Ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στην Χάρις Αλεξίου

Όταν πρωτοεμφανίστηκε στη Γαλλία πολλοί την χαρακτήρισαν ως την Εντίθ Πιαφ, ενώ ο Μάνος Χατζιδάκις την είχε αποκαλέσει Μπάρμπαρα Στρέιζαντ της Ελλάδας.

Η ερμηνεύτρια με τη λιτή, επιβλητική ερμηνεία, και τη στιβαρή σκηνική παρουσία έχει κατορθώσει από τις αρχές του ’70 έως σήμερα να έχει συνεργαστεί με τους σπουδαιότερους Έλληνες στιχουργούς, να έχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες αίθουσες του κόσμου και να έχει τιμηθεί με τις πιο σημαντικές διακρίσεις.

Η Χάρις Αλεξίου ή αλλιώς Χαρίκλεια Ρουπάκα, έχει ρίζες από την Μικρά Ασία. Γεννήθηκε το 1950 σε έναν προσφυγικό συνοικισμό λίγο πιο έξω από τη Θήβα. Έχει έναν μεγαλύτερο αδερφό, τον Γιώργο. Η Χαρούλα που έχει πάρει το όνομα της γιαγιάς της, ζει σε ένα σπίτι ανοιχτό για όλους. Το γλέντι και η χαρά αποτελούν καθημερινότητα για την οικογένεια της. Όλα όμως αλλάζουν όταν μόλις σε ηλικία 8 χρονών χάνει τον πατέρα της, Θανάση. Η μητέρα της Ιφιγένεια, μια δυναμική γυναίκα, παίρνει τα δύο της παιδιά και κατεβαίνουν στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή. Εκεί, ανοίγει ένα μπακάλικο, το «μπακάλικο της χήρας» όπως το αποκαλούσαν πολλοί στη γειτονιά. Η μικρή Χαρούλα βοηθάει στο μαγαζί, και παράλληλα δουλεύει και σε ένα μεσιτικό γραφείο, ενώ ο αδερφός της ταξιδεύει με τα καράβια για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια.

Ανήσυχο πνεύμα η Χαρούλα, θέλει να μάθει όσο πιο πολλά πράγματα μπορεί. Πηγαίνει στο Γυμνάσιο οικοκυρικής, μαθαίνει αγγλικά, γαλλικά και κιθάρα. Το όνειρό της όμως είναι να γίνει αρχιτέκτονας και να σχεδιάζει σπίτια. Αργότερα, δίνει εξετάσεις στη δραματικά σχολή το Πέλου Κατσέλη. Σύντομα όμως καταλαβαίνει ότι δε θέλει να γίνει ηθοποιός. Στο μεταξύ ο αδερφός της έχει επιστρέψει στην πατρίδα και ασχολείται επαγγελματικά με το τραγούδι. Η ευκαιρία για τη Χαρούλα εμφανίζεται όταν στην «Αρχιτεκτονική» όπου δουλεύει ο αδερφός της μαζί με τον Αλέξη Γεωργίου, παρουσιάζεται ένα κενό. Έτσι, ο αδερφός της τής κάνει τη μεγάλη πρόταση. Ως τότε η Χαρούλα τραγουδά μόνο ερασιτεχνικά για τους φίλους της. Λέει λοιπόν το ‘ναι’ και η ζωή της αλλάζει ριζικά μέσα σε δύο μέρες. Εμφανίζεται στη σκηνή για πρώτη φορά στις 17 Ιανουαρίου 1970 ως Χαρούλα Αθανασίου και λίγες μέρες αργότερα ως Χαρούλα Αλεξίου, από το όνομα του φίλου της του Αλέξη που ακούγεται πιο καλλιτεχνικό.

Συμπτωματική είναι και η πρώτη φορά που μπαίνει στο στούντιο, για να ηχογραφήσει το τραγούδι «Όταν πίνει μια γυναίκα». Το τραγούδι αυτό προοριζόταν για μια άλλη τραγουδίστρια, τη Νανά Χάρμα, η οποία όμως τότε έλειπε στην Αμερική.

Μόλις έχει ξεκινήσει μια τεράστια διαδρομή.

Συνεργάζεται με -όλους σχεδόν- τους μεγάλους τραγουδιστές, μουσικοσυνθέτες και στιχουργούς- παλαιότερους και νεότερους, είτε δισκογραφικά, είτε σε μουσικές σκήνες/ πίστες/ συναυλίες: Μάνο Λοΐζο, Γιώργο Νταλάρα, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Πάριο, Δήμητρα Γαλάνη, Άννα Βίσση, Άλκηστη Πρωτοψάλτη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Νικόλα Άσιμο, Γιώργο Ζαμπέτα, Γιάννη Σπανό, Θάνο Μικρούτσικο, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Μάνο Ελευθερίου, Λίνα Νικολακοπούλου, Σωκράτη Μάλαμα, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Γιάννη Σπάθα, Νίκο Πορτοκάλογλου, Αφροδίτη Μάνου, Λαρεύντη Μαχαιρίτσα, Γιάννη Κότσιρα και πολλούς άλλους.

Ηχογραφεί πάνω από 30 προσωπικούς δίσκους. Παρ’ ότι η ίδια δεν συνηθίζει να αναφέρεται στις πωλήσεις των δίσκων της, σύμφωνα με την έρευνα του Πέτρου Δραγουμάνου (2009), η Χάρις Αλεξίου είναι στην 1η θέση, μεταξύ των τραγουδιστριών και συνολικά στην 3η, πίσω από τους Γιώργο Νταλάρα και Γιάννη Πάριο, της κατάταξης με τις περισσότερες πωλήσεις προσωπικών δίσκων που έχουν γίνει χρυσοί ή πλατινένιοι από το 1970 έως το 2009.

Η ίδια έχει πει σε συνέντευξή της ότι τα καλύτερα τραγούδια της δεν τα γράφει όταν είναι ερωτευμένη γιατί τότε νιώθει ευάλωτη και χωρίς λογική.

Έχει παντρευτεί δυο φορές. Με τον παραγωγό και συνεργάτη της, Αχιλλέα Θεοφίλου καθώς και με τον μάνατζέρ της Σωτήρη Μπασιάκο. Ο γιος της Μάνος, τον οποίο απέκτησε ύστερα από υιοθεσία πήρε το όνομά του από το όνομα του αγαπημένου της φίλου Μάνου Λοίζου.

«Ήθελα να αποκτήσω παιδί. Δεν τα κατάφερα όμως ποτέ να κάνω ένα παιδί φυσικά. Τον Μάνο τον υιοθέτησα. Δεν ξέρω αλλά νομίζω πως αν τον είχα γεννήσει εγώ, δεν ξέρω αν θα είχα πάρει τόση μεγάλη χαρά. Όταν τον κράτησα στην αγκαλιά μου, ήταν νομίζω η σπουδαιότερη στιγμή της ζωής μου», έχει αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξη της.

Με μεγάλο θάρρος έχει αποκαλύψει επίσης ότι ένιωσε την ανάγκη να μπει σε ομάδα ψυχανάλυσης όταν ενημερώθηκε ότι έχει προσβληθεί από καρκίνο. «Από αυτό έχασα την μητέρα μου, αλλά δεν πίστευα ότι θα το πάθω κι εγώ. Ποιος το πιστεύει; Όταν λοιπόν χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου, βλέπεις ότι είσαι κι εσύ μα καρδούλα που έχεις ανάγκη από φροντίδα», έχει πει η ίδια.

Χαρακτηριστικό της δύναμης της ψυχής της και της μαχητικότητάς της, είναι ότι όταν χειρουργήθηκε καταδέχτηκε να αναβάλλει την πρεμιέρα της, μόνο για μια εβδομάδα. «Το μόνο που ήθελα εκείνη τη στιγμή ήταν να με πάρουν αγκαλιά και να πενθήσω. Αλλά είπα ‘Όχι, δεν θα τ ‘αφήσω αυτό να με νικήσει! Θα του δείξω εγώ’».

Η Χάρις Αλεξίου καπνίζει, δεν πίνει ιδιαίτερα, κάνει πολύ καλές μιμήσεις, χορεύει πολύ ωραία και έχει απίθανο και φαρμακερό χιούμορ. Οι κοντινοί της άνθρωποι την χαρακτηρίζουν δημιουργικό άτομο που δεν αντέχει την ρουτίνα. Μένει στο Καλαμάκι και στο σπίτι της το κουδούνι δεν γράφει καν όνομα. Το καταφύγιο της όμως είναι στο Παρίσι, όπου έχει ένα σπίτι δίπλα στον Σηκουάνα. Εκεί καταφεύγει όταν θέλει να σκεφτεί, να γράψει και να αντιμετωπίσει τον εαυτό της.

Της αρέσει πολύ να ακούει μουσική, ιδιαίτερα μπαλάντες αλλά και χορευτικά κομμάτια. Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα δεν μπορεί να ξεπεράσει το άγχος που έχει όταν βγαίνει στη σκηνή, κι έχει δηλώσει ότι οι ξένοι ακούνε αλλά οι Έλληνες συμμετέχουν σαν να είναι δικό τους το μαγαζί…

Από τη Σοφία Παφτούνου

Δείτε τις ημερομηνίες της Ευρωπαικής περιοδείας της Αλεξίου παρακάτω:

 15.5. 2011, Helsinki, Finlandia-Talo
 29.5.2011, Wiener Konzerthaus, Wien
31.5.2011, Circus Krone, München
 1.6.2011, Liederhalle, Stuttgart
 2.6.2011, Kongresshaus, Zürich
4.6.2011, Jahrhunderthalle, Frankfurt
 5.6.2011, Philipshalle, Düsseldorf
 7.6.2011, Cirque Royal, Bruxelles
 9.6.2011, Paris, L’Olympia
 11.6.2011, The Hague, World Forum Theater