Οι Όναρ συναντήθηκαν με την Ευρυδίκη και τον Δημήτρη Κοργιαλά τον Νοέμβριο στις παραστάσεις των Όναρ και μια ζεστή παρέα δημιουργήθηκε και δημιούργησε μια νέα παράσταση πολύπλευρη και πολυσυλλεκτική με συγκίνηση, γέλιο, απρόοπτα. Πρόκειται για ένα πολύχρωμο μουσικό live φτιαγμένο με επιλογές από το προσωπική τους δισκογραφία αλλά και τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε. Την μοναδική αυτή μουσική παρέα θα φιλοξενήσει το club του Σταυρού του Νότου από την Πέμπτη 17 Μαρτίου και κάθε Πέμπτη για περιορισμένο αριθμό εμφανίσεων.
Μιλήσαμε με το αγαπημένο συγκρότημα για τις εμφανίσεις τους στο Σταυρό του Νότου, αλλά και όλα όσα τους απασχολούν και μας απάντησαν γρήγορα και ουσιαστικά!
“Μέσω του ίντερνετ, μπορεί κάποιος να ανακαλύψει κάποιο τραγούδι, να γίνει αυτό το δικό του αγαπημένο, χωρίς απαραίτητα να είναι ραδιοφωνική επιτυχία!”
Στον πυρετό της προετοιμασίας για τις εμφανίσεις σας στο «Σταυρό του Νότου»….. Τι μουσική ταυτότητα θα έχει αυτή η παράσταση;
Θα περιέχει φυσικά τραγούδια απ’ όλους μας, τα οποία πολλές φορές λέμε και μαζί, αλλά έχουμε “μπλέξει” μέσα σ’ αυτά και μουσικές που ο καθένας από μας έχει αγαπήσει. Οι μουσικές αυτές προτιμήσεις πολλές φορές είναι κοινές οπότε ήταν εύκολο να φτιάξουμε μια παράσταση στην οποία “συναντιόμαστε” συχνά πάνω στη σκηνή. Ενδεικτικά κάποιες απ’ αυτές τις στιγμές περιέχουν τους Queen, τους U2, τον Παπάζογλου… Σκοπός μας είναι να αγγίξουμε μουσικά κάθε συναίσθημα, να διασχίσουμε μαζί με τους φίλους μας, αυτά που σκεφτόμαστε και νιώθουμε ή μπορεί να νιώθουν και κείνοι.
Το γεγονός της συνεργασίας σας με την Ευρυδίκη και τον Δημήτρη Κοργιαλά μας εξέπληξε ευχάριστα. Πείτε μας δυο λόγια γι’ αυτή την σύμπραξη και πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Ξαναβρεθήκαμε με τα παιδιά τον Νοέμβριο που μας πέρασε, όταν αποδέχτηκαν την πρόσκληση που τους κάναμε, να έρθουν στις παραστάσεις που κάναμε και να διασκευάσουν δικά μας τραγούδια, μαζί με άλλους ακόμα φίλους που προσκαλέσαμε. Η παρέα που δημιουργήσαμε μας γέμισε χαρά, πραγματικά περάσαμε πολύ ωραία και “δέσαμε” πολύ, κι έτσι είπαμε να το συνεχίσουμε και να κάνουμε μαζί μια παράσταση. Το πρόγραμμα φτιάχτηκε πολύ εύκολα και περιέχει πολλές κοινές στιγμές, οι οποίες άλλωστε ήταν και η αιτία της συνεργασίας μας.
Δισκογραφικά δηλώνετε το παρών με το άλμπουμ «Όσα αντίο μας μένουν». Πείτε μας δύο λόγια γι’ αυτή την κυκλοφορία και τι σχόλια λαμβάνετε από τον κόσμο, που είναι και ο τελικός κριτής.
Είναι ένα άλμπουμ που περιέχει 11 καινούρια τραγούδια, με το ομότιτλο να έχει ακουστεί πρώτο. Περίέχει τις σκέψεις μας για την εποχή, την αγωνία μας για το μέλλον, το δικό μας και των παιδιών μας , τον έρωτα και τα αντίο που χρειάζεται να λέμε καμιά φορά. Είτε αποχαιρετώντας έναν άνθρωπο, είτε ένα συναίσθημα, είτε μια ολόκληρη εποχή όπως την ξέραμε. Στις συναυλίες στις οποίες έχουμε την ευκαιρία να βρεθούμε με τον κόσμο, βλέπουμε οτι τα τραγούδια έχουν αγαπηθεί, αν και δεν έχουν παιχτεί όλα με τον ίδιο ρυθμό στο ραδιόφωνο. Τώρα πια μέσω του ίντερνετ, ακόμα και χωρίς κάποιος να έχει πάρει τον δίσκο, μπορεί να ανακαλύψει κάποιο τραγούδι, να γίνει αυτό το δικό του αγαπημένο, χωρίς απαραίτητα να είναι ραδιοφωνική επιτυχία.
Ο στίχος του τραγουδιού σας λέει «Αφού τα πάντα τελειώνουν και πεθαίνουν, ας πούμε όσα αντίο μας μένουν». Πιστεύετε πως όλα τελειώνουν κάποια στιγμή ή ό,τι αξίζει θα ζει;
Το τραγούδι μιλάει για εκείνη τη στιγμή που ακόμα κι αυτά που θεωρείς δεδομένα αλλάζουν, τελειώνουν. Είναι μια στιγμή απογοήτευσης. Ίσως υπάρχουν πράγματα που κρατάνε για πάντα. Όμως πάντα πρέπει να θυμόμαστε οτι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Και φυσικά η ζωή περιέχει πολλές στιγμές απογοήτευσης. Το θέμα είναι να τις αναγνωρίσεις, να τις δεχτείς, να μάθεις και να πας παρακάτω.
Στη δύσκολη φάση που βρίσκεται η χώρα μας, έχετε νιώσει ποτέ την ανάγκη να βγείτε στους δρόμους να διαδηλώσετε; ή αν έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο να μεταναστεύσετε σε μια χώρα του εξωτερικού με καλύτερες και πιο δίκαιες συνθήκες διαβίωσης;
Φυσικά και τα έχουμε και τα δύο νιώσει και σκεφτεί. Ειδικά όταν έχεις παιδί ενστικτωδώς
θέλεις να του παρέχεις το καλύτερο. Η αίσθηση όμως αυτή των αλλεπάλληλων ψεμάτων που μας έχουν ποτίσει, των δυσκολιών που μας βάζει το ίδιο το κράτος, της αναλγησίας, της ανασφάλειας είναι κάτι που έχουμε πολύ καιρό και απλώς έχει ενταθεί τώρα με την κρίση. Πάντα μας θύμωνε το γεγονός οτι οι προηγούμενες γενιές δεν διεκδίκησαν τίποτα για τα παιδιά τους, οτι μας έμαθαν πως τα πράγματα για να γίνουν πρέπει να ακολουθείς “πλάγιες” οδούς. Πως αγαθά όπως η υγεία και η παιδεία δεν είναι δεδομένα, πως η αξιοκρατία είναι μια μακρινή θεωρία. Απλά πάντα οι φίλοι μας έλεγαν γραφικούς. Το θέμα όμως είναι οτι ζούμε εδώ. Οτι αγαπάμε την ομορφιά αυτής της χώρας. Το χρώμα της και τη φωνή της. Κι αν την έχει χάσει αυτή τη φωνή, εμείς προσπαθούμε στο μέγεθος που μπορούμε να παλεύουμε.
‘Όπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος κύριο θέμα συζήτησης είναι η Eurovision. Πως σχολιάζετε το γεγονός πως φέτος η χώρα μας θα στείλει για πρώτη φορά ζεϊμπέκικο «ντυμένο» με ραπ στοιχεία;
Δεχόμαστε τη Eurovision ως ένα ευχάριστο τηλεοπτικό γεγονός, (στου οποίου βέβαια συμμετέχουμε την παραγωγή, χωρίς να έχουμε ερωτηθεί) και μέχρι εκεί. Δεν ξέρουμε αν γενικά είναι κύριο θέμα συζήτησης, για μας ειδικά αυτή την εποχή, δεν είναι και τόσο.
Πως αντιμετωπίζετε τους νέους καλλιτέχνες, που αναδύονται μέσα από talent shows ; Είναι τελικά μονόδρομος;
Είναι εύκολο να μιλάει κανείς εκ του ασφαλούς. Με την έννοια οτι εμείς έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε δίσκους και παραστάσεις. Είναι δύσκολο πραγματικά να βρει κανείς δρόμο και χώρο για να ξεχωρίσει. Απλά, τα πράγματα δείχνουν οτι σιγά σιγά αναδεικνύονται και νέοι τρόποι να βγάλει κάποιος προς τα έξω τη μουσική του, χωρίς απαραίτητα να περνάει απ’ το τηλεκριτικό και τηλεοπτικό φίλτρο. Και ίσως οι άλλοι τρόποι απαιτούν πιο πολύ δουλειά και πιο πολύ χρόνο, αλλά πάλι ίσως καμιά φορά η αναμονή να αξίζει και να έχει πιο μακροπρόθεσμα και σταθερά αποτελέσματα, αν υποθέσουμε βέβαια οτι κάποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτά. Γιατί αν το όνειρο κάποιου είναι να πλαισιώνει ένα μεγάλο όνομα της πίστας, τα talent shows είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία.
Τι άλλο να περιμένουμε από σας ; Υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα σχέδια;
Στα σχέδια μας είναι εκτός από τις παραστάσεις στον Σταυρό του Νότου είναι και κάποιες εκτός Αθήνας, σε Γιάννενα, Πάτρα, Σέρρες, Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Αγρίνιο, Χίο. Επίσης ετοιμάζουμε τη μουσική πάνω σε ένα παιδικό παραμύθι που γράψαμε και επεξεργαζόμαστε την ηχογράφηση των παραστάσεων που έγιναν το Νοέμβριο στο “Δίπλα στο ποτάμι” με πολλούς καλεσμένους φίλους, με σκοπό να κυκλοφορήσει.
http://www.youtube.com/watch?v=fclbfENSxKs
Από τον Νίκο Ψωμά
