Eurovision: Ντρεπόμαστε που μας αρέσει?
Η υπόθεση με την Eurovision έχει το εξής παράδοξο: όσο περισσότερο την παρακολουθούμε τόσο περισσότερο την σνομπάρουμε! Οι Έλληνες αρχίσαμε να ασχολούμαστε λίγο περισσότερο μετά την συμμετοχή των Antique και τη 3η θέση και φυσικά μετά τον Σάκη Ρουβά και το Shake it! Οι συμμετοχές που είχαμε στην Eurovision αποτελούσαν τους πιο αξιόλογους Έλληνες καλλιτέχνες και αυτό έκανε τον κόσμο να φανατίζεται αλλά το ίδιο λεπτό που πόνταρε στους νικητές να αποκαλεί το θεσμό «πανηγυράκι»..
Ενώ δείχνει να το γουστάρουμε αυτό που συμβαίνει, έχουμε και τη κακιά συνήθεια να μην ευχαριστιόμαστε με τίποτα.. Όταν ερχόμασταν στις θέσεις που βρίσκονται μετά το.. «20», παραπονιόμασταν για τις άθλιες επιλογές μας και είχαμε να βρίσουμε τους πάντες.. Όταν όμως η Έλενα Παπαρίζου βγήκε πρώτη, πάλι είχαμε να πούμε κάτι.. Θα μου πείτε εδώ αναγκάσαμε με την συμπεριφορά μας να πείσουμε τον Σάκη Ρουβά να μας πει συγγνώμη που πολύ απλά ήρθε 7ος! Έγκλημα!
Είναι κακό να μας αρέσει η Eurovision? Το ότι βλέπουμε Eurovision σημαίνει ότι δεν σκεφτόμαστε τα προβλήματά μας? Όταν βλέπουμε Eurovision, προσβάλουμε την αισθητική μας? Για αυτά και για άλλα πολλά, μας έχουν πείσει ότι πρέπει να αισθανόμαστε ένοχοι που ναι, την βλέπουμε αυτή τη γιορτή της μουσικής.. Γιατί είναι γιορτή και όχι πανηγύρι.. Το κακό είναι ότι δεν μας έχουν μάθει να σεβόμαστε και να εκτιμάμε οτιδήποτε έχει σχέση με μουσική.. Για παράδειγμα, κάθε Κυριακή όλοι βλέπουν ποδόσφαιρο προσκολλημένοι στις οθόνες ή ακόμα χειρότερα προκαλούν βία στα γήπεδα.. Εκεί, ο Έλληνας δεν έχει προβλήματα ή μήπως ο φανατισμός για το άθλημα είναι υγιής?
Κατά κοινή ομολογία, η πλειοψηφία των τραγουδιών που συμμετέχει σε αυτό το διαγωνισμό δεν φημίζεται για την ποιότητά της αλλά εμείς εδώ δεν εξετάζουμε το άμα αξίζει η Eurovision σαν θεσμός και σαν επίπεδο τραγουδιών αλλά την επίδραση που ενδεχομένως έχει κοινωνικά στον κόσμο και αυτό το ιδιαίτερο φαινόμενο της «ντροπής» του να παραδεχτείς ότι σου αρέσει..!
Την αποκαλούν «χαζομάρα» που παρακολουθούν τρώγοντας pizza.. Μια ερώτηση: Η τηλεόραση είναι γεμάτη χαζομάρες.. Μήπως τις παρακολουθούν και αυτές μαζί με pizza ή απλά στην Eurovision βρίσκουν κάτι πιο ενδιαφέρον?
Φέτος αυτό που θα συμβεί είναι λίγο πολύ γνωστό.. Αν ο Γιώργος Αλκαίος δεν πάει καλά, όλοι θα μιλήσουν για αποτυχημένη επιλογή, για κάτι που έχουν ήδη πει και άλλα τόσα.. Εάν πάει καλά, παρόλη τη χολή που έχουν στάξει τόσο καιρό, θα πουν ότι το περίμεναν να πάει καλά αλλά και πάλι θα τους φταίνε πολλά..
Το σκηνικό γνωστό και αυτή η μανία για σχολιασμό ήδη κουραστική! Η Eurovision είναι η χαρά του αρχισυντάκτη.. Είναι μια περίοδος που όλες οι εκπομπές βγαίνουν…. «χαλαρά» γράφοντας απλά διαρκώς και σε καθημερινή βάση για το ίδιο θέμα..! Από την άλλη, να υπάρχουν και οι δημοσιογράφοι euro – hooligans που είναι οι μόνοι που δουλεύουν αλλά στα μάτια τους δεν μοιάζει με δουλειά αυτό αλλά ως ένας αγώνας που πρέπει να κατακτηθεί! Εκεί αρχίζουμε να ξεφεύγουμε και να γινόμαστε ρεζίλι… πανευρωπαϊκά! Φανατισμός, οι ίδιοι ρεπόρτερ στις τηλεοράσεις μας, τα ίδια links , οι ίδιες ερωτήσεις και όόόλος αυτός ο πονοκέφαλος!
Τελικά, μπορούμε να δούμε κάτι , να το ευχαριστηθούμε, να το σχολιάσουμε ως event και ως συμμετοχές χωρίς να ξοδέψουμε μισό χρόνο για αυτό? Που σημαίνει, μπορούμε να κάνουμε κάτι χωρίς ενοχές, κακεντρεχή σχόλια και χωρίς να γίνεται τόσο μεγάλο θέμα?
Μια είναι η απάντηση για όλους αυτούς που σνομπάρουν! Περισσότεροι ώρα σπαταλάνε αυτοί από τα σοβαρά προβλήματα του τόπου με το να μιλάνε 24 το 24ωρο για τα κακά της Eurovision παρά όσοι την βλέπουν σαν μια γιορτή της μουσικής που μας κάνει να χαμογελάμε και ενδεχομένως να ακούσουμε και καλά τραγούδια!!