Κρίση στη νυχτερινή ζωή-κρίση οικονομική

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα, αυτη που θα γυρνάτε στα πανηγύρια. Ξέρετε εσείς βρε, όπως παλιά. Ε, μα κύριε πρόεδρε το παράκανες το θεματάκι σου, το ξεχείλωσες και έτρωγες με χρυσά κουτάλια και δεκαπέντε μασέλες. Έβαλες ευρά μέχρι και εκεί που δεν μπένουν.Τ’ι; Τα έφαγες στην Μύκονο; Πήρες σκάφος; Εφτιαξες μεζονέτα; Οοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο. Λυπάμαι μάγκα, ξεκίνα να ξεπουλάς μπας και τη βγάλεις. Σε έπιασαν τα ψυχολογικά σου; Χχαχαχαα!! με πιάνουν με πιάνουν με πιάνουνε, με πιάνουνε τα ψυχολογικά μουυυυυυυυυ. Ναι φίλε μου ναι,έχεις δίκιο,σε καταλαβαίνω. Ναί γλυκειά μου ναι, εεε κάνε ενα τραβηγματάκι να ανανεωθείς να πουλήσεις…

Αλλά ρε σύ, ξέρεις τι σκέφτομαι τώρα; Ολα αυτα τα χρόνια σκέφτομαι που με μαδούσες και μου χρέωνες το μπουκάλι 250 και 280 ευρά, συν οτι πλήρωνα και είσοδο 30. Αμ το άλλο που αν δε έχωνα 50 ευρο στον μέτρ που με έβαζες ρετιρέ και σε έβλεπα απο την οθόνη? Εεεεεε, κακό κακό. Το νυχτοκάματο λέει 10.000 ευρο; Οσα δήλαδή βγάζει ενα ταλαίπωρος όλη τη χρονιά, πώ πώ, πολλά λεφτά ρε δικέ μου πολλά. Τι πολλά… το ξεφτίλησες δηλαδή, 26 ευρό το δισκάκι σου. Και τώρα που την βρωμίσατε την δουλεια, κλάψτα μαυρε χαράλαμπε. Σκέφτομαι τώρα εγώ ο ταπεινός φτωχός πλήν τίμιος, αν δεν είναι πρόκληση αυτά τα μεροκάματα, οι παρκαρισμένες πόρσε και οι μασατζούδες στο καμαρίνι επειδή πιαστήκατε γιατί τραγουδήσατε μισή ωρα, τι είναι;

Πως ρε τυπάκια μου θα έρθει ο φοιτητής να σας δεί, ο αγρότης, ο ιδιωτικός υπάλληλος. Σε ποια ουράνια σύννεφα βρίσκεστε και πιστευετε οτι για να μ****στεί δυο ώρες ο άλλος πρέπει να σας στάξει μισό μηνιάτικο. Η κατάληξη σας πόνεσε ε; Σας πήρε ο κατήφορος; Χάλασε η πιάτσα, βγήκαν και πολλοί νέοι και να τώρα που ξαναγυρίσατε στην αρχή, πανηγύρι στην γιορτή του Αη Γιώργη στην Κωλοπετινίτσα. Χαχαχαχαχαχ. Α δεν σνομπάρετε πιά; Δεν είναι κίτς οι λαδόκολες και τα φυστίκια; Χαχαχαχα θα σας κάτσουν στον λαιμό, οι βλάχοι πια οπως τους αποκαλούσατε είναι πιο πολιτισμένοι απο εσας.

Τρέξτε τώρα σε ενδιάμεσους να βγάλετε πιστωτικές κάρτες για να συντηρήσετε την ακριβή σας ζωή. Ο νοών νοείτο. Αμ, οι άλλοι, οι καταστηματάρχες που νόμιζαν οτι έχουν τα ανάκτορα του μπάκινχαμ; Και για να μπείς μέσα σε ενα υποτιθέμενο χώρο ψυχαγωγίας και διασκέδασης που πλήρωνες κι όλας έπρεπε να περάσεις απο δεκαπέντε φουσκωτούς γορίλες που νόμιζες οτι θα σε φάνε. Ερημοι στρατώνες κατήντησαν τα ανάκτορα, χειμρινά και θερινά. Σκόνη και αναμνήσεις.
Καμια φορά λέω να αλλάξω ουρανόοοοοοοοοοο, μα δεν μα δεν υπάρχουν δρόμοι, κι άλλη φοράααααααααααα, λαδώνω τους γραματείς των φοιτητικών νεολαιών, μπαςςςςςςςςςςςςς, μπας και το γεμίσωωωωωωωωωωωωωωω. Καλά ρε νταβατζήδες της νύχτας διαπλεκόμενοι, μαφίες, πόσα θέλατε να βγάλετε και σεις. Τρέχουν οι άλλοι οι φανταζί μάνατζερ τώρα να κάνουν προξενιά και συνεργασίες. Τι είναι τα προξενιά, ε; Επειδή εσύ κυριούλα μου δεν πουλάς, δεν σε κλείνει κανένα μαγαζάκι για πρώτο όνομα. Ετσι λοιπόν μαζευστε 2-3-4-5 παροπλισμένοι συνταξιούχοι και κάνετε ενα σχηματάκι μπάς και το γεμίσετε το κοτέτσι. Ανάθεμα αμα λέτε παραπάνω απο πέντε δικά σας τραγούδια ο καθένας, ο Καζαντζίδης σας ζεί ακόμα και ας έφυγε.

Η φιάλη δικέ μου; Ααααα, η φιάλη έπεσε, μειώθηκε. Τα νυχτοκάματα; Αυτά και αν μειώθηκαν, ογδόντα τις εκατό κάτω, και μπήκε και ρήτρα, αν δεν βγάλει το μαγαζί δεν έχει λαλά. Αν σου αρέσει μαντάμ, ξέρεις πόσοι περιμένουν και παρακαλάνε με ενα χιλιάρικο; Φτάσατε να γλύφετε τις κυρα κατίνες της μεσημεριανής ζώνης για να σας δώσουν κανα λεπτάκι τηλεοπτικό. Σα δεν ντρέπεστε. Οσο για τα ραδιόφωνα εκεί να δείς πάρτυ με ούζα, σας παρακαλούσαμε μήνες ολόκληρους για μια τηλεφωνική παρακαλώ συνεντευξούλα και οχι εσας γιατί με εσας δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε εμεις οι άσημοι, οι τίποτα ραδιοφωνικοί παραγωγοί της επαρχίας, τους βρωμομανατζαραιούς. Με χίλια ζόρια και χίλια παρακάλια ισως σας κλέβαμε κανα δεκάλεπτο κονσέρβα στο καμαρίνι. Εμα και συ,θα βγεί ο…….. να ταλαιπωρηθεί στο σταθερό στο σπίτι του? Ποτέ!

Κοίτα που αλλάζουν ομως οι καιροί και μου γίνεστε όλοι ευγενικοί και γλυκανάλατοι. Οχι μόνο μας δίνετε συνεντευξεις αλλα ξαφνικά θυμηθήκατε οτι είστε άνθρωποι, και εκει που περιμέναμε μιάμισι ώρα στο καμαρίνι να τελειώσει το μασαζ, τώρα μας βάζετε αμέσως μέσα και μας κερνάτε και ποτό. Βρε τι σου είναι η οικονομική κρίση, πώ πώ. Τριάντα λέι θέλει ο Λάλάκης για συναυλία, πενήντα ο Γιαννάκης, είκοσι ο χρηστάκης και το ανέκδοτο; Δεκαοχτώ ο Τζιμάκος με τα παπουτσια που έχουν φωτάκια. Βρεεεεεεεεεεεεεεε,που θα βρεί εκείνη η μάνα που δουλευει καμαριέρα να πάει τρία παιδιά στην συναυλία του λαλάκη? Ενενήντα δηλαδή και τριάντα αυτή,εκατον εικοσι ευρωπουλάκια. Μα για όνομα του θεού. Ρε Αντωνάκη πρέπει οπωσδήποτε να έρθεις στην Ζάκυνθο με κότερο; Το επιβατηγό οχηματαγωγο μια ωρίτσα κάνει, θα σου πειράξει το στομάχι; Κουνάει ντοντο μου κουνάει στον κάβο ντόρο; Και συ βρε αγόρι μου αδελφέ αλήτη πουλί μεγάλωσες, αφου δεν τα λές, άραξε μπές κανά στούντιο και φτιάξε κανα ντουετάκι, θα στην μαζέψουν την φωνή οι υπολογιστές. Τι να σου κάνει και εκείνος ο ηχολήπτης στην πίστα, πόσα μπάσα και τραβήγματα να σου δώσει, αφού πνίγεσαι.

Θυμήθηκα και εκνευρίστηα τώρα άσχετο,πάω στον Σταυρό του Νότου να ακούσω Χρήστο Θηβαίο να λέει το ημερολόγιο και δεν μπορώ να καπνίσω; Γ**ω το κερατό μου ρε παιδία. Εμείς που έχουμε αδυναμίες και πάθη τι είμαστε λεπροί;

Οι δολοφόνοι που πετάνε τις βρωμιές τους στον Ασωπό και τα ναυάγια με πηρυνικά απόβλητα στην Μεσόγειο δεν πιάνουν; Το τσιγαράκι ρε σεις σας πείραξε; Ελεος. Δεν μας έμεινε και τίποτα αλλο, το τσιγαράκι, το κρασάκι και ο χρηστάκης που πήγε και έβγαλε τραγούδια για το νερό και τα δέντρα στην δουλειά-πέτρινοι κήποι και δε τον παίζει κανένας.

Ανακεφαλαιώνω και κλέινω με μια προτροπή προς ναυτιλλομένους. Κόσμε χρυσέ που έλεγε και ο ψαρονίκος (Ξυλούρης) έχεις την δύναμη στα χεράκια σου που τα τσακίζεις καθημερινά για να επιβιώσεις να ανεβάσεις και να κατεβάσεις κυβερνήσεις. Να αναγνωρίσεις και να ξεχασεις καλλιτέχνες και ψευτοχοροπηδηχτούληδες η μπαρδαλές κλώσες και πουλάδες. Αρκεί να σκέφτεσαι, να μην μπαίνεις σε χαζορόλους και να μην πέφτεις στις λακούβες που γυαλίζουν αλλα σε πάνε πάτο.

Υπογράφει ενας παραπλανημένος πρώην μπουζουκόβιος που τα ακουμπούσε χοντρά, αλλά ξύπνησε. Χιχιχιχι.

Ηθικό δίδαγμα:
Ποτέ δεν είναι αργά. Αιντε να περάσουμε καλά, να καρναβαλιστούμε, γιατί για τα καρναβάλια είμαστε.

Γειά και χαρά σας αλιγκέιτορ.