Γ. Παπαδόπουλος: 2,5 χρόνια μετά με ενοχλεί που με συγκρίνουν ακόμα με τον Χατζηγιάννη!

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος είναι ένας νέος καλλιτέχνης που εμφανίστηκε δυναμικά τα τελευταία τρία χρόνια στην ελληνική μουσική σκηνή, ωστόσο ήδη έχει κάνει πολλές επιτυχίες και έχει αγαπηθεί από το νεανικό κοινό. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε μας μιλά για το πάθος του για τη μουσική και μας λέει πως ήρθε για να μείνει. Και όπως τονίζει, αυτό θα μας το αποδείξει μέσα από τη δουλειά του…

– Πες μας λίγα λόγια σε σένα…

Επεσες σε ειδική περίπτωση. Δεν μου αρέσει να μιλώ για τον εαυτό μου. Θα σου πω μόνο ότι κατάγομαι από την Κύπρο, γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λευκωσία. Η μητέρα μου κατάγεται από τη Δράμα. Και έχω ζήσει και είκοσι χρόνια στο Λονδίνο.

– Πόσα χρόνια ασχολείσαι με το τραγούδι και τη μουσική;
Με το τραγούδι ασχολούμαι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Η μητέρα μου ισχυρίζεται ότι τις πρώτες λέξεις μου τις είπα τραγουδιστά.

– Σε μια εποχή που κυριαρχούν τα talent shows πόσο εύκολο είναι να ξεχωρίσει κανείς δίχως να συμμετέχει σε κάποιο από αυτά;
Γενικώς ο χώρος της μουσικής είναι πολύ δύσκολος τα τελευταία χρόνια. Σαφώς τα talent shows δίνουν ευκαιρίες σε τραγουδιστές που δεν έχουν άλλον τρόπο να δείξουν τι μπορούν να κάνουν. Δίνουν όμως μια απότομη δημοσιότητα, κάτι που από τη μια είναι καλό, αν είσαι έτοιμος να το διαχειριστείς. Εάν πέσεις σε παγίδες όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά. Ενα είναι σίγουρο: οι καλοί μένουν…

– Πώς εξηγείς ότι πολλοί Κύπριοι έχουν ωραίες φωνές και γίνονται σπουδαίοι καλλιτέχνες;
Πιστεύω ότι όλοι οι Κύπριοι με το που γεννιόμαστε έχουμε ήδη χάσει κάτι, τη μισή Κύπρο, και αυτό περνάει σε εμάς από τους γονείς μας, τους παππούδες μας, από την Ιστορία στα σχολεία. Αμέσως νιώθουμε ότι μας λείπει κάτι, άρα πιστεύω ότι είναι ο πόνος που δημιουργεί ααυτήν την ιδιαίτερη ευαισθησία.

– Εγινε πρόταση στην Τζένιφερ Λοπέζ να τραγουδήσει στα εγκαίνια ξενοδοχείου στα Κατεχόμενα, το ίδιο έγινε και σε σένα και, όπως γνωρίζουμε, αρνήθηκες. Το θεωρείς τυχαίο ότι έγινε πρόταση σε σένα, που είσαι Ελληνοκύπριος;
Στην Τζένιφερ Λοπέζ ζητήθηκε να τραγουδήσει στα εγκαίνια και σε μένα, στη συνέντευξη Τύπου. Σαφώς και δεν ήταν τυχαίο διότι, όπως ισχυρίστηκαν οι διοργανωτές, ο λόγος ήταν να δείξουν καλές προθέσεις προς τους Ελληνοκυπρίους. Κάθε άλλο, νομίζω. Προκάλεσαν, πιστεύω εγώ. Το να ζητάς από έναν Ελληνοκύπριο που έχει χάσει το σπίτι του να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος κάνοντας μια συναυλία, εγώ το έχω πάρει ως θράσος, ως πρόκληση. Εξοργίστηκα και πρέπει να καταλάβουν οι Τούρκοι ότι τα Κατεχόμενα για μας τους Κυπρίους είναι κομμάτι της ψυχής μας, που έχουμε πονέσει πάρα πολύ γι’ αυτό…

– Το πρώτο CD σου με τίτλο «Θάλασσες» έγινε διπλά πλατινένιο και πέντε από τα δεκατρία κομμάτια έγιναν επιτυχίες!
Θα σου πω ότι δούλευα αυτόν τον δίσκο ενάμιση χρόνο πριν έρθω στην Ελλάδα. Είναι προϊόν σκληρής δουλειάς αυτό το αποτέλεσμα, τρομερής αγάπης για αυτό που κάνω. Κοιμάμαι και ξυπνάω με μουσική! Εάν έρθεις στο σπίτι μου, υπάρχουν παντού κιθάρες. Εχω φτιάξει και ένα home studio, μέσα στο οποίο έχω «λιώσει»! Πειραματίζομαι με ήχους, φτιάχνω δικά μου πραγματάκια. Νιώθω τυχερός, ειλικρινά όμως, γιατί είναι δύσκολες εποχές. Νιώθω ευγνώμων για όλα αυτά που μου συμβαίνουν και εύχομαι στον εαυτό μου η συνέχεια να είναι τόσο καλή όσο και η αρχή.

– Πρέπει να νιώθεις τυχερός και επειδή είσαι από τους καλλιτέχνες που γράφουν και μουσική και στίχους…
Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα χάρισμα. Νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη που μπορώ και το κάνω. Ομως νιώθω ακόμη πιο μεγάλη ευγνωμοσύνη σε όλους τους δημιουργούς, στιχουργούς και συνθέτες, που μου εμπιστεύτηκαν τραγούδια στους δύο πρώτους δίσκους μου. Οπως ο Κυριάκος Ντούμας, που μου έχει γράψει τον μισό δίσκο, ο Νικόλαος Νικολάου, ο Θανάσης Καραβέλας, η Γιούλα Γεωργίου. Να πω ότι περιέχει έντεκα κομμάτια ο δίσκος «Μαζί μου σε θέλω» που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες. Τα δέκα τα υπογράφω μουσικά εγώ και το ένα ο Γιάννης Ζουγανέλης.

– Οταν πρωτοακούστηκε στα ραδιόφωνα το πρώτο τραγούδι σου που έγινε επιτυχία με τίτλο «Οχι», πολλοί πίστεψαν ότι είναι η νέα δουλειά του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Σε ενόχλησε αυτό;
Δεν με ενόχλησε καθόλου, είναι απόλυτα φυσιολογικό, ένας νέος καλλιτέχνης να συγκριθεί με έναν παλαιότερο. Αυτό το συναντάμε σε όλους τους χώρους. Αλλωστε δεν με σύγκριναν με κανέναν τυχαίο. Τώρα όμως, δυόμισι χρόνια μετά, με ενοχλεί λίγο όταν μου κάνουν αυτήν την ερώτηση.

– Είσαι ερωτευμένος;
Αυτό το διάστημα είμαι μόνος μου διότι δεν έχω χρόνο. Είμαι της άποψης ότι, εάν είναι να κάνεις μια σχέση, πρέπει να αφοσιωθείς σε αυτήν. Και θα είναι άδικο να είμαι σε μια σχέση και να μην της δίνω την απαιτούμενη προσοχή.

– Πες μου μια ακραία συμπεριφορά θαυμασμού που σου έχει τύχει…
Μου έχει τύχει στην Κύπρο να με ακολουθούν δύο κορίτσια με το αυτοκίνητό τους, από ένα μπαράκι στο οποίο ήμουν μέχρι το σπίτι και να είμαι αναγκασμένος να κάνω γύρους στο τετράγωνο για να τις αποφύγω. Στο τέλος σταμάτησα βέβαια και ήρθαν και μου ζήτησαν να βγάλουμε μια φωτογραφία…