Aαα μην ξεχάσετε να βάζετε στο πίσω μέρος οτι η πειρατεία σκοτώνει την μουσική. Mην ανχώνεστε το πολύ πολύ να καταντήσετε φαντάσματα και να περάσετε στα ψιλά της ιστορίας όπως τα ερείπια της columbia που έμεινε μόνο η ταμπέλα και κάτι σκουρασμένες μπομπίνες.
Mια φορά και ενα καιρό μαζεύτηκαν πολλοί ανθρωποι που αγαπούσαν την μουσική, και επειδή η μουσική είναι αρετή και ευλογία και ήθελαν να την υπηρετήσουν έφτιαξαν κτήρια, έβαλαν μέσα γραφεία και πολους ανθρώπους και μηχανήματα και γεννήθηκαν οι δισκογραφικές εταιρείες. Οι οργανοπαίχτες και οι τραγουδιστές πήγαιναν εκεί σε κατί περίεργα δωμάτια που στην μέση είχαν ενα γυαλί και τραγουδούσαν για να φτιάξουν κάτι περίεργα κουτάκια που αλότε σε εκαναν να γελάς και αλοτε να κλαις.αυτά τα κουτάκια τα έλεγαν δίσκους, μετά κασέτες και έπειτα σι ντι. Στην συνέχεια τα πωλούσαν στον κόσμο τιμολόγημένα έτσι ώστε να καλύπτονται τα έξοδα αλλα να κερδίζουν κιόλας χρήματα. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι και ζούσαν ειρηνικά.
Κάποια στιγμή, όμως, κάποιοι κακοί άνθρωποι που δεν υπηρετούσαν την μουσική αλλά την αλαζονεία και την τσέπη τους, την υστεροβουλία και την εγωπαθειά τους, ανέβασαν πολύ τις τιμές, κέρδιζαν πολλά χρήματα και έκλεβαν τους ανθρώπους που ήθελαν να ονειρευονται και να ταξιδευουν με τα τραγούδια, να διασκεδάζουν ή να θυμούνται το παρελθον.Έτσι, αυτοι οι άνθρωποι που δουλευαν στην οικοδομή, στα χωράφια, που ήταν πολύτεκνοι, που σπούδαζαν, που ήταν σερβιτόροι, που καθάριζαν σκάλες, που δεν είχαν οικονομική ευμάρεια δεν μπορούσαν να τα αγοράζουν. Στεναχωρήθηκαν παρα πολοι, αλλα δεν περίσσευαν χρήματα για να ξοδεψουν 20 ή 30 ή 40 ευρώ για ένα δίσκο.Περισσότερο λυπήθηκαν κάτι μικρά ονειροπόλα πλασματάκια, που στον κόσμο μας τα φωνάζουν ρουβίτσες και χατζηγιαννάκια, και το ήθελαν γνήσιο με την φωτογραφία και τα σχόλια.
Αλλά δεν…….Ο κόσμος δεν αγόραζε, τα μαγαζιά συρικνώθηκαν… Δεν υπάρχουν πια δισκοπωλεία της γειτονιάς. Μόνο μεγάλα που κι αυτά όμως εχουν πλέον εκπαιδευτεί σε κάτι παράξενα ραβδιά{μυγοσκοτώστρες} και κυνηγούν αυτά τα αξιολατρευτα βρωμερά έντομα{μύγες}για να μη βαριούνται. Οι συνέπειες ήταν καταστροφικές. Οι εταιρείες ή έκλειναν η μία μετά την άλλη ή πωλούνταν, τα μαγαζία απλά έκαναν μπατσινγκ μύγινκ{δική μου έκφραση}, οι μουσικοί έψαχναν ταβέρνες και μουσικά μεζεδοπωλεία{αλλο τούτο πάλι}, οι δύσμοιροι στιχουργοί ούτως ή άλλως είναι τα θύματα και οι ριγμένοι της υπόθεσης{είμαι παθών και πάσχων}
Και οι άλλοι? Οι άλλοι ντε αυτοι που…πως τους λένε βρε? εεεε…α! Ναι! Μουσικοί παραγωγοί της δισκογραφίας, καλιτεχνικοί μάνατζερ, δημοσιοσχεσολεχρίτες, υπευθυνοι προαγωγής, ωχ! συγνώμη παραγωγής ενοούσα, μειώθηκαν. Τι απέγιναν ε? Έχετε απορία? Χοχοχο!!!!Έγιναν dj διασκεδαστές-ελληνιστί,μάζεψαν 5-6 ξεχασμένα μοντέλα ή τραγουδιστάκια των 3 μηνών και έφτιαξαν, πώς τα λένε να δείς…… events companies, ελληνιστί, πιαστο αυγό και κουρεφτο ή αλλίως μαζέματα στην επαρχία που διψάει για life style. Αφίσες ραδιοφωνα-τραμπουκόφωνα-φερεφονα. Χοχοχο gest star λέει σήμερα η μοντέλα με τα μεγάλα πλούσια…..μάτια.Και δώσε δικέ μου play back μαυρη μου χεις κάνει την ζωή, ο πριόνης και όλος ο καλός κόσμος. Όλοι κάπως επιβίωναν. Παρέλειψα και τις εταιρεις διοργανόσεων ομαδικών οργίων… συγνώμη οργανόσεων events {μέρες} που είναι. ‘Ολα κυλούσαν ομαλά μέχρι που έκαναν την εμφανισή τους ο διαδίκτυος και τα κομπιούτερς{αλλοι θίασοι}.
Πού είναι η μπάλα οεο, πού είναι η μπάλα; ΧΑΣΑΤΕ ΚΥΡΙΟΙ. Το παιχνίδι τελειωσε. Η παρτίδα κάηκε. Ό, τι φάγατε φάγατε. Περαστικά σας και χρόνια σας πολλά. Δεν μπορείτε να ελένξετε το διαδικτυο, ούτε με ΑΕΠΙ και πνευματικά δικαιώματα,ουτε με μπλοκς{δήθεν ελευθερη διακίνηση ιδεών}ουτε με σάιτ. Οι blacman βαρέθηκαν και πουλάνε dvd αφου ο καθένας σερφάρει στο ιντερνετ και βρίσκει ό,τι θέλει και ολα καλα. Το you tube σας πήρε τα σώβρακα, δεν ελένχεται και φτάσαμε ως εδώ. Νέοι δίσκοι στις εφημερίδες και καλά κάνουν και σιντι με 7-8 ευρο.αμ πώς?? Κου κου χοχοχο. Μα ποιός βρε κατακαημένοι θα αγοράσει φτηνά σι ντι πλέον? Αφου κανει κλικ κλικ και το έχει? Δεν πειράζει παιδια… σε μια αλλη μετεμψύχωση ή μετενσάρκωση. Σε μια αλλη ζωή.
Το θέμα της ΑΕΠΙ βέβαια δεν εξαντλείται σε μια σειρά, θα επανελθουμε στο μέλλον. Εκεί να δείς ανέκδοτα και γέλια. Και τώρα? Τώρα οι μεγαλοι χαμένοι είναι οι στιχουργοί και οι μουσικοί. Δεν πειράζει ρε σεις. Μάθαμε εμείς να ζούμε με λίγα και να ονειρευόμαστε. Εσείς να δω τι θα κάνετε που τά τέλη κυκλοφορίας για το τζιπ κάνουν 1000 και ευρώ. Και δεν πάνε καλά οι δουλειές. Σας βλέπω με πολύχρωμο κασκόλ στον ηλεκτρικό. Άντε βρε να θυμηθείτε τα παλιά. Τότε που ψάχνατε για τσιγάρο και παρακαλούσατε. Λέει το λαικο ασμα. Έτσι είναι η ζωή και πως να την αλλάξεις άλλος κλαίει και άλλος γελάει τελικά. Με απλά λόγια βρωμίσατε, σας βαρεθήκαμε, σας ανεχτήκαμε πολύ, εεεε…δεν σας γουστάρουμε άλλο. Όξω πούστη απο την παράγκα. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Και επειδή καποιοι και καλά θιγμένοι θα λογικρίνουν τις αλήθειες που γράφω προνοώ και λέω. Όσο απάτη και κλεψιά και νταβατζιλίκι είναι ενα σιντι να κοστίζει 25 ευρό άλλο τόσο είναι δηκτικά και εριστικά αυτα που λέω. Την συνέχεια δε την ξέρουμε… αλλάζουν όμως πολλά με γοργούς ρυθμους. Θα δούμε πράματα και θάματα στο μέλλον. Εεε λοιπόν… Πού πας ρε Καραμήτρο; Ξεκαβάλα απο το καλάμι και χαλάρωσε λίγο.ΟΛΟΙ εμείς σε αναδείξαμε γιατί το άξιζες πολλές φορές. Σεβασου μας, λίγο, μόνο λίγο σεβασμό.
Και κάτι άσχετο με αφορμή τις συμβολίκες μέρες. Κοιτάξτε την διπλανή πόρτα,{για όσους δεν το πράτουν}μπορεί ενα παιδάκι, τσιγκανάκι ή αλβανάκι ή ελληνάκι, να μην έχει καν γάλα. Όχι κούκλες και τηελεκατευθυνομενα οπως τα δικά σας. Και πιστέψτε υπάρχουν πολλά τέτοια παιδάκια…
Υ.Γ. : Ανάθεμα αμα μοιρηστήκαμε το νόημα των ημερών.Εύομαι ολόψυχα χρόνια καλά, με υγεία και αγάπη. Όχι την αγάπη της τεκίλας{ήπιαμε ερωτευτήκαμε και βγάλαμε τα μάτια μας},την άλλη της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης. ΧΟΧΟΧΟ
