Σταμάτης Κραουνάκης : «Φέτος είναι η τελευταία μου εμφάνιση on stage»

«Ο Έλληνας έχει μάθει να γλεντάει τον πόνο του.». Όσο για τον ίδιο που πάντα μιλάει χωρίς φόβο αποκαλύπτει ότι μάλλον η έκθεση του επί σκηνής ολοκληρώνεται φέτος.

Οι περισσότεροι άνθρωποι συνήθως στα πενήντα πέντε τους γιορτάζουν μεταξύ τους, με τους φίλους τους αντίθετα ο ανατρεπτικός κ. Κραουνάκης τα φωνάζει και τα κάνει παράσταση. Το «55»,εκτός των άλλων, συμβολίζει και την χρονολογία που η Ελλάδα άρχισε πάλι να ελπίζει.

Μικρότερος έλεγε ότι στα πενήντα πέντε του θα αποσυρόταν: «Θα είναι μια ηλικία, έλεγα, που θα κάνω διπλό Jackpot και θα αποσυρθώ.». Τώρα αισθάνεται πολύ νέος με πάρα πολύ ενέργεια. Οι συνομήλικοι φίλοι του τον ρωτούν: «Μα καλά, δεν περνάς κλιμακτήριο εσύ; Δεν έχεις νεύρα;» και τους απαντάει: «Ίσως επειδή είχα τα νεύρα μου από πολύ μικρός τώρα δεν έχω πια. Είμαι σε πολύ γενναιόδωρη φάση. Δεν ξέρω αν θα είμαι ποτέ ξανά πιο ήρεμος.».

Αναφέρει ότι το ρεπερτόριο του αποτελείται από 3000 (τρεις χιλιάδες) τραγούδια «Φτάνουν για να ζήσουν οι κληρονόμοι μου για καμιά πενηνταριά-εξηνταριά χρόνια» λέει αστειευόμενος. Ο ταλαντούχος συνθέτης αποκαλύπτει πώς επιλέγει ανάμεσα από τρεις χιλιάδες τραγούδια ποια θα πει σε ένα πρόγραμμα: «Με τη διαδρομή ενός πάρτι. Σκέφτομαι ότι εάν αυτοί οι άνθρωποι ερχόντουσαν σπίτι μου, με ποια σειρά θα τους τραγουδούσα; Διαλέγω τα κομμάτια τα οποία θα επέλεγα για να συστηθώ σε ανθρώπους που δεν με ξέρουν καθόλου. Δεν είναι μόνο επιτυχίες μου, είναι τραγούδια που με χαρακτηρίζουν σαν μουσική αξία.». Παραδέχεται ότι στην παράσταση αυτή δεν τον πηγαίνει τόσο το σενάριο όσο η ψυχική του διαδρομή, το αίσθημα: «Μ’αρέσει που πολλές φορές εκεί που λέω ένα δραματικό κομμάτι το ανατρέπω αμέσως και πάμε σε ένα ευχάριστο. Όπως είναι και η ζωή μας αυτή τη στιγμή.». Στο «55» αντιμετωπίζει το κοινό σαν την παρέα του. Τους “βάζει” να τραγουδήσουν, ή τους λέει ένα ανέκδοτο -που θα έλεγε στην παρέα του- ή μια λεπτομέρεια από τη ζωή του την οποία θα έλεγε και σε μια καινούρια παρέα.

Ο Σταμάτης Κραουνάκης μίλησε από την “καρδιά” του για την επιτυχία που κάνει ο Χρήστος Μουστάκας (ο οποίος άνηκε στην ομάδα της Σπείρας-Σπείρας) τον οποίο χαρακτηρίζει εξ ολοκλήρου καλλιτεχνικό του παιδί. «Τον έχω εκπαιδεύσει βήμα-βήμα. Δεν ήταν ηθοποιός, δεν ήταν τραγουδιστής. Ήταν ένα παιδί που είχε ταλέντο και μπήκε στην ομάδα. Νομίζω ότι παραδίδω έναν performer ολοκληρωμένο με μεγάλη τάση στην κωμωδία αλλά με δραματικό υπόστρωμα κάτω από το αστείο του.» Παραδέχεται ότι είναι αυστηρός “δάσκαλος”: «Όταν βλέπω το ταλέντο μπροστά μου και τις ευκολίες να καραδοκούν είμαι αυστηρός, γιατί ο μεγαλύτερος εχθρός στο ταλέντο είναι η ευκολία.».

Ρωτήθηκε αν αναπολεί με νοσταλγία τα περασμένα χρόνια: «Είμαι μόνο στο τώρα και το ύστερα! Το μόνο που έχω να πω για τα πίσω χρόνια είναι ότι ήμουν τυχερός στους ανθρώπους που γνώρισα και που με “σημάδεψαν”. Τώρα καταλαβαίνω ότι τα όχι μου μού τους φέρανε. Αν είχα πει περισσότερα εύκολα ναι δε θα τους είχα.». Θα συμβούλευε έναν νεότερο του συνάδελφο να λέει περισσότερα όχι διότι, όπως παραδέχτηκε ο ίδιος, τα όχι τού κάνανε την καριέρα που έχει.

Ο αυθεντικός Στ. Κραουνάκης μίλησε για την αντιμετώπιση των πολιτών στην οικονομική δυσχέρεια της χώρας μας. Αφηγήθηκε μια ιστορία -που του άλλαξε τελείως την αίσθηση του στην επικοινωνία με τον κόσμο-: «Ένα πρωί ήμουν σταματημένος στο φανάρι και μου λέει ένας deliverας που κουβαλάει πίτσες: «Α ρε Σταμάτη γράψε κάτι για να γλεντήσουμε τον πόνο μας.». Ο Έλληνας έχει μάθει να γλεντάει τον πόνο του δεν έχει μάθει στη μεμψιμοιρία και γι’αυτό πέρα από τους θυμούς που μας πιάνουν για τα άδικα, τα νεύρα που μας πιάνουν για το πόσοι φάγανε και ρημάξανε την χώρα, αυτή την στιγμή αν σταθούμε με τσαμπουκά γιατί εκτός από το γεγονός ότι είμαστε όλοι υπεύθυνοι, ήμασταν για πάρα πολύ καιρό ήσυχοι. Ήρθε λοιπόν κάτι να μας αναταράξει, ήρθε ο φόβος μπροστά στην πόρτα μας.».

Αληθινός -όπως τα τραγούδια του- ο κ. Κραουνάκης “εξομολογήθηκε” ότι τον ενδιαφέρει να κάνει μια σοβαρή άσκηση στην ελληνική μουσική κωμωδία με τα “παιδιά” του στα επόμενα δέκα χρόνια –που θα αισθάνεται ακόμα γερός και ακμαίος δεδομένου ότι τώρα αισθάνεται γύρω στα 20-: «Πιστεύω ότι η κωμωδία πάντα στα χρόνια της πτώσης είναι η πρωταγωνίστρια. Το μουσικό θέατρο στην Ελλάδα, δε σας λέω musical διότι είναι ξένο προϊόν, το έχουμε αφήσει ατάιστο.

Σουτάρει, όπως χαρακτηριστικά λέει, με την ομάδα της Σπείρας-Σπείρας για το καλοκαίρι ένα έργο με αριστοφανικό θέμα βασισμένο σε όλες τις κωμωδίες, το οποίο θα λέγεται “Το χρέος ενός γελοίου”. «Ουσιαστικά θα είναι η πρώτη μας έξοδος χωρίς τον Σταμάτη .». Ομολόγησε ότι μετά από την παράσταση «55» δεν επιθυμεί να είναι ξανά on stage (=επί σκηνής). Νομίζω ότι η ζωή σ’αυτή τη δεκαπενταετία που έπαιξα στη σκηνή μού έδωσε πολύ ωραίες χαρές. Μέσα μου έχω προετοιμαστεί για “έξοδο”. Δε θέλω να το πω προς τα έξω γιατί δε θέλω αυτό να είναι “αγκίστρι” για να έρθουν να με δουν. Θέλω να έρθουν να με δουν γιατί είμαι καλός.».

Μίλησε για τη πολυσυζητημένη καλοκαιρινή παράσταση “Δικαιόπολις” που πραγματοποιήθηκε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου: «Το “Δικαιόπολις” ήρθε και τα κατάφερα αλλά σας εξομολογούμαι ότι το βράδυ που ήμουν στο καμαρίνι (στην Επίδαυρο) είπα ότι αυτό δεν το είχα στα σχέδια μου δηλαδή να πάρω το πρώτο καμαρίνι της Επιδαύρου σαν πρωταγωνιστής. Σίγουρα όχι. Η “διαδρομή” με το “Δικαιόπολις” ήταν μαγική, αξέχαστη.».

Τέλος ο μαινόμενος Στ. Κραουνάκης έκφερε την γνώμη του για τις δραματικές σχολές: «Υπάρχουν ταλέντα σε αυτή τη χώρα, περισσότερα από ποτέ αλλά δυστυχώς είναι ακαθοδήγητα. Οι σχολές δεν κάνουν δουλειά. Δεν έχουμε σχολές. Μου έρχονται παιδιά από εκεί, πολύ καταπιεσμένα.».

Από την Αλεξάνδρα Θλιβίτη