Γράφει η Χριστιάννα Παντελάτου
22:00 ΑΚΡΙΒΩΣ ξεκίνησε το σόου. Λιτό και απέριττο, προσαρμοσμένο στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Λιτό αλλά περιεκτικό, απέριττο μα γεμάτο επαγγελματισμό.
Πρώτη χώρα στην τεράστια κυκλική σκηνή του Telenor Arena η Μολδαβία με την Olia Tira και την παρέα της για να μας πουν το “Run Away”. Πώς να σας το περιγράψω τώρα αυτό? Σαν να λέμε η Lady GaGa της Μολδαβίας! Με φόρεμα ασημί – μεταλλικό, να θυμίζει στολή εξωγήινου ή νέα δημιουργία Ιάπωνα σχεδιαστή μόδας, με γαλάζιες «πινελιές» εδώ – εκεί (από το μάτι μέχρι την μπότα και το νύχι) να μας θυμίζει το γαλάζιο της σημαίας της πατρίδας της. Υπήρχε και βιολί στη συντροφιά. Εις ανάμνηση του περυσινού νικητή?? Μάλλον! Ως άσμα ήταν μοντέρνο, με ρυθμό και όλα κύλησαν σωστά για την αρχή του πάρτι.
Επόμενη η Ρωσία με το τραγούδι “Lost and Forgotten”. Να σας πω την αλήθεια, όσο άκουγα τον Peter Nalitch, στην μπαλάντα του, έτσι τυλιγμένος με το κασκόλ ντυμένος με τόσο ζεστά ρούχα στις αποχρώσεις του πράσινου, τόσο μελαγχολούσα. Μην τον πάρω στο λαιμό μου, αρκετά τον έπνιγε το κασκόλ, μάλλον έφταιγε το τραγούδι για τη μελαγχολία μου κι όχι τόσο ο ίδιος. Εκείνος, κακά τα ψέματα, προσπάθησε να το υποστηρίξει όσο γινόταν. Άνευρο και βαρετό μου φάνηκε, αν και όλη η ομάδα προσπάθησαν φιλότιμα να δώσουν έναν θεατρικό αέρα στην παρουσίαση. Τελικά ο μόνος αέρας που έκανε την εμφάνισή του στη σκηνή ήταν του ανεμιστήρα.
Η Εσθονία στη συνέχεια με το τραγούδι “Siren” και τον Malcolm Lincoln στην σκηνή παρέα με τους φίλους του. Κολλέγιο Αρρένων και μάλιστα με στολή μου θύμισε. Περίεργο μου φάνηκε από την αρχή μέχρι το τέλος. Τι να πρωτοθυμηθώ? Τον παράξενο τρόπο που τραγουδούσε, κόβοντας και σταματώντας κάθε τόσο κοιτάζοντας την κάμερα (με νόημα?) ή την ιδιότροπη χορογραφία τους? Άσε που με ζάλισε η κάμερα με το «πήγαινε – έλα» της στην λήψη. Από την ζάλη λόγω κάμερας, δεν είχα νου να προσέξω το τραγούδι τους και τις φωνητικές ικανότητες του Malcolm. Το βλέμμα μου τράβηξε κι ο εκκεντρικός πιανίστας τους.
Η φύση, αυτοπροσώπως, με όλη την χλωρίδα και την πανίδα της, ήρθε να συμμετάσχει στον 55ο Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Τραγουδιού. Η Σλοβακία θέλησε να… πρωτοτυπήσει! Έντυσε την Kristina Pelakova και την παρέα της με κισσούς και περικοκλάδες, όλα στο πράσινο, τους έδωσε από ένα μικρόφωνο (& ένα δρεπάνι) και τους επιβίβασε στο αεροπλάνο με προορισμό το Όσλο. Η ερμηνεύτρια δεν ήταν κακή, το τραγούδι της χώλαινε (για μένα, έτσι?). Οι δε χορευτές ήταν κάτι μεταξύ Ρομπέν των Δασών και Ξωτικά του Δάσους. Όμως, όλα κι όλα, να το πούμε κι αυτό, ηρέμησε το μάτι μας να ταξιδεύει στο πράσινο χρώμα των δέντρων και της χλωροφύλλης. Ακόμα κι η σκηνή ολόκληρη είχε λουστεί στο πράσινο φως… της κάμπιας!
Από το πλήρες πράσινο στο απόλυτο λευκό!!! Η Φινλανδία πήρε σειρά και μικρόφωνο. Το συγκρότημα Kuunkuiskaajat (δύσκολο να το γράψεις, ακόμα πιο δύσκολο να το προφέρεις) με το τραγούδι “Työlki Ellää”, έδωσε τον καλύτερο εαυτό του να παρουσιάσει την παραδοσιακή πλευρά της χώρας. Νομίζω το πέτυχε. Με ακορντεόν και βιολί (το δεύτερο της βραδιάς), με χορευτικές φιγούρες μες την παράδοση και το φολκλόρ, έδωσαν μια διαφορετική νότα απόψε στο Telenor Arena οι Φιλανδοί. Χαρούμενο μου φάνηκε, ίσως δεν συμφωνείτε με τη γνώμη μου, αλλά δεν θα τα χαλάσουμε γι’ αυτό. Και πάλι φίλοι θα είμαστε.
«Λεμονάδες… πορτοκαλάδες… σάμαλι… τσιπς… κοκ…», ναι το πρώτο διάλειμμα έγινε μόλις συμπληρώθηκε η πρώτη 5άδα τραγουδιών. Μια βόλτα στην κουζίνα, για νερό, αναψυκτικό και ένα μικρό γλυκάκι να με κρατήσει και πάλι πίσω στους δέκτες μας.
Επανέρχομαι με την Λετονία στην μικρή οθόνη. Η Aisha, με κοντό χιτώνα – φόρεμα (ναι!) σε χρώμα σωμών και σανδάλια, προσπάθησε να μας πείσει ότι η μπαλάντα που διάλεξε να πει ήταν η καλύτερη. “What for” ο τίτλος και πράγματι, ποιος ήταν ο λόγος να ταξιδέψουν τόσο μακριά, δεν τον κατάλαβα. Κακιά δεν είμαι, αλλά απόψε η Aisha νομίζω ότι κάποιες νότες τις έχανε. «Ο ευρών αμειφθήσεται»!
Η Σερβία αμέσως μετά ανέβηκε στη σκηνή, με τον Milan Stankovic επικεφαλής της ομάδας. Σε μουσική Goran Bregovic, με όσο δυναμισμό κατάφερε να ξετρυπώσει από μέσα του ο Milan, βροντοφώναξε “Ovo je Balkan”! Εδώ είναι Βαλκάνια! Μες την καλή χαρά κατά τα άλλα… με τη μουσική να θυμίζει (αμυδρά) τον αγαπημένο μας Goran. Πολλή τσαχπινιά, πολύ νάζι όλοι τους. Το κούρεμα είναι το γνωστό σε όλους μας «κουπ – μπολ»! Όμορφο δεν τον λες… τσαχπίνη όμως… ναι! Ντύσιμο που μένει στο μυαλό και στην καρδιά, δεν το συζητώ, ειδικά τα φούξια παπούτσια (ταιριαστά με το φούξια λουλούδι στο πέτο), μέσα στην ψυχή μου τα έχω.
“Thunder & Lighting” στη συνέχεια, για την Βοσνία – Ερζεγοβίνη. Ο τραγουδιστής Vucasin Brajic με έντονο κόκκινο σατέν σακάκι, παιδιά θα πεθάνω, ήρθε να συναγωνιστεί σε τσαχπινιά τον προκάτοχο του μικροφώνου. Με ροκ μπαλάντα διαγωνίστηκε ετούτος. Άστραψε και βρόντηξε ο τόπος γύρω από την Arena. Μέχρι τελευταία στιγμή μια αναρώτηση : θα πάει αυτό το τραγούδι στον Τελικό?
Επόμενη συμμετοχή η Πολωνία. Δεν έχω λόγια! Η σκηνή φωτίζεται και τι βλέπουν τα ματάκια μου?? Κοπέλες με παραδοσιακές στολές, με «ευρωπαϊκό» ντύσιμο ο τραγουδιστής. Μια αντίθεση την έχουμε! Πάμε παρακάτω. Ο ίδιος γράφει στίχους και μουσική στο τραγούδι “Legenda”. Εκείνος τραγουδάει ως μέγας Καζανόβας και καρδιοκατακτητής κι αυτές έτοιμες να δαγκώσουν το μήλο να φαρμακωθούν. Για χάρη του? Συμπαθητική φάτσα αυτός, εντάξει, αλλά ως εκεί. Όσο τραγουδάει εκείνος, οι άλλες τριγυρίζουν γύρω του κρατώντας και κοιτώντας τα μήλα «να το δαγκώσω, να το καταπιώ, να φαρμακωθώ ναι ή όχι»? Το χορευτικό απερίγραπτο, η φωνή καλή. Να είμαστε ειλικρινείς.
Μόνος με την κιθάρα του ήρθε στη σκηνή ο Tom Dice για το Βέλγιο, που τραγούδησε (τι άλλο?) “Me and my guitar”. Με κοστουμάκι σεμνό. Κάτι μεταξύ Χιου Γκράντ και Τομ Κρουζ, baby face. Μια ακόμα μπαλάντα για απόψε, λίγο να χασμουρηθείς, λίγο να αποκοιμηθείς… κι όμως όχι! Μόνο και μόνο για την απόφασή του να ανέβει σε μια τεράστια σκηνή όπως το Telenor Arena, ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ να τραγουδήσει, θέλει τόλμη! Θέλει κότσια! Όχι! Δεν κοιμάσαι! Τον στηρίζεις.
Αχ! Επόμενη χώρα, επόμενη συμμετοχή η Μάλτα. Συγκινήθηκα! Είδα πρωτεύουσα Βαλέτα και θυμήθηκα Χριστουγεννιάτικες διακοπές. “My dream” το τραγούδι, στη σκηνή έρχεται η Thea Garrett με μακριά αέρινη τουαλέτα σε απαλό γκρι. Θυμίζει έντονα τη Lisa Minnelli, θες το μαλλί, θες το στυλ, αλλά… δεν το κάνω θέμα. Όσο τραγουδάει (πάλι μπαλάντα) πίσω της κρύβεται ένα πτηνό! Λευκό με πούπουλα και φτερά, φτερουγίζει – πεταρίζει από τα μισά του τραγουδιού και ως το τέλος. Εκείνη, δεν πτοείται, παραμένει συγκεντρωμένη, ερμηνεύει χωρίς να σκιάζεται τις φτερούγες!
Στη 12η θέση, η Αλβανία, με το “It’s all about you”. H Juliana Pasha, φοράει μαύρο κοστούμι με αλυσιδίτσες στο σακάκι. Σεμνό το βρίσκω δεν το σχολιάζω περισσότερο. Το μαλλί έχει λίγο από δεκαετία ’80 και ’90 ταυτόχρονα. Αν κλείσεις τα μάτια ακούγεται σαν ραδιόφωνο. Αυτά τα τραγούδια είναι επικίνδυνα. Αν τα ακούς χωρίς να σε ενοχλούν, αν ξεχνιέσαι ακούγοντας, γιατί τίποτα δε σου χτυπάει άσχημα στο μάτι ή στο αυτί, αν όσο το ακούς ασχολείσαι με κάτι άλλο ταυτόχρονα, ε τότε, αυτό το τραγούδι πάει ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ τελικό και (γιατί όχι?) σε καλή θέση.
Στο 13 «το καλό» ήρθε η σειρά μας. Η Ελλάδα! Ο Γιώργος Αλκαίος & Friends δίνουν τα ρέστα τους και…… Ώπα!!! Μετά από τόσες μπαλάντες στη σειρά, ήρθαν να δώσουν κίνηση, ρυθμό, την ελληνική ζωηράδα στην παγωμένη Νορβηγία. Δεμένο το χορευτικό, σωστός ο Γιώργος, ο ήχος καλός, η κάμερα συντονισμένη εκεί που έπρεπε (ναι, έδειξε και τον λυράρη), τα τύμπανα έκαναν το εφε που περιμέναμε, όλα μια χαρά, κι ο Αλκαίος έπαιζε και με την κάμερα. Με τη λήξη του τραγουδιού, το θέατρο κυριολεκτικά σείεται! Σημαίες όλων των χωρών στον αέρα και όλοι όρθιοι. Ήρθαν και ξεσήκωσαν το κοινό. Μπράβο!
Ακολουθεί η Πορτογαλία. Η τραγουδίστρια Filipa Azevedo ΙΔΙΑ η Μάρω Λύτρα!! Η ομοιότητα φανερή, στο στυλ, στο μαλλί, ακόμα και στη βαφή, ίδια τα εξτένσιον, ίδιο το νάζι! Δεν πίστευα στα μάτια μου. Το τραγούδι είχε τίτλο “Há Dias Assim”. Μικρή στην ηλικία, μόλις 18, αλλά, το σωστό να λέγεται, η φωνή της πολύ καλή. Μια μπαλάντα ακόμα. Αρχίζω να βαριέμαι!
Αλλάζουμε χώρα, έρχεται το FYROM. Άλλα η ΕΡΤ έχει άλλη γνώμη. Διακόπτει για διαφημίσεις! ΟΚ! Εσείς αποφασίζετε! Τρία λεπτά μετά – ή και περισσότερο δεν κρατούσα ρολόϊ – ο Gjoko Tanevki στη σκηνή. Το τραγούδι έχει τίτλο “Jas Ja Imam Silata”. Αδιάφορο το βρίσκω. Παρόλη την προσπάθεια να αποδώσουν στο χορευτικό οι τρεις κοπέλες. Παρόλο το γκρι – ασημί κοστούμι του βασικού τραγουδιστή. Χειροκροτήθηκε βέβαια. Να το πω κι αυτό.
Προτελευταία συμμετοχή, η Λευκορωσία. Οι 3+2 στη σκηνή και Butterflies. Πεταλούδες! Όλα ξεκίνησαν ήρεμα, απλά, απαλά. Ο τραγουδιστής τους ήταν (& είναι) ίδιος ο Μύρωνας Στρατής (!!) χωρίς την κιθάρα του. Οι κοπέλες στα φωνητικά ντυμένες στα χρυσά, λικνίζονται σ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού μέχρι που από την πλάτη τους ξεφυτρώνουν φτερά πεταλούδας!!! 3 πεταλούδες που μοιάζουν περισσότερο με σκώρους.
Τελευταία μα όχι έσχατη η Ισλανδία. 17η στη σειρά για απόψε, με ένα ερωτικό τραγούδι “Je ne sais quoi”. Μ’ άρεσε το πιάνο στην εισαγωγή. Ολόκληρη η σκηνή χρωματίζεται με κόκκινο καρμίνι. Ίδιο το χρώμα στα φορέματα της τραγουδίστριας Hera Bjork και των κοριτσιών στα φωνητικά : κόκκινο καρμίνι. Αστέρια το σκηνικό και η φωνή της με μεγάλες δυνατότητες. Άρεσε στον κόσμο και σε έμενα.
Οι τρεις παρουσιαστές ευχαριστούν το κοινό που βρίσκεται στο Telenor Arena, αλλά και το ηφαίστειο της Ισλανδίας που ηρέμησε προσωρινά για να μπορέσουν να ταξιδέψουν όλοι στο Όσλο για την Eurovision.
Μετά τη λήξη της ψηφοφορίας οι 10 τυχερές χώρες που περνάνε στον Τελικό είναι (με τη σειρά που ανακοινώθηκαν) :
Βοσνία
Μολδαβία
Ρωσία
Ελλάδα!
Πορτογαλία
Λευκορωσία
Σερβία
Βέλγιο
Αλβανία
Ισλανδία
