Δημήτρης Καλαντζής: «Αυτή η δουλειά έχει κάτι το ξεχωριστό. Αυτό είναι η «παρουσία» του Μάνου Χατζιδάκι…»

Ο Δημήτρης Καλαντζής με το κουιντέτο του έδωσε μία διαφορετική απόδοση σε γνωστά τραγούδια του συνθέτη, προβάλλοντας το τζαζ ήχο που περιέχουν θυμίζοντας την εποχή που γράφτηκαν αλλά και τον χαρακτήρα που η ίδια η μουσική τζαζ προσδίδει σε αυτά. Η σύμπραξη με την Καμεράτα μία ορχήστρα κλασσικών οργάνων και η διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη, ενός μουσικού που έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με το έργο του Χατζιδάκι κεντρίζουν το ενδιαφέρον.

Η δουλειά τους ξεχώρισε και αγαπήθηκε από το κοινό, παρουσιάστηκε στο Μέγαρο το καλοκαίρι του 2011 και τώρα παρουσιάζεται στο γνωστό χώρο του Half Note από τις 8 έως και τις 12 Φεβρουαρίου. Ο Δημήτρης Καλαντζής μας απάντησε σε σχετικές ερωτήσεις για αυτές τις εμφανίσεις.

Πώς έγινε η επιλογή της συγκεκριμένης μουσικής του Χατζιδάκι και μάλιστα με κομμάτια που έχουν ακουστεί, διασκευαστεί και αποδοθεί με διάφορους τρόπους.

Τα συγκεκριμένα κομμάτια, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό και αυτί, έδειχναν μια γέφυρα σύνδεσης με πράγματα από τον κόσμο της τζαζ, όπως αυτός υπάρχει μέσα μου, σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία.

Αυτοσχεδιασμός και επεξεργασία παρτιτούρας είναι δύο διαφορετικοί τρόποι δουλειάς, πώς λειτουργεί ο συνδυασμός τους σε αυτό το έργο;

Σε ότι αφορά το κουιντέτο, δεν υφίσταται ουσιαστικά η παρτιτούρα, βεβαίως η ορχήστρα εγχόρδων παίζει με παρτιτούρα. Δυο διαφορετικοί, ας πούμε κόσμοι, που όμως λειτουργούν αρμονικά, είτε παράλληλα, είτε συμπληρωματικά ή αντιστικτικά.

Τι σημαίνει διασκευή για σας;

Να μπορέσεις να βρείς αυτό που η μουσική που διασκευάζεις θέλει να πει και να το ξαναπείς στη δική σου γλώσσα.

Η Καμεράτα είναι μία ορχήστρα κλασικής μουσικής. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία, η ένωση δύο διαφορετικών αλλά συγγενών ειδών μουσικής και τι στοιχεία τόνισε στο δικό σας ύφος;

Δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται αυτός ο συνδυασμός. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα, και ήδη γνωρίζαμε μέσα από αυτά, το πόσο όμορφος ηχητικά είναι ο συνδυασμός αυτός. Η παρουσία του Γιάννη Αντωνόπουλου που ενορχηστρώνει για τα έγχορδα και του Μίλτου Λογιάδη που διευθύνει, κάνει τα πράγματα ακόμη πιο εύκολα και όμορφα.

Η δύναμη του λόγου ιδιαίτερα σε κάποια από τα τραγούδια που έχετε επιλέξει είναι ξεχωριστή. Πώς καταφέρνετε να κρατάτε την ισορροπία αυτής της έντασης όταν ο λόγος απουσιάζει;

Ο λόγος, στην περίπτωση των τραγουδιών είναι αυτός που κατευθύνει την διάθεση της μουσικής. Ακόμα και όταν «απουσιάζει», βρίσκεται με κάποιο τρόπο εκεί. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα όταν ο λόγος αφήνεται στη μνήμη ή την φαντασία, η ένταση πολλαπλασιάζεται αντί να λιγοστεύει.

Έχετε ήδη παρουσιάσει αυτή τη δουλειά σε ένα χώρο όπως το Μέγαρο Μουσικής, κάτι τελείως διαφορετικό. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

Εξαιρετική.

Τι έχετε ετοιμάσει για ένα χώρο καθαρά τζαζ όπως το Half Note; Δεν θα είναι μαζί σας η Καμέρατα που σημαίνει ότι θα ακούσουμε ένα διαφορετικό ήχο από αυτόν του cd… Θα δoθεί μεγαλύτερη έμφαση στους αυτοσχεδιασμούς;

Δεν θα έλεγα ότι είναι ριζικά διαφορετικό, ωστόσο ειναι πιο ελεύθερο, πιο «τζαζ».

Στις παραστάσεις αυτές θα παρουσιάσετε και κάτι καινούργιο, εκτός του υλικού του cd;

Το ίδιο υλικό, αλλά και κάποια κομμάτια που δεν χωρούσαν στο δίσκο.

Δραστηριοποιήστε πολλά χρόνια τώρα στο χώρο. Πώς έχει αγκαλιάσει το κοινό που σας παρακολουθεί τη συγκεκριμένη δουλειά;

Αυτή η δουλειά έχει κάτι το ξεχωριστό. Αυτό είναι η «παρουσία» του Μάνου Χατζιδάκι. Ξεχωριστό συνεπώς, είναι και το μέτρο της αποδοχής του κόσμου. Είναι ευχάριστα πρωτοφανές, ένας τζαζ και οργανικός δίσκος σαν κι αυτόν, να γίνεται χρυσός σε μικρό χρονικό διάστημα, με αντίξοες συνθήκες αγοράς, σε περιβάλλον σοβαρότατης και πολύπλευρης κρίσης και στην Ελλάδα συγκεκριμένα. Ακόμα και για το εξωτερικό είναι κάτι ιδιαίτερα δύσκολο.

Συνέντευξη στην Εβίτα Αντωνέλου