Μουσικές βιογραφίες: Robert Smith, ο τραγουδιστής των Cure

Βύρων Τσουράπης Posted On 21 Απριλίου, 2012

2.4K Προβολές

Κοινοποιήσεις

Ο Smith καθιέρωσε ένα δικό του look, με «πειραγμένα» μαλλιά, μαύρα ρούχα, χλωμό δέρμα, λερωμένο κόκκινο κραγιόν και μαύρο eyeliner. Ωστόσο, έγινε γνωστός κυρίως για την χαρακτηριστική φωνή του.

Το όνομα Robert Smith θα μείνει βαθιά χαραγμένο στις ψυχές αυτών που πρόσκεινται στην σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Σκοτεινός και ο ίδιος ως προσωπικότητα, μελαγχολικός, εκκεντρικός, ιδιόρρυθμος, ασταθής, κυκλοθυμικός, είχε όλα εκείνα τα προτερήματα που πρέπει να έχει κάποιος στον χαρακτήρα του για να μπορεί να δημιουργήσει καλλιτεχνικά. Η πορεία του Robert Smith και των Cure, αυτή η 25χρονη σχεδόν πορεία που ανοίχτηκε σαν δίνη και μάζεψε μέσα της τις ψυχές και τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων, συνάντησε στην πορεία της δύο-τρία ονόματα έως ότου καταλήξει στο όνομα-θρύλος Cure.

Ξεκινά στην ηλικία των 17 στο Blackpool, όπου όντας μαθητής ο Robert Smith, δημιουργεί την πενταμελή μπάντα με το όνομα Malice. Σε ένα χρόνο περίπου από τότε, η μπάντα αλλάζει το όνομα της και γίνεται Τhe Easy Cure με τρία μέλη (Smith, Dempsey, Tolhurst) εκ των πέντε αρχικών. Την ίδια χρονιά, το 1976 αποκτούν μια και καλή το όνομα με το οποίο έγιναν γνωστοί, με την συντόμευση του ονόματος να έρχεται επειδή το Easy Cure ηχούσε στα αυτιά του Smith ως πολύ αμερικάνικο.

Αυτά τα πρώιμα χρόνια, ο Robert Smith είδε τον εαυτό του να πελαγοδρομεί αρχικώς, να αποτυπώνει την μελαγχολία του στις παρτιτούρες στη συνέχεια και τελικά να δικαιώνεται αργά και σταδιακά. Ήταν η κυρίαρχη μορφή. Ο συνθέτης και ο τραγουδιστής. Η πρώτη επιβράβευση που άνοιξε διάπλατα τον δρόμο της επιτυχίας, έρχεται από το Μelody Maker που τους βραβεύει σαν The Easy Cure σε έναν διαγωνισμό νεοεμφανιζόμενων συγκροτημάτων τύπου Battle of the bands. Έτσι ξεκίνησε ένα συγκλονιστικό μουσικό ταξίδι στα όρια της απόλυτης δημιουργίας που πέρασε σαν σίφουνας και συμπαρέσυρε μαζί του μουσικά κινήματα και τάσεις σαν την ψυχεδέλεια, την ποπ, τo dark gothic, το ροκ και φυσικά το punk, αλλάζοντας σε κάποια από αυτά λίγο και σε άλλα πολύ τον χαρακτήρα που τους είχαν προσδώσει άλλοι καλλιτέχνες ως τότε. Μέσα σ’ αυτό το ταξίδι βγήκαν δίσκοι που συγκίνησαν το παγκόσμιο μουσικόφιλο κοινό όσο λίγοι (‘Βoys don’t cry’, ‘Pornography’, ‘Disintegration’, ‘Wish’). Βγήκαν τραγούδια που μεγάλωσαν και στιγμάτισαν την γενιά των 80s και των 90s.

http://www.youtube.com/watch?v=eLLGYSydUgE

Ο Robert Smith πάντα τόνιζε ότι η μπάντα δεν δημιουργήθηκε για να κερδίσουν χρήματα, αλλά αποτελούνταν από ανθρώπους που είναι φίλοι μεταξύ τους. Όταν δεν ερχόταν η φιλία ερχόταν η αποπομπή, με αποτέλεσμα το line up να αλλάζει συχνά.

Toν Φεβρουάριο του 2000 κυκλοφόρησε το studio άλμπουμ των Cure με τον τίτλο “Bloodflowers”. H σκοτεινή πλευρά της μουσικής παρέμεινε σκοτεινή, όσο φως κι αν έπεσε πάνω στην glamour μορφή που λεγόταν Robert Smith. Άλλωστε κι ο ίδιος ποτέ δεν ήθελε να δει την χαρούμενη πλευρά της ζωής. Τουλάχιστον όχι μουσικά. Ευτυχώς.

http://www.youtube.com/watch?v=p56dDcunOtU

Τέλος δεν μπορώ να μην αναφέρω την κορυφαία ατάκα του Robert όταν σχολίασε τον καινούριο τους δίσκο το 2004.

“Νομίζω ότι είναι ό,τι καλύτερο έχουμε κάνει”, είπε με υπερηφάνεια ο Smith Δισκογραφία(τι πρωτότυπο!), συνεχίζοντας: “Το άλμπουμ λέγεται ‘The Cure’. Aν δεν σας αρέσει, τότε δεν σας αρέσουμε εμείς”.

Το 2011, ο Smith συνεργάστηκε με τους The Japanese Popstars, στο κομμάτι “Take Forever”.