Η στήλη αυτής της εβδομάδας αφιερώνεται στη μνήμη του Νίκου Δαδινόπουλου που άφησε τη τελευταία του πνοή το περασμένο Σάββατο σε ηλικία 68 ετών. Καλό του ταξίδι…  

 

ΝΙΚΟΣ ΔΑΔΙΝΟΠΟΥΛΟΣ

1944 – 2012

Την τελευταία του πνοή άφησε ο ηθοποιός Νίκος Δαδινόπουλος το περασμένο Σάββατο το πρωί, σε ηλικία 68 ετών. Ο καταπονημένος του οργανισμός δεν άντεξε, μετά τη σοβαρή επέμβαση στη σπονδυλική στήλη στην οποία υπεβλήθηκε το περασμένο Σεπτέμβριο για να αποφύγει τη παράλυση. Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Μαίρη Ευαγγέλου και είχε αποκτήσει έναν γιο, τον Άλκη. Η επαγγελματική του πορεία μετράει πλήθος ταινιών, τηλεοπτικών σειρών και θεατρικών παραστάσεων, ενώ ήταν πολύ αγαπητός μεταξύ των συναδέλφων του. Το «κύκνειο άσμα του» αποτέλεσε η σειρά «Η ζωή της άλλης» που σημείωσε μεγάλη επιτυχία τη περασμένη χρονιά στα τηλεοπτικά δρώμενα.

 

ΕΙΔΑΜΕ…  

(από την Έλενα Μπολονάση) 

«Σωτηρία Μπέλλου – Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας» της Σοφίας Αδαμίδου

Τρίτη βράδυ, έξω από το θέατρο «Κάππα». Μπροστά από το ταμείο, ένα υπομονετικά ακίνητο τρενάκι πιστών θεατρόφιλων αποζητά το εισιτήριο για τη μέθεξη στη μυσταγωγία της παράστασης που φέρει το όνομα της αξέχαστης Σωτηρίας Μπέλλου.

Η αυλαία απουσιάζει και το κρύο δωμάτιο νοσοκομείου που έχει στηθεί, γίνεται μάρτυρας μιας εκ βαθέων εξομολόγησης. Ανάμεσα στους ποτισμένους με υγρασία τοίχους του δωματίου αυτού, η μεγάλη ελληνίδα ρεμπέτισσα, χτυπημένη από τον καρκίνο, περνά την τελευταία νύχτα προτού χάσει οριστικά τη φωνή της, το σημαντικότερο για εκείνη «εργαλείο» του κορμιού της. Τη νύχτα αυτή, η Σωτηρία Μπέλλου δεν διηγείται απλώς, αλλά ξαναζεί τη ζωή της από την αρχή, γυρνώντας πίσω στα παιδικά της χρόνια, στη Χαλκίδα. Ανήσυχο και άτακτο παιδί, συχνά μπλέκει σε φασαρίες, κάτι που δεν λείπει και από την ενήλικη ζωή της. Στις 29/10/1940 έρχεται στην Αθήνα, όπου ξεκινά για εκείνη ένας αγώνας επιβίωσης. Συμμετέχει ενεργά στην Αντίσταση και φυλακίζεται για μικρά χρονικά διαστήματα. Το ’46 περίπου γνωρίζει τον Βασίλη Τσιτσάνη και αρχίζει η πορεία της στο ρεμπέτικο τραγούδι.

Η Σωτηρία Μπέλλου ήταν ένας άνθρωπος που έζησε μια ζωή πολυτάραχη, γεμάτη σκαμπανεβάσματα, χαρές, αλλά και ακόμη περισσότερες πίκρες. Μεγαλύτερος καημός της, εκείνος του παιδιού που ποτέ δεν απέκτησε, του παιδιού που έχασε πέφτοντας θύμα συζυγικής κακοποίησης. Έζησε με ένταση τα πάθη της, δεν φοβήθηκε να διεκδικήσει, να «ριχτεί» στη ζωή με κάθε κόστος ακολουθώντας συχνά μια αυτοκαταστροφική πορεία. Ένας χαρακτήρας με αδυναμίες, φορτωμένος με παιδικά τραύματα, αλλά αληθινός και ντόμπρος. Ένας άνθρωπος εκρηκτικός, ταυτόχρονα ευαίσθητος, φιλότιμος και με αστείρευτο χιούμορ.

Η Ντίνα Κώνστα, εξαιρετική και μεγαλειώδης στο ρόλο της, ενσαρκώνει με απόλυτη πιστότητα την Σωτηρία Μπέλλου. Τι θα μπορούσε να πει κανείς για τη σπουδαία μας ηθοποιό που επιδίδεται με τεράστια επιτυχία σε αυτόν τον άθλο επί σκηνής! Η κα Κώνστα, στην παράσταση αυτή, ένιωσα πως, «δάνεισε» για λίγο το σώμα της στη Σ. Μπέλλου, δίνοντάς της έτσι την ευκαιρία να ξαναέρθει πάλι κοντά μας για να θυμηθούμε μαζί της, να κλάψουμε, να γελάσουμε, να νοσταλγήσουμε. Κατάφερε ακόμα να αποδώσει τη γνησιότητα, την αμεσότητα του χαρακτήρα της Μπέλλου χωρίς άστοχες υπερβολές και το σπουδαιότερο, κατά τη γνώμη μου, χωρίς να προκαλέσει οίκτο στον θεατή για τα βάσανα, την εξαθλίωση και όλες τις δυσκολίες που πέρασε η μεγάλη ερμηνεύτρια. Κατάφερε να διατηρήσει ζωντανό τον μύθο μιας αγωνίστριας της ζωής και ενός σπάνιου ταλέντου. Η κα Κώνστα έχει δοθεί στον ρόλο αυτό με τόση αγάπη και ζήλο, ώστε ακόμα και η όψη του προσώπου της μεταμορφώνεται στη διάρκεια της παράστασης και γίνεται σχεδόν όμοια με την όψη της Σ. Μπέλλου.

Η Έφη Κόντα υποδύεται τη νεαρή νοσοκόμα που με υπομονή και τρυφερότητα φροντίζει την Σ. Μπέλλου. Ο ρόλος της βοηθά στην εξέλιξη της παράστασης και η κα Κόντα ανταποκρίνεται με άνεση στις απαιτήσεις του. Το δέσιμο των δύο ηθοποιών πάνω στη σκηνή με εξέπληξε ευχάριστα. Το κείμενο της παράστασης, βασιζόμενο στη βιογραφία που έγραψε η Σοφία Αδαμίδου το 2007 για τη ζωή και το έργο της Σωτηρίας Μπέλλου, προσφέρει στο κοινό την ευκαιρία όχι μόνο να γνωρίσει την ερμηνεύτρια, αλλά να γίνει κοινωνός ενός πλούτου συναισθημάτων που εναλλάσσονται σε καταιγιστικό ρυθμό. Είναι αξιοσημείωτος ο τρόπος με τον οποίο ο θεατής ξεκινά ένα ταξίδι συναισθηματικών μεταπτώσεων που μετατρέπει το δάκρυ σε γέλιο, την πικρία σε χαρά.

Η ατμόσφαιρα της παράστασης, έντονα φορτισμένη, παραπέμπει στην εποχή άνθισης του ρεμπέτικου τραγουδιού, όπου δέσποζαν οι σπουδαιότεροι έλληνες συνθέτες. Η Αθανασία Καραγιαννοπούλου, σκηνοθέτης του άριστου αυτού αποτελέσματος, έχει και την επιμέλεια των μουσικών επιλογών που ενδύουν την παράσταση και προέρχονται από το ρεπερτόριο της Μπέλλου. Η παράσταση αρχίζει, αλλά και τελειώνει με το ίδιο τραγούδι: «Δεν λες κουβέντα, κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα..».  Τα φώτα σβήνουν και η Σωτηρία Μπέλλου χάνεται στο σκοτάδι. Στο σκοτάδι εκείνο που τόσο φοβόταν. Μετά από εκείνο το βράδυ, η περιπλανώμενη ρεμπέτισσα ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ…

Μία από τις καλύτερες παραστάσεις της φετινής θεατρικής περιόδου που το κοινό έχει αγκαλιάσει θερμά γεμίζοντας κάθε Δευτέρα και Τρίτη βράδυ το θέατρο «Κάππα».

Πρωταγωνιστούν: Ντίνα Κώνστα, Έφη Κόντα.

ΘΕΑΤΡΟ: ΚΑΠΠΑ

Διεύθυνση: Κυψέλης 2, Κυψέλη

Τηλ.: 210.8831068

• Σκηνοθεσία: Αθανασία Καραγιαννοπούλου
• Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
• Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα
• Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
• Επιμέλεια Κίνησης: Φωκάς Ευαγγελινός
• Μουσική Επιλογή – Επιμέλεια: Αθανασία Καραγιαννοπούλου
• Βοηθός Σκηνοθέτη: Έφη Κόντα
• Βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Φιλίππου

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15

Τιμές εισιτηρίων:

22€

17€ (φοιτητικό)

 

ΕΙΔΑΜΕ…  

(από τη Τατιάνα Θεοδώρου) 

«H Γάζα είναι… Μαθήματα επιβίωσης» από την ομάδα Familia  

Μονόλογοι παιδιών 13-17 ετών που έζησαν τους βομβαρδισμούς των Ισραηλινών στη Γάζα το Δεκέμβριο του 2008 έως τον Ιανουάριο του 2009…

Παιδική ηλικία: χρόνια ανέμελα και γεμάτα ξενοιασιά… για όλους; Σίγουρα όχι∙ ιδίως για εκείνα τα παιδιά που στα τρυφερά τους χρόνια, τα χρόνια των πρώτων ανακαλύψεων και των ζωηρότερων ονείρων, ήρθαν σε επαφή με τον παραλογισμό ενός πολέμου. Η παιδική ηλικία για τα παιδιά της Γάζας έμελλε δυστυχώς να παραμορφωθεί απότομα, με τον ίδιο τρόπο που η όψη της πατρίδας τους παραμορφώθηκε από αλλεπάλληλους βομβαρδισμούς των Ισραηλινών το Δεκέμβρη του 2008 έως τον Ιανουάριο του 2009. Αιματηρές επιθέσεις που στοίχισαν τη ζωή σε πάνω από χίλιους ανθρώπους, από τους οποίους οι περισσότεροι μάλιστα ανήκαν στον άμαχο πληθυσμό της χώρας.

Θεμέλιο λίθο για την παράσταση «Η Γάζα είναι…» δεν αποτελεί ένα θεατρικό έργο-προϊόν φαντασίας ενός και μόνου συγγραφέα αλλά 32 σύντομοι μονόλογοι που έγραψαν πολλοί μικροί «συγγραφείς» (ηλικίας από δεκατριών έως δεκαεφτά ετών) με βάση τις προσωπικές εμπειρίες τους από το βομβαρδισμό της Γάζας. Η αξία των μονολόγων αυτών, που αποτέλεσαν υλικό για σχολικές παραστάσεις σε πάνω από 40 χώρες (στην Ελλάδα στις 17 Οκτωβρίου 2010) και που στις 29 Νοεμβρίου 2010 παρουσιάστηκαν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (Νέα Υόρκη) από Παλαιστίνιους μαθητές, έγκειται στις συνταρακτικές αλήθειες που καταμαρτυρούνται με λόγια απλά και σταράτα, συχνά μάλιστα με μια αθωότητα τόσο αφοπλιστική που προκαλεί πικρό γέλιο… Όσο αφορά το ύφος τους, δεν απέχουν από κλασικές εκθέσεις ανήλικων μαθητών. Η φράση «Η Γάζα είναι…» θα μπορούσε να αποτελεί τον κοινό τίτλο όλων αυτών των μονολόγων – εκθέσεων, που υφολογικά σχεδόν απαράλλαχτες με τις δικές μας σχολικές εκθέσεις, διαφέρουν ωστόσο εντελώς στη θεματική τους: με τον ίδιο ανεπιτήδευτο τρόπο που εμείς σε εκθέσεις τύπου «Γράψτε για το χωριό σας» περιγράφαμε χαρούμενες, ειρηνικές σκηνές, τα παιδιά της Γάζας απεικονίζουν το αποτροπιαστικό σκηνικό ενός πολέμου. Πώς γίνεται λοιπόν αυτό το τρομερό θηρίο, ο πόλεμος, αντιληπτό από τα παιδιά, που ουδόλως έχουν κάποια ευθύνη για το ξέσπασμά του; Ως ένα συνονθύλευμα εντελώς απρόσμενων και ανεξήγητων εμπειριών – πηγών αρνητικών συναισθημάτων, είναι η απάντηση. Ένα αγόρι χάνει άξαφνα τον αδερφό του, ένα άλλο αρνείται πεισματικά το γεγονός ότι ο αγαπημένος του φίλος έπεσε θύμα βομβαρδισμού, ένα κορίτσι περιμένει οχτώ ώρες σε μια ουρά για να αγοράσει ψωμί, ενώ ένα άλλο τρέμει στην ιδέα να περπατήσει μόνο του στο δρόμο. Οδύνη, εγκλωβισμός, απώλεια, φόβος… Και μέσα σε όλα αυτά ένα τεράστιο «γιατί» να ελλοχεύει, υπογραμμίζοντας την κατάφωρη αδικία σε βάρος των αθώων αυτών ψυχών. Όμως, μέσα στον ορυμαγδό των βομβαρδισμών και της ασφυκτικής αίσθησης του περιορισμού, τα παιδιά της Παλαιστίνης αντιστέκονται με το μοναδικό τρόπο που ξέρουν: κάνοντας όνειρα. Τις θλιβερές διηγήσεις τους διακόπτουν ενίοτε φράσεις γεμάτες ελπίδα και λαχτάρα, όπως «η θάλασσα με βοηθά να ονειρεύομαι» και «όταν μεγαλώσω θα γίνω ηθοποιός/ τραγουδιστής/ γιατρός». Τα όνειρα των παιδιών, αν και πληγωμένα από τις ρίψεις των ρουκετών και των πυραύλων, καταφέρνουν πάντα να ορθοποδήσουν και να διεκδικήσουν τη πραγμάτωσή τους, έστω και σε ένα τόσο αφιλόξενο περιβάλλον όπως είναι μια χώρα που συνεχώς βάλλεται από βόμβες και εχθρικά πυρά.

Η Μάνια Παπαδημητρίου σκηνοθετώντας τη συγκεκριμένη παράσταση στοχεύει αφενός να φέρει τους θεατές όσο πιο κοντά στη ζοφερή αλήθεια, που τόσο γλαφυρά ήδη αποδίδουν οι μονόλογοι των μικρών παιδιών και αφετέρου να ευαισθητοποιήσει σε σχέση με ένα θέμα παγκόσμιας εμβέλειας: τις φοβερές συνέπειες ενός πολέμου όχι μόνο στη ζωή αλλά και στη ψυχολογική κατάσταση των παιδιών. Η πρωτοβουλία και μόνο της σκηνοθέτιδος να καταπιαστεί με ένα τέτοιο θέμα είναι αξιέπαινη. Επιπροσθέτως, με το να εντάξει στο υλικό της παράστασης την έκθεση μιας Ελληνίδας μαθήτριας Γ΄ λυκείου με θέμα την οικονομική κρίση στη χώρα μας, μας κάνει να αναλογιστούμε τα κοινά σημεία που υπάρχουν ανάμεσα στα τραυματισμένα όνειρα των παιδιών της Γάζας και στα καχεκτικά όνειρα των δικών μας παιδιών, που μπορεί να μη βιώνουν (ακόμα) τα δεινά ενός πόλεμου, όμως δε μπορούν παρά να νιώθουν τη σκοτεινή απειλή του. «Τι από τα δύο είναι χειρότερο, να ζεις έναν πόλεμο ή να τον βλέπεις να πλησιάζει;», αναρωτιέται σε κάποιο σημείο της έκθεσής της η Ελληνίδα μαθήτρια, πιέζοντας όλους εμάς όχι να της απαντήσουμε σε αυτό το δύσκολο ερώτημα, αλλά να σκαρφιστούμε έναν τρόπο ώστε να αποφύγουμε να μάθουμε την απάντηση. Επιχειρώντας να μας παρουσιάσει μια όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα της βομβαρδισμένης Γάζας και της ταυτότητας των μικρών δημιουργών – πρωταγωνιστών του έργου, η Μάνια Παπαδημητρίου εμπλουτίζει τη σκηνική της σύνθεση με μεγάλα κομμάτια οπτικοακουστικών ντοκουμέντων (με βίντεο και μουσική επιλεγμένα από τη Μάτα Καστρησίου και φωτογραφίες από τον Θάνο Χόνδρο) και, εν ολίγοις, φιλοτεχνεί μια παράσταση – ντοκιμαντέρ, ιδιαίτερα συγκινητική και ενδιαφέρουσα, ταυτόχρονα όμως πάσχουσα από σοβαρή έλλειψη συνοχής. Ασφαλώς, η σύνδεση των πολλών διαφορετικών μονολόγων και του πολυποίκιλου υλικού που έχει επιλεγεί σε μια ενιαία παράσταση αποτελεί εξαρχής ένα μάλλον δυσχερές σκηνοθετικό εγχείρημα.  Για την απόλυτη θεατρική επιτυχία του τελευταίου θα έπρεπε να λάβουν χώρα κάποιες παρεμβάσεις, ξεκινώντας ίσως από τη διασκευή των κειμένων ή την αύξηση του αριθμού των ηθοποιών, οι οποίοι θα έπρεπε να έχουν μεγαλύτερη εκφραστικότητα στις κινήσεις τους και περισσότερη αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Αντ’ αυτού όμως, η ομάδα των πέντε ηθοποιών δε φαίνεται ιδιαίτερα «δεμένη», ενώ οι μονόλογοι μοιράζονται αυτούσιοι και ερμηνεύονται κατά σειρά, υποβασταζόμενοι από σκηνοθετικά ευρήματα όχι πάντα πολύ επιτυχούς έμπνευσης (χαρακτηριστικό παράδειγμα το «κουκλοθέατρο» μέσα από την κλειστή αυλαία). Η σκηνοθεσία δίνει ενίοτε την εντύπωση ότι βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, στο σημείο εκείνο που μια ιδέα οδεύει προς την τελική μορφή της μέσα από «ασκήσεις» που επιτελεί υπό τις προτροπές του σκηνοθέτη η θεατρική ομάδα.

Οι ηθοποιοί μοιάζουν αρχικά με μαθητές που διαβάζουν μεγαλοφώνως στην τάξη τις εκθέσεις που έγραψαν. Με λίγα λόγια, στην απαρχή της παράστασης δεν παίζουν, απαγγέλουν. Ευτυχώς όμως στη συνέχεια η ταύτισή τους με τα παιδιά που υποδύονται γίνεται πιο εμφανής κι έτσι τους παρακολουθούμε με αναζωπυρωμένο ενδιαφέρον. Ξεχωρίζει με την ερμηνεία του ο μεγαλύτερος της παρέας, ο ηθοποιός Γιώργος Γιαννακάκος. Ικανοποιητικά τα ανεπιτήδευτα κοστούμια της Έφης Μουτσιανά. Λιτά και κάπως αφηρημένα τα σκηνικά της Άρτεμης Θεοδωρίδη. Οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου καίριοι και διακριτικοί. Αξιοπρόσεκτο σημείο της παράστασης ένα βίντεο όπου ένα παιδί της Γάζας, απηυδισμένο από το φόβο και τη θλίψη που του προκάλεσε η εμπόλεμη κατάσταση στη χώρα του, ομολογεί ότι ευχόταν και το ίδιο να πεθάνει, μέχρι που «το θέατρο έδωσε πάλι νόημα στη ζωή του». (συγκεκριμένα το Ashtar Theater της Παλαιστίνης, από όπου οι 32 μονόλογοι ξεκίνησαν το μεγάλο ταξίδι τους). Ο ρόλος της τέχνης, επομένως, σε άκρως επώδυνες καταστάσεις της ζωής αποδεικνύεται λυτρωτικός… Δεν είναι μόνο καταφύγιο, αλλά και μέσο αντίστασης. Κι αυτό γιατί η τέχνη είναι πάνω από όλα δημιουργία. Και μόνο μέσω της δημιουργίας μπορούν να ξεπεραστούν τα παρεπόμενα μιας μεγάλης καταστροφής.

Συνοψίζοντας, πρόκειται για μια παράσταση που δε συνεπαίρνει ως κάτι το άρτιο και το απολύτως ολοκληρωμένο από θεατρικής άποψης, ωστόσο, λόγω της δύναμης του θέματος που πραγματεύεται και της αλήθειας των κειμένων που αποτελούν τη βάση της, εγείρει ισχυρά συναισθήματα και μας καλεί να αναρωτηθούμε για ζητήματα που, εκτός από παγκόσμια, έχουν δυστυχώς και διαχρονική ισχύ. Αξίζει να τη δει κανείς, ιδιαίτερα αν ανήκει στη νέα γενιά αυτής της χώρας…

Παίζουν: Μάρω Αγρίτη, Γιώργος Γιαννακάκος, Αυγουστίνος Κούμουλος, Δανάη Παπουτσή, Δήμητρα Σύρου.

 

ΘΕΑΤΡΟ: ΚΝΩΣΟΣ

Διεύθυνση: Πατησίων 195 και Κνωσού 11

Τηλ.: 210.8677070

• Μετάφραση: Ειρήνη Αμπουμόγλι, Αριστέα Βαβουγιού, Αντωνία Βασιλειάδου, Σίσυ Γρηγοριάδου, Τζένη Καραβίτη, Μαρία Καραμούτσιου, Μάρθα Κατσαρίδου, Ευάγγελος Μανιτάκης, Ευαγγελίου Μήτρου, Δάφνη Μουστακλίδου, Ιωάννα Τότσιου, Μαρία Τσιώνα.
• Σκηνοθεσία: Μάνια Παπαδημητρίου
• Σκηνικά: Άρτεμις Θεοδωρίδη
• Κοστούμια: Έφη Μουτσιανά
• Επιμέλεια κίνησης: Ειρήνη Λανάρα
• Σχεδιασμός Φωτισμού: Αλέκος Αναστασίου
• Video/Μουσική επιμέλεια: Μάτα Καστρησίου
• Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Τζάνη
• Φωτογραφίες: Θάνος Χόνδρος

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Κάθε Σάββατο στις 18:00

Τιμές εισιτηρίων:

10€ (γενική είσοδος)

Blog παράστασης

 

ΕΙΔΑΜΕ…  

(από τη Λυδία Τριγώνη) 

«Από πού πάνε για το κάστρο παρακαλώ;» από την ομάδα «Θέατρο Ρετρό»

Μία παράσταση για μικρούς και μεγάλους, διασκευή ενός Νορβηγικού μύθου που μαγεύει και καθηλώνει με τη δράση του, παρουσιάζεται στο «Κινητήρας» studio από την ομάδα «Θέατρο Ρετρό». Η ανεξάρτητη αυτή θεατρική ομάδα έχει ως προτεραιότητα τη διασκέδαση και τη ψυχαγωγία των μικρών, αθώων πλασμάτων μέσα από τη δημιουργία συγκεκριμένων δραματουργικών γνωρισμάτων που γίνονται αναγνωρίσιμα από κάθε ηλικιακή ομάδα. Το παραμύθι «Από πού πάνε για το κάστρο, παρακαλώ;» στρέφεται γύρω από την εμφάνιση ενός αρκούδου που ταράζει τη ζωή ενός φτωχού και τίμιου κοριτσιού, της Τυχερής, η οποία δε διστάζει να θυσιάσει την ελευθερία της για την ευημερία της οικογένειάς της. Στο κάστρο όμως του αρκούδου Ευγενικού, εκτός από τις πολυτέλειες και τα πλουσιοπάροχα γεύματα, η Τυχερή θα γίνει μάρτυρας ενός μυστηρίου που θα κληθεί να λύσει μόνη της με τη δύναμη της θέλησης και της αγάπης. Το μικρό αυτό κορίτσι θα αναγκαστεί, μέσα από τις αντιξοότητες και τα εμπόδια που θα συναντήσει, να εφοδιαστεί με τη δύναμη της θέλησης και να συνειδητοποιήσει την αξία της οικογένειας, της καρτερικότητας και της επιμονής. Το ταξίδι για τη λύση του μυστηρίου που περιβάλλει το κάστρο, θα εξελιχθεί σε ένα ταξίδι προς την αγάπη, την ελπίδα και τη πολύτιμη συντροφικότητα.

«Μη ξεχνάς να κοιτάς με τα μάτια της καρδιάς, για το κάστρο πάνε από ‘κει που αγαπάνε» είναι το μήνυμα της παράστασης, ενώ όλοι οι μικροί θεατές ταξιδεύουν σε έναν κόσμο παραμυθιού, περιπέτειας αλλά και εξαιρετικής ευρηματικότητας τόσο από τη πλευρά της σκηνοθεσίας όσο και της υποκριτικής των τριών ηθοποιών. Πάνω από δέκα διαφορετικούς ρόλους υποδύονται οι: Βατικιώτης Νίκος, Συρίου Νάντια και Φράγκου Αγγελική. Τρεις νέοι ηθοποιοί με πολύ ταλέντο και μπρίο καταφέρνουν καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου να κρατήσουν αμείωτη τη προσοχή και τον ενθουσιασμό των παιδιών, ενώ βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από αυτά! Η σκηνοθεσία της Αθηνάς Αρσένη συνετέλεσε στη φυσικότητα της κίνησης των ηθοποιών και στην αμεσότητά τους με τους θεατές. Ταυτόχρονα, η ταχύτητα κίνησης και εναλλαγής ρόλων από τους ηθοποιούς ήταν τέτοια που επέτεινε την αγωνία και την ένταση της δράσης σε σημείο υπερβολής, κάποιες στιγμές. Βέβαια, η υπερβολή αποτελεί στοιχείο απαραίτητο για την διέγερση της φαντασίας των μικρών θεατών. Η γλώσσα του κειμένου, με τη συνεχή ομοιοκαταληξία διατηρεί αμείωτο το παραμυθένιο στοιχείο της παράστασης, αλλά παράλληλα δυσχεραίνει ορισμένες φορές την κατανόηση της συνοχής μεταξύ των προτάσεων από τους μικρούς ακροατές. Το μινιμαλιστικό, αλλά αρκετά ευφάνταστο σκηνικό της Άννας Μαγουλιώτη από ζωγραφισμένα χαρτόκουτα και  πανιά, όπως και οι ποικίλες μουσικές επιλογές του Νίκου Βατικιώτη και της Μαργαρίτας Κυραγιάννη, από τραγούδια των ‘80s έως hip-hop αποτέλεσαν χαρούμενες και ευρηματικές νότες της παράστασης. Άλλωστε, μέσα από όλες αυτές τις πρωτοπόρες ιδέες ως προς τη σκηνοθεσία και την ηθοποιία, η ομάδα «Θέατρο Ρετρό» επιτυγχάνει τον αρχικό της στόχο, που αποτελεί και στόχο όλων των παραμυθιών: Να κοιμούνται τα παιδιά και να ξυπνούν οι μεγάλοι…

 

ΘΕΑΤΡΟ: ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ STUDIO

Διεύθυνση: Ερεχθείου 22, Ακρόπολη

Τηλ. θεάτρου: 210.9248328

Τηλ. κρατήσεων: 6983.434636

• Σύλληψη ιδέας: Μαργαρίτα Kυραγιάννη, Αγγελική Φράγκου
• Συγγραφή-Διασκευή Κειμένου: Μαργαρίτα Κυραγιάννη
• Σκηνοθεσία: Αθηνά Αρσένη
• Πρωτότυπη μουσική: Νίκος Βατικιώτης
• Επιμέλεια Μουσικής: Μαργαρίτα Κυραγιάννη
• Σκηνικό: Άννα Μαγουλιώτη
• Κοστούμια: Άννα Μαγουλιώτη, Ναντίνα Παπανικολάου
• Χορογραφία: Ελένη Ψαρρά
• Επιμέλεια Κίνησης: Μαρία Ιωάννου
• Φωτογραφίες: Έλενα Κυπριώτη
• Παραγωγή- Ομάδα: «Θέατρο Ρετρό»

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Σάββατο στις 17:30

Κυριακή στις 11:30

Τιμές εισιτηρίων:

10€

Η παράσταση έχει την δυνατότητα μεταφοράς και παρουσίασης στα σχολεία.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ…

 (από την Άννα Χαρμαντζή) 

ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ…

 

1) «Κόκκινο» του John Logan

Μετά από δύο χρόνια επιτυχούς παρουσίασης στην Αθήνα, η παράσταση Κόκκινο του John Logan έρχεται στην Θεσσαλονίκη για περιορισμένες παραστάσεις. Το έργο έχει βραβευθεί με έξι βραβεία Tony (καλύτερο θεατρικό έργο του 2010, καλύτερη σκηνοθεσία (Michael Grandage), καλύτερος β’ αντρικός ρόλος (Eddie Redmayne), φωτισμοί, σκηνικά και ήχος).

Η υπόθεση του έργου βασίζεται σε μια στιγμή του μεγάλου ζωγράφου Ρόθκο, ενός ζωγράφου που σήμερα θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους του 20ου αιώνα. Σε μια εποχή που όλοι και όλα είναι στο κόκκινο, ο συγγραφέας μιλά όχι μόνο για την τέχνη και την εξαγορά της, αλλά και τη συνείδηση, το χρήμα, το αίσθημα, τις σχέσεις, την ανταλλαγή και το ξεπούλημά τους.

Ο Τζον Λόγκαν έχει γράψει θεατρικά έργα μεταξύ των οποίων «Never the sinner», «Hauptmann», «Scorched earth», «Music from a locked room» και «Riverview». Έχει γράψει, επίσης, τα σενάρια για τις ταινίες «Ο Μονομάχος» («The Gladiator») σε σκηνοθεσία Ρίντλεϋ Σκοτ με τον Ράσελ Κρόου, «Ο τελευταίος Σαμουράι» («The Last Samurai») με τον Τομ Κρουζ, «The Aviator» σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορτσέζε με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και «Sweeney Todd» του Τιμ Μπάρτον με τον Τζόνυ Ντεπ.

Από τις 15 Μαρτίου στο Θέατρο Αυλαία και για λίγες παραστάσεις ο Σταμάτης Φασουλής και ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος φέρνουν στο κοινό της Θεσσαλονίκης ένα από τα σημαντικότερα σύγχρονα θεατρικά κείμενα.

Να σας θυμίσουμε ότι είχαμε αναφερθεί στη συγκεκριμένη παράσταση κατά την διάρκεια της περσινής χρονιάς και σας παραθέτουμε και την κριτική της Κατερίνας Μαθιουδάκη για το έργο

ΧΩΡΟΣ: Θέατρο Αυλαία,

Διεύθυνση: κτίριο ΧΑΝΘ, πλευρά Τσιμισκή

Πληροφορίες – κρατήσεις: 2310237700

• Ταυτότητα της παράστασης
• Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
• Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
• Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη
• Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
• Φωτογραφίες: Γιώργος Καβαλλιεράκης
• Επιμέλεια προγράμματος: Ειρήνη Μουντράκη
• Γραφιστικά: id. creative

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00

Κυριακή στις 19:30

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

Κανονικό: 18 €

Φοιτητικό: 15 €

 

2) «Η Κατάρα της Ίρμα Βεπ» του Charles Ludlam

Στο Θέατρο Εγνατία θα παρουσιάζεται το αριστούργημα του Charles Ludlam, «Η Κατάρα της Ίρμα Βεπ», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη, με τους Γεράσιμο Γεννατά και Αντώνη Λουδάρο.

Τι κοινό έχουν ο Δράκουλας, ο Λυκάνθρωπος, η Τζέην Έιρ, μια μούμια που νεκρανασταίνεται στην Αίγυπτο και η «Ρεβέκκα»; Μα την Κατάρα φυσικά. Την Κατάρα της Ίρμα Βεπ. Αν και ποτέ δεν πιστεύαμε ότι θα βρισκόταν ένα θεατρικό αρκούντως μεγαλοφυές, ώστε να χωράει τόσο σασπένς διανθισμένο με Χιτσκοκικές πινελιές, Σεξπιρικά τσιτάτα, πίνακες που ματώνουν, πιστούς συζύγους, δίπορτες σαρκοφάγους, άπειρα εφέ κεραυνών, τον Γεράσιμο Γεννατά και τον Αντώνη Λουδάρο, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η περίπτωση του συγκεκριμένου έργου μας καθιστά άκρως αισιόδοξους για το μέλλον της παγκόσμιας δραματουργίας.

«Η Κατάρα της Ίρμα Βεπ». Μια ευκαιρία για ρεσιτάλ ερμηνείας από δύο ηθοποιούς και πενήντα επτά αλλαγές κοστουμιών. Η παράσταση όπου δύο ηθοποιοί πασχίζουν να καταλάβουν πώς στο καλό θα παίξουν οκτώ ρόλους ταυτόχρονα, ενώ ο σκηνοθέτης κοιτά διαρκώς το χρονόμετρο. Η παράσταση στην οποία οι αμπιγιέζ αξίζουν περισσότερο χειροκρότημα απ’ το θίασο κι όμως ο χαιρετισμός κρατά όσο ολόκληρη σχεδόν η Β’ πράξη.

ΘΕΑΤΡΟ: Θέατρο Εγνατία

Διεύθυνση: Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Πλ. Αγίας Σοφίας, Θεσσαλονίκη

Τηλήφωνο επικοινωνίας: 2310-225172

Πληροφορίες: 2310-428007

• ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
• Μετάφραση: Λάκης Λαζόπουλος, Άκης Σακελλαρίου, Κων/νος Αρβανιτάκης, Μαριλένα Παναγιωτοπούλου
• Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης
• Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιώργος Τσάμης
• Κοστούμια: Clare Bracewell
• Μακιγιάζ: Άγγελος Μέντης
• Περούκες: Χρόνης Τζίμας
• Σκηνικά: Λίλη Πεζανού
• Μουσική επιμέλεια: Κώστας Σουρβάνος
• Παραγωγή: Άκης Σακελλαρίου

• ΠΑΙΖΟΥΝ: Γεράσιμος Γεννατάς, Αντώνης Λουδάρος

 

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21.15

Τετάρτη-Κυριακή: 20.00

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: (περιλαμβάνει ένα ποτό):

Γενική είσοδος: 19 ευρώ

Νεανικό (κάτω των 26): 15 ευρώ

 

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ…

«Ένας κάποιος Παράδεισος» της Βάνας Πεφάνη για τον Ζαν Ζενέ  

Η Βάνα Πεφάνη γράφει και σκηνοθετεί ένα έργο βασισμένο στο βιβλίο του Ζαν Ζενέ «Ο Καυγατζής της Βρέστης». Συνεργάζεται επί σκηνής με  τον Παναγιώτη Πετράκη, τον Κυριάκο Κοσμίδη, τον Νίκο Νίκα, τον Ιερώνυμο Καλετσάνο, την Άντρια Ράπτη, Νικολίνα Μουαΐμη, το Δημήτρη Κατσή, τη Σταυρούλα Οικονόμου και τον Γιώργο Στριφτάρη (βίντεο) σε ένα έργο που μιλάει για την δικαιοσύνη και τα ενδόμυχα συναισθήματα που βρίσκονται κρυμμένα στην ψυχή κάθε ανθρώπου. Το έργο εκτυλίσσεται σ ένα λιμάνι, όπου υπάρχει ένα διάσημο σ’ όλο τον κόσμο μαγαζί – καμπαρέ που το λένε ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. Ιδιοκτήτρια αυτού του μαγαζιού είναι η μαντάμ Λυζιέν και ζει εκεί μαζί με τον άντρα της και τον εραστή της, τον Ρομπέρ. Σ’ αυτό το λιμάνι φτάνει λοιπόν ένα πλοίο και φέρνει τον Τζο (αδελφό του Ρομπέρ) και τον υποπλοίαρχο Σεμπλόν. Αυτοί οι ξένοι θα ταράξουν την ηρεμία που επικρατεί στο καμπαρέ και όταν φύγουν τίποτα δεν θα’ ναι ίδιο για τους κατοίκους του λιμανιού. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: υπάρχει δικαιοσύνη σ’ αυτό τον κόσμο; Υπάρχει τιμωρία; Οι “κακοί” βρίσκονται στη φυλακή και οι καλοί δικαιώνονται; Ο Ζενέ μας ξεναγεί στον κόσμο των ηρώων των έργων του και ταυτόχρονα γίνεται μέρος της ζωής τους. Το περιθώριο, η εγκληματικότητα, η πορνεία και η ομοφυλοφιλία είναι οι πρωταγωνιστές του. Η πραγματικότητα και η φαντασία του συγγραφέα μπλέκονται τόσο, που αδυνατείς να καταλάβεις ποια είναι ποια. Ο κόσμος του Ζενέ – πιο επίκαιρος από ποτέ σήμερα – γίνεται ο καθρέφτης του κόσμου μας. Μας πληγώνει, μας τρομάζει, μας έλκει και μας απωθεί ταυτόχρονα. Μας αφήνει μετέωρους, με μόνο καταφύγιο τον εαυτό μας. Ένα σκληρό, σύγχρονο μιούζικαλ με σαφείς επιρροές απ’ την κινηματογραφική ταινία ΑLL THAT JAZZ.

Το έργο είναι ακατάλληλο για ανήλικους κάτω των 18 ετών.

ΘΕΑΤΡΟ: ΑΚΤΗ ΔΥΜΑΙΩΝ

Διεύθυνση: Ακτή Δυμαίων 53, Πάτρα

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2610 312979, 2610-318180

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :

• Κείμενο – Σκηνοθεσία: Βάνα Πεφάνη
• Σκηνικά: Γιώργος Λυντζέρης
• Κοστούμια: Ιωάννα Ζαφειροπούλου
• Σχεδιασμός Φώτων: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
• Βίντεο: Νίκος Γιαβρόπουλος
• Μουσική Τραγουδιών: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
• Στίχοι Τραγουδιών: Άρης Δαβαράκης
• Μουσική και Ήχοι Παράστασης: DNA LAB. Αλέξανδρος Χρηστάρας -Μιχάλης Νιβολιανίτης
• Επιμέλεια Κίνησης: Σοφία Μιχαήλ
• Βοηθός Σκηνογράφου: Μαρία Αλανιάδη
• Φωτογραφίες: Γιάννης Βασταρδής – Νίκος Σταυρόπουλος
• Κατασκευή κοστουμιών: Τζούλια Κριθαριώτη
• Πιανίστας: Τζοννυ Ανδριόπουλος
• Περούκες: Άδωνις
• Διεύθυνση Παραγωγής: Λούκια Σιμονοβίκη
• Αφίσα – Μπάνερ: Κώστας Καραγιάννης
• Πρόγραμμα: purple design  Σταυρούλα Οικονόμου

 

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

Δευτέρα, Τρίτη: 21.30

Τετάρτη 14/3, 28/3 και 4/4: 21.30

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

Κανονικό: 13€

Φοιτητικό, ανέργων: 10€

  

---

 

Δείτε αναλυτικά Θεατρικές παραστάσεις που προτείνουμε ΕΔΩ

---

Για αναφορές, δημοσιεύσεις και δελτία τύπου, μην ξεχνάτε να επικοινωνείτε μαζί μας στο [email protected]

---