να γράψει κάτι αυτό θα ήταν η λέξη αντισταθείτε του Μιχάλη Κατσαρού

Από την Αριάδνη Στεφανίδου.