Η είδηση του θανάτου του Μανώλη Ρασούλη έχει προκαλέσει θλίψη σε ολόκληρη τη χώρα, καθώς ο μεγάλος στιχουργός είχε πεθάνει 9 ημέρες πριν τον βρουν.
Σε μία κραυγή στεναχώριας, πικρίας, θύμου και απελπισίας, ο αείμνηστος Μανώλης Ρασούλης περιέγραψε πως το κρατικό ραδιόφωνο τον «πέταξε» στον κάδο των απορριμμάτων, ένα μήνα πριν το θάνατό του. Στην επιστολή εξηγείται, κατά κάποιο τρόπο, ο λόγος που ο δημιουργός είχε κλειστεί στον εαυτό του.
Στην επιστολή του γράφει ότι επιστρέφοντας από ένα ταξίδι αναψυχής και ξεκούρασης, ενημερώθηκε ότι η εκπομπή που για αρκετά χρόνια είχε στο κρατικό ραδιόφωνο είχε κοπεί, χωρίς ο ίδιος να γνωρίζει τίποτα ή το γιατί. Αναφέρει ότι αισθάνθηκε πως όλοι όσοι τον εκθείαζαν τον πέταξαν στον κάδο. Έμεινε άνεργος, χωρίς σύνταξη και χωρίς να έχει τη δυνατότητα να πληρώσει και το νοίκι του, λίγο πριν κοπεί το νήμα της ζωής του. Επίσης, με παράπονο γράφει ότι ακόμα και την κόρη του έδιωξαν από το δημοτικό κανάλι του Πειραιά, όπου εργαζόταν για 4 χρόνια και έκανε εκπομπές πρότυπα. Τονίζει πως βρίσκεται πολλά χρόνια στο χώρο, γνωρίζει πολύ καλά ποιος είναι ποιος και έχει αυτογνωσία. Όμως, κάποιοι που εν μια νυκτί απέκτησαν εξουσία, αντί να μαθαίνουν από τέτοιους ανθρώπους, ξεκινούν με εκκαθάριση. «Όποιος φοβάται τη γνώμη μου ή νομίζει πως είναι καλύτερος, ας βγει να μετρηθούμε στα φανερά», υπογραμμίζει. «Η χώρα δεν αντέχει άλλο κυνισμό, σαχλαμάρα, μπαλαφάρα, αμάθεια και αρχοντοχωριατισμό». «Το μικρό µου έργο δείχνει ότι είμαι πειθαρχημένος στα κοινωνικά ιδεώδη και στην παραγωγή κοινωνικής και εθνικής συνείδησης». «Ο υπουργός Πολιτισμού Τηλέμαχος Χυτήρης, ο Παπαδηµητρίου και ο Ταγµατάρχης µε ξέρουν χρόνια πολλά. Ποιος ιθύνων έβγαλε την απόφαση να µε διώξουν; Ας βγει να µας πει το σκεπτικό. Με το ίδιο σκεπτικό µε έδιωξαν το ’84 και από την τότε ΥΕΝΕΔ, όταν είπα µια µμαντινάδα που αφορούσε τον Κοσκωτά…», αναφέρει.
Από τη Νίκη Δέλλα
Διαβάστε επίσης
