Φωτεινή Δάρρα: «Με δίοδο την μουσική, η ψυχή θα επιβιώσει.Τουλάχιστον λοιπόν ας σώσουμε τις ψυχές μας»

Εξ επαφής…

Ακριβώς! Εξ’ επαφής! Βλέπεις εξάλλου πως είναι ο χώρος του Gazarte. Νομίζω είναι ο ιδανικός χώρος για να συμβεί αυτή η επιθυμητή επαφή με τον κόσμο. Καταρχήν η σκηνή δεν έχει ύψος, όπως συμβαίνει σε άλλους χώρους που μπορεί να είναι δυσθεώρητη για το κοινό! Δεν υπάρχει καμία απόσταση ανάμεσα στους θεατές-ακροατές και στους καλλιτέχνες-μουσικούς. Επιπλέον νομίζω ο τίτλος μας ταιριάζει απόλυτα γιατί είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι τέτοιο, αν εξαιρέσεις μια μικρή προθέρμανση που κάναμε πέρυσι στο Half Note. Εδώ θα παρουσιάσουμε το σύνολο ειδών που έχω τραγουδήσει και είναι η πρώτη φορά που θα έρθω τόσο κοντά στον κόσμο. Δεν σου κρύβω και ότι έχω σκοπό να καταργήσω τελείως στην σκηνή όπως μου αρέσει να κάνω. Το έχω κάνει ακόμη και στο Μέγαρο, οπότε πόσο μάλλον εδώ που ο χώρος είναι πιο περιορισμένος. Ελπίζω μόνο με τα τακούνια που θα φοράω να καταφέρω να φτάσω μέχρι πάνω.. (γέλια)

Έχοντας παίξει στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο, σε τεράστιους συναυλιακούς χώρους αλλά και σε θέατρα του εξωτερικού, που νομίζεις τελικά ότι νιώθεις καλύτερα;

Νομίζω πως όταν κάνεις κάτι πάντα κοιτάς την απέναντι όχθη. Όταν κάνω το μεν μου λείπει το δε και όταν κάνω το δε, σκέφτομαι ότι θέλω να κάνω και το αντίθετο. Αλλά επειδή όπως και στην ζωή έτσι και στην δουλειά μας περνάμε από διάφορες φάσεις, στη φάση που βρίσκομαι τώρα νιώθω ότι η άμεση επαφή είναι το ζητούμενο και για μένα αλλά και για τον κόσμο. Είναι δηλαδή ζητούμενο της εποχής και είμαι σίγουρη ότι στο Gazarte θα το πετύχουμε τέλεια! Θέλω να μπορέσει ο άλλος να σε πλησιάσει και να έρθει σε τόσο κοντινή επαφή μαζί σου καταργώντας την σχέση απόστασης που είχαμε στο παρελθόν. Το να είναι ο καλλιτέχνης στην μια άκρη και ο κόσμος στην άλλη άκρη απλά να παρακολουθεί, νομίζω πως όσο περνάει ο καιρός καταργείται..

Πιστεύεις δηλαδή ότι έχουμε χάσει πια την επαφή και ψάχνουμε τον δρόμο για να την ξαναβρούμε;

Σίγουρα! Γι αυτό δεν μ’ αρέσει να υπάρχει απόσταση. Και συγκεκριμένα θέλω να καταργείται η συναισθηματική και επικοινωνιακή απόσταση. Και στην περίπτωσή μας, μας βοηθάει γι αυτό το ότι καταργούμε και την γεωγραφική. Αυτό λοιπόν μ’ αρέσει πολύ και αυτό θέλω όχι μόνο στην δουλειά μου αλλά και στην ζωή μου. Γιατί νομίζω ότι μέσα από την ζωή μου δημιουργούνται και τα καλλιτεχνικά θέλω μου!

Και στην προσωπική σου ζωή λειτουργείς με αμεσότητα στις σχέσεις σου;

Ναι! Λειτουργώ αποκλειστικά έτσι και είμαι πολύ ειλικρινής στις σχέσεις μου γενικά..

Αυτό είναι πάντα σωστό;

Δεν ξέρω. Η αλήθεια είναι ότι όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Δηλαδή το αν κάτι μπορεί να είναι λάθος ή σωστό στις σχέσεις μας θα το δείξει ο χρόνος και η ιστορία. Όμως για μένα αυτός ο τρόπος είναι ο ασφαλής δρόμος για να μπορέσω εγώ ως Φωτεινή να προχωρήσω. Δεν μπορώ δηλαδή να κρατάω τις αποστάσεις για να έχω ασφάλεια. Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να καταργήσουμε και την ασφάλεια. Υπάρχει άλλωστε τόση αβεβαιότητα γύρω μας και τα πράγματα αλλάζουν τόσο γρήγορα το ένα μετά το άλλο, οπότε το να ζητάμε ασφάλεια αυτή την εποχή είναι τουλάχιστον ουτοπικό, αν όχι αστείο.

Η αμεσότητα που μου λες μήπως προέκυψε από τις σπουδές σου στο Θέατρο;

Ίσως και αυτό. Αλλά μάλλον το θέατρο προέκυψε από την ανάγκη μου να βρω τον τρόπο για μπορέσω να επικοινωνήσω. Ξέρεις, το κοινό που βρίσκω ανάμεσα στη μουσική και το θέατρο, είναι ότι έχεις μια επαφή με τον κόσμο. Και ο ηθοποιός και ο τραγουδιστής έχουν ένα κοινό στόχο. Προσπαθούν να συγκινήσουν τον θεατή.

Καταλαβαίνω συνεπώς ότι δεν διαχωρίζεις τις δύο αυτές ιδιότητές σου όταν είσαι πάνω στην σκηνή. Να περιμένουμε κάποια στιγμή να σε δούμε να επιστρέφεις στο θέατρο; Και δεν μιλάω για μιούζικαλ ή κάτι σχετικό με την μουσική, αλλά για καθαρή πρόζα.

Όντως δεν βρίσκω κανέναν λόγο να τις διαχωρίσω! Είναι πολύ κοντινό το ένα με το άλλο. Στο ένα εκφράζεσαι μέσα από τον λόγο και στο άλλο μέσα από μια μελωδία που ντύνει και πάλι ο λόγος. Ίσως είναι λίγο πιο σύνθετο και συμπυκνωμένο στην μουσική. Δηλαδή ένα τραγούδι αφηγείται μια ιστορία 3-4 λεπτών. Μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό περιθώριο πρέπει να πεις μια ερωτική ιστορία, μια αστεία ιστορία, μια θλιβερή ιστορία, μια ιστορία θυμού ή οτιδήποτε άλλο, μπαίνοντας στην ουσία σε ένα σενάριο. Στο τραγούδι βοηθάνε για μια ερμηνεία πολύ τα προσωπικά βιώματα. Στο θέατρο ας πούμε υπάρχουν τεχνικές που μπορεί να σε βοηθήσουν για ένα ρόλο. Στο τραγούδι όμως δεν υπάρχει κάτι που θα σε κάνει να το νιώσεις καλύτερα. Βοηθάνε λοιπόν τα προσωπικά βιώματα. Γι αυτό οι καλλιτέχνες βουτάμε πολύ στις καταστάσεις. Νιώθουμε, αφήνουμε να μας επηρεάσουν οι γύρω μας, αφήνουμε τον εαυτό μας να πονέσει, να συγκινηθεί, ώστε να έχουμε έπειτα την δυνατότητα να περιγράψουμε μέσα από ένα τραγούδι το συναίσθημα. Δεν ξέρω πάντως αν θα επέστρεφα στο θέατρο. Όταν έκανα θέατρο θυμάμαι ότι μου έλειπε τρομερά η μουσική. Είχαμε ανεβάσει με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος τους ”Αλλοπαρμένους”, ένα Ελισαβετιανό έργο. Ήταν μια πολύ καλή εμπειρία, όπου πρωταγωνιστούσα με ένα πολύ καλό καστ υπό τις οδηγίες ενός εξαιρετικού σκηνοθέτη, αλλά παρόλα αυτά ένιωθα ότι μου λείπει τρομερά η μουσική. Θυμάμαι μάλιστα ότι η αγαπημένη μου στιγμή στην παράσταση ήταν όταν τραγουδούσα ένα κομμάτι, που το περίμενα πως και πως! Αυτή ήταν η στιγμή που ένιωθα ότι ολοκληρώνομαι καλλιτεχνικά γιατί τα είχα όλα! Και το τραγούδι και την σκηνή του θεάτρου.

Ποιος είναι ο στόχος των παραστάσεών σου;

Να καταφέρουμε να περάσουμε όλοι μαζί από όλες τις καταστάσεις που περιγράφουν τα αγαπημένα μας τραγούδια. Να συγκινηθούμε, να διασκεδάσουμε, να γελάσουμε, να θυμηθούμε, να ξεχάσουμε, να τα νιώσουμε όλα. Για αυτό τον λόγο επιλέγω και ένα πολύ πλούσιο ρεπερτόριο με πολλά και διαφορετικά τραγούδια, ελληνικά και ξένα, με στόχο να μπορέσουμε να ζήσουμε όλες αυτές τις καταστάσεις. Και αυτό γιατί και εγώ σαν άνθρωπος έτσι λειτουργώ, οπότε αυτό θέλω να περάσω και στον κόσμο. Όπως εξάλλου σου είπα και πιο πριν, την τέχνη της μουσικής την έχω στην ζωή μου για να μπορώ να επικοινωνώ. Θέλω να κάνω φίλους μέσα από αυτό. Και αν αισθάνομαι ότι κέρδισα κάτι μέσα σε αυτά τα χρόνια, είναι αυτό. Κέρδισα φίλους!

Στις γκρίζες εποχές που ζούμε, είναι εύκολο να λειτουργήσουν όλα αυτά που μου περιγράφεις;

Νομίζω ότι είναι πιο εύκολο από ποτέ. Γιατί στην εποχή που ζούμε δεν υπάρχει κάτι άλλο. Υπάρχει πλέον ευτυχώς μόνο η αλήθεια. Βγαίνουν μόνο τα αληθινά συναισθήματα. Δεν έχει να κάνει ούτε με το χρήμα, ούτε με την δόξα, ούτε με τίποτα. Έχει να κάνει καθαρά με το πως σε βλέπω είτε από την πλευρά του κοινού είτε από την πλευρά του καλλιτέχνη. Έχουν πλέον πέσει οι μάσκες σε όλα τα επίπεδα, σε κοινωνικό, σε πολιτικό, σε προσωπικό… έχουν πια αποκαλυφθεί όλα. Οπότε όταν πλέον δεν έχεις να κρύψεις τίποτα, εκεί ξεκινάς πια μια ουσιαστική σχέση, ότι και να είναι αυτή.

Αυτός πιστεύεις ότι είναι ο δρόμος που θα μας βγάλει στο φως;

Η αλήθεια σίγουρα. Βέβαια όλα αυτά δεν μπορούν να λειτουργήσουν από μόνα τους. Πιστεύω πως πολύ σημαντικό ρόλο μπορεί να έχει η τέχνη. Μέσω της τέχνης μπορείς να καταφέρεις να επιβιώσεις σε μια δύσκολη εποχή όπως αυτή που περνάμε σήμερα. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι σε κάποιες χώρες όταν επέβαλλαν αυστηρά μέτρα το θέατρο, η μουσική και γενικά οι τέχνες άρχισαν να ακμάζουν! Σε τέτοιες καταστάσεις ασφυκτιά ο κόσμος, οπότε τι καλύτερο από ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα που θα σου δείξει κάπου μια δέσμη φωτός και θα σε σπρώξει να επιβιώσεις! Έχοντας την μουσική σαν δίοδο ξέρεις ότι ένα κομμάτι του εαυτό σου που είναι η ψυχή σου θα έχει επιβιώσει. Τουλάχιστον λοιπόν θα σώσουμε την ψυχή μας!

Πέρα όμως από τα θετικά που μπορεί να έχει η δουλειά σου, σίγουρα υπάρχει και ένα αρνητικό κομμάτι όπου θα ακούς πάντα κακά σχόλια και αρνητικές κριτικές. Εκεί πως λειτουργείς;

Δεν με αφορά καθόλου. Δεν διαβάζω ποτέ κριτικές. Κανείς δεν τους έπεισε όλους. Νομίζω ότι αν κοιτάξει κανείς πόσες θρησκείες υπάρχουν στον πλανήτη, φαίνεται ότι πραγματικά κανείς δεν τους έπεισε όλους. Δεν το συγκρίνω βέβαια, αλλά θέλω να σου πω ότι αν αυτό συμβαίνει στην θρησκεία, φαντάσου τι γίνεται σε άλλους τομείς. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Είναι νομίζω πολύ φυσικό. Και εμένα κάποιοι άνθρωποι μου αρέσουν και κάποιοι άλλοι όχι. Κάποιες φωνές τις αγαπώ κάποιες άλλες όχι. Είναι τελείως ανθρώπινο! Το περίεργο είναι το άλλο. Όταν παρουσιάζεται από τον τύπο, από τον χώρο και από παντού, ότι κάτι είναι τέλειο. Δεν μπορεί τίποτα να είναι τέλειο. Δεν μπορεί να αρέσουμε σε όλους. Εκεί είναι το ύποπτο. Νομίζω πάντως πως αυτό που πρέπει να κάνουμε και ως λαός και προσωπικά, είναι να προσπαθούμε να βλέπουμε το θετικό του άλλου και να μην επικεντρωνόμαστε μόνα στα αρνητικά. Αυτό γιατί κανείς δεν είναι τέλειος αλλά και για να περνάμε και εμείς καλύτερα. Τουλάχιστον εγώ αυτό κάνω! Δεν μπορώ να μιζεριάζω επικεντρωμένη σε κάτι αρνητικό!

Ωστόσο, προσπαθείς να βελτιώνεσαι;

Σίγουρα! Κάνω πάντα μαθήματα. Τα μαθήματα για εμένα είναι ένας τρόπος για να αισθάνεσαι πάντα νέος! Εξάλλου πάντα και παντού, ότι και να είσαι επαγγελματικά, πότε δεν τα έχεις μάθει όλα. Ειδικά στο τραγούδι, είμαστε σαν αθλητές, συνεχώς σε εγρήγορση. Έτσι είμαι και εγώ. Το λατρεύω αυτό που κάνω, οπότε το ζω στο έπακρον. Φτιάχνομαι απίστευτα πάνω στην σκηνή. Δηλαδή αν έπινα και κανένα ποτηράκι πριν από κάθε live μου όπως κάνουν πολλοί, πραγματικά θα με μαζεύανε (γέλια). Έχω τρομερή ενέργεια εκεί πάνω. Σκέψου ότι όταν κατεβαίνω από την σκηνή κάνω ώρα για να συνέλθω.

Έχεις κρατήσει στο μυαλό σου δυνατές στιγμές από εμφανίσεις σου;

Πολλές! Θυμάμαι πολύ έντονα μια στιγμή από την περσινή μου συναυλία στο Μέγαρο, όπου κατέβηκα κάτω στο κόσμο! Ήταν τόσο έντονο όλο αυτό που ζούσα, με τόσο πολύ κόσμο τριγύρω που μου έδινε ενέργεια, και ένιωσα πως πρέπει να πάω δίπλα τους! Ήταν τόσο έντονη η αίσθηση! Επίσης πολύ δυνατές είναι και οι εμφανίσεις μου στο εξωτερικό, γιατί πρόκειται για εντελώς άλλο κοινό. Είναι πολύ θερμοί συνήθως παρόλο που οι περισσότεροι δεν είναι Έλληνες. Πολύ συγκινητική ήταν η συναυλία στην Αγία Ειρήνη της Κωνσταντινούπολης, όπου Έλληνες και Τούρκοι έγιναν ένα και έκλαιγαν συγκινημένοι! Αλλά έχω παίξει ας πούμε και στο Τόκιο, όπου από κάτω δεν υπήρχε κανένας Έλληνας. Υπήρχαν μόνο Ιάπωνες! Χρειαζόταν διπλή προσπάθεια για να κερδίσεις τον θεατή! Ειδικά εκεί δεν έχουν καμία επαφή με την μουσική μας. Έχουν εντελώς διαφορετική κουλτούρα. Δεν ισχύει καν η γλώσσα του σώματος που έχουμε όλοι μας, για να δείξεις κάτι έστω με ένα νόημα! Θυμάμαι λοιπόν ότι είχαμε ένα κοινό αποστασιοποιημένο και ψυχρό, και για κάποιον περίεργο λόγο που δεν καταλάβαμε πότε, όταν είπαμε ένα τραγούδι με μελοποιημένη ποίηση του Καβάφη, ξέσπασαν σε τρομερά χειροκροτήματα και επευφημίες. Σηκώθηκαν όρθιοι ενθουσιασμένοι και χειροκροτούσαν το τραγούδι χωρίς να μπορώ να καταλάβω τι τους έκανε ξαφνικά! Από εκεί και πέρα η συναυλία ήταν συναρπαστική! Ήταν σαν να είχα το πιο θερμό κοινό! Και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι μετά φωτογραφήθηκε με όλους τους Ιάπωνες, έναν-έναν ξεχωριστά! Και εγώ αλλά και οι μουσικοί! Με κινητά, μηχανές, κάμερες τα πάντα! Ατελείωτες φωτογραφίες. (γέλια)

Φαντάζομαι ότι πλέον έχεις εξοικειωθεί με το πολυπληθές κοινό. Στην αρχή της καριέρας σου πως ήταν τα πράγματα;

Όταν είχα πρωτοβγεί αισθανόμουν ότι δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω όλο αυτό! Ότι είναι πάνω από εμένα, και όντως ήταν πάνω από εμένα. Τώρα όμως όσο περνάνε τα χρόνια έχουμε χτίσει μια σχέση με το κοινό! Γιατί ο Έλληνας είναι και δύσκολος ακροατής! Θέλει τον χρόνο του. Δεν σε υιοθετεί αμέσως! Όταν σε υιοθετεί αμέσως σε πετάει και γρήγορα! Αυτό είναι χαρακτηριστικό του Έλληνα θεατή! Θέλει να σε περάσει από εξετάσεις! Σου κάνει και ηθική ανάλυση! Αυτό μ’ αρέσει. Ότι εξετάζει έναν καλλιτέχνη όχι μόνο σαν φωνή, αλλά και σαν προσωπικότητα, και σαν δουλειά γενικά! Βλέπει αν είσαι συνεπής στην τέχνη σου, αν εξελίσσεσαι, αν καλυτερεύεις, αν αναπτύσσεσαι καλλιτεχνικά! Γι αυτό μ’ αρέσει το Ελληνικό κοινό!

Αν ξαφνικά ξυπνήσουμε μια μέρα και έχουν για κάποιο λόγο όλα τελειώσει για σένα στον χώρο της μουσικής, πως θα μπορούσε να συνεχιστεί η ζωή σου;

Θα συνέχιζα σίγουρα να τραγουδάω! Μπορεί να τραγουδούσα για την πάρτι μου, μόνο για μένα ή για τους φίλους μου, το τραγούδι είναι έκφραση, εκτόνωση. Δεν είναι ανάγκη λοιπόν να τραγουδάς αποκλειστικά μπροστά από πολύ κοινό εφόσον το κάνεις για σένα! Δεν θα το σταματούσα ποτέ. Γενικά πάντως δεν ξέρω τι θα μπορούσα να κάνω. Δεν θα είχα ας πούμε την δυνατότητα να ανοίξω ένα μαγαζί. Το εμπορικό και οικονομικό κομμάτι δεν το έχω καθόλου! Είμαι άσχετη εντελώς με τα λεφτά και την διαχείρισή τους! Φρικτή. Δηλαδή σκέψου επειδή είμαι και εντελώς παρορμητική στη δουλειά παίρνω μουσικούς στις συναυλίες μου χωρίς να μου βγαίνει πάντα το bugdet, έχω κάνει δουλειές στις οποίες όχι μόνο δεν έχω πληρωθεί, αλλά έχω πληρώσει κιόλας για να γίνουν ακριβώς έτσι όπως τις φανταζόμουν! Δεν σκέφτομαι και στην ζωή μου τα οικονομικά. Πολλές φορές έχω φτάσει στο ταμείο δηλαδή και βλέπω ότι σε έχω λεφτά να πληρώσω! Μετά το συνειδητοποιώ!

Κλείνοντας, τι θα δούμε τελικά στις εμφανίσεις σου στο Gazarte και τι ετοιμάζεις για την συνέχεια;

Θα δείτε ένα πολύ διαφορετικό και πλούσιο πρόγραμμα που ετοιμάσαμε με τους 4 βασικούς μουσικούς μας, αλλά και ένα μπουζούκι που μπαίνει προς το τέλος για να δώσει το δικό του ηχόχρωμα σε λαϊκά τραγούδια. Για τα τραγούδια δεν ξέρω τι να σου πω! Έχουμε πραγματικά τα πάντα! Τα πάντα όμως! Από ένα τραγούδι που άκουγα μικρή της Lisa Stansfield μέχρι Adele και Amy Winehouse και από Παπαδημητρίου μέχρι Ξαρχάκο και Χατζιδάκι! Έχουμε επιλέξει όλα τα αγαπημένα μου τραγούδια από όλα τα είδη τραγουδιού που έχω ασχοληθεί! Έπειτα, όταν με το καλό τελειώσουμε απο εδώ, το πρόγραμμα έχει συνέχιση σπουδών! Έχω ξεκινήσει και κάνω ήδη στο Λονδίνο μαθήματα μιούζικαλ με μια εξαιρετική δασκάλα! Θα είμαι λοιπόν εκεί για έναν κύκλο μαθημάτων, έχοντας ως στόχο μια παράσταση δική μου που θα ετοιμάσουμε για τον επόμενο Χειμώνα σε ένα μεγάλο χώρο της Αθήνας. Περισσότερα όμως θα μάθετε με τον καιρό…

Εν κατακλείδι;

Εν κατακλείδι… προσκαλώ τον κόσμο να έρθει να μας δει εδώ ”Εξ Επαφής”! Θεωρώ ότι είναι από όλες τις απόψεις από την πλευρά μου, η πιο ώριμη στιγμή για να συμβεί αυτή εδώ η παράσταση. Λόγο των κοινωνικοπολιτικών, ιστορικών και δύσκολων στιγμών που περνάμε, νομίζω πως είναι η καλύτερη ώρα για να έρθουμε σε επαφή με την τέχνη! Σε πραγματική επαφή όμως…

 Συνέντευξη στον Τάσο Μπιμπισίδη

Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΔΑΡΡΑ ”Εξ’ επαφής” στο gazARTE

στις 7, 21 & 28 Απριλίου

Πιάνο- Ενορχηστρώσεις: Γιώργος Παπαχριστούδης
Ντραμς: Ανδρέας Μουζάκης
Μπάσο: Τεό Λαζάρου
Κιθάρα: Σίμος Συμεωνίδης

Info:
Gazarte, Βουτάδων 32-34, Γκάζι
Ώρα έναρξης: 22.30