Τι μας απάντησε ο Χρόνης Αηδονίδης στην ερώτηση…

Οι δισκογραφικές ενδιαφέρονται άμα είναι κάτι εμπορικό. Το εμπορικό βέβαια δεν είναι πάντα το καλύτερο. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις και έχουν κατά καιρούς αναδειχθεί μεγάλα ταλέντα στην παραδοσιακή μουσική και τα όργανα. Τώρα ποιος δεν ξέρει τον Πετρολούκα με το κλαρίνο ή τον Νίκο Φιλιππίδη ή τον Σωκράτη Σινόπουλο με την πολίτικη λύρα; Γι’ αυτό λέω ότι έχει μειωθεί αυτή η νοοτροπία που υπήρχε εις βάρος του δημοτικού τραγουδιού.

Θυμάμαι παλιά λέγανε «δεν βαριέσαι μωρέ, δημοτικό είναι» κι αυτό συνέβαινε διότι δεν έγινε σωστή προβολή. Μπορώ να πω με παράπονο ότι για ένα μεγάλο διάστημα η πολιτεία όχι μόνο δεν βοηθούσε αλλά είχε το δημοτικό τραγούδι υπό διωγμό!