Ενας Pink Floyd φλερτάρει την ελεκτρόνικα

Αντίθετα ο Γκίλμουρ οδηγεί την κιθάρα του σε μια ψυχεδελική ελεγεία και οι Orb ακολουθώντας τον καταλήγουν σε μια άμπιεντ μουσική υπόκρουση. Ολα αυτά στη «metallic» πλευρά του δίσκου, γιατί στη «spheres», που ακολουθεί, τον πρώτο ρόλο παίρνει το δίδυμο των Orb. Η κιθάρα απογειώνεται με μεγαλύτερη ένταση και η ελεκτρόνικα εισβάλλει ανάμεσα στα σόλο, δημιουργώντας ένα δυνατό μίγμα.

Το «Metallic Spheres» δεν έχει πίσω του κάποια παράξενη ιστορία. Ο Ντέιβιντ Γκίλμουρ βρέθηκε με τον Μάρτιν -Youth- Γκλόβερ, τον μπασίστα των Killing Joke, για να φτιάξουν μαζί ένα άμπιεντ ρεμίξ του ιστορικού τραγουδιού «Chicago». Ο Πάτερσον των Orb γοητεύτηκε όταν άκουσε το αποτέλεσμα και κάλεσε τον Γκίλμουρ να τζαμάρουν ως πείραμα στο στούντιο. Ο δίσκος παγιδεύει αυτήν ακριβώς τη στιγμή, όπου στο στούντιο συναντιούνται για λίγο, ο βετεράνος του προγκρέσιβ ροκ με το ελεκτροψυχεδελικό ντουέτο των Orb. Ουσιαστικά δεν είναι παρά δύο πελώρια αυτοσχεδιαστικά κομμάτια πάνω από είκοσι λεπτά το καθένα, όπου οι μουσικοί παίζουν για το κέφι τους.

Μόνο που αυτός ο δίσκος δεν ακολουθεί καμία συνταγή από τις συνηθισμένες στη μουσική σκηνή. Ο Γκίλμουρ και οι Orb έπαιξαν μαζί, χωρίς κανόνες και προσυνεννοήσεις, χωρίς παρτιτούρες και κόλπα της παραγωγής, το ηχογράφησαν και το κυκλοφόρησαν. Δεν έκαναν τίποτε διαφορετικό από αυτό που συνήθιζαν να κάνουν οι παλιοί τζαζίστες του ’50 που συγκεντρώνονταν σ’ ένα δωμάτιο, έπαιζαν και έβγαζαν τον ένα δίσκο μετά τον άλλον.

Ετσι και οι τρεις μουσικοί, απαυδισμένοι από τον πομπώδη προγκρέσιβ ήχο που αρχίζει πια να βασανίζει την τωρινή ροκ σκηνή, έβγαλαν αυτό το τζαμάρισμα όπου ο ήχος των Pink Floyd συναντάει την ελεκτρόνικα και πορεύεται αρμονικά μαζί της.

Πηγή: Δημήτρης Αναστασόπουλος, www.enet.gr