Η γιορτή της γιουροβίζιον… το 8 σας άρεσε; και του χρόνου…

Χαχαχαχα χοο. Άντε και του χρόνου παιδιά. Ώπα ώπα ώπα. Σας θύμισε τον Καραγκιόζη; Λίγες μέρρες πέρασαν, χρόνια πολλά σας είπα; Η Ευρώπη απέδειξε ακόμα μια φορά τι ζητάει και τι έχει ανάγκη. Φωνές και ψίθυρους ψυχής. Ρεεεε σειςςς, το καταλαβαίνετε πια; Η κοπέλα μάγεψε, δεν χοροπηδούσε σαν κατσίκι. Μπράβο και στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο». Επιτέλους κέρδισε κάποιος που το άξιζε. Δεν είχε πακέτο, ούτε γαλάζια μάτια, ούτε κοιλιακούς. Είχε ΦΩΝΑΡΑ. Αυλοκόλακες που σκούζατε σαν μωρές παρθένες για την πρωτιά, που είστε τώρα; Όταν πριν ένα μήνα δημοσιεύσαμε ένα άλλο άρθρο για την γιουροβίζιον μας λέγατε τα δικά σας, τα γαλλικά. Παραλίγο να μας πείτε και ανθέλληνες. Τώρα που είστε πουλάκια; Ρίξτε μια ματιά μπας και ξεστραβωθείτε να γουστάρετε. Ε ναι ρε μάγκα, όταν έχουμε δίκιο και επιβεβαιώνεται το χαιρόμαστε. Σημαίνει ότι κάναμε σωστή εκτίμηση, πήγαμε κόντρα στο ρεύμα και δικαιωθήκαμε. Τον Μακρόπουλο γιατί δεν τον παίζουν πια τα ραδιόφωνα…; Άσχετο…

Με πολύ σεβασμό και εκτίμηση θέλω να κάνω ένα καλοπροαίρετο σχόλιο για το άρθρο που δημοσίευσε η Θωμαή Καραθάνου στην στήλη της για την γιουροβίζιον. Εκτιμώ και θαυμάζω τον τρόπο γραφής και την σκέψη της και συμφωνώ στα περισσότερα που αναφέρει. Απλά να πω ότι αν όλη αυτή η κουστωδία που ονομάζεται Γιουροβίζιον – ΕΡΤ και συμβούλια των συμβουλίων, οργώνουν και καταστρέφουν κάθε έννοια τέχνης και πολιτισμού, είναι επειδή οι μισοί από εμάς τους γλύφουν, οι άλλοι τους χαρακτηρίζουν με ανάλαφρες ταμπέλες και ουσιαστικά αυτό λειτουργεί ως ασυλία και κάλυψη. Γιορτή της μουσικής είναι ό,τι την σέβεται και την τιμά και όχι τρεις χορευτές που χοροπηδούν και σκούζουν. Θωμαή σ’ αγαπώ.

Θα ξεκινήσω λοιπόν από αυτά που μου άρεσαν πολύ. Καταπληκτική η σκηνή που ο Αλκαίος παίζει το τύμπανο. Λάτρεψα το στιγμιότυπο με την ποντιακή λύρα, φοβερά ρυθμικό σόλο και παρουσία του μουσικού. Αυτάααα…
Δεν έχουμε άλλα παιδιά, μας τελείωσε. Από εκεί και πέρα το χάος και ο όλεθρος. Τι να πω και τι να ομολογήσω; Ο τιτιτης, ο γιος του καμπριολέ, χάλι μαύρο. Σαν μια γάτα ετοιμόγεννη που νιαουρίζει. Και πότε τραγουδούσε, θα μου πείτε; Έλα ντε. Ποτέ.

Τι κούρεμα ήταν αυτό θεούλη μου; Την είδε χαμαιλέοντας; Μοϊκάνα; Εκείνο το χαϊμαλί, το κρεμαστάρι και το κολλητό λευκό; Ε μπράβο που αδυνάτησες, αλλά δεν είσαι μοντέλος ρε φίλε. Τραγουδιάρης είσαι, οκ. Το χορευτικό δεν θα το σχολιάσω καθόλου. Άσε τους ανθρώπους να’ ναι καλά.

Ψψψ. Ρε, τον στίχο τον άκουσες; Πωπωπω. Ποιος τον έγραψε; Τι ήταν αυτόοο; Ασυνάρτητα επαναλαμβανόμενα κουπλέ χωρίς αρχή και χωρίς τέλος. Και στην μέση ώπα και ώπα και κόντρα ώπα και δώστου ώπα και άντε ώπα. Ρε δεν ντρεπόσαστε καθόλου; Θα πάτε να εμφανιστείτε σε πίστα να σας ακούσει άνθρωπος και να σας πληρώσει την φιάλη; Τα καινούργια του Μιχαλάκη τα παίζουν οι σταθμοί; Πιάσαμε πάτο; (Άσχετο).
Αν λέμε ήμουν γαλόπουλο, δηλαδή, θα έβλεπα μια λευκοντυμένη σαύρα να χοροπηδάει με το κρεμαστάρι και να ουρλιάζει «sayyy ώπααα».
Άντε. Και τι θα καταλάβαινα; Τίποτααα. Μια τρύπα στο νερό. Αν ήμουν Σουηδός, τι θα καταλάβαινα; Αυτή είναι τρομάρα σας η Ελλάδα και η μουσική της; Κραααα.

Δεν σας αντέχω άλλο αλήθεια. Πρέπει να νοσηλευτείτε στην Λέρο. Αν δηλαδή αυτό είναι μουσική, τι να πει και ο Μαρκόπουλος; Να πάει να αυτοκτονήσει;
Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να πω τίποτα άλλο. Η αλήθεια λάμπει και θα λάμπει πάντα. Γουστάρουμε δεν γουστάρουμε. Δεν μηδενίζω την ποπ ή την λαϊκή σκηνή. Κάθε έκφανση και έκφραση τέχνης έχει να δώσει κάτι, αλλά το να εκπροσωπεί μια χώρα, με 7 και χιλιάδες χρόνια ιστορίας, η παρωδία των αποτυχημένων παροπλισμένων σουξέδων πάει πολύ. Είναι ντροπή και ξεφτίλα. Βάλτε μυαλόοοοο όσο προλαβαίνετε, γιατί θα τσακώνεστε με τους πακιστάν ποιος θα καθαρίσει παρμπρίζ ή θα τρέχετε στα παρατράγουδα σαν τον Κοντολάζο.

ΜΠΡΑΒΟ στον νικητή του Ελλάδα έχεις ταλέντο που επέλεξε αντί για τραγούδι να απαγγείλει στίχους του Σεφέρη. Δόξα το Θεό είμαστε ακόμα όρθιοι. Καταλαβαίνετε νομίζω τι σημαίνει στο γυαλί σ’ ένα ριάλιτι να ακούγεται Σεφέρης.

Κλείνοντας εύχομαι και του χρόνου. Καλά μυαλά κόσμε χρυσέεεε. Α ρε Ψαρονίκοο.