Όλα ξεκίνησαν στην ηλικία των 11 ετών, όπου ο μικρός Γρηγόρης ανακάλυψε ότι του άρεσε να παίζει κάποιες μελωδίες στο αρμονιάκι της αδερφής του. Αμέσως οι γονείς του διέκριναν ότι έχει ταλέντο και πολύ καλό για την ηλικία του και έτσι τον έστειλαν σε ιδιωτική μουσική σχολή στη Δράμα, την Μπουρείο Σχολή. Εκεί φοίτησε 7 ολόκληρα χρόνια, σπουδάζοντας κλασσικό πιάνο, θεωρία και ιστορία της μουσικής, καθώς και αρμονία, σολφέζ, δίκτε και φωνητική.
Με τους καλύτερους βαθμούς, αναγκάστηκε να τελειώσει τις μουσικές του σπουδες στα 18 του χρόνια, λόγω των Πανελληνίων εξετάσεων όπου δίνει και εισάγεται στις στρατιωτικές σχολές ΣΜΥ και ΣΥΔ. Για δύο χρόνια ζει έγκλειστος στη ΣΥΔ, αλλά παρόλα αυτά η μουσική υπάρχει ακόμα στην καρδιά του και παίζει τα βράδια στη λέσχη αξιωματικών κρυφά για τους συναδέλφους του.
Όταν αποφοιτεί το 2005 από τη σχολή, σε ηλικία 20 ετών παίρνει την πρώτη του μετάθεση για Τρίπολη, όπου βρίσκει την πρώτη του δουλειά ως επαγγελματίας πιανίστας – τραγουδιστής στο “Petit Ttrianon Piano Restaurant”, ένα πολυτελές εστιατόριο στην κεντρική πλατεία της πόλης. Η επόμενη χρονιά τον μεταφέρει στο ρεμπετάδικο «Πινακοθήκη», όπου σε συνεργασία με έναν πολύ καλό μπουζουκτζή μελετάει το ρεμπέτικο και το ελληνικό λαϊκό τραγούδι για δυο επιτυχημένες χειμερινές σεζόν. Παράλληλα, 15 χιλιόμετρα εκτός Τρίπολης, το τετράστερο ξενοδοχείο «Αρχοντικό Καλτεζιώτη» τον ακούει τυχαία ένα βράδυ να παίζει πιάνο ως πελάτης, και του κάνει πρόταση να παίζει κάθε Παρασκευή εκεί, για ολόκληρο το χειμώνα.
Μετά από δύο επιτυχημένες σεζόν στην Τρίπολη, τα όνειρα του Γρηγόρη τον στέλνουν το 2006 στην πρωτεύουσα, ενώ ταυτόχρονα αποφασίζει να παραιτηθεί από το επάγγελμα του στρατιωτικού και να αφοσιωθεί μόνο στη μουσική, τη μεγάλη του αγάπη. Στην Αθήνα, ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα. Στην αρχή, πολλές απογοητεύσεις, από δύσκολους και σκληρούς ανθρώπους. Παρόλα αυτά την πρώτη σεζόν στην πρωτεύουσα κατάφερε να εργαστεί περιστασιακά σε διάφορες ταβέρνες με λαϊκά σχήματα, καθώς και κάθε Τετάρτη στη γνωστή μπουάτ του Κολωνακίου “Gallery Club” , παίζοντας πιάνο παρέα με έναν υπέροχο κιθαρίστα και τραγουδώντας για πρώτη φορά International ρεπερτόριο, από Frank Sinatra, Bob Dylan μέχρι Julio Inglesias, μια εμπειρία που του έμεινε ανεπανάληπτη.
Όμως η καλύτερη συνεργασία του στην Αθήνα ήρθε το 2007, όταν πέρασε με πιάνο από audition στον «Κούβελο», στο Κουκάκι, ένα piano restaurant , όπου και εργάστηκε για δυο συνεχόμενες χειμερινές σεζόν ως το 2009, με μεγάλη επιτυχία. Οι πελάτες του «Κούβελου» έρχονταν πλέον κάθε Παρασκευή και Σάββατο για να ακούσουν το Γρηγόρη, όμως εκείνος έπρεπε περίλυπος να του αποχαιρετήσει το Μάιο του 2012, όπου ήρθε η επίσημη παραίτησή του από το στρατό με δύο αεροδικεία κι ένα μεγάλο πρόστιμο, το οποίο τον οδήγησε σε οικονομικό αδιέξοδο και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πρωτεύουσα.
Την ώρα που ετοιμαζόταν να παρατήσει τη μουσική και να επιστρέψει στη Δράμα, για να ζήσει με τους γονείς του, λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από ένα ξενοδοχείο 5 αστέρων στη Μύκονο, το «Μyconian Imperial Hotel», σχετικά με το βιογραφικό που τους είχε στείλει 3 μήνες νωρίτερα. Με 5 βαλίτσες γεμάτες όνειρα, αντί να ανηφορίσει για Δράμα, παίρνει καράβι για Μύκονο, όπου περνάει δύο καλοκαιρινές σεζόν 2010 και 2011 με τεράστια επιτυχία. Το κοινό πολυπληθές και πολυπολιτισμικό : Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Άγγλοι, Αυστραλοί. Αμερικάνοι και Ιάπωνες. Το αποτέλεσμα; Πάντα κέρδιζε την αγάπη του κόσμου, απόδειξη της οποίας και η πρόσκληση που δέχθηκε για να εμφανισθεί ως guest και να τραγουδήσει στο “Sudradio” του Βελγίου από τον ίδιο τον παρουσιαστή, καθώς και τα 5 lives στο piano- restaurant “Salons de Lumiere” στην πόλη Mons νότια του Βελγίου. Από το ξενοδοχείο στη Μύκονο, επίσης, του δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσει τον μεγάλο Έλληνα συνθέτη Στέφανο Κορκολή και να τραγουδήσουν μαζί το «Ο άγγελός μου» και να γίνουν πολύ καλοί φίλοι. Όπως και του δόθηκε η ευκαιρία να ταξιδέψει ως το St. Moritz της Ελβετίας για να παίξει πιάνο σε έναν παραμυθένιο γάμο στις κορυφές των Άλπεων, στα 2600 μέτρα.
Ο χειμώνας του 2010 τον βρίσκει στη Βουλγάρικη πρωτεύουσα, όπου σπουδάζει στο Παιδαγωγικό με υποτροφία και ταυτόχρονα δημιουργεί μια εξαμελή ελληνική μπάντα, με την οποία εμφανίζεται κάθε Σάββατο βράδυ στο “Pri Yafata” σε ένα έντεχνο – λαϊκό σχήμα. Ταυτόχρονα κάνει διάφορες εμφανίσεις σε piano-bars της πολης, όπως το «Studio Piano Bar», το «Plaza» και το «Astor», καθώς και ραδιοφωνικές εμφανίσεις στο εθνικό Βουλγαρικό ραδιόφωνο.
Τον χειμώνα το 2012, στέλνει μέσω της σελίδας «Infactor» βιογραφικό στον Αργύρη Ναστόπουλο, και με αυτό τον τρόπο γνωρίζονται και ξεκινάνε τη συνεργασία τους, με βάση τα τραγούδια που έχει συνθέσει ο Γρηγόρης ως τώρα σε ελληνικό ή και ξένο στίχο. Το πρώτο τραγούδι αυτής της συνεργασίας, με συνθέτη και ερμηνευτή τον Gregory Style και στιχουργούς τη Νικολέτα Περάκη και τον Αργύρη Ναστόπουλο, είναι το «PRINCESS». Με αυτό τον τρόπο το όνειρο του Γρηγόρη γίνεται πραγματικότητα: το να μοιραστεί με τον κόσμο τη μουσική του! Απολαύστε τον, γιατί είναι GREGORY STYLE!
Διαβάστε επίσης
