ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ…

 (από τον Αναστάση Πινακουλάκη)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΚΑΛΙΑΣ

Όταν έγινε η πρόταση από το Κώστα Γάκη να μοιραστείς τη σκηνή μαζί του σε ένα έργο που έχει συνδημιουργήσει μαζί με το Βασίλη Μαυρογεωργίου, φοβήθηκες καθόλου το γεγονός ότι μπορεί να σε συγκρίνει κάποιος θεατής με τους ηθοποιούς που είχαν αναλάβει το δικό σου ρόλο στα προηγούμενα ανεβάσματα του έργου;

Η αλήθεια είναι ότι η συνεργασία μου με τον Κώστα Γάκη δεν προέκυψε από την πρόταση του για ένα νέο ανέβασμα της «Κατσαρίδας» αλλά από μια βαθύτερη ανάγκη των δύο μας να συμπράξουμε θεατρικά, ανεξαρτήτως έργου. Στην πορεία της αναζήτησης μας θεωρήσαμε ότι η ιστορία της «Κατσαρίδας» δεν είχε ολοκληρώσει τον κύκλο της – κάτι το οποίο δε νομίζω να συμβεί και ποτέ– και αποφασίσαμε να τολμήσουμε να ξαναδούμε το έργο από την αρχή. Αναπόφευκτα, μου πέρασαν από το μυαλό όλοι οι προηγούμενοι ηθοποιοί που είχαν αναλάβει τον ρόλο που πρωτοέπαιξε ο Βασίλης Μαυρογεωργίου. Αλλά κάτι τέτοιο δε με φόβισε, παρά με γέμισε με ακόμα περισσότερη ευθύνη για να μπορέσω να σταθώ επάξια στο όραμα και στην σύλληψη των Γάκη – Μαυρογεωργίου. Με την ασφάλεια που έχω με τον Κώστα στο πλευρό μου, προσπάθησα για το καλύτερο. Άλλωστε το κάθε δίδυμο που αναλαμβάνει την πληθώρα αυτών των ρόλων στην «Κατσαρίδα», αποπνέει μια διαφορετική αύρα, καταθέτει τη δική του άποψη και προτάσσει τη δική του αισθητική.

Παρά τις δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές καταστάσεις που περνά η χώρα μας, το θέατρο «Αθηνών» συνεχίζει να παίρνει τη μία παράταση μετά την άλλη. (Η «Κατσαρίδα» συνεχίζει απτόητη και ανεβάζει ξανά αυλαία τη Δευτέρα 23 Απριλίου και για περιορισμένες παραστάσεις). Γιατί πιστεύεις ότι έρχονται και ξαναέρχονται οι θεατές να δουν τη «Κατσαρίδα»; Ποια είναι η θέση της στη θεατρική Αθήνα, λίγα μέτρα πιο πέρα από τη Βουλή των Ελλήνων;

Η «Κατσαρίδα» ξεκίνησε το ταξίδι της από πολύ μικρότερους χώρους αλλά πάντα με την ίδια δυναμική παρουσία της. Είναι ένα έργο που γεμίζει το κοινό με αισιοδοξία, το κάνει να αναρωτιέται, να αναζητά  αλλά και να του προσφέρει γέλιο. Οι θεατές έχουν ανάγκη να περάσουν καλά αλλά και να προβληματιστούν. Η «Κατσαρίδα» συνδυάζει με μέτρο, τόσο το γέλιο και τη συγκίνηση, όσο και τη σάχλα της στιγμής με την λεπτή γραμμή του κοινωνικού προβληματισμού. Στην ουσία πρόκειται για μια καθαρή και ειλικρινή ιστορία που αγγίζει τον σουρεαλισμό και συγκροτείται από δικές μας προβολές. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ιωάννα της ιστορίας μας εξορίζεται από την ίδια της την πόλη γιατί απλούστατα δεν μπορεί να υπακούσει σε νόμους που τις απαγορεύουν να ονειρεύεται. Λίγα μέτρα πιο δίπλα, στο Σύνταγμα, οι ανθρώπινες «Ιωάννες» παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο, όπως το ονειρεύτηκαν όταν ακόμα τους έδιναν δικαίωμα ελπίδας…

Αν κάποιος δει και δεύτερη ή και παραπάνω φορές τη «Κατσαρίδα» θα καταλάβει πως υπάρχουν κάθε φορά αλλαγές στις ατάκες του έργου. Σε τι βοηθά αυτή η διαφοροποίηση εσένα ως ηθοποιό, το ίδιο το έργο αλλά και τους θεατές που θα επιλέξουν να ξαναδούν τη «Κατσαρίδα»;

Η μορφή του έργου δίνει τη δυνατότητα στους εκάστοτε ηθοποιούς να μπορέσουν να διαμορφώσουν το προσωπικό τους ύφος και στυλ σε κάθε ανέβασμα της «Κατσαρίδας». Το έργο έχει ταυτόχρονα αυστηρές δομές που δεν επιτρέπουν αλλαγές και τομές στη ροή του, αλλά και στιγμές όπου το προσωπικό στοιχείο βρίσκει δίοδο και συμβαδίζει μαζί του. Κάθε παράσταση είναι και ένα στοίχημα τόσο με τον ίδιο σου τον εαυτό όσο και με το κοινό. Δεν είναι αυτοσκοπός η αλλαγή κάποιων στοιχείων στην παράσταση, αλλά ανάγκη που προκύπτει «ζωντανά» από την αλληλεπίδραση τόσο με τον συνάδελφο ηθοποιό όσο και με το κοινό που παίζει και τον πιο καταλυτικό ρόλο. Είναι αλήθεια ότι ο αυτοσχεδιασμός και η επαφή με το κοινό, χωρίς να έχεις προσχεδιασμένο τίποτα, σε οδηγεί να έχεις αυξημένη ετοιμότητα και εγρήγορση. Κάτι που ως ηθοποιό με προκαλεί. Όσο αφορά το κείμενο, θεωρώ ότι τέτοιου είδους παρεμβάσεις, με σύνεση και φειδώ, το κρατούν επίκαιρο και ζωντανό. Άλλωστε, κάθε παράσταση στο θέατρο δεν παίζεται ποτέ με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Κάθε παράσταση είναι μοναδική και δεν θα ξαναγίνει ποτέ όπως ξαναπαίχτηκε. Και αυτό είναι προκλητικό και για τους θεατές!

Επιπλέον, φέτος συμμετείχες και στο «Rent», ένα πολύ επιτυχημένο musical. (Το «Rent» ολοκλήρωσε τις παραστάσεις του τη Κυριακή των Βαΐων). Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό; Mπορείς να μας περιγράψεις με λίγα λόγια τον ήρωα που υποδύθηκες;

Το «Rent» είναι μια παράσταση που είδα πριν από 3 χρόνια στο θέατρο «Χώρα» και το αγάπησα όσο ελάχιστες παραστάσεις. Έτυχε να κάνω μια αντικατάσταση για λίγες μέρες σε έναν άλλο ρόλο από αυτόν που υποδύθηκα φέτος και έτσι είχα την τύχη να δω το έργο εκ των έσω. Είμαι πολύ χαρούμενος που μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω, ως μόνιμο cast πια, στην παράσταση αυτή που αγάπησα τόσο πολύ. Ο Μαρκ, είναι ένας νέος φέρελπις σκηνοθέτης, στην Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’90, ο οποίος κατοικεί μαζί με τους φίλους του σε ένα εγκαταλελειμμένο συγκρότημα κατοικιών όπου έχουν κάνει κατάληψη. Ο Μαρκ θεωρώ ότι είναι ένας αντιήρωας. Ζει μέσα στο κέντρο του πολιτισμού και των υψηλών ταχυτήτων και παλεύει να καταγράψει τα πάντα μέσα στην κάμερα του. Χάνει ωστόσο το δικαίωμα για ζωή, καθώς αναζητά τα πάντα, όντας εκείνος προστατευμένος πίσω από τον φακό της μηχανής του. Οι φίλοι του ερωτεύονται, πονάνε, αρρωσταίνουν, ονειρεύονται, μάχονται… ζουν… και πεθαίνουν. Ο Μαρκ είναι εκεί αλλά δεν είναι.

Στο «Rent» είδαμε διαφορετικές και ξεχωριστές ιστορίες ηρώων που αντιπροσωπεύουν μια κοινωνία του σήμερα. Με ποια από αυτές τις ιστορίες συγκινείσαι περισσότερο;

Αν και οι ιστορίες είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, έχουν έναν συνδετικό κρίκο. Τις ανθρώπινες σχέσεις και πώς τις διαχειριζόμαστε. Η κάθε ιστορία αγγίζει διαφορετικές χορδές της ψυχής μου. Προτιμώ να κρατάω στιγμές από την κάθε ιστορία χωριστά και να φτιάχνω τη δική μου πλοκή. Δύο σύντομες φράσεις που με συγκινούν είναι: «…το μέλλον χάνεται στο παρελθόν, θέλω να ζήσω το παρόν…» και «…γιατί όταν η ζωή δεν πάει όπως την πάμε, πονάμε αυτούς που μας αγαπάνε..;»

Σε μία δύσκολη εποχή για την ελληνική τηλεόραση, εμφανίστηκε το “Κάψε το Σενάριο”! Πώς αισθάνεσαι που είσαι μέρος μιας τόσο ανατρεπτικής τηλεοπτικά ιδέας;

Αν με ρωτούσες πριν από μερικούς μήνες, θα σου έλεγα ότι μια τέτοια εκπομπή δε θα έβγαινε στον αέρα με τίποτα. Είμαι πανευτυχής που το Mega αποφάσισε να στηρίξει και να πραγματοποιήσει αυτήν την πρωτότυπη και πρωτόγνωρη εκπομπή για τα ελληνικά δεδομένα με πέντε νέους ηθοποιούς. Το «Κάψε το σενάριο» είναι μια ιδέα του Λάμπρου Φισφή και συνδυάζει πολλά είδη κωμωδίας. Η βασική αρχή της εκπομπής στηρίζεται στον αυτοσχεδιασμό. Είναι ιδιαίτερα προκλητικό να συμμετέχω σε κάτι τέτοιο, το οποίο είναι τόσο έξω από τα νερά μου! Όσο νέο είναι για το τηλεοπτικό κοινό, τόσο νέο και ενδιαφέρον είναι και για μένα. Έχω την τύχη και την ασφάλεια να συνεργάζομαι με τέσσερις ταλαντούχους ανθρώπους που εκτιμώ και θαυμάζω και ελπίζω να αντέξει η πρόταση που κάνουμε στα τηλεοπτικά πεπραγμένα όσο το δυνατόν περισσότερο.

Το ευρύ κοινό γνώρισε την παρέα του “Κάψε το Σενάριο” μόλις πρόσφατα, αλλά όλοι οι ηθοποιοί γνωρίζεστε μεταξύ σας καλά εδώ και μερικά χρόνια. Πόσο σημαντικό είναι αυτό για τη διεκπεραίωση μιας εκπομπής που στηρίζεται στον αυτοσχεδιασμό και δεν απαιτεί απλά να «πατήσετε» στις ανάγκες και στα λόγια ενός συγκεκριμένου ρόλου;

Η ομάδα του «Κάψε το σενάριο» απαρτίζεται από τους Λάμπρο Φισφή, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, Ζήση Ρούμπο και Γιώργο Βαγιάτα. Με τον Λάμπρο και την Ιωάννα συνεργαστήκαμε πρώτη φορά πέρυσι στην τηλεοπτική σειρά «Η γενιά των 592 ευρώ», όπου ο Λάμπρος υπέγραφε το σενάριο. Αντίθετα, με τον Ζήση και τον Γιώργο γνωριστήκαμε στις ακροάσεις που έκανε ο Λάμπρος για τις ανάγκες του «Κάψε» το προηγούμενο καλοκαίρι. Δεν γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι και εμείς πια νιώθουμε σαν να γνωριζόμαστε χρόνια! Η γνωριμία μας και εν συνεχεία η φιλία μας, δίνει ώθηση και βοηθάει στην επιτυχή διεκπεραίωση ενός αυτοσχεδιασμού. Ταυτόχρονα βέβαια θα μπορούσε να θεωρηθεί και ανασταλτικός παράγοντας, καθώς ξέρεις πολύ καλά τον συμπαίκτη σου και μπορείς να εκτιμήσεις τι μπορεί να συμβεί. Γι’ αυτό κι εμείς πολλές φορές ξαφνιάζουμε ακόμα και τους ίδιους μας τους εαυτούς με ανατροπές και ιδέες που φεύγουν απ’ την πεπατημένη. Βασικό στοιχείο ωστόσο για τους αυτοσχεδιασμούς είναι η προσωπική ετοιμότητα και εγρήγορση. Να ξέρει κανείς να δέχεται και να δίνει, να ακούει και να προτείνει, να ξέρει πότε να  είναι παρών και πότε απών… και πάει λέγοντας!

Η μικρή κόκκινη «Κατσαρίδα» αφού διώχθηκε από την αποικία της αποφάσισε να κυνηγήσει το πιο μεγάλο όνειρο της και να πάει στη Σελήνη. Εσύ έχεις κάποιο μεγάλο όνειρο που θέλεις να πετύχεις στη ζωή σου;

Δε μου αρέσει να βάζω μεγάλα όνειρα στη ζωή μου. Ονειρεύομαι συνέχεια και παλεύω για τους στόχους μου, αλλά οποιαδήποτε λοξοδρόμηση δε με πτοεί. Κάθε άλλο, μου ανοίγει νέους ορίζοντες και χώρο για νέα όνειρα… αναπροσαρμοσμένα, διαφορετικά, καλύτερα. Μου αρέσουν τα όνειρα όταν πραγματοποιούνται. Γι’ αυτό και κάνω πολλά μικρά που μου δίνουν την ευκαιρία να είμαι σε μια συνεχή ευθυμία και αισιοδοξία. Ονειρεύομαι να ζω την κάθε μου στιγμή σαν να ήταν η τελευταία μου. Ελπίζω κάποια στιγμή να το καταφέρω…

 

ΕΙΔΑΜΕ…

 (από τον Τάσο Μπιμπισίδη) 

«Να ζει κανείς ή να μη ζει» του Nick Whitby

«Να ζει κανείς ή να μη ζει»; Φυσικά και να ζει! Αν βλέπει μάλιστα ωραίες κωμωδίες, ακόμη καλύτερα. Εξάλλου ως γνωστόν το γέλιο είναι ζωή. Σοφοί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι που την εφεύραν!

Το διαχρονικό ερώτημα του Άμλετ λοιπόν, ακόμη και ως λογοπαίγνιο («Ναζί κανείς ή να μη ζει»), φαίνεται πως απασχόλησε φέτος τον χειμώνα τους Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα που έντεχνα διασκεύασαν και σκηνοθέτησαν την φαρσοκωμωδία του Nick Whitby και απολαύσαμε για πρώτη φορά από τον Μελ Μπρουκς στην μεγάλη οθόνη το 1983. Έχοντας δυναμικό team επί σκηνής και με πρωταγωνιστές τη Κάτια Δανδουλάκη και το Παύλο Χαϊκάλη, το θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη» πέρασε μια σεζόν με γεμάτες θέσεις και συνεχίζει για λίγο ακόμη την επιτυχία ως και τα τέλη του μήνα.

Είναι σίγουρα απολαυστικό για τον θεατή, ακόμη και αν το ”ελαφρύ” θέατρο δεν είναι στα γούστα του, να παρακολουθεί έμπειρους ηθοποιούς επί σκηνής να παίζουν κομψά τους ρόλους τους χωρίς υπερβολές και τεχνάσματα, αλλά με ευφορία και κλασική φυσικότητα. Κάτι τέτοιο καταφέρνουν η Δανδουλάκη και ο Χαϊκάλης που με μαεστρία διευθύνουν το κείμενο του επιτυχημένου συγγραφικού διδύμου, αυτοσχεδιάζοντας εύστοχα και με άνεση! Η άπιστη σύζυγος λοιπόν, γνωστή αρτίστα της εποχής, απατά τον ατάλαντο συμπρωταγωνιστή και άντρα της με έναν πολύ νεότερο θαυμαστή της, φτιάχνοντας έτσι μια ροζ φάρσα με το γνωστό story που ανταποκρίνεται τέλεια στα δεδομένα της εποχής του έργου. Το πράγμα όμως αποκτά ενδιαφέρον όταν στην υπόθεση, λόγω Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μπλέκονται Γερμανοί στρατηγοί, υπασπιστές, κατάσκοποι και ένα σορό σουρεαλιστικοί χαρακτήρες. Το ετερόκλητο αυτό πλήθος μπλέκεται σε ένα παράδοξο αγώνα ανατροπών, συμπτώσεων και μεταμφιέσεων που εύκολα, χωρίς την χρήση της ”ατάκας”, μπορούν να προκαλέσουν αυθόρμητο γέλιο. Εξάλλου, συνήθως οι διασκευές από γλώσσα σε γλώσσα, υποβαθμίζουν το χιούμορ του συγγραφέα, γεννώντας στην προκειμένη αστειάκια made in Greece, που σε προσγειώνουν απότομα στο θέατρο της Κυψέλης και συχνά δείχνουν πως κάποιες στιγμές το εγχείρημα ήταν αδύναμο. Μια κωμωδία όμως που προκαλεί αβίαστο γέλιο χωρίς βωμολοχίες και συνάδει με απολαυστικές, αξιοπρεπέστατες ερμηνείες, είναι πάντα απλά, μια καλή κωμωδία.

Με ρόλους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους, όλοι ανεξαιρέτως, δομούν με κωμωδία και με αρχή, μέση αλλά άδοξο τέλος, αλλά με την αυλαία να κλείνει κάπως άτοπα, απότομα και τσαπατσούλικα! Παρόλα αυτά ο Γιάννης Τσιμιτσέλης, πολύ καλός στον ρόλο του, ακολουθεί με ευκολία τον ρυθμό των έμπειρων πρωταγωνιστών, η Χριστίνα Τσάφου δένει απόλυτα στην ιστορία με την ενέργειά της, ο Πρόδρομος Τουσουνίδης σε ρόλο καρικατούρα δεν ξεφεύγει αισθητά, ενώ η Μαρία Κανελλοπούλου, ο Τάσος Κωστής και ο Σπύρος Μεριανός δίνουν την δική τους ευχάριστη πνοή. Συμβατά και τα τρία σκηνικά του Αντώνη Δαγκλίδη που εναλλάσσονται συχνά με την βοήθεια της περιστρεφόμενης σκηνής, ενώ στο ίδιο κλίμα και τα καλοραμμένα κοστούμια της Έβελυν Σιούπη. Τέλος, η αγαπημένη Αφροδίτη Μάνου χάρισε τρία εξαιρετικά χαριτωμένα τραγούδια στο θίασο, που συγκλίνουν απόλυτα με την ατμόσφαιρα!

Ένα καλοδουλεμένο εμπορικό και πολυπρόσωπο θέαμα λοιπόν στήθηκε με επιτυχία στο θέατρο της Δανδουλάκη, κάτι που έχει εκτιμηθεί αρκετά από τα πλήθη των θεατών που γεμίζουν την πλατεία. Επομένως, αν αναρωτιέστε αν πρέπει «Να ζει κανείς ή να μη ζει», ένας λαμπερός θίασος σας περιμένει!

 

OI ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ.

ΘΕΑΤΡΟ: ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ

• Απόδοση – Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαθανασίου, Μιχάλης Ρέππας
• Συγγραφέας: Nick Whitby
• Σκηνικά: Αντώνης Δαγκλίδης
• Κοστούμια: Έβελυν Σιούπη
• Στίχοι – Μουσική: Αφροδίτη Μάνου
• Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
• Διεύθυνση: Αγίου Μελετίου 61Α, Αθήνα
• Τηλ.: 210.8640414

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη στις 20.00

Πέμπτη στις 21.15 (λαϊκή)

Παρασκευή στις 21.15

Σάββατο στις 21.15

Κυριακή στις 20:00

Τιμές εισιτηρίων:

25€

18€ (λαϊκή)

16€ (φοιτητικό)

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ…

(από την Άννα Χαρμαντζή)

«Ιδιωτικές Ζωές» του Νόελ Κάουαρντ

Η παράσταση μετά από μια σειρά επιτυχημένων παραστάσεων στην Αθήνα ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη, υπόσχοντας να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο. Η υπόθεση του έργου αφορά δύο ζευγάρια και τις παρεξηγήσεις που γίνονται μεταξύ τους. Συγκεκριμένα, ο Έλιοτ (Τάσος Ιορδανίδης) και η Αμάντα (Θάλεια Ματίκα) χωρίζουν, παίρνουν διαζύγιο, παντρεύονται αντίστοιχα τη Σίμπιλ (Νικολέτα Κοτσαηλίδου) και το Βίκτορ (Ορέστης Τζιόβας) και φεύγουν για τον μήνα του μέλιτος. Θα ξανασυναντηθούν όμως, αφού και τα δύο ζευγάρια διαλέγουν το ίδιο μέρος και το ίδιο ξενοδοχείο. Έτσι αυτό θα αποτελέσει μια καλή αφορμή για να αναθερμανθεί η σχέση τους μέσα από μια σειρά κωμικοτραγικών και επικίνδυνων επεισοδίων, που θα ξεδιπλώσουν επί σκηνής ένα ξέφρενο ερωτικό γαϊτανάκι.  Ο Νόελ Κάουαρντ, Βρετανός συγγραφέας, μέσα από την αντίθεση των δύο ζευγαριών καταδεικνύει και μια αντίστροφη πορεία: των έξυπνων, οι οποίοι αναλώνονται σε εξυπνακίστικες ατάκες και σε επίδειξη ανωτερότητας χάνοντας τελικά τις εντυπώσεις και των ανόητων, οι οποίοι καταφέρνουν να γίνουν συμπαθείς μέσα από την ένταση των διαλόγων και της συμπεριφοράς τους. Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι το έργο που καθιέρωσε τον Νόελ Κάουαρντ ως θεατρικό συγγραφέα, αν και γράφτηκε το 1930, οπότε και πρωτοανέβηκε με τον ίδιο στο ρόλο του Έλιοτ, παραμένει επίκαιρο μέχρι σήμερα καθώς οι χαρακτήρες του έργου είναι πολύ καλά δομημένοι, όπως σημείωσε άλλωστε και ο ηθοποιός της παράστασης Τάσος Ιορδανίδης. Πρόσφατη μεγάλη επιτυχία σημείωσε στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου, όπου το ρόλο της Αμάντα υποδύθηκε η Κιμ Κατράλ – η γνώστη σε όλους Σαμάνθα του «Sex and the City». Η παράσταση απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και σημείωσε τεράστια επιτυχία. Έτσι, αποφασίστηκε να επαναληφτεί και τη θεατρική σεζόν 2012-2013, αυτή τη φορά στο Μπρόντγουεϊ.

Η Θάλεια Ματίκα απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, ανέφερε ότι αφορμή για το ανέβασμα του έργου αποτέλεσε η παράσταση που είχε δει πριν εννιά χρόνια στο θέατρο «Αμόρε» σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. Μιλώντας για το έργο, επισήμανε ότι τόσο η υποκριτική διδασκαλία όσο και το ανέβασμα του έργου έχουν διατηρήσει το βρετανικό τους χαρακτήρα, χωρίς ωστόσο να απομακρύνουν τον Έλληνα θεατή από το θέατρο. Η Νικολέττα Κοτσαηλίδου συμπλήρωσε ότι το έργο αποτέλεσε εκτός των άλλων και τον βασικό πυρήνα για την ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη «Νύχτα γάμου», κατά τη διάρκεια φυσικά της οποίας ο σκηνοθέτης κράτησε τη βασική υπόθεση του έργου, αλλάζοντας στη συνέχεια τα υπόλοιπα στοιχεία. Επιπλέον, μιλώντας για τον σκηνοθέτη της παράστασης Πέτρο Φιλιππίδη, ανέφερε ότι κατάφερε να «κλέψει» από τον κάθε ηθοποιό, το καλύτερο υποκριτικό κομμάτι.

Φυσικά από την συνέντευξη τύπου δεν έλειψε και η μόνιμη ερώτηση σχετικά με το κοινό της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας και ποιο από τα δύο είναι πιο δύσκολο. Οι διαφωνίες δεν έλειψαν, αλλά εν τέλει συμφώνησαν όλοι πως το κοινό της Θεσσαλονίκης έχει τη δυνατότητα να κρίνει και να επιλέγει τις παραστάσεις που θα παρακολουθήσει!

Ραντεβού λοιπόν επί σκηνής…!

 

ΠΡΕΜΙΕΡΑ: ΠΕΜΠΤΗ 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΙΣ 21:00

ΘΕΑΤΡΟ: ΑΥΛΑΙΑ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)

• Μετάφραση: Πέτρος Φιλιππίδης, Χρήστος Σιμαρδάνης
• Σκηνοθεσία: Πέτρος Φιλιππίδης
• Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
• Ενδυματολόγος: Βασίλης Ζούλιας
• Κινησιολογία: Ελπίδα Νίνου – Φιλιππίδη
• Φωτισμοί: Μπάμπης Αρώνης 
• Μουσική επιμέλεια: Ιάκωβος Δρόσος
• Σκηνοθεσία trailer: Αλέξανδρος Ζαρμπής 
• Διεύθυνση: Κεντρικό κτίριο Χ.Α.Ν.Θ. (είσοδος από Τσιμισκή)
• Πληροφορίες / Κρατήσεις θέσεων: 2310.237700

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο  και Κυριακή στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων:

Γενική είσοδος: 15€

Φοιτητικό: 12€

 

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ…

 (από την Άννα Χαρμαντζή) 

1^ο ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Ο ΔΗΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΧΩΡΕΙ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΑΝΕΤΟΝ» ΣΤΙΣ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

 

Η Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης διοργανώνει από τις 17 Απριλίου έως τις 10 Ιουνίου 2012 το πρώτο  «Θεατρικό φεστιβάλ της πόλης». Με αφορμή την επιτυχημένη παράσταση «Απογραφή Πληθυσμού», στο πλαίσιο των 46^ων «Δημητρίων», στη διάρκεια της οποίας έντεκα θεατρικές ομάδες συνεργάστηκαν για τη δημιουργία μίας σπονδυλωτής παράστασης στο Θέατρο «Άνετον», ο Δήμος Θεσσαλονίκης υλοποιεί τη δέσμευσή του, να παραχωρήσει το συγκεκριμένο χώρο στις θεατρικές ομάδες της πόλης.

Στόχος της πρωτοβουλίας αυτής είναι να δοθεί η δυνατότητα στο νεανικό καλλιτεχνικό δυναμικό της πόλης να παρουσιάσει απρόσκοπτα την δουλειά του, σε μία δυσχερή οικονομική συγκυρία, αλλά και στο κοινό της Θεσσαλονίκης να έρθει σε επαφή με αξιόλογες θεατρικές παραστάσεις, πληρώνοντας ένα συμβολικό ποσό, ως αντίτιμο εισιτηρίου. Μέσω του πρώτου πιλοτικού προγράμματος που θα παρουσιαστεί, η Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Τουρισμού ευελπιστεί να καταστήσει το «Θεατρικό φεστιβάλ της πόλης»  ένα μόνιμο και πολλά υποσχόμενο θεσμό και καλεί όλους τους Θεσσαλονικείς να ενισχύσουν με την παρουσία τους τη διοργάνωση, η οποία εντάσσεται στη φιλοσοφία των εκδηλώσεων, υπό τον γενικότερο τίτλο «Στήριξε τους Τοπικούς σου Ήρωες».

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης παραχωρεί τις υποδομές και το ανθρώπινο δυναμικό που εργάζεται στο θέατρο «Άνετον», αρχικά σε οκτώ θεατρικές ομάδες της πόλης, ώστε η καθεμία από αυτές να έχει τη δυνατότητα να κάνει χρήση του χώρου για μία εβδομάδα. Οι ομάδες θα έχουν την πλήρη ευθύνη για την πραγματοποίηση της παράστασης καθώς και για την έκδοση εισιτηρίων.

Η γενική είσοδος θα κοστίζει 10€. Όλα τα έσοδα από τις παραστάσεις θα παραχωρηθούν στις ομάδες που θα πάρουν μέρος στο Φεστιβάλ.

 

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

19/4/2012 – 22/4/2012

Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης – «ΟΡΟΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΥ»

 Πρόκειται για μια σχεδόν στα όρια του ντοκουμέντου “απομαγνητοφώνηση” για το τι συμβαίνει σήμερα στις πολυεθνικές εταιρείες και έχει ως  αποτέλεσμα τις ολοένα αυξανόμενες αυτοκτονίες των υπαλλήλων τους. Με ψύχραιμο, χειρουργικό αλλά υπονομευτικά κωμικό τρόπο, αποκαλύπτεται ότι ακόμη και οι στυγνότερες δομές ενός ξέφρενου και αχαλίνωτου καπιταλισμού, έχουν πια ξεπεραστεί. Στην θέση τους έχει ήδη ανατείλει ένας καινούριος και ζοφερός Μεσαίωνας, όπου το “μεγάλο κόλπο” είναι η επαναφορά της Ανθρώπινης δουλείας με άλλο όνομα και μάλιστα με την απόλυτη συναίνεση (-και έξοδα) των ίδιων των σκλάβων.

Συντελεστές:

Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου – Παγκουρέλη 

Σκηνοθεσία: Λήδα Μπατσή

Σκηνικά – Κοστούμια: Νατάσα Ζηβανού

Μουσική: Θέμις Βελένη, Δημήτρης Δαλέζης

Σχεδιασμός φωτισμού: Πέτρος Ζηβανός

Οργάνωση παραγωγής: Γιάννης Γκουντάρας

Παίζουν:  Προσωπάρχης: Ιωάννα Λαμνή, Έμμα: Ελένη Κοτσώνα

 

26/4/2012 -29/4/2012

Ομάδα «Άνευ Προηγουμένου» –  «H  ΓΡΙΠΗ ΤΗΣ ΜΟΝΡΟΕ»

Πόσο μας εξουσιάζει το παρελθόν μας; Οι παλιές αγάπες και φιλίες είναι δεσμά ή κληρονομιά; Τι είναι αυτό μέσα μας που επαναστατεί και συμβιβάζεται, που μας ανυψώνει και μας καθηλώνει; Όταν είσαι νέος έχεις ιδέες ή όταν έχεις ιδέες είσαι νέος;

Συντελεστές:

Κείμενο : Δημήτρης Κατσαντώνης

Σκηνοθεσία : Ομάδα «Άνευ Προηγουμένου»

Σχεδιασμός φωτισμού : Jean – Michel Perrenoud

Βοηθός φωτιστή : Μαρίνα Κόντα

Σκηνικά: Θάνος Μπουλουγράς

Κοστούμια: Εύα Παπαδοπούλου

Φωτογραφία-video- αφίσα: Θάνος Καρτσόγλου – Seagull works

Τεχνικός ήχου: Μπάμπης Γκαμπεντάβα

Μουσική επιμέλεια: Δημήτρης Ιατρού

Παίζουν: Χάρης Δεληνικόπουλος, Μαρία Μπελιβάνη,  Παναγιώτης Τόλιας

Συμμετοχή: Γιώργος Δεβές

 

30/4/2012 – 4/5/2012 

Ομάδα «contACT ensemble» – «ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ»

 

Μια σκηνική, πειραματική προσέγγιση της τραγωδίας «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Σμαρώ Πλατιώτη

Κινησιολογία: Μαργαρίτα Παναγιώτου

Φωνολογία: Ματίνα Νούτσου

Μουσική επιμέλεια: Σμαρώ Πλατιώτη

Βοηθός σκηνοθέτη: Αθανασία Ανδρώνη

Οργάνωση Παραγωγής: Αλέξανδρος Τσιούκας

Ηθοποιοί: Νατάσσα Βλέμμα, Έλενα Δαμίγου, Λαμπρινή Θάνου, Βάγια Καπουσίδου, Ματίνα Νούτσιου, Δημήτρης Παπαδόπουλος, Στέφανος Πίττας, Γιώργος Σαββίδης, Ναυσικά Στάθη, Δώρα Στρινοπούλου, Αλεξάνδρα Τσοτανίδου.

 

11/5/2012 – 13/05/2012 

Θεατρική ομάδα «Διαδρομανείς» – «Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ» του Ευγένιου Ιονέσκο

Ο Μπερανζέ, ένας βασιλιάς με εξασθενημένη δύναμη του οποίου το βασίλειο καταρρέει, μαθαίνει πως θα πεθάνει μέσα σε μιάμιση ώρα. Ολόκληρο το έργο γίνεται ένα προκαθορισμένο τελετουργικό της πτώσης και του τέλους, μέσα από το οποίο ο Ιονέσκο επιχειρεί μια αλληγορική καταγραφή της εμμονής και του φόβου του θανάτου

Συντελεστές:

Σκηνοθέτης: Ζώτος Δημήτρης

Βοηθός σκηνοθέτης: Κακλίδου Φένια

Σκηνικά: Θεοδωράκης Σταμάτης – Ιωαννίδης Φίλιππος

Κοστούμια: Θεοδωράκης Σταμάτης

Βοηθός παραγωγής: Σοφία Κικιλίντζια

Φωτισμός-Ήχος: Ανδρέου Γιώργος – Κατσανού Βάνα

Φροντιστήριο: Ματσίκη Δήμητρα

 

16/5/2012 – 20/5/2012

Πειραματική ομάδα έρευνας παραστατικών τεχνών «Α4Μ» (αφορμή) – «ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ»

Με αφορμή το έργο After the end του Dennis Kelly η παράσταση είναι μια έρευνα πάνω στα θέματα της βίας, της εξουσίας, της τρομοκρατίας και του ελέγχου, όπου τα όρια ανάμεσα στο καλό και το κακό συγχέονται, οι χαρακτήρες αποδομούνται και οι ηθοποιοί ως μέσο – φορέας ενσαρκώνουν την οργανική ουσία του έργου καθώς και των ερωτημάτων που προκύπτουν από αυτό. Το έργο έκανε πρεμιέρα τον Αύγουστο του 2005 στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου. Στην Ελλάδα μεταφράστηκε και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τη ομάδα Α4Μ.

Συντελεστές:

Δραματουργική επεξεργασία:  Μαρίνα Μέργου
Σκηνοθεσία: Αθηνά Δράγκου
Μουσική σύνθεση/επιμέλεια: Δημήτρης Παπαδόπουλος, Αθηνά Δράγκου
Σκηνογραφία / Κοστούμια: Σύνθια Γεροθανασίου
Ηθοποιοί: Σπύρος Χατζηαγγελάκος, Άννα Γριβάκου, Δημήτρης Παπαδόπουλος

Οργάνωση Παραγωγής: Χριστίνα Γκάτσιου

 

24 – 27/5/2012

Ομάδα «Μαύρος Γάντζος» – «ΚΡΥΦΑ» των Γιόν Φόσσε και Ν.Γ.

Μία παράσταση βασισμένη στο θεατρικό έργο του Νορβηγού Jon Fosse «Ζώντας κρυφά» και στο κείμενο της Ν. Γ. «Απόφαση».

Συντελεστές:

Μετάφραση – Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Θάνος Μπουλουγράς

Κίνηση: Δημήτρης Κυανίδης

Σκηνικός χώρος: Θάνος Μπουλουγράς

Ηχητικό τοπίο: Μαριάνα Βογιατζή

Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαριάνα  Βογιατζή & Δημήτρης Κυανίδης

Ηθοποιοί: Δημήτρης Φραγκούλης, Λία Ζωγράφου, Πάνος Θεοδωρίδης

 

31/5/2012 έως 3/6/2012 

Ομάδα τέχνης «Oberon» – «Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ» του Διονύσιου Σολωμού

Το όραμα του Ιερομόναχου (που είναι ο ίδιος ο ποιητής) κατά την διάρκεια της πολιορκίας του Μεσολογγίου, δοσμένο με εξπρεσιονιστικές εικόνες, που κρύβουν μέσα τους μεγάλη δύναμη και διαχρονική ισχύ.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Αλέκος Σπυριδάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Ομάδα «Oberon»
Μουσική-κιθάρα: Αλέξης Βαλάσσης
Παίζουν: Σοφία Βούλγαρη, Μάριος Μεβουλιώτης, Πασχάλης Φουρκιώτης
Αφίσα – πρόγραμμα παράστασης: Μαριέτα Πανίδου

 

7/6/2012  – 10/6/2012

Ομάδα Θεάτρου Ars Moriendi «ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ» του Δημήτρη Δημητριάδη

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Θάνος Νίκας

Σκηνική εγκατάσταση & φωτισμοί: Θάνος Νίκας

Κινησιολογία: Ειρήνη Καλογηρά

Παίζουν: Μάριος Ιωαννίδης, Ειρήνη Καλογηρά, Δημήτρης Κίτσος, Θάνος Νίκας, Κατερίνα Σιναπίδου

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ – ΡΕΠΟΡΤΑΖ…

(από τη Λυδία Τριγώνη)

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΟΥΤΣΑ! ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΟ «ΠΑΜΕ ΘΕΑΤΡΟ» ΚΑΙ ΣΤΟ TRALALA.GR 

Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου γιορτάζεται από το 1962, με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, στις 27 Μαρτίου. Αποτελεί την ετήσια γιορτή της διεθνούς θεατρικής ενότητας, ενώ την ημέρα αυτή πραγματοποιούνται παγκοσμίως ποικίλα δρώμενα και θεατρικές εκδηλώσεις, που σκοπό έχουν να τιμήσουν αυτή την ύψιστη μορφή τέχνης.

Με αφορμή λοιπόν τη φετινή Παγκόσμια ημέρα Θεάτρου, διοργανώθηκε μία εκδήλωση – αφιέρωμα στον Κώστα Βουτσά από το κατάστημα «Forthnet» στο Σύνταγμα (Φιλελλήνων 7). Ο αγαπημένος ηθοποιός μοίρασε σε θαυμαστές, φίλους και συναδέλφους του την ενυπόγραφη βιογραφία του με τίτλο «Τη στιγμή που νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα, παύεις να σκέφτεσαι – «Σκέψεις χαρισμένες στις κόρες μου», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη. Η βιογραφία αυτή αποτελεί ένα σύνολο παροτρύνσεων, πολύτιμων συμβουλών, οδηγιών και μία κατάθεση εμπειριών από έναν άνθρωπο «δυνατό», όπως τον χαρακτηρίζει η Θεοδώρα Βουτσά στο οπισφόφυλλο του βιβλίου.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν αρκετοί άνθρωποι του χώρου, όπως η Μάρθα Καραγιάννη, ο Παναγιώτης Μπουγιούρης και η Ναταλία Δραγούμη, οι οποίοι θέλησαν να τιμήσουν τον ηθοποιό και να είναι δίπλα του σε μία τέτοια στιγμή χαράς και γιορτής για το θέατρο εν γένει. Τίμησαν με την παρουσία τους τον Κ. Βουτσά, επίσης, συντελεστές της επιτυχημένης παράστασης «Ο παππούς έχει πίεση» στην οποία συμμετέχει ο ίδιος όπως η Σοφία Παυλίδου, ο Πέτρος Λαγούτης, η συγγραφέας-σεναριογράφος και σκηνοθέτης της παράστασης Δήμητρα Παπαδοπούλου και η υπεύθυνη καλλιτεχνικής διεύθυνσης της παράστασης Φρόσω Ράλλη. Παρών ήταν ακόμη ο Κώστας Σπυρόπουλος, ως παραγωγός της παράστασης στο θέατρο «Ήβη», ο οποίος δήλωσε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, γιορτάζεται τα τελευταία 50 χρόνια. Τα Καταστήματα Forthnet επέλεξαν να τιμήσουν με τον δικό τους τρόπο τον πολύ σημαντικό Έλληνα ηθοποιό Κώστα Βουτσά, ο οποίος έχει καταγράψει λαμπρή καριέρα τόσο στο χώρο του κινηματογράφου όσο και του θεάτρου, εν όψει και της έναρξης της συνεργασίας μας όσον αφορά την καλοκαιρινή περιοδεία του θιάσου στην περιφέρεια. Σε αυτό το πλαίσιο, η προπώληση των εισιτηρίων θα γίνεται αποκλειστικά από τα καταστήματα Forthnet». Τα καταστήματα «Forthnet» μέσω της υπηρεσίας «Show Tickets» διευκολύνουν την αγορά εισιτηρίων για δημοφιλείς θεατρικές παραστάσεις και πολιτιστικές εκδηλώσεις της πρωτεύουσας, κάνοντας τη διαδικασία απλή και γρήγορη.

Όσον αφορά τον Κώστα Βουτσά, ο οποίος έχει αφήσει αναλλοίωτο το σημάδι του τόσο στο χώρο του θεάτρου όσο και του κινηματογράφου, οι συστάσεις είναι νομίζω περιττές. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης του θέσαμε ερωτήσεις, όπως: «Στην παράσταση που πρωταγωνιστείτε, ιδρύετε με τον Πέτρο Λαγούτη ένα νέο πολιτικό κίνημα, με σκοπό να εκφραστεί η γενιά του Συντάγματος. Εσείς ποια πιστεύετε ότι είναι η ελπίδα για κάθε «τρελή» οικογένεια και ίσως και για την Ελλάδα σήμερα;»

Ο κ.Βουτσάς, απαντώντας χαμογελαστός και ευδιάθετος, δηλώνει: «Στην παράσταση δεν πρωταγωνιστώ, οι υπόλοιποι ηθοποιοί είναι οι πρωταγωνιστές! Για την ελπίδα που αφορά το κίνημα της παράστασης θα πρέπει να ρωτήσετε την συγγραφέα τι ήθελε να πει. Όσο για μένα η ελπίδα, η λύση είναι μία …Η επανάσταση! Μόνο με αυτήν μπορούμε να ξεπεράσουμε καταστάσεις όπως τώρα…» Ακόμη, στην ερώτηση «Κάθε χρόνο ένας θεατράνθρωπος γράφει ένα κείμενο για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Φέτος έγραψε ένα κείμενο ο ηθοποιός Τζον Μάλκοβιτς. Πώς σας φάνηκε το μήνυμά του και τι θα λέγατε εσείς για το θέατρο αυτή την ημέρα;» Ο ευγενέστατος κ. Βουτσάς απάντησε: «Δεν έχω διαβάσει το κείμενο του Τζον Μάλκοβιτς. Εκείνο που θα έλεγα εγώ είναι πως το θέατρο είναι ζωή, είναι φαντασία. Είναι μία πολιτική πράξη. Το θέατρο σε καιρό κρίσης κρατά τον κόσμο ζωντανό, δυνατό»!

ΕΡΧΕΤΑΙ…

 (από την Άννα Χαρμαντζή)

«Μαζί» του Γιώργου Νανούρη

Τι και πόσα θα μπορούσαμε να καταφέρουμε αν αποφασίζαμε να ενώσουμε αληθινά τις δυνάμεις μας; Ο Γιώργος Νανούρης «εκτίθεται» στο χώρο τέχνης «Μ αrt Space» σε ένα διαδραστικό – θεατρικό event, στο οποίο η συμμετοχή του κοινού είναι απολύτως αναγκαία, μιας και οι ίδιοι οι θεατές – ακολουθώντας οδηγίες – θα βοηθούν και θα χειρίζονται τα φώτα και τον ήχο για να φτιάξουν επί τόπου εικόνες, ενώ ταυτόχρονα θα αποτελούν και οι ίδιοι ζωντανό μέρος του εικαστικού χώρου. Ένα χειροποίητο project με παιχνιδιάρικη διάθεση, σαν μια πρόβα για το πόσα μπορούμε να κάνουμε αν επιτέλους αποφασίσουμε να δράσουμε, έστω και για μια φορά, «ΜΑΖΙ»! Μια, αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα, παράσταση που περιμένουμε εναγωνίως. Από 27 Απριλίου έως 27 Μαΐου 2012 στο Χώρο Τέχνης «M art Space» στο Κολωνάκι.

 

ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΕΠΑΙΞΑΝ ΣΕ «ΔΙΠΛΟ ΤΑΜΠΛΟ» ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΣΑΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! (ΜΕΡΟΣ Α’)

(από τον Αναστάση Πινακουλάκη) 

Με την δραματική μείωση των τηλεοπτικών προγραμμάτων, το θέατρο ξανακερδίζει έδαφος στην συνείδηση του ελληνικού κοινού και βλέπουμε πολλές φορές ηθοποιούς να συμμετέχουν σε, παραπάνω από μία, παραστάσεις. Αποφασίσαμε να ξεχωρίσουμε μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους που τόλμησαν να καταπιαστούν με δύο ή τρεις παραστάσεις και κρίνουμε πως πέτυχαν και αξίζουν την προσοχή σας…

 

ΑΝΤΙΝΟΟΣ ΑΛΜΠΑΝΗΣ

 

Ο Αντίνοος Αλμπάνης είναι από τους ηθοποιούς που χρονιά με χρονιά εξελίσσεται όλο και περισσότερο και οι παραστάσεις που συμμετέχει αγαπιούνται από το θεατρικό κοινό. Φέτος, είχε τον ρόλο του Τομ στο «Γυάλινο κόσμο» του Τέννεση Ουίλλιαμς  που παίχτηκε στο θέατρο «Δημήτρης Χορν» σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου, μια από τις παραστάσεις που έγιναν talk of the town και ξεχώρισαν τόσο για την σκηνοθεσία όσο για τις ερμηνείες των ηθοποιών. Ο Αντίνοος ήταν ο νέος που εγκαταλείπει τη μητέρα και την αδερφή του και μας αφηγείται τη ζωή του, όσο ζούσε με την οικογένειά του.

Παράλληλα με το «Γυάλινο Κόσμο», τα Δευτερότριτα κινήθηκε σε κάτι τελείως διαφορετικό, τη κωμωδία. Το «I Will Survive» που συνυπόγραψε με τον Γιώργο Παπαγεωργίου και τον Γιάννη Σαρακατσάνη είναι μια εναλλακτική κωμωδία που αναφέρεται στην καταστροφή του κόσμου και την επιβίωση δύο εκ διαμέτρου διαφορετικών χαρακτήρων, του Άρη και του Ομήρου. Η παράσταση ενθάρρυνε τη συμμετοχή του κοινού και βρήκε μεγάλη ανταπόκριση και μια παράταση ήταν το λιγότερο που θα μπορούσε να συμβεί. Το θετικό για τον Αντίνοο δεν είναι ότι έκανε μια παράσταση που έκοψε πολλά εισιτήρια, αλλά δημιούργησε κάτι δικό του μαζί με τον Παπαγεωργίου – φρέσκο, εναλλακτικό και νεανικό – και όλο αυτό το εγχείρημα γνώρισε ανταπόκριση, οπότε δικαιώθηκε η προσπάθειά του.

 

ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΚΗΣ

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, μουσικός είναι μερικές από τις ιδιότητες που είδαμε φέτος από τον Κώστα Γάκη. Στη φετινή θεατρική σεζόν αισθάνθηκε την ανάγκη να ανεβάσει ξανά τη «Κατσαρίδα» μαζί με τον Δημήτρη Μακαλιά, έναν ηθοποιό που γνωρίζει τα τελευταία τρία χρόνια και είχαν συνεργαστεί ξανά στον «Έμπορο της Βενετίας». Στην «Κατσαρίδα», πέρα από τον υποκριτικό ρόλο και τη μουσική του, φέτος σκηνοθέτησε κιόλας. Μαγεύει με τον ρόλο της πεταλούδας και του βοηθού ντεντέκτιβ και συνάμα είναι ένα έργο με πολύ βαθιά μηνύματα και συναισθήματα από όλη την κλίμακα, από το γέλιο μέχρι τη συγκίνηση κι από τη συντροφικότητα μέχρι τη μοναξιά. Η «Κατσαρίδα» έχει μεγάλη θέση στην καρδιά του και έχει κερδίσει το θεατρικό κοινό κάθε φορά γιατί είναι ένα έργο που προτρέπει να κυνηγάμε τα πιο μεγάλα όνειρά μας.

Στη «Ζωή στο θέατρο» του Μάμετ περιορίστηκε στον ρόλο του ηθοποιού, σε μια παράσταση για τη ζωή των ηθοποιών πίσω από την σκηνή. Με τον Χρήστο Στέργιογλου στο ρόλο του φτασμένου ηθοποιού και τον Κώστα Γάκη να υποδύεται τον ανερχόμενο ηθοποιό, είδαμε την σύγκρουση των γενεών με ένα ιδιαίτερο χιούμορ. Η παράσταση παίχτηκε στο θέατρο «Rabbithole» (πρώην θέατρο της Άνοιξης) με ευρηματική σκηνοθεσία. Το έργο ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από την «Κατσαρίδα», περιορισμένο στο κείμενο ενώ φανέρωσε διαφορετικές πτυχές του υποκριτικού ταλέντου του ηθοποιού.

Πέρα από τις δύο παραστάσεις που συμμετείχε ως ηθοποιός, ο Κώστας σκηνοθέτησε και δύο άλλες παραστάσεις, τον «Οδυσσεβάχ» της Ξένιας Καλογεροπούλου που ανέβηκε στην Θεσσαλονίκη και τις «Μετρημένες Μέρες» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης που ανέβηκε από την θεατρική ομάδα «Ήλιος». Το όμορφο με τον Γάκη είναι πως χειρίζεται τα έργα που αναλαμβάνει με μια ευαίσθητη καλλιτεχνική ψυχή, δίνοντας μια θεατρική αθωότητα σε ότι δημιουργεί ενώ συνήθως υπογράφει και τη μουσική της παράστασης ταξιδεύοντας το κοινό.

 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΑΛΗΣ

Ο Χρήστος Γεωργαλής συμμετείχε και φέτος στις παραστάσεις «Rent» και «Αν Αργήσω Κοιμήσου» κερδίζοντας την αγάπη του κοινού. Στο ροκ μιούζικαλ «Rent» υποδυόταν τον Μπένυ, τον φιλοχρήματο και φιλόδοξο άντρα που έκανε έναν πλούσιο γάμο και θυσίασε τα ιδανικά του στο βωμό του χρήματος. Με το εξαιρετικό του ύφος και το αιχμηρό του χαμόγελο έγινε ο αγαπημένος «κακός» της φετινής θεατρικής σεζόν για πολλούς θεατές.

Στο «Αν Αργήσω Κοιμήσου» από την άλλη πλευρά, είδαμε μια πιο ευαίσθητη πλευρά του, σε ένα έργο – ανθολόγιο ρομαντικών ιστοριών και συγκινητικών μονολόγων σε μουσική Θέμη Καραμουρατίδη. Η παράσταση ξεκίνησε να παίζεται τον Ιανουάριο του 2011 και παίχτηκε μέχρι και τον Απρίλιο του 2012, γεμίζοντας το θέατρο με κόσμο και  συναισθήματα. Μαζί με τους ταλαντούχους συμπρωταγωνιστές του προσέφερε στιγμές γεμάτες από γέλιο και δάκρυ, διεκδικώντας τον τίτλο του πιο υποσχόμενου ηθοποιού της σεζόν. Το «Αν Αργήσω Κοιμήσου» αναμένεται στη Θεσσαλονίκη για μερικές ακόμη παραστάσεις.

 

ΠΕΤΡΟΣ ΛΑΓΟΥΤΗΣ

Ο Πέτρος Λαγούτης είχε φέτος την πιο δημιουργική του χρονιά πρωταγωνιστώντας σε τρεις επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις αλλά και στην καθημερινή σειρά «Είναι Στιγμές». Η παράσταση «Ο παππούς έχει πίεση» της Δήμητρας Παπαδοπούλου που παίζεται φέτος στο θέατρο Ήβη με κεντρικό ήρωα τον Κώστα Βουτσά σημείωσε τεράστια εισπρακτική επιτυχία. Ο Πέτρος υποδυόταν τον επαναστάτη άνεργο νέο με ιδιαίτερη χάρη και χάριζε το γέλιο στους θεατές, ενώ αποτέλεσε την πέτρα του σκανδάλου έχοντας συνάψει κρυφή ερωτική σχέση με την αδερφή της γυναίκας του. Το καλοκαίρι θα συνεχίσει την επιτυχία με την περιοδεία της παράστασης σε όλη την Ελλάδα.

Τα Δευτερότριτα τον έβρισκαν στο θέατρο ΠΚ του Νέου Κόσμου, όπου δοκιμάστηκε σε κάτι πιο δραματικό υποδύοντας τον Χόρχε στο «Υπό το Μηδέν». Αυτός κι ο αδερφός του (Νεκτάριος Λουκιανός) ήταν εγκλωβισμένοι στο ψυγείο του κρεοπωλείου τους. Ο Πέτρος απέδειξε στο θεατρικό κοινό πως ωρίμασε υποκριτικά και προδιαθέτει θετικά για την συνέχεια της εξέλιξής του ως ηθοποιός.

Από τον Φεβρουάριο επέστρεψε η «Μέθοδος Γκρόνχολμ» για πέμπτη χρονιά στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» με μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό. Ένα έργο έντονα ψυχολογικό και σταθμός στην θεατρική πορεία τόσο του Λαγούτη όσο και των συμπρωταγωνιστών του (Γ. Καραμίχος, Β. Παπαδοπούλου, Χ. Σαπουντζής). Και παρά το γεγονός ότι ανεβαίνει για πέμπτη χρονιά, κατάφερε να κερδίσει και φέτος την αγάπη του κοινού παίρνοντας παράταση και μετά το Πάσχα, κάτι που ελάχιστες παραστάσεις πέτυχαν…

 

ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ…

 (από τη Κατερίνα Μαθιουδάκη)

• «Ο παππούς» θα συνεχίσει να «έχει πίεση» στο θέατρο «Ήβη» ως τη Κυριακή 29 Απριλίου!
• H «Δεσποινίς Μαργαρίτα» συνεχίζει ακάθεκτη και μετά το Πάσχα και με γενική είσοδο στα 10€ στο θέατρο «Πράξη Επτά» των Εξαρχείων, ολοκληρώνοντας τις παραστάσεις της τη Τρίτη 15 Μαΐου!
• Αναμενόμενη η επιτυχία της Ντίνας Κώνστα στο θέατρο «Κάππα», η οποία θα συνεχίσει να «ντύνεται» Σωτηρία Μπέλλου για της ανάγκες της εν λόγω παράστασης κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Σάββατο στις 21:15!
• «Οι ιστορίες του κυρίου Νίκου» με τον Ακύλλα Καραζήση επαναλαμβάνονται ξανά στο «Bios» κάθε Σάββατο και Κυριακή από 21-29 Απριλίου… Σπεύσατε!
• Οι παραστάσεις του έργου «Ρέκβιεμ για τρεις φωνές και κοντραμπάσο» στο θέατρο «Κέλυφος» συνεχίζονται πλέον τις εξής ημερομηνίες: Παρασκευή 20/4, Σάββατο 21/4, Κυριακή 22/4, Δευτέρα 23/4, Τρίτη 24/4, Παρασκευή 27/4, Σάββατο 28/4, Κυριακή 29/4 και Δευτέρα 30/4!
• H επιθεώρηση των Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου «Ζείτε Παίδες Ελλήνων» ολοκληρώνει τις παραστάσεις της τη Κυριακή 29 Απριλίου και ετοιμάζεται για καλοκαιρινή περιοδεία με μικρές αλλαγές στο καστ!
• Αλλάζουν από 25 Απριλίου στο θέατρο «Παλλάς» οι ώρες παραστάσεων στο «Απατεώνες και Τζέντλεμεν»! Σας παραθέτουμε τις καινούργιες:

Τετάρτη:      20:00

Πέμπτη:       21:00

Παρασκευή:  21:00

Σάββατο:      21:00

Κυριακή:       20:00

 

---

 

Δείτε αναλυτικά Θεατρικές παραστάσεις που προτείνουμε ΕΔΩ

 

---

Για αναφορές, δημοσιεύσεις και δελτία τύπου, μην ξεχνάτε να επικοινωνείτε μαζί μας στο [email protected]

---