Ανδριάνα Μπάμπαλη & Σταύρος Σέμσης με εκλεκτούς καλεσμένους

Εμείς ακούσαμε το Γιάννη Κότσιρα και την Ελένη Τσαλιγοπούλου και θα σας τα πω όλα αναλυτικά. Πριν ξεκινήσουν το πρόγραμμα τους οι δύο καλλιτέχνες μας μίλησαν λίγο για αυτή τη νέα δουλειά και τις εμφανίσεις τους.

Ανδριάνα Μπάμπαλη:

Στις εμφανίσεις μας εδώ παρουσιάζουμε ένα μεγάλο μέρος του δίσκου μας με το Σέμση και το Μωραΐτη, που λέγεται «ο Τζον Τζον ζει» και ήρθαν και κάποιοι φίλοι μας καλεσμένοι. Ξεκινήσαμε χθες, που ήταν καλεσμένοι ο Παύλος Παυλίδης και η Δήμητρα Ματσούκα, πήγε πολύ καλά. Σήμερα είναι ο Γιάννης Κότσιρας και η Ελένη Τσαλιγοπούλου, που θα πούνε τραγούδια του Στάμου Σέμση.

Φέτος είναι εντελώς ηλεκτρονικό το σχήμα, είναι πολύ κοντά στον τρόπο που έγινε ο δίσκος και έτσι έχει φτιαχτεί και το πρόγραμμα. Τραγούδια παλαιότερα δικά  μου και του Σέμση, έχουν φτιαχτεί από την αρχή πιο ηλεκτρονικά, programming.

Ο δίσκος πήρε αρκετό καιρό για να ολοκληρωθεί, περίπου από πέρυσι το Φεβρουάριο έως το Σεπτέμβριο. Δουλεύαμε καθημερινά στο σπίτι του Στάμου πολύ ομαδικά. Είναι ένας δίσκος που αγαπάμε πολύ, δουλέψαμε τόσο καιρό για να τον φτιάξουμε και τώρα τον παρουσιάζουμε επί σκηνής.

Η Ελένη Τσαλιγοπούλου έχει συνεργαστεί και στο δίσκο, λέει ένα τραγούδι του παππού του Σέμση και έχουμε συνεργαστεί μαζί τρεις χρονιές. Είναι πολύ αγαπημένη μου φίλη και καταπληκτική τραγουδίστρια. Με το Γιάννη Κότσιρα δεν έχουμε συνεργαστεί επί σκηνής, του κάναμε την πρόταση να έρθει και δέχτηκε με πολύ χαρά και τον ευχαριστώ πολύ γιατί ήταν πολύ γενναιόδωρο αυτό εκ μέρους του.

Όλα είναι πολύ καλά εδώ και είμαστε πολύ καλή ομάδα. Ο Ορέστης Πλακίδης έκανε την ενορχηστρώσεις των παλιών τραγουδιών και τα έφερε στο τώρα θα τα ακούσετε πολύ διαφορετικά. Ο Τζον Τζον; Είναι το παιδικό μας όνειρο, που το διατηρούμε ζωντανό..

Στάμος Σέμσης:

το πρόγραμμα εδώ έρχεται σαν συνέχεια του δίσκου που ετοιμάσαμε, το ηχογραφήσαμε σπίτι μου και περάσαμε πάρα πολύ ωραία και σκεφτήκαμε να τον παρουσιάσουμε στον κόσμο και να επιλέξουμε διάφορα πράγματα που αρέσουν πολύ και στους δύο. Βασισμένοι σε μία minimal μπάντα…αυτό που λέει η Ανδριάνα ότι θέλει μία μπάντα να χωράει σε ένα αυτοκίνητο, εμένα η δουλειά μου έχει πολύ μεγάλη με το ηλεκτρονικό, είμαι πάρα πολύ του κομπιούτερ και είμαι εξοικειωμένος χρόνια με αυτό τον τρόπο δουλειάς και με το να βγαίνει με αυτό τον τρόπο προς τα έξω δηλαδή με τον Ορέστη Πλακίδη που έχει κάνει τα programming και παίζει πολλά πράγματα ηλεκτρονικά επί σκηνής και είναι πολύ ενδιαφέρον. 

Αυτό το πρόγραμμα θα το παρουσιάσουμε εδώ και σε άλλους χώρους στην Αθήνα και ενδεχομένως και εκτός Αθηνών.

Review

Μετά από αυτά που άκουσα, ηλεκτρονικό μου είπανε, κομπιούτερ  μου είπανε είχα κ εγώ περιέργεια να δω τι θ ακούσω…είναι και περίεργος ο τίτλος του δίσκου…

Ξεκίνησε το πρόγραμμα με Βαγγέλη Γερμανό κ το γνωστό «κ άλλο καλοκαίρι πέρασε» που έδεσε με το «καλοκαίρι» από το νέο δίσκο. Ακούγεται programming μουσική (ρυθμός και ήχος που αναπαράγεται από το κομπιούτερ) και πάνω του παίζουν η ηλεκτρική κιθάρα, τα πλήκτρα  και το βιολί. Ομολογώ ότι δε με ενθουσίασε ιδιαίτερα αυτό το στυλ ‘κονσέρβα’. Θα μου άρεσε περισσότερο να ακούσω ζωντανά μουσική, από τα όργανα. Ήταν σα να ακούω το Cd (που το ακούω κ σπίτι μου)… έτσι ακούστηκε και το πάρα πολύ ωραίο νέο τραγούδι «περιπλανώμενο» (όπως στο Cd) ακριβώς…(στο live πας για να ακούσεις ζωντανά το τραγούδι).

Η Μπάμπαλη έχει πολύ ρομαντική και ευαίσθητη φωνή που ταιριάζει με την αισθαντική μουσική του Σέμση αλλά και με τα άλλα τραγούδια που είχαν επιλέξει για το πρόγραμμα όπως της Λένας  Πλάτωνος «ο γιος του Ρουμάνου», του Νίκου Πορτοκάλογλου «δεν είναι αργά για θαύματα». Πιστεύω ότι αν αφαιρέσει την παιδικότητα που της βγαίνει κάποιες φορές και επιτρέψει μία περισσότερο ουσιαστική, εσωτερική προσέγγιση (που την έχει, φαίνεται αυτό) και δεν είναι τόσο συνεσταλμένα γλυκιά θα μας παρουσιάσει πολύ όμορφα κομμάτια και στις ζωντανές εμφανίσεις όπως  κάνει στους δίσκους.

Γεμάτο κόσμο ήταν το «δίπλα στο ποτάμι» από κόσμο, ζευγάρια, μεγαλύτερες ηλικίες, στο μπαρ κυρίως νεαρά κορίτσια. Ο Σέμσης τραγουδάει ένα ξένο κομμάτι που έγραψε για τον πρώτο του έρωτα (στα δεκατέσσερα) αλλά και το «perhaps» και Χατζιδάκι «Dedication» και κάποια στιγμή Cure και Pink Floyd  «Breath» στο δεύτερο μέρος όμως έγιναν αυτά.

Μετά το διάλειμμα περιμέναμε όλοι τους καλεσμένους και πράγματι εμφανίστηκε ο Γιάννης Κότσιρας με τον αέρα του, το ιδιαίτερο στυλ και το χαμόγελο του να πει δυο από τα ωραιότερα τραγούδια του Σέμση το «να με θυμάσαι» και «τα βεγγαλικά σου μάτια»… πηγαίνουν στη φωνή του και ελπίζω να έχουμε την ευκαιρία να τα ξανακούσουμε σε καλύτερες συνθήκες, λίγο πιο προσεγμένα. Επίσης θα ήταν ωραίο να ακούσουμε κάτι περισσότερο από τον καλλιτέχνη (τόσο δρόμο ήρθε μέχρι εκεί, τόσες ώρες περίμενε να βγει και μαζί του περιμέναμε κ εμείς) ας έλεγε άλλα δυο κομμάτια θα μας άρεσε.

Ευτυχώς η Τσαλιγοπούλου που βγήκε μετά κ εκείνη χαμογελαστή και με τον αέρα της σκηνής που της πάει (και της φαίνεται), που έχει αυτή την επικοινωνία με το κοινό και το κερδίζει αμέσως… Είπε το «βραδιές με ακτινοβολία» του Σέμση και πρέπει κάποιος να την πείσει να το λέει συνέχεια, να το ηχογραφήσει…κάτι να κάνει να το ακούω όλη την ώρα. Τόσο ωραία το είπε, τόσο ερωτικά, γεμάτα, αισθαντικά, μελωδικά, παραπονεμένα, όπως του πρέπει για να ξεχωρίσει σαν κομμάτι.. ύστερα αυτοσχεδίασε κιόλας πάνω σε μουσική ήταν πάρα πολύ καλή μας άρεσε.

Από το πρόγραμμα δεν μπορούσε να λείπει κ η μουσική από «το νησί» που έκλεισε το πρόγραμμα αλλά ο κόσμος ήθελε κ άλλο οπότε του έκαναν το χατίρι και ακούστηκε για ακόμα μια φορά ο «περιπλανώμενος» Ικαριώτικος σκοπός.