Άλκηστις Πρωτοψάλτη: «Η μισή χαρά της διαδρομής ενός CD είναι οι μήνες της δημιουργίας του»!

Η ερμηνεύτρια αναφέρει πως γνωρίζει την Ευανθία Ρεμπούτσικα πάνω από τριάντα χρόνια και λέει: «Έχει μια μοναδικότητα στον τρόπο που παίζει βιολί και μια φλόγα καλλιτεχνική. Εκείνα τα χρόνια πραγματοποιήσαμε πολλές συναυλίες, κυρίως με τους συνθέτες Δήμο Μούτση και Ηλία Ανδριόπουλο, παίζαμε σε μπουάτ και μετά η καθεμιά προχώρησε σε προσωπικές αναζητήσεις και μουσικά μονοπάτια. Η «Πολίτικη κουζίνα» ήταν το μεγάλο ερέθισμα, κι έτσι της έκανα πρόταση να παίξουμε μαζί στη σκηνή του Παλλάς και να κάνουμε καινούργια τραγούδια».

Η συνεργασία τους βασίστηκε πάνω στην αλήθεια και στον σεβασμό : «Μπορώ να πω ότι η μισή χαρά της διαδρομής ενός CD είναι οι μήνες της δημιουργίας του. Ανακαλύψαμε τις διαφορές μας, αλλά και τα κοινά μας. Πρόβες, όνειρα, τραγούδια, σκέψεις, συζητήσεις μέσα από την αγωνία για το μέλλον της Ελλάδας και το δικό μας, τη δραχμή, το μνημόνιο, το ευρώ, την υποτίμηση, τους πολιτικούς, τις εκλογές. Πολλές φορές νιώθαμε, μέσα από τα νέα τραγούδια και τη διαδικασία της παραγωγής, ότι ξεχνούσαμε, έστω και για λίγο, τα αδιέξοδα της εποχής. Επίσης νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά και τους καλλιτέχνες του λόγου, τον ποιητή Μιχάλη Γκανά, τον Άρη Δαβαράκη, την Ελένη Ζιώγα, τη Ρεβέκκα Ρούση, τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, καθώς και τον Στέλιο Διονυσίου για το ντουέτο μας. Είμαι ευτυχής που αυτή τη συγκεκριμένη εποχή εκφραστήκαμε ταυτόχρονα με ό,τι καλύτερο είχε η ψυχή μας και που η εμπειρία μας αυτή καταγράφηκε με απλότητα και ειλικρίνεια».

Για τις θυσίες που απαιτεί το τραγούδι δηλώνει: «Το πιο επικίνδυνο σημείο είναι να χάσεις τη γείωση με την πραγματικότητα, το σεβασμό προς τους συνεργάτες σου, την αξιοπρέπεια και την εντιμότητα. Όλα αυτά τα χρόνια έχω συναντήσει ανθρώπους που μέσω του τραγουδιού κυνήγησαν δόξα και χρήμα, αλλά πολύ γρήγορα εξαφανίστηκαν από το χώρο. Για να σε αντέξει η σκηνή πρέπει να αγαπήσεις αυτό που κάνεις, να θυσιαστείς για το τραγούδι και να του δοθείς ολοκληρωτικά. Η φιλοδοξία πρέπει να περικλείει υγιείς αξίες και αρχές».

Χαρακτηρίζει το Δήμο Μούτση μελωδό, το Γιάννη Σπανός ερωτικό, το Σταμάτη Κραουνάκη απόλυτη χημεία, τη Λίνα Νικολακοπούλου «Εν αρχή ην ο Λόγος», το Δημήτρη Παπαϊωάννου Συναίσθημα σε αργή κίνηση, τη Δήμητρα Γαλάνη Μοναδική φωνή, το Στέφανο Κορκολή Μουσική θύελλα και το Μάριο Φραγκούλη Ουράνιο τόξο.

Ως τις πιο συγκινητικές συναυλίες από πλευράς ανταπόκρισης του κοινού ξεχωρίζει τρείς. Το Θέατρο Na Doca στην Πορτογαλία («Σαν ηφαίστειο που ξυπνά»), το ρεσιτάλ στην Απαγορευμένη Πόλη στο Πεκίνο και στην Όπερα της Αβάνας στην Κούβα.

Από την Αριάδνη Στεφανίδου