Οταν χωρίζεις ακούς μουσική και κλαίς για τον χωρισμό ή πας σε κανά μπαράκι και για να ξεχάσεις γίνεσαι ταμπουρλο,ή αλλιώς σκνίπα ή αλλιώς αλφάδι ή αλλιώς σκ……………! Οταν είσαι στην αρχη μια νέας περιπέτειας επιλέγεις χαρούμενα τραγούδια,χορευεις και βρίσκεσαι πάντα σε κέφι και ευθυμία και σαφώς οι επιλογές σου είναι διαφορετικές. Και όταν καμια φορά λες να αλλαξεις ουρανό αλλά δεν υπάρχει δρόμος,ρίχνεις τις ζεϊμπεκιές σου και εξστασιάζεσαι επειδή εκείνες οι παλιοαναμνήσεις σε γυρνούν χρόνια ή καιρό πίσω και σε πνίγουν. Αδικα βέβαια αλλά,έτσι είναι φίλε οι αδυναμίες πληρώνονται αδρά. Οι έρωτες και οι αγάπες είναι ακριβά και σκληρά σπόρ. Εκτός και αν υοθετήσεις την αλλη λογική,ναι ρε την άλλη,μην κάνεις τον χαζό…… Αυτή του “περνάω καλά” και ό,τι λάχει που λέν και οι βλάχοι.
Τώρα θα σκεφτείτε-ναι ρε τύπε τι μας λές τα αυτονόητα, τα ξέρουμε ,πές μας κάτι καινούργιο. Σας λέω λοιπόν τυπάκια μου οτι ίσως δεν ξέρουμε ή δεν έχουμε πάρει μυρωδιά καν, για αυτά που θεωρούμε αυτονόητα ή δεδομένα. Πάμε όμως να ξετυλίξουμε το κουβάρι,το νού σας,κρατήστε γερά μην πέσουμε και κλάψουν μανούλες.
Εκείνα τα βιβλία των προγόνων μας που ούτε στα σχολεία πλέον δεν διδάσκονται γράφουν κάπου οτι ο Απόλλωνας χάρισε την λύρα στον Ορφέα και αυτός με την σειρά του όταν έχασε την Ευριδίκη την χρησιμοποιησε για να ημερέψει την Περσεφόνη και τις ψυχές του κάτω κόσμου ωστέ να ξανασμίξει με την αγαπημένη του (για την ιστορία σύνθεση Γιάννης Μαρκόπουλος,ερμηνεία Αγγελική Λαβίνα,αφήγηση-Κώστας Καζάκος). Αν υποθέσουμε οτι αυτή είναι η πρώτη ιστορία αγάπης και πιαστούμε απο αυτό και φτάσουμε μέχρι σήμερα μπορούμε να καταλάβουμε τον σημαντικό ρόλο που παίζει η μουσική στην ερωτική ζωή των ανθρώπων.
Τα τραγούδια,οι μελωδίες και οι στίχοι είναι συνυφασμένοι με αυτό ακριβώς το ζητούμενο ιδιαίτερα την εποχή αυτή. Παλιότερα γράφονταν κομμάτια με περισσότερη θεματολογία στο νόημα,πλέον το ενενηνταπέντε τις εκατό πραγματευεται τον έρωτα τον χωρισμό την αγάπη το πάθος το σεξ και την καψούρα (νεοελληνική ρήση..ρε τι ράτσες είμαστε). Γιαυτό όλοι αυτοί που γράφουν ή συνθέτουν ψάχνουν τις λέξεις αυτές και τις μουσικές αυτές που είναι πιο κοντά στο κοινο αίσθημα. Σε αυτό που ο κόσμος έχει {ανάγκη} και θέλει να ακούσει. Ισως έτσι τον έμαθαν με τα χρόνια,ίσως τον βολευει γιατί δεν κουράζει το μυαλό του,αλλου παπά ευαγκέλιο. Η μαγεία όμως είναι η εξής,παρόλο τα τείχη που έχουμε δημιουργήσει στα και καλά είδη της μουσικής,μαλλον γιατί θέλουμε να ξεχωρίζουμε όταν κάποιο μουσικό σύνολο μιλάει για τον ψεύτη τον έρωτα αυτόματα τα σύνορα και τα τείχη γκρεμίζονται και όλοι το αγκαλιάζουμε.
Αναφέρω παραδείγματα συγκεκριμένα,και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων δηλώνων οτι αυτά μου έρχονται στο μυαλό τώρα. Το ερωτικό ή αλλιώς η πιρόγα χαρακτηρίζεται έντεχνο τραγούδι. Κι όμως, σκυλάδες, ροκάδες, εντεχνοι, λαικοί, τζαζίστες, κλασικοί το αγαπούν. Κι εδω θας σας βάλω ενα μικρό κουιζ,ακούστε με προσοχή τα λόγια,κι αν βγάλετε συμπέρασμα ή βρείτε κάποια νοηματική συνέχεια εγω θα σκίσω τα πτυχία που δεν έχω. Παράδειγμα 2ο. Τα σπίτια είναι χαμηλά της Σωτηρίας Μπέλου και του Μιχάλη Μπουρμπούλη,ακούστε το με προσοχή και μετά σκεφτείτε γιατί το τραγουδάτε. Αρα; Πού φτάνουμε; Οτι όλα αυτά μιλούν στην ψυχή μας, στα συναισθηματά μας και στα βιωματά μας. Ενώνουμε και ταυτίζουμε αυτά που ακούμε με εμας, και πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε καν τι και γιατί το τραγουδάμε.
Λένε οτι ο άνθρωπος μέσω των τραγουδιών ξορκίζει τους πόθους και τους πόνους του. Αλλοι λένε οτι η Ελληνική γλώσσα είναι απο την φύση της μουσική. Αλλοι λένε οτι οι νότες και οι στίχοι είναι θεικά μηνύματα. Εγω σεβόμενος όλα αυτα λέω οτι και όλα να είναι, και τίποτα απο αυτα, η μαγεία και το συστατικό που ενώνει τις ψυχές, τα αχ και τα δάκρυα όλων μας το κάνει καλά. Ανεξαρτητα απο είδη λαούς και τέτοια χαζομπαρμπούτσαλα.
Βέβαια δεν μπορώ να μην αναφέρω και τα εκτρώματα, τις αηδίες και τα τερατουργήματα που φτιάχνουν κάποιοι και στο τέλος τα ακούν μόνοι τους. Εδω γελάμε, Καρβέλας, Κάτμαν, Ταμπάκης, Τσίλα κτλ. Μπορεί οι χαρακτηρισμοί να είναι σκληροί, απευθυνονται όμως στους εμπνευστές και στους {δημιουργούς-θεός φυλάξοι}και όχι στους εκτελεστές, που στην τελική πάνε να κονομήσουνε και κανά ευρουλάκι. Και στην τελική αν κάποιος με παρεξηγήσει,τι να κάνουμε ρε παιδιά,η αποψή μου είναι.
Για τους παραπάνω λόγους λοιπόν αγαπημένοι μου σας προτρέπω, ερωτευτείτε, αγαπήστε, καψουρευτείτε και ταξιδέψτε, καλά θα κάνετε, και εγω το κάνω. Απλά κάντε τους διαχωρισμούς σε αυτά που έχετε ανάγκη ως ακούσματα ή ως συντροφιά. Ναί ναί δεν λέω, καλό το συναίσθημα, υπέροχο το ξέσπασμα, φοβερό το δάκρυ, αλλά νομίζω οτι μπορούμε όλοι να κοιτάξουμε λίγο βαθύτερα. Ε χώρισες, ήπιες, μέθυσες, ξέρασες, έκλαψες, σου πέρασε ο χωρισμός;;;;;;;;;;;;ΟΥΧΙ. Νομίζω οτι έρωτας και μουσική πάνε πακέτο, αγκαλιά,απευθυνονται σε όλα αυτα τα καθημερινά ανθρώπινα τερτίπια, αλλα εκτός απο αυτο ψάχνουν και καλιεργούν κάποιες ανώτερες νοηματικά και πνευματικά αισθήσεις.
Τωρα θα σκεφτείτε, τι μας λές ρε κουμπάρε, ασε μας ήσυχους να ντυθούμε κυριλέ, να ανοίξουμε την φιάλη μας εκεί κάπου μεταξύ Γλυφάδας και αστεριών, να πετάξουμε το λελουδικό μας και να κοζάρουμε τις ξανθιές{εχω ενα θεμα με δαυτες}απέναντι. Και να θυμηθούμε την πρώην που μας μεταμόρφωσε σε ταράνδους. Και μενα..εεεεε…κόσμε και μένα μου αρέσει..αλλα εκείνο τον φτωχό τον Μητσιά να μην τον ακούσουμε λίγο; Και αυτός ψυχούλα έχει, κι αυτος μιλάει για τον έρωτα εεε με άλλα λόγια. Κλείνοντας ευχομαι σε όλους τους σκυλοκαψουρηδες και σκυλοκαψούρες να ερωτευτούν κάποιον ή κάποια που να είναι ροκάς ή ροκού και την πρώτη νύχτα να παίζει διάφανα κρίνα ή τρύπες. {ελπίζω να γελάσατε}.
Η αλήθεια είναι οτι καμιά φορά το ρίχνω στην φιλοσοφία ή αμπελοφιλοσοφία όπως λέει ενας φίλος, αλλά που ξέρεις καμιά φορα κάτι μπορεί να βγεί. Σας φιλώ και σας χαιρετώ μέχρι την επόμενη εβδομάδα,και αν τύχει ενδιάμεσα να ερωτευτείτε, βάλτε ποικιλία στην ζωή σας. Σας θυμίζω μόνο οτι κάθε έκφραση έχει κάτι μικρό ή μεγάλο να πεί, εκτος απο αυτές που είναι κατευθυνόμενες και κατυασκευασμένες.
Θανάσης Σταθόπουλος
(πρώην ερωτευμένος,και πεπρωμένου θέλοντος και μελοντικός)
