Διαβάστε τη νέα ανάρτηση του Γιώργου Σαμπάνη στο προσωπικό του blog.

Το πιο πρόσφατο αναρτήθηκε την Κυριακή 17 Ιουνίου και έχει τίτλο “Στίγματα”.

Διαβάστε παρακάτω το περιεχόμενο του κειμένου, όπως ακριβώς υπάρχει στο blog του καλλιτέχνη.

“Στίγματα…

Άνοιξες την πόρτα… περπάτησα το καθιστικό… χαιρετισμός.

Όλα τα νέα τα πάντα τόσο γνώριμα μπροστά μας.

Εσύ ρωτάς, εγώ απαντώ.. τα ίδια πράγματα.

Στη ζωή κερδίζει αυτός που πιστεύει…

Κάθισαμε.. δίπλα – δίπλα. Σε χώρεσα στη μισή μου αγκαλιά και αναρωτήθηκα ακόμα μια φορά

πως μπορείς και χωράς ολόκληρη εκεί μέσα.

Κάτι άσχετα συζητούσαμε όταν ξαναφάνηκαν τα σημάδια… αυτά τα σημάδια της ψυχής.. αυτά

τα ίδια σημάδια που δεν σβήνουν με αγωγές και θεραπείες.. αυτά που πια δεν είναι καν πληγές..

δεν έχουν σχήμα και προσδιορισμό… αλλά υπάρχουν.. και βγαίνουν μόνα στην τρεχάλα μέσα στο

κεφάλι σου και σε ταλαιπωρούν και σε αναγκάζουν..!

Για όλα φταίνε τα σημάδια… ή μήπως να πω τα στίγματα;

Είναι μεγάλη ιστορία να ξέρεις πότε πρέπει να φύγεις από μια επίσκεψη.

Πότε πρέπει να σταματήσεις μια παράσταση.. πότε πρέπει να ξυπνήσεις από ένα όνειρο.. ή από ένα εφιάλτη..!

Ξαπλώνω και νιώθω ότι πέφτω… πέφτω και τραντάζομαι στον ύπνο μου.. και ξυπνώ.. λίγο ιδρωμένος, λίγο τρομαγμένος… κοιτάζω δίπλα.. κοιμάσαι! Αν σηκωθώ θα σε ξυπνήσω. Θα με ρωτήσεις τι έγινε και δεν θα ξέρω να

σου πω τί..πο..τα..

Λίγο νερό θέλω μόνο.. να ξεπλύνω το στεγνό μου το στόμα.. και θα γυρίσω από την άλλη μεριά.. Έτσι μέχρι σήμερα..!

Όμως για κάθε δρόμο υπάρχει και ένας χάρτης και για κάθε κόμπο υπάρχει και ένα μαχαίρι..

και τα στίγματα μπαίνουν πάνω στους χάρτες και φτιάχνουν προορισμούς, ζωές ολόκληρες και ιστορίες..!

Θα φύγω τώρα..! Νιώθω πως σε αυτό το ταξίδι μεγάλωσα λίγο ακόμα και έμαθα κάτι από το τίποτα της γνώσης.

Μόνο για ένα λυπάμαι τώρα που κλείνω την πόρτα…για ένα που κατάλαβα…

Η αγάπη σε ένα χάρτη με στίγματα ούτε να σβήσει ούτε να σκίσει μπορεί.. μόνο να καμουφλάρει…

Γιώργος Σαμπάνης”

Απο τη Νικολέτα Περάκη