Ανοικτή επιστολή του Κωνσταντίνου Χριστοφόρου για το «Χαίρε Κύπρος»

Η πρόταση του γνωστού Κύπριου μουσικοσυνθέτη Γιώργου Θεοφάνους αφορά τη διοργάνωση μίας σειράς συναυλιών οι οποίες θα ξεκινήσουν από Λονδίνο και Νέα Υόρκη και θα καταλήξουν στις τέσσερεις μεγάλες πόλεις της Κύπρου, με τελικό προορισμό τη Λευκωσία.

Μετά τα πολλά αρνητικά σχόλια τα οποία εισέπραξαν οι εμπλεκόμενοι για την πιθανότητα πραγματοποίησης της φιλόδοξης και δαπανηρής ιδέας, ο γνωστός τραγουδιστής Κωνσταντίνος Χριστοφόρου επικροτεί την πραγματοποίηση της συναυλίας με ανοιχτή επιστολή του.

“Ο Γιώργος Θεοφάνους είναι μεγάλο ταλέντο, μουσική ιδιοφυία, καταξιωμένος συνθέτης και στιχουργός και αδιαμφισβήτητα πολυπράγμων. Ζει και αναπνέει για την τέχνη και ειδικά την μουσική. Στην παράσταση “Χαίρε Κύπρος” που με χαρά μου βλέπω ότι υλοποιείται, μελοποιεί το τραγικό 1974  της εισβολής και κατοχής, 40 χρόνια μετά, πράγμα που κανένας δεν τόλμησε μέχρι σήμερα. ΤΟΝ ΣΥΓΧΑΙΡΩ ΘΕΡΜΑ και ΕΠΙΚΡΟΤΩ όλους όσοι τον στηρίζουν, επίσημους ή ανεπίσημους φορείς. Άκουσα (τέτοια ήταν η βοή και η παραφωνία που έφτασε μέχρι και εδώ εν Αθήναις ) ότι υπάρχουν φωνές που ζητούν ακόμα και με petitions (μάζεμα υπογραφών) στο διαδίκτυο να πούμε «ένα βροντερό όχι» στη μουσική και στα «πανηγύρια». ΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ; ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ; ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ άνθρωποί μου; Petitions για πολιτικούς, οικολογικούς, ανθρωπιστικούς λόγους ξέρω αλλά μόνο ο αθάνατος κοντόφθαλμος, μικροπρεπής, κομπλεξικός, εμπαθής, ανέμπνευστος για να μην πω κι άλλα, νους της πολύ μικρής ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ αυτού του τόπου θα σκεφτόταν να κάνει petition, άκουσον, άκουσον, για να σταματήσει τη ΜΟΥΣΙΚΗ , την Ποίηση, το Μέλος,τον Χορό, την αρχαιοτέρα των τεχνών, που όλα τα τραγικά έργα και ποιητές μας συμπεριελάμβαναν και που σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας υπάρχει ως αναπόσπαστο κομμάτι λύτρωσης, συντροφιάς, έκφρασης και κάθαρσης (μοιρολόι, νανούρισμα, ύμνος, πολιτικό, ερωτικό, της τάβλας, του γλεντιού κτλ). Μένω άναυδος! Αυτή η «ευφάνταστη» και «λαμπρή» ιδέα με ξεπερνά, τέλος.

Άσε δε τα υπονοούμενα και καταγγελίες για υπέρογκες αμοιβές και μίζες. Όχι ότι για να στηθεί μια τέτοια παράσταση, σαν αυτές που χρόνια θα έπρεπε να γίνονται παντού, εντός και εκτός Κύπρου, χρειάζονται λεφτά. Και μην ακούσω ότι δεν έχουμε λεφτά, γιατί για κάθε λογής ανούσια πρωτοβουλία έχουμε λεφτά, για βολέματα, ρουσφέτια και μίζες εκατομμυρίων έχουμε , για τα καρναβάλια και τις συναυλίες των δήμων έχουμε, για την ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ δεν έχουμε; Για το 1974 δεν έχουμε; Για τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ; Για το αυτονόητο; Χωρίς τον πολιτισμό είμαστε ο ΚΑΝΕΝΑΣ έλεγε και η αείμνηστη Μελίνα. Η πιο σωστή εξωτερική πολιτική για την βασανισμένη Κύπρο μας θα έπρεπε ανέκαθεν να ήταν ο πολιτισμός ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ και όχι οι μάταιες αποτυχημένες πολιτικές πρωτοβουλίες παντός είδους και καιρού. Και επιπλέον, για όπερες και φεστιβάλ έχουμε λεφτά και πολύ καλά κάνουμε βεβαίως, για καταξιωμένους Κύπριους καλλιτέχνες όπως ο Γιώργος με περγαμηνές και ταλέντο διεθνώς αναγνωρισμένο που θέλουν να προσφέρουν στον τόπο τους δεν έχουμε; Μπράβο μας , ενωμένοι και αγαπημένοι πάντα! Ευσεβείς πόθοι… Αυτή η διχόνοια, η εμπάθεια, η “αζούλα” που έλεγε και η γιαγιά μου η μακαρίτισσα θα μας φάει, καλλιτεχνική και πολιτική “μισαλλοδοξία” στην προκειμένη περίπτωση λέω εγώ. Αντιδράσεις κεκαλυμμένες κατά το δοκούν με σκοπιμότητες πολιτικές και επαγγελματικές αλλά και ανθρώπινης φύσεως συμπλεγματική ψυχοσύνθεση μερικών ανθρώπων σε τούτο το ταλαίπωρο νησί που λέγεται Κύπρος.

Το θλιβερότερο όλων είναι να δούμε την υπόθεση αυτή να γίνεται θέμα αντιπαράθεσης και εκμετάλλευσης στη βουλή (καλομελέτα κι έρχεται), στα κανάλια και στα ΜΜΕ. Το θέατρο του παραλόγου και η απόλυτη ξεφτίλα.

Το «Δεν ξεχνώ» που γενιές σημάδεψε γίνεται «Ξέχασα» όποτε βολεύει ή δεν βολεύει τον κάθε επιτήδειο, αδαή, οπισθοδρομικό ή αργόσχολο;

Ο Γιώργος Θεοφάνους αγγίζει το 1974 που πονά και πληγώνει, που ξεχάστηκε, που αμφισβητείται. Ρωτήστε τα μικρά παιδιά τι ξέρουν (;) για αυτό. ΝΤΡΟΠΗ. Ναι προχωράμε, ναι αλλάζουν οι εποχές, ναι να βρούμε επιτέλους μια λύση, ρεαλιστική και βιώσιμη, όσο ΟΔΥΝΗΡΗ κι αν είναι αυτή, όχι με εθνικιστικές κορώνες αλλά την ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΗΝ ΤΙΜΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΜΕ! Μέσα από το τραγούδι μεταφέρεται η μνήμη, γίνεται η κριτική, η ψυχή λυτρώνει και λυτρώνεται.

Και το λέμε όλο αυτό ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ; Ε; Η μήπως ισχύει η γνωστή ρήση “Ουδείς προφήτης στον τόπο του” ; Η μήπως ενοχλούνται κάποιοι που απέχουν χιλιόμετρα από αυτές τις πρωτοβουλίες, ιδέες και ταλέντο; Που θα ήθελαν διακαώς να είναι αυτοί στην θέση του Γιώργου Θεοφάνους; Που βρίσκουν το γεγονός ότι κάλεσε Κύπριους καλλιτέχνες να τραγουδήσουν και όχι κάποιους της “έντεχνης” αρεσκείας και αισθητικής τους απαράδεκτο; Ο Γιώργος της πίστας που θέλει να τα αρπάξει! Αγκυλώσεις και νοοτροπίες αρρωστημένες και λυπηρές. από τουλάχιστον άσχετους ανθρώπους που προσπαθούν να ΠΑΡΑΣΥΡΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ενάντια σε κάθετί ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΚΑΛΟ γιατί είναι πολύ ΜΙΚΡΟΙ για να το κατανοήσουν. Ο κόσμος όμως ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ, ΑΓΑΠΑ τον τόπο του, τους ανθρώπους του, τους καλλιτέχνες που τον συντροφεύουν χρόνια τώρα στη ζωή του και δεν θα τους κάνει τη χάρη να υπογράψει τα petitions τους , ούτε να συμφωνήσει μαζί τους.

Αν ήθελε ο Γιώργος Θεοφάνους να τα αρπάξει θα έγραφε ακόμα ένα πολύ ωραίο δίσκο σε κάποιο δημοφιλή καλλιτέχνη, θα πουλούσε χιλιάδες αντίτυπα, θα έκανε άλλη μια εμφάνιση με τα εξαίρετα ερωτικά τραγούδια του και θα καθόταν σπίτι του με την υπέροχη οικογένεια του να απολαμβάνει τις δάφνες του.

Προτίμησε όμως να αφιερώσει ένα ολόκληρο χρόνο από τη ζωή του για να καταπιαστεί με κάτι τόσο σπουδαίο και σημαντικό, το πολιτικό και ιστορικό τραγούδι, προτίμησε να φέρει το 1974 σαράντα χρόνια μετά μπροστά μας, ΕΛΕΥΘΕΡΑ και με σεβασμό στο ίδιο το γεγονός και τους ήρωές του! ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ. Μάρτυρας είμαι ένα ολόκληρο καλοκαίρι πέρσι που ενώ είχε ένα σωρό επαγγελματικές γκλαμουράτες για πολλούς υποχρεώσεις, ενώ ήταν διακοπές, ενώ έπαιζε με τα παιδιά του, το μυαλό του ήταν στην παράσταση για το 1974, στα κείμενα, στο νέο τραγούδι του Τόκα ή του Κοτσώνη που «ανακάλυψε» , για το πως θα στηθεί , με ποιους πόρους θα πάρει σάρκα και οστά αυτό το εγχείρημα. Ε όχι, αυτός ο άνθρωπος δεν θέλει να τα αρπάξει και χωνέψετε το είναι ο καταλληλότερος και ο καλύτερος για να κάνει κάτι τέτοιο τόσο σπουδαίο για τα πολιτιστικά δρώμενα του νησιού μας και αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στην όποιας πολιτικής απόχρωσης κυβέρνηση το επιχορηγήσει! Εύχομαι αυτό να πράξει και η παρούσα κυβέρνηση και να μην υποκύψει και “ξεγελαστεί” από τις αντιδράσεις αυτών των “λίγων” και ολίγων στους οποίους αναφέρομαι εκτενώς πιο πάνω.

ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ξεφεύγουμε από τα πλαίσια μικρής “σχολικής γιορτής” και κάνουμε κάτι μεγάλο και επαγγελματικό, διεθνών προδιαγραφών, με σκηνοθεσία, σκηνογραφία, κοστούμια, τραγουδιστές, ηθοποιούς, μουσικούς, ήχο, φωτισμό κτλ , με αποσπάσματα από σπουδαία έργα συμπατριωτών μας και ειδικά  για τον κόσμο ΕΛΕΥΘΕΡΑ ,σε όλες τις πόλεις και με πλάνο να παρουσιαστεί και στο εξωτερικό. Έχετε ιδέα πόσο κοστίζει ένα τόσο μεγαλεπήβολο σχέδιο; Το ποσό των 300000 ευρώ είναι και λίγο σας πληροφορώ. Και πάνω απ’όλα έχετε αντιληφθεί μερικοί πόσο σημαντικό είναι; Ποια η αντικειμενική, πραγματική και περισσότερο συμβολική ΑΞΙΑ του; Σε τέτοια σπουδαία πράγματα χρειάζεται να επενδύουμε και να προσφέρουμε την οποιαδήποτε χορηγία, κράτος και ιδιώτες τους οποίους καλώ να ευαισθητοποιηθούν και να προσφέρουν. Και για όσους υποστηρίζουν πως στις μέρες τα λεφτά πρέπει να πηγαίνουν μόνο σε κόσμο που τα έχει ανάγκη, ένα έχω να πω: ΠΑΝΤΑ θα είμαστε δίπλα στους δυσπραγούντες συμπατριώτες μας αλλά έτερον εκάτερον. Αν δεν τραφεί ΚΑΙ το ΠΝΕΥΜΑ, ο νους και η ψυχή μας μέσω του πολιτισμού και της παιδείας, κινδυνεύουμε να αφανιστούμε δια παντός από τον χάρτη.

Και επιμένω, μήπως κάποιοι δεν θέλουν να επενδύουμε στη μνήμη και την ιστορία; Να μην θυμόμαστε για να μαθαίνουμε και να προχωράμε μπροστά; Μήπως μείναμε στα ίδια και στα ίδια τα αναμασημένα, μήπως θέλουμε η Κύπρος να είναι πάντα ένα «χωρκόν μιτσί» ή μήπως βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας μόνοι μας μια ζωή;

Στο πρόσφατο παρελθόν μεγάλες συναυλίες, μαζικές και λαϊκές, στις οποίες είχα την τύχη να συμμετέχω, απέδειξαν περίτρανα πόσο ενωμένος είναι αυτός ο λαός, ανεξαρτήτως ιδεολογιών, μπροστά στην ανάγκη των συμπολιτών του, μπροστά στο καλό της πατρίδας του. Είμαι περήφανος για αυτό και είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως αυτό θα γίνει και στις παραστάσεις του «ΧΑΙΡΕ ΚΥΠΡΟΣ».

Προτείνονται και άλλες ενέργειες από κάποιες φωνές, όπως διάβασα. Οι περισσότερες γίνονται εδώ και χρόνια! Εντούτοις, ας γίνουν και αυτές, είναι σημαντικές και θα μπορούσαν να πορευθούν παράλληλα και ταυτόχρονα!

Δεν προσπαθώ να το παίξω δικηγόρος κανενός, ούτε κάνω την αγιογραφία του Γιώργου Θεοφάνους, μόνο ΑΛΗΘΕΙΕΣ λέω κι ας ξέρω ότι η λάσπη και η χολή έρχεται οσονούπω (συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια). Παρ’ όλα αυτά θεωρώ υποχρέωση μου να εκφράσω τη γνώμη μου όπως το έχω κάνει πολλές φορές στο παρελθόν για άλλα σοβαρά ζητήματα του τόπου μου και εν τω προκειμένω πολύ απλά ΑΓΑΝΑΚΤΩ με νοοτροπίες και συμπεριφορές απαράδεκτες και καταδικαστέες που μόνο κακό κάνουν στην Κύπρο και την πάνε αιώνες πίσω, πόσο μάλλον όταν αυτές αγγίζουν τον χώρο που υπηρετώ χρόνια τώρα και αγαπώ βαθύτατα. Να είστε σίγουροι ότι θα έπραττα το ίδιο όποιος άλλος αντάξιος του Γιώργου Θεοφάνους ,ταλαντούχος άνθρωπος με όραμα και να ήταν στη θέση του. Χαίρε Γιώργο!”

Κωνσταντίνος Χριστοφόρου

3/2/14

Αθήνα