Βασίλης Τσιβιλίκας 1942-2012

 

---

 

Συνέντευξη με τον Μάνο Πετούση

Πώς γεννήθηκε η ιδέα γι’ αυτό το έργο; Ήταν κάτι που ξεκίνησε από σας;

Ήταν ένα βιβλίο, το οποίο το είχα στη βιβλιοθήκη μου και το καλοκαίρι το ξαναδιάβασα ανάμεσα σε πολλά βιβλία που διάβαζα εκείνο το διάστημα, χωρίς όμως να περάσει κάτι από το μυαλό μου. Έψαχνα να δω τι θα κάνω, γιατί ήταν να ανεβάσω ένα έργο που τελικά δεν ανέβηκε, οπότε στις ελεύθερες ώρες μου χάζευα βιβλία τα οποία είχα. Το πήρα, λοιπόν, το ξαναδιάβασα, δεν πέρασε, όμως, από το μυαλό μου τίποτα. Μετά από λίγο καιρό, μιλούσα με ένα φίλο μου θεατρολόγο, τον Γιώργο τον Κατσαντώνη και καθώς του έλεγα ότι έχω διαβάσει χιλιάδες πράγματα, αλλά δε μου αρέσει τίποτα, μου πρότεινε το Γράμμα σ’ ένα παιδί της Φαλάτσι. Το ξανακοίταξα, λοιπόν, από την αρχή και είπα «Αυτό θα κάνω». Πήρα τη φίλη μου τη Μάρω τη Μπουρδάκου, της είπα ότι σκέφτομαι να κάνω αυτό το έργο, με ρώτησε ποιά είχα στο μυαλό μου για πρωταγωνίστρια, της είπα ότι σκέφτομαι τη Ζέτα Δούκα και έτσι ξεκίνησε η όλη ιστορία. Πολύ απλά δηλαδή. Νομίζω τα πιο πολλά πράγματα στη ζωή μας έτσι απλά ξεκινάνε. Τυχαία. Κι εγώ πιστεύω πάρα πολύ στην τύχη. Κάποια πράγματα γίνονται για κάποιο συγκεκριμένο λόγο και το προηγούμενο έργο, που ήταν να ανεβάσω και δεν το ανέβασα, τελικά καλύτερα που δεν ανέβηκε. Μπαίνει μια τρικλοποδιά για να με προειδοποιήσει, ότι αυτό που πήγαινα να κάνω δεν θα γίνει, γιατί πρέπει να κάνω το επόμενο βήμα που θα μου παρουσιαστεί μετά. Πολύ περίεργο. Φαντάζομαι ότι συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους αυτό, αλλά σε μένα είναι πολύ έντονο. Αλλά ποτέ δεν μπορώ να το καταλάβω τη στιγμή που γίνεται και κάθε φορά λέω ότι για να μου συμβαίνει, σημαίνει ότι πρέπει να ηρεμήσω και κάτι άλλο θα ‘ρθει στο μέλλον που πρέπει να γίνει, και όταν έρθει λέω «Είδες; Είχε δίκιο το σύμπαν».

Το έργο έκανε πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη, γεγονός που δε συμβαίνει συχνά. Πως αποφασίσατε κάτι τέτοιο;

Αυτό ήταν μια περίεργη σύμπτωση πάλι. Όταν είχα ανέβει με τα Σκουλήκια πάνω (σ.σ. σκηνοθέτης της παράστασης «Σκουλήκια» που παρουσιάστηκε στο θέατρο Σοφούλη το Μάιο του 2011 στη Θεσσαλονίκη) και γνώρισα τα παιδιά – το Θωμά, την Παυλίνα (σ.σ. Χαρελά, τους παραγωγούς του Θεάτρου Σοφούλη και συμπαραγωγούς του Θεάτρου Αυλαία) – και γενικά έζησα περισσότερο την πόλη, σκέφτηκα ότι στο επόμενο έργο που θα ανεβάσω θέλω να κάνω πρεμιέρα από ‘δω. Κατέβηκα, λοιπόν, μετά στην Αθήνα κι όταν με ρωτούσαν τι θα κάνω την επόμενη σαιζόν τους  έλεγα ότι δεν ήξερα τι θα κάνω, αλλά ό,τι και να κάνω ήθελα να κάνω πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη. Κι όταν βρήκα τελικά το κείμενο και το έδωσα στη Ζέτα να το διαβάσει, της είπα να μου πει καταρχήν αν της αρέσει για να δούμε αν μπορούμε να προχωρήσουμε παρακάτω, αλλά της είπα ότι ήθελα να της πω και κάτι ακόμα. Και ήθελα να της πω, ότι θέλω να κάνω πρεμιέρα το έργο στη Θεσσαλονίκη. Διάβασε λοιπόν το έργο η Ζέτα, με πήρε τηλέφωνο, μου είπε ότι της άρεσε πολύ και μου είπε ότι σκεφτόταν η πρεμιέρα του έργου να γίνει στη Θεσσαλονίκη. Δεν το πίστευα. Ήταν αυτό ακριβώς που ήθελα να της πω κι εγώ, οπότε είπαμε ότι αυτό το έργο ήταν για να γίνει με τη Ζέτα και μένα. Τόσο απλά πάλι. Έτυχαν πολλές συμπτώσεις μαζί κι απ’ ότι βλέπω είναι για καλό.

Υπάρχει τελικά διαφορά μεταξύ του κοινού Θεσσαλονίκης και Αθήνας, όπως λένε κάποιοι;

Δεν ξέρω αν υπάρχει διαφορά. Εγώ νομίζω ότι οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Ο κόσμος, οι θεατές είναι όλοι ίδιοι, αρκεί να τους δώσεις κάτι καλό. Αυτό που θα παρουσιάσεις δηλαδή να έχει να τους πει κάτι στην ψυχή τους. Να τους κάνεις να συγκινηθούν, να γελάσουν, να συμμετέχουν κατά κάποιο τρόπο. Να τους κλείσεις το μάτι πάνω από τη σκηνή. Να μην είσαι ο απρόσωπος σκηνοθέτης ή ο απρόσωπος ηθοποιός, ο οποίος βάζει τα πράγματα στη θέση τους κι αυτοί είναι οι θεατές που βλέπουν εμάς τους ηθοποιούς. Νομίζω το θέατρο είναι λίγο ένα πινκ-πονκ, ένα δούναι και λαβείν. Και δεν γίνεται χωρίς τον κόσμο.

Το βιβλίο έχει ξαναγίνει θεατρική παράσταση;

Είχανε γίνει κάποιες προσπάθειες να ανέβει στο παρελθόν, αλλά απ’ ό,τι διάβασα κανείς δεν το ανέβασε, γιατί φοβήθηκε το θέμα της έκτρωσης. Αυτό που με κάνει πάρα πολύ ευτυχισμένο, επειδή το ‘ψαξα, είναι ότι μετά από τόσα χρόνια που είναι γραμμένο το βιβλίο, ανεβαίνει πρώτη φορά παγκοσμίως. Όταν το έμαθα και μίλησα με τους ανθρώπους που έχουνε να κάνουνε με το βιβλίο, μου είπαν ότι έχουν προσπαθήσει κι άλλοι στο παρελθόν, αλλά, δεν ξέρουμε για ποιο λόγο, το άφησαν στο τέλος. Μάθαμε  όμως και κάτι άλλο: ότι τελευταία πήρε ένας παραγωγός Ιταλός τα δικαιώματα και θα γίνει και ταινία. Θα γίνει με αμερικάνικη παραγωγή και έχω διαβάσει στο ίντερνετ, ότι θα συμμετέχουν στην ταινία μεγάλοι σταρ του Χόλυγουντ. Οπότε αυτό είναι λίγο «μια μικρή νίκη», που η Ελλάδα πήρε τα δικαιώματα του βιβλίου για να το ανεβάσει πρώτη φορά παγκοσμίως ως θεατρικό έργο. Γιατί θεωρώ ότι η πρωτιά είναι ελληνική, δεν είναι προσωπική· του Μάνου ή της Ζέτας.

Είναι πολύ σημαντικό να ανεβαίνει ένα έργο πρώτη φορά και να έχει κάποιος την πρωτιά. Πως το εκλαμβάνετε εσείς αυτό;

Είναι όντως πολύ σημαντικό, γιατί είναι ένα βιβλίο που έχει γίνει best seller παγκοσμίως. Δε μ’ αρέσει, βέβαια, ο όρος best seller, γιατί παραπέμπει λίγο σε Αγκάθα Κρίστυ, αλλά είναι ένα βιβλίο που έχει κάνει τρελές πωλήσεις σ’ όλο τον κόσμο. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, «ποτέ κανένας δε θέλησε να το ανεβάσει; Κι όσοι θέλησαν γιατί δεν το ανέβασαν; Τι φοβήθηκαν; Φοβήθηκαν ότι δεν θα πάει καλά, ότι δεν ενδιαφέρει το κοινό; Νομίζανε ότι το θέμα, το οποίο πραγματεύεται, δεν αφορά τη σημερινή εποχή;» Είναι ένα βιβλίο και πλέον μιλάμε για κείμενο, έτσι όπως έγινε για την παράσταση, το οποίο είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι λές και γράφτηκε χτες. Μιλάει μέσα για τέτοιες αλήθειες, που τις ξέρουμε όλοι, αλλά έχουμε σταματήσει να τις σκεφτόμαστε.

Η παράσταση είναι ουσιαστικά ένας μονόλογος μιας γυναίκας. Τι δυσκολίες ενέχει η σκηνοθεσία ενός μονολόγου;

Το δύσκολο είναι το κείμενο να μην γίνει αφηγηματικό. Να μην υπάρχει δηλαδή πάνω στην σκηνή μια ηθοποιός, η οποία στέκεται σε μια γωνιά και αφηγείται απλά την ιστορία της. Και αυτό ουσιαστικά ήταν και το επικίνδυνο. Θα πρέπει ουσιαστικά να αντιδράσει και να υπάρχει απεύθυνση στο κείμενο.  Να μη σου δημιουργήσει την αίσθηση, ότι παίζει ένας άνθρωπος μόνο, αλλά ότι υπάρχουν και άλλοι στη σκηνή δίπλα του. Ότι η γυναίκα αυτή συνομιλεί π.χ. με τον άντρα της, τη μάνα της, τον πατέρα της, τους γιατρούς της, το αφεντικό της, με το κοινό, με το παιδί της. Αυτό λοιπόν έχει μια δυσκολία, γιατί θα πρέπει να το φτιάξει κανείς με τέτοιο τρόπο με τον ηθοποιό που έχεις, ώστε να μην πέσεις στην παγίδα της αφήγησης.

Η δημιουργία εικόνων στο θεατή είναι αυτό που ουσιαστικά «σώζει» ένα μονόλογο από την πλήξη. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για τον σκηνοθέτη να δημιουργήσει κάτι τέτοιο;

Δεν ξέρω να σου απαντήσω σε αυτό. Δεν υπάρχει κάποια τεχνική ή μπορεί να υπάρχει, αλλά εγώ δεν την ξέρω. Εγώ ξέρω αυτό που μου λέει η δική μου η ψυχή και αυτό που θα ήθελα εγώ να έβλεπα. Τώρα πώς το κάνω, αλήθεια δεν ξέρω. Και δεν νομίζω ότι θα ‘χει και νόημα να μάθω ποτέ. Πολλά πράγματα δεν εξηγούνται. Ρωτάνε για παράδειγμα «πως γίνεται για παράδειγμα η δημοσιογράφος η Φαλάτσι να είναι τόσο καλή; Τι έκανε και είναι τόσο καλή; Ή γιατί αυτός ο ηθοποιός είναι τόσο καλός; Τι κάνει; Τι τεχνική χρησιμοποιεί;» Νομίζω δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να είναι ο εαυτός τους. Υπάρχουν κάποια πράγματα που ή τα έχεις ή δεν τα έχεις. Δεν φτιάχνονται. Γενικά στις τέχνες, υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι δομημένα, μαθαίνεις και κάποιες τεχνικές και έχεις κάποια δεδομένα πράγματα, αλλά όλο το υπόλοιπο που βγάζεις πάνω στη σκηνή, μιλώντας για το θέατρο συγκεκριμένα ή έχεις την ανάγκη να το κάνεις ή δεν την έχεις. Ή σου βγαίνει ή δε σου βγαίνει. Είναι θέμα ψυχής.

«Η επιβίωση είναι βία», λέει σε κάποια στιγμή του έργου η πρωταγωνίστρια. Δεδομένων των συνθηκών της εποχής, πόσο εύκολη είναι η επιβίωση και πόσο σας έχει επηρεάσει εσάς προσωπικά;

Αναμφισβήτητα η κρίση έχει επηρεάσει και τη δική μας δουλειά πάρα πολύ. Όχι όμως στο βαθμό που το λέει λίγο αλληγορικά η πρωταγωνίστρια, ή μάλλον όχι αλληγορικά, ουσιαστικά το λέει. «Η επιβίωση είναι βία και θα στο αποδείξω αμέσως», λέει, «θα φοράς δερμάτινα παπούτσια, επειδή κάποιος έγδαρε ένα ζώο ή εκατό ζώα». Κάπως έτσι γίνεται και σήμερα. Δηλαδή κάποιοι άνθρωποι παίζουν παιχνίδια στην πλάτη μας, μας εξαθλιώνουν, μας καταστρέφουν, μόνο και μόνο για να έχουν αυτοί μια καλύτερη ζωή. Γιατί δεν πιστεύω ότι τίποτα έγινε έτσι ξαφνικά, επειδή λυπήθηκαν την Ελλάδα ή επειδή θέλουν να μας στηρίξουν. Κάποια άλλα παιχνίδια παίζονται από πίσω, τα οποία δεν τα ξέρω. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι αυτό που περνάμε όλοι μας αυτή τη στιγμή. Σαφώς ότι εμείς γινόμαστε φτωχότεροι ή περνάμε δυσκολότερα, αλλά και ότι δυστυχώς κάποιοι άλλοι, μέσα από όλη αυτή την ιστορία, θα κερδίσουν πάρα πολλά εκατομμύρια. Άρα κατά κάποιο τρόπο είναι βία.

Εμείς φέρουμε μερίδιο ευθύνης γι’ αυτήν την κατάσταση;

Θεωρώ ότι σε όλη αυτήν την κατάσταση που περνάει η Ελλάδα, όλοι έχουμε βάλει το χεράκι μας, ο καθένας με τον τρόπο του. Σαφώς οι πολιτικοί έχουνε κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά, αυτό δεν το συζητώ, κι είναι αναμφισβήτητο, αλλά θεωρώ ότι όλοι μας με κάποιο τρόπο, λίγο λίγο, έχουμε βάλει λίγο το χεράκι μας. Με κάποιο τρόπο όλοι μας έχουμε συμβάλει στο να φτάσουμε αυτό το σημείο, ακόμη και αυξάνοντας τις τιμές όταν περάσαμε από τη δραχμή στο ευρώ.

Πέρσι, σας πρωτογνωρίσαμε ως ηθοποιό στο ρόλο του κατοίκου στην πολύ επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά του Mega «Το Νησί» που έσπασε ρεκόρ τηλεθέασης. Φέτος, όπως και πέρσι στα «Σκουλήκια», σας βλέπουμε στο ρόλο του σκηνοθέτη στο θέατρο. Τι από τα δύο σας εκφράζει καλύτερα;

Και τα δύο μ’ αρέσουν. Κι η σκηνοθεσία μ’ αρέσει πάρα πολύ, είναι πάρα πολύ ωραίο να φτιάχνεις εσύ το δικό σου παραμύθι, έτσι όπως το φαντάζεσαι, να το χτίζεις λίγο-λίγο με τους ηθοποιούς, τους συνεργάτες σου, τους σκηνογράφους σου, τον ενδυματολόγο, με τους μουσικούς. Είναι λίγο πολύ σαν να λές εσύ τη δική σου ιστορία, το δικό σου παραμύθι. Με τη σκηνοθεσία μιλάς κατά κάποιο τρόπο μέσα από τη δική σου οπτική, οι θεατές βλέπουν τη δική σου ματιά και τον τρόπο που εσύ βλέπεις το οτιδήποτε ανεβάζεις στο θέατρο. Αλλά πέρα απ’ αυτό εμένα μου άρεσε από μικρός να δημιουργώ παραμύθια. Τα δημιουργούσα στο κεφάλι μου μόνος μου, μόνο και μόνο για να περνάω καλά. Νομίζω αυτό έχει σημασία, να μπορείς να παίξεις ένα ωραίο παραμύθι με το οποίο θα περάσεις εσύ καταρχήν καλά κι αν περάσουν κι οι άλλοι είναι ακόμα καλύτερο.

Σας ευχαριστώ πολύ!

ΕΙΔΑΜΕ…

«Γράμμα σ’ ένα παιδί» της Μάρως Μπουρδάκου

Η εγκυμοσύνη είναι για κάθε γυναίκα η ύψιστη μορφή πληρότητας  που μπορεί να νιώσει… Ή μήπως όχι; Περνάνε σκέψεις περίεργες από το μυαλό της μέλλουσας μητέρας; Βασισμένο στο βιβλίο της Οριάνας Φαλάτσι «Γράμμα σ’ ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ» που γράφτηκε το 1975 και έγινε best seller παγκοσμίως, το έργο ασχολείται με ένα θέμα ταμπού που δεν συζητείται συχνά, και κανείς ποτέ δε θίγει, την έκτρωση… Η παράσταση ξεκινά με την ηρωίδα να γράφει ένα γράμμα στο αγέννητο παιδί της. Κατά τη διάρκεια αυτού του γράμματος, όμως, βλέπουμε να γίνονται αναφορές σε πολλά κοινωνικά και όχι μόνο θέματα, που παραμένουν διαχρονικά όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει από τότε που γράφτηκε το βιβλίο. Έτσι παρακολουθούμε να θίγονται θέματα για τις αιώνιες διαφορές αντρών και γυναικών, για την διάκριση μεταξύ ελευθερίας και σκλαβιάς, για τη διάθεση για ζωή ή όχι, και να τίθενται ερωτήματα σχετικά με το κατά πόσο μια γυναίκα μπορεί να ανταποκριθεί επάξια στο ρόλο της ως μάνα και ως εργαζόμενη. Το μαγικό της παράστασης είναι ότι ο θεατής αισθάνεται ότι η ηρωίδα δεν είναι μόνη της πάνω στη σκηνή. Απευθύνεται κατά τη διάρκεια του έργου στο παιδί, στον άντρα που την άφησε έγκυο, στους γονείς της, στους γιατρούς της. Ο θεατής δεν αφήνεται να παρακολουθεί μια αφηγηματική παράσταση που δεν αγγίζει.. Απεναντίας, καταφέρνει να αγγίξει, να μεταφέρει συναίσθημα στο κοινό και να συγκινήσει εν τέλει.

Η Ζέτα Δούκα, αν και το ομολογώ ότι περίμενα κάτι αρκετά μέτριο, ξεπέρασε τις προσδοκίες μου και ενσάρκωσε το ρόλο της επάξια, ειδικά τη στιγμή κατά την οποία ερχόταν αντιμέτωπη με τους γιατρούς και τους γονείς της. Κάποια μικρά λεκτικά λάθη που οφείλονταν στο άγχος της πρεμιέρας ήταν αμελητέα και σίγουρα θέμα τριβής με το χρόνο. Οι σκηνοθετικές οδηγίες του Μάνου Πετούση από την άλλη πλευρά, ήταν καθοριστικές για το συναίσθημα που σου άφηνε το έργο. Μοναδικό ψεγάδι που θα μπορούσα να βρω ήταν ότι ίσως κάποιες σκηνοθετικές πινελιές θα μπορούσαν να γίνουν ευκολότερα αντιληπτές από το κοινό με λίγη περισσότερη μαεστρία και σαφήνεια, όπως τη στιγμή που η ηρωίδα πιάνει από το χέρι το παιδί της, ενώ προηγουμένως είχε απευθυνθεί σ’ αυτό σα να ήταν ενήλικος άντρας. Μια παράσταση που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη σας για πολύ καιρό και που σίγουρα αξίζει να τη δείτε!!! Κάθε Κυριακή ακολουθεί και συζήτηση με το κοινό…

             

ΘΕΑΤΡΟ: Θέατρο Αυλαία, Κεντρικό κτίριο Χ.Α.Ν.Θ. (Είσοδος από Τσιμισκή)

Πληροφορίες / Κρατήσεις θέσεων: 2310237700

Κείμενο: Μάρω Μπουρδάκου

Σκηνοθεσία: Μάνος Πετούσης

Σκηνογραφία – κοστούμι: Νίκος Καλαϊτζίδης

Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης

Φωτισμοί: Ανδρέας Μπέλλης

Φωτογραφίες: Δημοσθένης Γαλλής

Παίζει η Ζέτα Δούκα

Συνεργάζεται ο θεατρολόγος Γιώργος Κατσαντώνης

 

Βοηθός σκηνοθέτη: Κώστας Παπαδόπουλος

Βοηθός σκηνογράφου: Στέλλα Παπάζογλου

Βοηθός ενδυματολόγου: Ιωάννα Βουγιούκα

Κατασκευή σκηνικού: Νίκος Καλαϊτζίδης

Χειρισμός μουσικής και φώτων: Θοδωρής Κυρατζής

Γραφιστικά: id. creative

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Κάθε Παρασκευή, Σάββατο  στις 21:00

Κυριακή στις 18.30.

* Την Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012, με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, θα δοθεί μια παράσταση φιλανθρωπικού χαρακτήρα, υπό την αιγίδα Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και της Αντιπεριφέρειας Θεσσαλονίκης, τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν στο Σύλλογο Γονέων Παιδιών πασχόντων από κακοήθη νοσήματα Βορείου Ελλάδος «Η Λάμψη». Το εισιτήριο κατά τη συγκεκριμένη παράσταση θα διαμορφωθεί στα 15€.

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

Κανονικό:  15 €

Φοιτητικό: 12 €

 

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ…

Α) «Μαντάμ Σουσού» του Δημήτρη Ψαθά

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει το έργο «Μαντάμ Σουσού» του Δημήτρη Ψαθά, σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη. Πρόκειται για μια εξαιρετικά σπάνια θεατρική προσαρμογή που έγινε από τον ίδιο τον συγγραφέα για τον θίασο της κυρίας Κατερίνας, (με τον Αιμίλιο Βεάκη στο ρόλο του Παναγιωτάκη) το 1942, και έκτοτε δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί. Ο Βούθουλας και το Κολωνάκι. Ο νεοπλουτισμός και η απότομη προσγείωση της «νεόπτωχης» ελληνικής πραγματικότητας. Η `ντεκαντάνς` και οι αυταπάτες των μεγαλείων και της καλοπέρασης, Αλλά και τα κακέκτυπα των `σουσούδων` που συναντάμε γύρω μας. Όλα αυτά, μέσα από την πένα του Δημήτρη Ψαθά, σε μια εξαιρετικά εύστοχη κωμωδία που μοιάζει επίκαιρη όσο ποτέ.

ΘΕΑΤΡΟ: Βασιλικό θέατρο (Πλατεία Λευκού Πύργου)

Τηλ. κρατήσεων: 2315 200200

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Συγγραφέας: Δημήτρης Ψαθάς

Σκηνοθεσία-φωτισμοί: Γιώργος Αρμένης

Σκηνικά-κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ

Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης

Χορογραφία: Αλεξάνδρα Τσοτανίδου

Βοηθός σκηνοθέτη: Αγγελική Κίτρινη

Οργάνωση παραγωγής: Ηλίας Κοτόπουλος

 

Διανομή

Κατερίνα Γεωργούση (Καμαριέρα), Βασίλης Ευταξόπουλος (Μηνάς Κατακουζηνός), Παντελής Καλπάκογλου (Μάγειρας), Δημήτρης Καρτόκης (Κοκός, Αρχαιολόγος, Ζώρζ, Ταχυδρόμος), Ευσταθία Λιάλιου (Αλεπούδη), Λευτέρης Λιθαρής (Σωφέρ, Αρχαιολόγος), Κατερίνα Λύκου (Ζαφειρίου), Φωτεινή Μπαξεβάνη (Μαντάμ Σουσού), Χρήστος Παπαδημητρίου (Αρχαιολόγος, Άλεξ, Τζων), Μαριάννα Παπασάββα (Κιτσομήτρου), Κώστας Σαντάς (Παναγιωτάκης), Δημήτρης Σιακάρας (Λεό), Θάλεια Σκαρλάτου (Κυρά Κατίνα), Στέργιος Τζαφέρης (Τεό), Χρύσα Τουμανίδου (Σοφούλα), Κώστας Χατζησάββας (Σταθόπουλος).

Συμμετέχουν επίσης οι σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ:

Δήμητρα Βήττα, Μαρία-Ελισάβετ Κοτίνη, Ηρόδοτος Μιλτιάδους, Χριστίνα Ράπτη, Τάσος Ροδοβίτης, Δήμητρα Τσισμαλίδου.

 

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή

Τετάρτη & Κυριακή 19.00

Πέμπτη & Παρασκευή 21.00

Σάββατο 18.00 & 21.00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

Παρασκευή 21.00, Σάββατο 21.00 & Κυριακή 19.00

• Πλατεία- Κανονικό: 20€ , Εκπτωτικό: 15 €, Oμαδικό: 13€

• Εξώστης- Κανονικό: 15€ , Εκπτωτικό: 12 €

Τετάρτη 19.00, Πέμπτη 21.00 & Σάββατο 18.00 (Λαϊκές)

• Πλατεία- Κανονικό: 15€, Εκπτωτικό: 12 €

• Εξώστης- Κανονικό: 12 €, Εκπτωτικό: 10 €

Ισχύουν εργατικά εισιτήρια και εισιτήρια ΟΓΑ

Στις ημέρες των Λαϊκών παραστάσεων ισχύει εισιτήριο 5 € για άνεργους και μετανάστες

 

Προπώληση εισιτηρίων:

Ταμεία και ιστοσελίδα ΚΘΒΕ

Εκδοτήρια Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης στην οδό Αριστοτέλους

Kαταστήματα Public Θεσσαλονίκης, www.public.gr

 

Ώρες λειτουργίας ταμείων

Βασιλικό θέατρο (Πλατεία Λευκού Πύργου): Τρίτη-Κυριακή: 9.30 π.μ.-9.30 μ.μ.

Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 2): Τρίτη-Κυριακή: 9.30 π.μ.-1.30 μ.μ. & 5.30 μ.μ.-9.30 μ.μ

Μονή Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25–27, Σταυρούπολη): Τρίτη-Κυριακή: 9.30 π.μ.-1.30 μ.μ. & 5.30 μ.μ.-9.30 μ.μ

Εκδοτήρια Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης στην οδό Αριστοτέλους (μόνο προπώληση): Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο: 10 π.μ.–3.30 μ.μ., Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 10 π.μ.–2 μ.μ. & 5.30 μ.μ.–8 μ.μ.

 

Β) Αυτοσχεδιάζοντας στο «Fox Trot»

Οι θεατές προτείνουν, οι ηθοποιοί εκτελούν σε μια παράσταση ζωντανή που φτιάχνεται κάθε βράδυ μπροστά στους θεατές και που ποτέ δεν είναι ίδια…!

Με μια σουρεαλιστική ματιά στα καλώς και κακώς κείμενα της επικαιρότητας οι ηθοποιοί μέσα από αυτοσχεδιασμούς, με πολύ και καυστικό χιούμορ, με κέφι και έμπνευση που πηγάζει από το κοινό, δημιουργούν κάθε βράδυ τη δική τους ξεχωριστή παράσταση.

Ένα αυτοσχεδιαστικό τόλμημα που έχει θερμούς οπαδούς… όπου κι αν έχει παρουσιαστεί μέχρι στιγμής. Από το Λονδίνο στη Ρώμη και από την Αθήνα (παίζεται τώρα στο Cabaret Voltaire) στην Τεχεράνη, στο Μεξικό, την Κωνσταντινούπολη κ.α.

ΧΩΡΟΣ: Fox Trot

Διεύθυνση: Εγνατίας 31, (Στοά Κολόμβου)

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σύλληψη- Σκηνοθεσία: Ευδόκιμος Τσολακίδης

Παίζουν οι ηθοποιοί: Δέσποινα Κολτσιδοπούλου, Κωνσταντίνος Μητρογώγος, Ηρακλής Τζαφέτας, Πέτρος Φραγκόπουλος, Χριστόφορος Χριστοφορίδης.

Βοηθός σκηνοθέτη: Πέννυ Μιχαηλίδου

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Ιεροκλής Μιχαηλίδης

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

Κάθε Δευτέρα στις 21.30

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 70 λεπτά

ΕΡΧΕΤΑΙ…

Α) «Η Φιλονικία» του Μαριβώ

Η Φιλονικία είναι ένα πείραμα οργανωμένο στην εντέλεια. Δεκαοχτώ ή δεκαεννιά χρόνια πριν τέσσερα βρέφη, δύο αγόρια και δύο κορίτσια, μεταφέρθηκαν στο δάσος και εκεί μεγάλωσαν, χωριστά, αγνοώντας το ένα την ύπαρξη του άλλου. Σήμερα οδηγούνται στον ίδιο χώρο και αφήνονται ελεύθερα να γνωριστούν. Τι ερευνά το πείραμα; Ποιο από τα πρόσωπα, ποιος από αυτούς τους «πρωτόπλαστους» θα διαπράξει την πρώτη απιστία. Ο άνδρας ή η γυναίκα; Το έργο του Μαριβώ, γραμμένο το 1744, ακροβατεί ανάμεσα στο σκοτεινό παραμύθι και την κωμωδία. Επιλέγουμε να ερευνήσουμε το σκοτεινό κομμάτι του πειράματος, σε μια εποχή που πολλά πειράματα γνωρίζει και άλλα τόσα υποπτεύεται, αναδεικνύοντας παράλληλα το χιούμορ που χαρακτηρίζει το έργο. Από 1^η Μαρτίου στο Θέατρο Αυλαία

 

Β) «Ο Μάρξ στο Σόχο» του Howard Zinn

Ο Άγγελος Αντωνόπουλος έρχεται στο θέατρο Εγνατία από την Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου και για 8 μόνο παραστάσεις με το έργο του Howard Zinn «Ο ΜΑΡΞ ΣΤΟ ΣΟΧΟ». Με αυτόν το μονόλογο, ο Ζιν, ένας από τους μεγαλύτερους αριστερούς διανοούμενους της εποχής μας, κατορθώνει, με απλότητα και σαρκασμό, να μας συγκινήσει όλους. Ο Μαρξ ζητάει από τις αρμόδιες αρχές του άλλου κόσμου να κατέβει για λίγο στη Γη, για να αποκαταστήσει το όνομα του, όπως λέει. Από λάθος, αντί να επιστρέψει στο Σόχο του Λονδίνου, όπου έζησε και πέθανε, βρίσκεται στο Σόχο της Νέας Υόρκης. Έχει μία ώρα. Με χιούμορ και άλλοτε με παράπονο, ο Μαρξ μιλάει για τη ζωή του, «ξεκαθαρίζει» τις περίφημες ρήσεις του, νοσταλγεί τους άλλους μεγάλους της εποχής (Ένγκελς, Μπακούνιν), και τελικά διαπιστώνει πως τίποτα δεν άλλαξε στον κόσμο τα τελευταία εκατό χρόνια. «Και λένε πως οι ιδέες μου έχουν πεθάνει».

 

Γ) «Τζούλια» του Στρίντμπεργκ

Το  Σχήμα εκτός Άξονα μετά την επιτυχημένη παράσταση  «Χαίρω πολύ, Νόρα» (με αφορμή την Νόρα του Ίψεν) ανακοινώνει την δεύτερη παραγωγή του για την περίοδο 2011-2012. Η Τζούλια σε απόλυτη πτώση και μαζί της όλη η κυρίαρχη τάξη που εκπροσωπεί.  Ο Ζαν  σε μανιώδη αναζήτηση της εξουσίας με στόχο την απόλυτη ανατροπή  Η Χριστίνα σε αγαθή συνύπαρξη με το σύστημα, φέρει στους ώμους της ολόκληρο το ψευδεπίγραφο κοινωνικό οικοδόμημα με το ηθικό του περιτύλιγμα.  Ανάμεσά τους…  ο έρωτας. Τι είναι όμως άραγε ο έρωτας για τον Στρίντμπεργκ; Η απάντηση επί σκηνής από το Σχήμα εκτός Άξονα στις 10 Μαρτίου στις 20.30 στην Πλάτωνος 35 στο χώρο του  στη Θεσσαλονίκη.

 

---

 

Δείτε αναλυτικά Θεατρικές παραστάσεις που προτείνουμε ΕΔΩ

---

Για αναφορές, δημοσιεύσεις και δελτία τύπου, μην ξεχνάτε να επικοινωνείτε μαζί μας στο [email protected]

---