Λεωνίδας Μπαλάφας: «Τη μουσική την αισθάνομαι σαν ανάγκη»!

Για τη μουσική και αν προέκυψε τυχαία στη ζωή του αναφέρει: «Πιστεύω από την κοιλιά της μάνας μου. Όνειρο είναι που ξυπνώ. Τη μουσική την αισθάνομαι σαν ανάγκη και την ανάγκη αυτή την είχα από μικρός. Όσο για το «τυχαία», δεν πιστεύω στην τύχη. Παίζω, γράφω, τραγουδάω, αγαπάω, και τα τέσσερα, γιατί το ένα ζει με το άλλο και όλα ζουν μαζί μου. Δεν υπάρχει περισσότερο και λιγότερο, καλύτερο ή χειρότερο, υπάρχει από την ψυχή ως την ψυχή. Ευχαριστώ τη θεία έμπνευση και τη μουσική, όπου κι αν βρίσκεται».

Δηλώνει πως παίζει μουσική δίχως ταμπέλες, ενώ για την εποχή που διανύουμε λέει: «Κάθε εποχή, πόσο μάλλον μια δύσκολη εποχή, γεννά τέχνη. Άλλες φορές γεννά τερατουργήματα και άλλες φορές αριστουργήματα. Καθετί με το λόγο του. Υποκειμενική η τέχνη με τα άνθη της, αντικειμενική η αξία στην πορεία των χρόνων. Προσωπικά ξεχωρίζω τον Θοδωρή Κοντάκο, τον Γιάννη Χαρούλη και τον Μπάμπη το γείτονα».

Πάντα άκουγε τραγούδια και από τους παλαιότερους καλλιτέχνες ξεχωρίζει: «Κώστα Χατζή, Γιάννη Μηλιώκα, Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα, Αντώνη Νταλκά, Παύλο Σιδηρόπουλο, Νικόλα Άσιμο, Τάσο Χαλκιά, Τσιτσάνη, Πετρολούκα, Βαμβακάρη, Μπαγιαντέρα, Ρόζα Εσκενάζι, Σωτηρία Μπέλλου, Λοΐζο, Ξαρχάκο, Ξυλούρη, Ψαραντώνη, Ξύλινα Σπαθιά, Τρύπες… και χίλιους δυο άλλους».

Είναι υπέρ της διάδοσης της μουσικής μέσω του ίντερνετ, αυτό το διάστημα εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσει και το νέο του δίσκο.

Από την Αριάδνη Στεφανίδου