Αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου | «Στο μυαλο ειναι ο Στοχος, το νου σου ε;»

Δούλευε από 5 χρονών σε παιδικούς θιάσους και, στη συνέχεια, επαγγελματικά σαν ηθοποιός, παίζοντας από Επιθεώρηση μέχρι Αρχαία Τραγωδία (θίασος Κ. Κουν). Παράλληλα, δούλεψε στον κινηματογράφο και πήρε μέρος σε δεκάδες ταινίες, κυρίως της Φίνος Φιλμ.

http://www.youtube.com/watch?v=FsutzkMjX0U

Σπούδασε στη δραματική σχολή του Τάκη Μουζενίδη και στη σχολή χορού Πράτσικα, Ζουρούδη και Βαρούτη. Πρωτοεμφανίστηκε με το θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου, το 1961, στο έργο των Ευαγγελίδη – Μαρή «Ο Κύριος πέντε τοις εκατό». Κάποιες από τις ταινίες που συμμετείχε ήταν: Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο, Δεσποινίς διευθυντής, Μια τρελή, τρελή οικογένεια, Ο τρελός τα ‘χει τετρακόσια κ.α.

Πρωταγωνίστησε επίσης στις ταινίες «Το βαρύ πεπόνι» (Π. Τάσιου, 1977) για την οποία κέρδισε το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, «Παραγγελιά» (Π. Τάσιου, 1980 μέρος της ταινίας βασίζεται σε ποιήματά της) και «Όστρια» (Α. Θωμόπουλου, 1984», ταινία για την οποία συνεργάστηκε στο σενάριο. Για την τελευταία έλαβε το Κρατικό Βραβείο Ερμηνείας και μοιράστηκε το Βραβείο Σεναρίου με τον Α. Θωμόπουλο.

http://www.youtube.com/watch?v=aBxmVN2zoy0

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 ασχολήθηκε με την ποίηση, εγκαταλείποντας τον κινηματογράφο. Τα ποιήματα της είναι γνωστά για τον αντισυμβατικό και συνειρμικό χαρακτήρα τους

Το γλυκό κοριτσάκι των ελληνικών ταινιών της Φίνος Φιλμς, η Κατερίνα Γώγου μετατρέπεται σε επαναστατική ποιήτρια. Η αιώνια έφηβος, η οργισμένη, μια από τις πιο σπαρακτικά ραγισμένες φωνές της γενιάς της. Μια ποιήτρια που έγραφε για να μην εκραγεί, που είχε κάνει τον πόνο και το παράπονο στίχους, κι αυτοί οι στίχοι ήταν παραπονεμένοι και οργισμένοι, αλλά πάνω απ’ όλα αληθινοί. Το πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε με τίτλο “Τρια κλικ αριστερά”.

Άνθρωπος υπερκινητικός με μυαλό που δούλευε συνέχεια στο κόκκινο, γνώρισε από νωρίς την εσωτερική ήττα. Ίσως γι’ αυτό η φωνή της βρήκε τέτοια απήχηση στη νεολαία της εποχής. Έγινε μια τεράστια κραυγή, μια ηχώ απελπισίας, την οποία, εκείνα τα χρόνια τουλάχιστον, οικειοποιήθηκε ο (ιδεολογικός) χώρος των Εξαρχείων.

Οι σχέσεις της με τις αστυνομικές αρχές ουδέποτε υπήρξε καλή. Το 1986 είχε κάνει μάλιστα και μήνυση στον υπουργό Δημόσιας Τάξης επειδή κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης χτυπήθηκε από αστυνομικούς. «Από τη στιγμή που δεν μας αφήνουν να φτιάξουμε τη ζωή, θα χαλάσουμε αυτό που υπάρχει και θα βγει το καινούργιο μετά» δήλωνε η ίδια.

Πόνεσε για τους ανθρώπους γύρω της και πρόσφερε σε όποιον είχε ανάγκη. Δυστυχώς όμως έκανε μια ροκ εν ρολ βουτιά στο θάνατο ως Ιδανική Αυτόχειρας στην Αθήνα των αρχών του ’90. Στα 53 της χρόνια, στις 3 Οκτωβρίου 1993 αποφασίζει να τερματίσει τη ζωή της, λαμβάνοντας υπερβολική δόση χαπιών και αλκοόλ.

Οι κραυγές της δεν πήγαν χαμένες, αφού όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι διαβάζουν την ποίησή της, όλο και περισσότεροι αληθινοί άνθρωποι την ανακαλύπτουν.

Η ταινία “Κατερίνα Γώγου – Για την Αποκατάσταση του Μαύρου” σε σενάριο και σκηνοθεσία του Αντώνη Μποσκοΐτη, παρουσιάστηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας, στο πλαίσιο του οποίου προβλήθηκε δύο φορές στον κινηματογράφο ΔΑΝΑΟ. Και οι δύο προβολές ήταν sold out!

Την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου κάνει πρεμιέρα η παράσταση αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου «Στο μυαλό είναι ο στόχος» με τη Μυρτώ Αλικάκη, στη μουσική σκηνή «Ρυθμός Stage“, με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από το θάνατο της ηθοποιού-ποιήτριας.