Τώρα πια υπάρχει μια σχέση με το κοινό. Ξέρεις ότι θέλει να ακούσει τα γνωστά σου τραγούδια, τις επιτυχίες σου, γι’ αυτό έρχεται να σε δει. Πάντα δομώ το πρόγραμμά μου ανάλογα με το χώρο που εμφανίζομαι. Διαλέγω ανάμεσα σε διάφορα τραγούδια, όχι μόνο δικά μου. Άλλη διάθεση έχεις σε μια μικρή Μουσική Σκηνή, διαφορετικά θα διαλέξεις τραγούδια για μια συναυλία σε γήπεδο, σε ανοικτό χώρο, όπου θα απευθυνθείς σε πολύ κόσμο, άλλο σε πιο μεγάλο μαγαζί. Προσπαθώ να λέω τραγούδια που να αρέσουν πολύ σε μένα και να αφορούν το μέσο όρο. Φυσικά υπάρχουν πολλά τραγούδια μου που δεν τα έχω πει ποτέ ζωντανά.

Δημήτρης Μπάσης @ tralala.gr

Συγκεκριμένο τραγούδι δεν θυμάμαι. Στην Γερμανία, όταν ήμουν μικρός, ακούγαμε πάρα πολύ λαϊκό τραγούδι στο σπίτι. Μπιθικώτση, Καζαντζίδη, Διονυσίου, τραγούδια της ξενιτιάς. Η μουσική ήταν ο συνδετικός κρίκος των Ελλήνων με την πατρίδα. Ήταν μέσο έκφρασης, αιτία κι αφορμή να μαζεύονται οι μετανάστες σε κάποιο σπίτι να γλεντήσουν. Η μουσική έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή των μεταναστών. Μεγάλωσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Πολύ λαϊκό τραγούδι, τραγούδια της ξενιτιάς, τραγούδια της εποχής εκείνης. Τότε μεσουρανούσε ο Καζαντζίδης, ο Μπιθικώτσης. Κάθε καλοκαίρι, όταν ερχόμασταν διακοπές στην Ελλάδα, οι δικοί το πρώτο που έκαναν έτρεχαν να προμηθευτούν δισκάκια των 45 στροφών, τα καινούργια τραγούδια όλων αυτών να τα πάρουμε στη Γερμανία.

Δημήτρης Μπάσης @ tralala.gr

Με ενοχλεί ότι τα Μέσα (ραδιόφωνο, τηλεόραση, ίντερνετ) δίνουν «βήμα» σε κάποιους ανθρώπους που δεν το αξίζουν. Διαπιστώνω ότι ξέρουμε για κάποιο πρόσωπο περισσότερα για την προσωπική του ζωή και καθόλου τα τραγούδια του. Αν μου δείξεις, ας πούμε, κάποιον που έχει βγει πρόσφατα από ένα ριάλιτι μπορεί να θυμηθώ ότι τον ξέρω φυσιογνωμικά, ότι γνωρίζω πράγματα για την προσωπική του ζωή αλλά δεν ξέρω ούτε ένα τραγούδι του. Αυτό κάτι σημαίνει. Αυτά τα παιδιά βγαίνουν με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα. Την επόμενη χρονιά που αρχίζει το επόμενο ριάλιτι τους ξεχνάμε. Στο χρονικό διάστημα που θα υπάρχει αυτό το πρόσωπο στην επικαιρότητα προσπαθούμε να τροφοδοτούμε τα media με οτιδήποτε άλλο εκτός από τη μουσική τους. Αυτό το φαινόμενο βλέπω ότι παίρνει μεγάλες διαστάσεις.

Δημήτρης Μπάσης @ tralala.gr

Θα πρέπει να έχουν το «γνώθι σ’ εαυτόν». Δεν μπορούν να γίνουν όλοι τραγουδιστές, όλοι να γίνουν αθλητές κλπ. Δεν γίνεται αυτό. Είναι κακό να τρέφεις ψεύτικη ελπίδα σε κάποιον. Πρέπει να γνωρίζεις αν μπορείς να προχωρήσεις στο χώρο ή όχι. Αν έρθει σε μένα ένα από αυτά τα παιδιά, αν έχει ταλέντο πραγματικά θα το βοηθήσω γιατί έτσι δόθηκε και σε μένα η ευκαιρία. Αν είναι μέτριος θα το πω αμέσως. Θα του έλεγα «αν θες να γίνεις τραγουδιστής θέλεις πολλή δουλειά». Πρέπει να είσαι ευθύς και ειλικρινής απέναντί τους.

Δημήτρης Μπάσης @ tralala.gr

Ανήκω στην κατηγορία των καλλιτεχνών που είναι πιο ρομαντικοί στο θέμα «παράγω δίσκο». Έχω αυτή τη ρομαντική εικόνα του δίσκου. Θέλω να έχει αυτή τη μορφή που έχει ως τώρα. Να είναι χειροπιαστό. Να μπορείς να το αγγίξεις, να το ξεφυλλίσεις, να το πιάνεις, να το έχεις στη δισκοθήκη σου. Όπως έχουμε στη βιβλιοθήκη κάποια καλά βιβλία έτσι θέλω να υπάρχουν και τα CD. Βέβαια δεν παραβλέπω το ίντερνετ, βάζω κάποια τραγούδια μου στη σελίδα μου να τα ακούσει όποιος θέλει, δεν αγνοώ την εξέλιξη. Από την άλλη όμως πρέπει να υπάρχουν στη δισκοθήκη σου κάποιοι δίσκοι που αξίζουν. Πρέπει να έχει Χατζηδάκι, Θεοδωράκη, Νταλάρα, Αλεξίου σε δίσκους. Βέβαια, μπορείς να βάλεις μια ολόκληρη δισκοθήκη σε ένα ΜΡ3. Αλλά δεν είναι το ίδιο.

Δημήτρης Μπάσης @ tralala.gr

Φυσικά υπάρχει. Πάντα αφήνω τον χρόνο να κρίνει το καλό ή το κακό τραγούδι. Πολλές φορές ο χρόνος κατατάσσει κάποια τραγούδια και λες «αυτό είναι ένα διαχρονικό τραγούδι», «αυτό είναι ένα τραγούδι πολύ σημαντικό». Το καλό ή το κακό τραγούδι είναι υποκειμενικό σαν έννοια. Άλλα τραγούδια θεωρώ εγώ καλά, διαφορετικά κάποιος άλλος. Αλλά ο χρόνος θα δικαιώσει έναν από τους δυο μας.

Δημήτρης Μπάσης @ tralala.gr

Φλερτάρω συχνά μ’ αυτήν την ιδέα. Νομίζω το ξέρω καλά το αντικείμενο της Βυζαντινής μουσικής. Θέλω να κάνω κάποια στιγμή ένα δίσκο με βυζαντινούς ύμνους, πιστεύω το χρωστάω στον κόσμο αυτό. Θα ήθελα να δείξω ότι η Βυζαντινή μουσική δεν αφορά μόνο την εκκλησία και το κομμάτι του εκκλησιασμού. Πρέπει να το δούμε από την πλευρά της τέχνης και του πολιτισμού. Αν μπορέσεις να απομονώσεις το κομμάτι της τέχνης σ’ αυτό το είδος μουσικής από το θρησκευτικό κομμάτι, για πολλούς μουσικούς θα έχει πολύ ενδιαφέρον.

Δημήτρης Μπάσης @ tralala.gr

Όταν γράφαμε το δίσκο «Ψίθυροι καρδιάς» για το σήριαλ, ξεκινήσαμε την προετοιμασία πολύ πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της σειράς. Ήμασταν σε περιοδεία με τον Χρήστο Νικολόπουλο, ο Μανουσάκης είχε δώσει το σενάριο κι όλο το καλοκαίρι ο Χρήστος, διαβάζοντας, προσπαθούσε να μπει στο «πετσί του ρόλου». Όταν ξεκινήσαμε ηχογράφηση θέλαμε να επιλέξουμε το τραγούδι των τίτλων. Εγώ πίστευα ότι κάποιο άλλο τραγούδι ήταν κατάλληλο για τους τίτλους. Ο Νικολόπουλος επέμενε ότι οι Ψίθυροι ήταν το τραγούδι που θέλαμε. Είχε δίκιο. Οι «Ψίθυροι καρδιάς» έκαναν τη διαφορά και το τραγούδι αυτό έγινε τόσο μεγάλη επιτυχία. Ήταν το ξεκίνημά μου. Όπως σ’ έναν ακόμα δίσκο το «Η ζωή», γράφαμε στο στούντιο κανονικά κι ήρθε μια μέρα ο παραγωγός μου ο Ηλίας Μπενέτος και μου λέει «έχουμε το τραγούδι του δίσκου». Δεν τον πίστευα. Ήταν αυτό «Η ζωή» που έγινε και ο τίτλος στο δίσκο. Κάθε δίσκος έχει τη δική του ιστορία που την ώρα που ηχογραφούμε δεν τη γνωρίζουμε ακόμα.

Δημήτρης Μπάσης @ tralala.gr