Αλέξια: «Αγαπώ την μουσική όχι μόνο σαν επάγγελμα αλλά και σαν έκφραση και δημιουργία»

Όπως δηλώνει δεν ξέρει αν κατάφερε να κάνει καριέρα στην Αμερική: «Είχα σπουδάσει και στην Αμερική, έβγαλα και δίσκο εκεί με την CBS, συνεργάστηκα με τον Jim Corey. Πάντα η φιλοσοφία ζωής μου ήταν κοντά σε αυτό που κάνω τώρα».

Κάτι που πάντα ήταν μέσα στα ενδιαφέροντά της, ήταν η μουσική σε σχέση με τον κινηματογράφο.

Για τη νέα της δισκογραφική δουλειά με τίτλο Re-Be λέει: «Πρόκειται για ένα τριπλό CD σε στίχους και μουσική δικούς μου. Το ετοίμαζα εννιά χρόνια, στα οποία έκανα διαλείμματα, στο ενδιάμεσο, και ετοίμαζα άλλους δίσκους δικούς μου – οι οποίοι θα κυκλοφορήσουν άμεσα – και επέστρεφα μετά στο Re-Be, το οποίο κυκλοφορεί διεθνώς. Ήθελα ο κόσμος να κρατά ένα κουτί με τα CDs μου στα χέρια του».

Θα ξεκινήσει κάποιες εμφανίσεις στην Ελλάδα ενώ πρόσφατα τραγούδησε  στο Παρίσι για την Unesco. Επίσης  τραγούδησε με τον Νίκο Αλιάγα στο Παρίσι, στην οικία του Πρέσβη της Κύπρου.

Από τις συνεργασίες της θυμάται: «Από τον Μίκη Θεοδωράκη κρατώ την αίσθηση ελευθερίας που έχει όταν μιλάει. Η μοναδική Ρένα Βλαχοπούλου μου είχε πει: « Αλέξια, μωρό μου, όταν είμαι στεναχωρημένη, παίρνω το αυτοκίνητο, βρίσκω μια περιοχή που μου αρέσει, χτυπώ μια πόρτα μιας οικογένειας που δεν γνωρίζω και τους λέω «Γεια σας, είμαι η Ρένα Βλαχοπούλου, κερνάτε καφέ;» Ύστερα από αυτή την επίσκεψη νιώθω ευτυχία». Και πάντα την θυμάμαι. Έτσι κι εγώ, όπου πάω συναντώ ανθρώπους που με γνωρίζουν – χάρη φυσικά στους πρώτους μου δίσκους».

Σαν καλλιτέχνης: «Αγαπώ την μουσική όχι μόνο σαν επάγγελμα αλλά και σαν έκφραση και δημιουργία. Κάποια στιγμή, έπρεπε να στραφώ και να εξερευνήσω καινούριους τέτοιους τρόπους» λέει χαρακτηριστικά.

Για τη Eurovision : «Ήταν υπέροχες εμπειρίες για μένα και οι δυο φορές που συμμετείχα στο διαγωνισμό. Θυμάμαι την πρώτη χρονιά καθόμασταν στο λεγόμενο Green Hall και ξαφνικά βλέπω τον Johny Logan – , που τότε που ήμασταν στο γυμνάσιο, όλες οι κοπέλες ήταν ερωτευμένες μαζί του, ήταν ένας μύθος – να με πλησιάζει, να με φιλάει και να μου λέει “Συγχαρητήρια, ήσουν υπέροχη!”. Τότε, αυτό για μένα ήταν σοκ».

Τέλος δεν νοσταλγεί τίποτα από το παρελθόν γιατί ζει το παρόν όπως το θέλει.

Από την Αριάδνη Στεφανίδου