Δεν είχα καμία καθοδήγηση. Είχα μπροστά μου τη μελωδία και ήξερα ότι γράφω για τον Μιχάλη Χατζηγιάννη. Ήθελα με έναν τρόπο να εκφράσω τη συναυλιακή σχέση που έχει ο Μιχάλης με τον κόσμο. Έτσι βγήκε το «Χέρια Ψηλά». Πολύ συχνά γράφω ρόλους, όχι στίχους. Όταν πρωτοσυνεργαστήκαμε με τον Μιχάλη σκεφτόμουν τι δεν έχει πει ακόμα για να του το βάλω στο στόμα του. Συνειδητοποίησα λοιπόν ότι ο Χατζηγιάννης ως ήρωας τραγουδιών δεν είχε γίνει κομμάτια, ήταν πάντα εκείνος που τον θέλουν, δεν είχε ρίξει τον εγωισμό του. Να λοιπόν η ώρα να πέσει στα σκαλιά… Έτσι βγήκε το «Δε φεύγω, θα μείνω όλη νύχτα στην πόρτα σου». Ήταν ένα σενάριο ειδικά γραμμένο για εκείνον.

Νίκος Μωραΐτης @ tralala.gr

Δεν γίνεται να μπεις ουρανοκατέβατος στην στιχουργική, αν δεν το κυνηγήσεις. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει σχολή στιχουργικής για να αποφοιτήσεις και να έρθουν οι καλλιτέχνες να δουν τα τραγούδια σου, το μόνο που μένει είναι να κινηθείς από μόνος σου. Αρχικά είχα δείξει στίχους μου σε διάφορους καλλιτέχνες λιγότερο γνωστούς από τη Γαλάνη, όμως κανείς τους δεν είχε ενδιαφερθεί. Όταν αποφάσισα να πάω στην Δήμητρα σκέφτηκα «Ή ταν η επί τας». Η Δήμητρα, που έχει το ένστικτο της ανακάλυψης νέων προσώπων, θα αναγνώριζε σίγουρα την αξία ή όχι των στίχων μου.

Νίκος Μωραΐτης @ tralala.gr

Μπορεί να είμαι περήφανος για ένα τραγούδι, να «κοκορεύομαι» κρυφά μέσα μου και το τραγούδι αυτό να μην ακουστεί μαζικά ποτέ. Δεν με νοιάζει. Κάθε τραγούδι έχει τον παραλήπτη του. Όπως «Το Κραγιόν» της Άλκηστις Πρωτοψάλτη ή ο δίσκος που έκανα με τον Στάμο Σέμση για την Έλλη Πασπαλά και αυτός που κάναμε τώρα για την Ανδριάνα Μπάμπαλη, όλες αυτές είναι «ειδικές» δουλειές για τις οποίες είμαι ευτυχής. Από τα τραγούδια που έκαναν εμπορική επιτυχία καμαρώνω για τα «Μην Ορκίζεσαι» και «Δε μιλώ για μια νύχτα εγώ» της Ελευθερίας Αρβανιτάκη και «Ο Άγγελος Μου» της Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ενώ το πιο τρανταχτό, εμπορικά, παράδειγμα είναι το “Χέρια ψηλά” του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Πιστεύω πως ξεπέρασε τις προσδοκίες και τη φαντασία μας.

Νίκος Μωραΐτης @ tralala.gr