Eurovision 2011: Η δεύτερη πρόβα με τη συμμετοχή της Ελλάδας μόλις ολοκληρώθηκε!

Πρώτη σήμερα ήταν η αγαπημένη Μάλτα. Εδώ πρέπει να υπενθυμίσω ότι ο χορογράφος της Μάλτας είναι ο Έλληνας, Νίκος Μαριάνος. Αντικειμενικά, η χορογραφία είναι πολύ καλή, το τραγούδι καλό και ο Glen (τραγουδιστής) πολύ… ζωντανός και χαρούμενος. Πολύ καλή πρόβα!

Στη συνέχεια η Senit από το Σαν Μαρίνο ή Άγιο Μαρίνο με ένα τζαζέ-ποπ κομματάκι με φόντο την μπαλάντα. Πολύ χλιαρή πρόβα. Δύο κιθάρες, δύο φωνητικά και όλα μαύρα από πίσω. Βέβαια έχουμε και τον καπνό που πετάγεται που και που αλλά τι να σου κάνει…

Λοιπόν, εδώ έχουμε την πιο αμφιλεγόμενη συμμετοχή για φέτος. Η Ισλανδία εκπροσωπείται από τους Sjionni’s Friends και είναι πραγματικοί φίλοι του Sjionni, ο οποίος πριν τον ισλανδικό τελικό ερμήνευε κανονικά το κομμάτι (και το έχει γράψει), αλλά δυστυχώς ο Θεός τον πήρε νωρίς. Βγήκαν λοιπόν οι φίλοι του, κέρδισαν τον τελικό της χώρας (γιατί άραγε) και έφεραν όλη την μπάντα, μες στην τρελή χαρά, στην Γερμανία. Είναι σωστό τώρα αυτό;

Και για να έρθει η πίεσή μου στα ίσα της, θα δούμε την Κροατία και την Daria. Μας τραγουδάει “Celebrate” και το προσπαθεί πολύ το κορίτσι μαζί με τον Dj-φωνητικά από πίσω της. Πολύ χρώμα, beat και χορός μηδέν. Κάτι μικρό κινήσεις αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Κάνει και αλλαγή ρούχων επί σκηνής αλλά… παλιό το κόλπο!

Ένα ακόμα φαβορί ανεβαίνει στη σκηνή. Η Ουγγαρία με την Kati Wolf και το τραγούδι τους “What about my dreams”. Η Kati με ένα γαλάζιο (μίνι) φόρεμα και τα φωνητικά και οι 3 χορευτές με άσπρα. Πολύ καλή ερμηνεία. Πολύ καλή παρουσίαση. Όμορφος φωτισμός. Όλα καλά! Έχουμε μάλιστα και κόλπο με αυτόφωτα κολιέ, ζώνες, καπέλα, βάτες και τιράντες! Μιλάμε για πολύ ποπ.

Η Πορτογαλία και οι Homens Da Luta δε μπορώ να πω ότι είναι και φαβορί, βασικά δε μπορώ να πω τίποτα. Είναι 6 κύριοι και κυρίες που σηκώνουν κάθε τρεις και λίγο κάτι πλακάτ με συνθήματα και τραγουδάνε ένα τραγούδι βγαλμένο από τα 70s. Αδιάφορη εμφάνιση, ίδια με τον πορτογαλικό τελικό με πολύ χρώμα και σύνθημα (που είναι γραμμένο σε κάθε γλώσσα “Ο αγώνας είναι χαρά”).

Η Λιθουανία στέλνει την Evelina με την πολύ όμορφη και καθαρή φωνή. Θα τολμήσω να την παρομοιάσω με την Shiri Maimon του Ισραήλ (2005) και ελπίζω να έχει την ίδια τύχη. Φωνητικά εκπληκτική πρόβα. Ένα πιάνο και αυτή. Δε χρειάζεται τίποτα άλλο. Χρησιμοποιεί μάλιστα και τη νοηματική (το έχουμε ξαναδεί). Καλή επιτυχία.

Το απόλυτο φαβορί, θα έλεγα, του ημιτελικού αυτού ανεβαίνει επί σκηνής. Το Αζερμπαϊτζάν με τους Ell & Nikki τραγουδούν πολύ τρυφερά “Running Scared”. Επικρατεί το άσπρο και το μαύρο. Για το πρώτο φοβάμαι, γιατί συνήθως δε γράφει καλά στην κάμερα. Λίγο μονότονη σκηνική παρουσία, ελπίζω να το φτιάξουν. Πρέπει! Είναι πολύ καλό τραγούδι.

Και τελευταία και καταϊδρωμένη η Ελλάδα! Φέτος ξεχάστε τα πυροτεχνήματα, τις αλλαγές ρούχων, τα επιπρόσθετα σκηνικά. Έχουμε οικονομική κρίση! Η προβολή από πίσω είναι εξαιρετική. Επικρατεί το μαύρο, το μπλε και το άσπρο. Βλέπουμε κίονες (ιωνικού ρυθμού πρέπει να ναι) και μια κουρτίνα να πηγαινοέρχεται. Επίσης έχουμε κάτι σαν φωτιά που σιγοκαίει στο κέντρο. Η χορογραφία τώρα. Πλήρως ανανεωμένη, χωρίς τραπέζι και με έμφαση στο ζεϊμπέκικο. Ο Λούκας (ΝΑΙ) χόρεψε ζεϊμπέκικο και ήταν εξαιρετικός φωνητικά, από την άλλη ο Stereo Mike πρέπει να το χαμηλώσει λίγο ή να χαλαρώσει. Πολύ νεύρο είχε. Κατά τ’ άλλα πολύ συμπαθητικοί ήμασταν. Νομίζω στον τελικό περνάμε. Νομίζω…

Ραντεβού αύριο πάλι, με την τρίτη πρόβα για τον δεύτερο ημιτελικό και την πρώτη πρόβα της Κύπρου!

Από τον Γρηγόρη Ραγκούση