Ελένη Πέτα: «Χαίρομαι που έχω μία χαμηλών τόνων πορεία»

Εξηγεί τι είναι το «duende» για την ίδια: «Όσον αφορά τα τραγούδια που έχω επιλέξει, είναι ότι η μελωδία τους με άγγιξε από το πρώτο άκουσμα. Άγγιξε τις χορδές της ψυχής μου.
Κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν και αναφέρει πως ότι έκανε, έγινε με βάση το ένστικτό της: «Ανήκα σε μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες και δεν είχα τον τελευταίο λόγο, αλλά ακόμα και τότε κάτι έλεγε μέσα μου ότι το πράγμα πάει λάθος. Όταν είσαι νέος, έχεις διάφορες ανασφάλειες, κι αυτές θολώνουν το τοπίο. Μεγαλώνοντας, όμως, εμπιστεύτηκα το ένστικτό μου και έγινα πιο τολμηρή. Στην πορεία, δεν φοβόμουν το κόστος των επιλογών μου. Αυτή η συμπεριφορά με έχει οδηγήσει σε έναν πολύ καλύτερο δρόμο από αυτόν στον οποίο ήμουν πριν. Λυπάμαι γιατί με διάφορες κινήσεις στο παρελθόν είχα δημιουργήσει παρεξηγήσεις ως προς το πρόσωπό μου. Τα τελευταία δέκα χρόνια, όμως, βαδίζω σε πιο ξεκάθαρο δρόμο, κι αυτό το αντιλαμβάνεται τόσο ο κόσμος όσο και οι συνάδελφοί μου».

Γνώρισε τον Παναγιώτη Μάργαρη μετά από μια συναυλία, πριν δυο χρόνια και αποφάσισαν να συνεργαστούν.
Τα τραγούδια με τα οποία επέλεξαν να συνεργαστούν, ήταν ο τομέας που τους πήρε τον περισσότερο χρόνο: «Το ρεπερτόριο που αγαπάμε είναι τεράστιο. Και το πιο ωραίο είναι ότι, ενώ είναι τραγούδια διαφορετικού ύφους και κουλτούρας, τα ενορχηστρώσαμε με κοινό τρόπο, και θεωρούμε ότι το πείραμα πέτυχε. Ήταν κάτι που μου είχε λείψει τα προηγούμενα χρόνια. Θεωρώ μεγάλο μου λάθος το γεγονός ότι στο παρελθόν δεν είχα καμία συμμετοχή στο στούντιο και τις ενορχηστρώσεις».

Δεν μετανιώνει για όσα έχει κάνει και μιλά για άτομα που έχουν καίριες θέσεις σε δισκογραφικές, ενώ στην ουσία δεν είναι κατάλληλοι για τη θέση τους: «Αυτό που εγώ συνάντησα στις δισκογραφικές εταιρείες ήταν ότι υπήρχαν άνθρωποι που παρόλο που δεν ήταν γνώστες του αντικειμένου, δεν γνώριζαν από μουσική, ήταν σε καίριες θέσεις μέσα στη δισκογραφία. Και έλεγα: «Πώς είναι δυνατόν αυτός να με καθοδηγήσει, όταν ξέρει λιγότερα από μένα;». Δεν ήξεραν να αναγνωρίζουν τη διαφορετικότητα του κάθε καλλιτέχνη. Αυτοί, μόλις κάποιος έκανε επιτυχία, ήθελαν όλοι οι άλλοι να τον μιμηθούν. Να κάνουν επιτυχία με τον ίδιο τρόπο. Άσε που κάποιοι είναι πιο δύσκολες περιπτώσεις. Σε έναν λαϊκό τραγουδιστή θα δώσεις λαϊκά τραγούδια. Δεν μπορείς όμως εύκολα να βρεις το στίγμα ενός τραγουδιστή όπως εγώ, που αγαπώ πολλά είδη και μπορώ να τα ερμηνεύσω. Έπρεπε να ψάξουν, να με δοκιμάσουν, όπως γίνεται στο εξωτερικό. Είναι τραγικά τα λάθη που γίνονται, τα οποία μπορεί και να καταστρέψουν ανθρώπους. Έπρεπε να βρω τη δύναμη να αντισταθώ σε όλα αυτά. Χαίρομαι που έχω μία χαμηλών τόνων πορεία, που όμως διαρκεί».

Για την κατάρρευση της δισκογραφίας λέει ότι φταίει ο παράγοντας χρήμα και ο εγωισμός.
Συνεργάστηκε με τον Al Di Meola και νιώθει μεγάλο δέος: «Μετά τη συνάντησή μας όχι μόνο επιβεβαίωσα πόσο σπουδαίος μουσικός και σολίστας είναι, αλλά και πόσο γενναιόδωρος άνθρωπος. Δεν φοβάται τίποτα, δίνει βήμα σε νέους ανθρώπους, κι αυτό μόνο μπροστά μπορεί να πάει τη μουσική».

Τέλος μιλά και για τον άνθρωπο που τη στήριξε στα πρώτα της βήματα, το Νίκο Παπάζογλου: «  Ήταν ένας πολύ γενναιόδωρος άνθρωπος, ένας πραγματικός καλλιτέχνης. Υπάρχουν κάποιοι, λίγοι άνθρωποι που μόνο δίπλα τους αν βρίσκεσαι, αν τους ακούς να μιλάνε, έχουν τέτοια αύρα και ενέργεια, που σε συγκινούν βαθιά. Και ο Νίκος ήταν ένας από αυτούς. Με εμπιστεύτηκε σε πολύ μικρή ηλικία και με πήρε μαζί του σε μια καλοκαιρινή περιοδεία με άλλους, πολύ σημαντικούς μουσικούς, όπως ο Καλαντζόπουλος, η Ρεμπούτσικα κ.ά. Φαντάζεσαι ένα κορίτσι 17 ετών μέσα σε μια τέτοια ορχήστρα; Λυπήθηκα πάρα πολύ που έφυγε, σαν να έφυγε ένα κομμάτι μου. Και, πέρα από τη μουσική κληρονομιά που άφησε, στενοχωρήθηκα που έφυγε ως άνθρωπος. Γιατί αυτό έχει για μένα σημασία. Ο άνθρωπος».

Από την Αριάδνη Στεφανίδου