Συνέντευξη | Αποστολία Ζώη: «Στη δουλειά μας θέλει να είσαι πιο ατομιστής… εγώ παραείμαι λογική!»

Πιο σίγουρη και κατασταλαγμένη από ποτέ η Αποστολία Ζώη διανύει μια περίοδο δημιουργική κάνοντας πράγματα που την ευχαριστούν και την γεμίζουν!

Οι live εμφανίσεις της είναι αυτό που αγαπά αλλά ένας νέος «έρωτας» μπήκε στη ζωή της… το θέατρο! Πρωταγωνιστώντας λοιπόν στη θεατρική παράσταση «Ζητείται Ψεύτης» η Αποστολία Ζώη δηλώνει πως μαθαίνει τον εαυτό της και νιώθει πως αυτή τη στιγμή της δίνεται ο παράδεισος!

Μετά από ένα δύσκολο για εκείνη χρονικό διάστημα που έπρεπε να φανεί δυνατή και να επαναπροσδιορίσει πράγματα και καταστάσεις η Αποστολία Ζώη δηλώνει παρούσα και μας αποκαλύπτει πολλά!

Απολαύστε την!

Αποστολία μου καλησπέρα, χαιρόμαστε που σε φιλοξενούμε και πάλι στο Tralala.gr! Πως είσαι αυτή την περίοδο;

Κ’ εγώ χαίρομαι!!! Είμαι σε μια δημιουργικά, πιεσμένη περίοδο μετά από χρόνια και χαίρομαι για αυτό! Ασχολούμαι παράλληλα με τα μουσικά και τα θεατρικά μου ενώ ψάχνω και για το επόμενο single. Τα τελευταία χρόνια ήμουν πιο χαλαρή και τώρα κάνω εργασιοθεραπεία!

Δείχνεις και ήρεμη παράλληλα.

Αλήθεια είναι! Είμαι χαρούμενη παρά την κούραση. Έχω συνειδητοποιήσει τι θέλω και έχω φύγει από ταμπέλες και κολλήματα του παρελθόντος. Έχω ισορροπήσει!

Τι είναι αυτό που μας κάνει να δούμε τα πράγματα «αλλιώς»;

Καταρχάς είχα σταματήσει να δουλεύω για να καταλάβω τι πραγματικά θέλω να κάνω. Έκανα διαφορετικά πράγματα και μίλησα με άτομα από άλλους χώρους. Η μια πλευρά είναι η καλλιτεχνική, έψαξα άλλα πράγματα… και η άλλη είναι η εμπειρία ζωής. Έχασα τους γονείς μου. Η οπτική μου έγινε καινούργια. Μέσα στην άσχημη αυτή κατάσταση μαθαίνεις να εκτιμάς, να ορίζεις ποια είναι τα σοβαρά και ποια όχι. Πράγματα που με άγχωναν στο παρελθόν, πλέον δεν με αγχώνουν. Αυτό μ’ έχει κάνει να απλοποιήσω τη ζωή και βγαίνει και επαγγελματικά.

Η απώλεια των γονιών πόσο αλλάζει την κοσμοθεωρία μας;

Έχει περάσει μόλις ένας χρόνος που έχασα τους δικούς μου. Εμένα με χτύπησε στο θέμα της ασφάλειας κι ας μην με ζούσαν οικονομικά οι γονείς μου. Πάντα μέσα στο μυαλό μου είχα πως ότι κι αν συμβεί θα υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι ως βράχος. Όταν έχασα τη μητέρα μου πόνεσα λόγω της απώλειας, αλλά επικεντρώθηκα στον πατέρα μου, για να περνάει καλύτερα και να ζήσω μαζί του περισσότερα πράγματα. Όταν έχασα και τον πατέρα μου δεν ήξερα που πατώ και που βρίσκομαι. Αισθάνθηκα ότι είμαι ένα κτίριο χωρίς πυλώνες και ρίζα. Όλα αυτά που μου συνέβησαν τα αντιλήφθηκα τώρα, 2 χρόνια μετά. Μου βγαίνει σε όλα τα επίπεδα η έλλειψη ασφάλειας.

Παρακολουθώντας τα social media σου δεν το καταλαβαίνει κανείς. Προσπαθείς να μεταφέρεις την αισιοδοξία στους ανθρώπους.

Δεν μπορώ τη μιζέρια! Γενικότερα δεν μπορώ τις μικρότητες και μεγαλώνοντας καταλαβαίνω πως μόνο η υγεία είναι σημαντική. Όλα είναι θέμα χειρισμού και αν έχεις κάτι στο μυαλό σου καλά… θα έρθει καλά, το προκαλείς. Αν φοβάσαι κάτι, θα έρθει ο φόβος. Έβγαλα θυμό, ένιωσα αδικία για ότι μου συνέβη. Φτάνει με την απαισιοδοξία όμως.

Το «Μου ‘χεις καταστρέψει τη ζωή» που το αφιερώνεις;

Ήταν ξεκάθαρα για το 2018, με διέλυσε!!! Επειδή στα social media είμαι αρκετά φειδωλή, θέλω να ξεκινήσω να μοιράζομαι πολλά πράγματα. Είμαι δειλή στο να εκδηλωθώ. Ξεκίνησα λοιπόν με ένα postπου έκανα σε τριάντα δευτερόλεπτα, χωρίς να το σκεφτώ. Και είδα ανταπόκριση από τον κόσμο και έμαθα ιστορίες από ανθρώπους που δεν ήξερα. Έγινα 2 μέτρα, αισθάνθηκα δυνατή. Εγώ μεγάλωσα στον Βόλο και περιορίζομαι από μωρό στο πως να εκδηλωθώ. Ήρθε σε μεγάλη σύγκρουση ο τρόπος που μεγάλωσα με το επάγγελμα που επέλεξα να κάνω.. σε εξωφρενικό βαθμό. Φοβόμουν μην πει κανείς στους γονείς μου κάτι για μένα που δεν ισχύει, είναι μικρή η κοινωνία εκεί. Είχα άγχος μην στεναχωρηθούν. Εμένα δε με νοιάζει να με χτυπάνε, αλλά τους δικούς μου ανθρώπους αν τους πειράξουν γίνομαι θηρίο, λιοντάρι. Ένιωθα λοιπόν έναν εγκλωβισμό. Το να είμαι αρεστή και το καλό παιδί, στο χώρο μας δεν ξέρω πόσο βοηθάει. Στη δουλεία μας θέλει να είσαι πιο ατομιστής. Εγώ παραείμαι λογική για αυτή τη δουλειά!!!

Η αλήθεια είναι πάντως πως το συγκεκριμένο τραγούδι πήγε πολύ καλά, αγαπήθηκε.

Δεν σου κρύβω πως στεναχωριέμαι που δεν υπάρχουν δίσκοι πλέον, όμως δεν αξίζει γιατί τα έξοδα είναι πολλά και η ανταπόκριση μικρή. Τώρα είμαστε single, single,single. Πήγε όντως πολύ καλά το τραγούδι μου με τον Φοίβο. Αν και μου φάνηκε λίγο σκληρός ο τίτλος στην αρχή, αλλά πάνω στα νεύρα σου λες πολλά σκληρά πράγματα χωρίς να τα εννοείς. Μπορώ να καταλάβω γιατί ταυτίστηκε ο κόσμος. Στην αρχή το φοβήθηκα, αλλά τώρα το απολαμβάνω, γιατί μου θυμίζει την εποχή του «Μου έλλειψες». Νιώθω μεγάλη χαρά, είχα πολύ καιρό να δω να τραγούδα και να ταυτίζεται ο κόσμος με κομμάτι μου. Δεν είχα ασχοληθεί και σοβαρά, όπως τώρα. Είχα το μυαλό μου στο νοσοκομείο με τους γονείς μου, είχα πισωγυρίσματα. Την πορεία μου την άφησα βαλτωμένη γιατί ήθελα να είμαι κοντά στους γονείς μου. Είχα ξεχάσει πως είναι να ασχολούμαι με την Αποστολία. Για πέντε χρόνια δεν ασχολήθηκα καθόλου με εμένα. Αυτό δε φάνηκε ποτέ, το ήξεραν πολύ λίγοι άνθρωποι.

Οπότε, αυτό που είχες ποστάρει στο Instagram, «Ξυπνάμε το πρωί και αγαπάμε τον εαυτό μας», είναι τρόπος ζωής για σένα πια;

Ναι!!! Όσες φορές έχει τύχει να πω στον καθρέφτη ότι αγαπώ στον εαυτό μου, μου ‘χει αλλάξει η ψυχολογία. Περιποιούμαι πιο πολύ τον εαυτό μου. Έχω δει ότι λειτουργεί και ήθελα να το μοιραστώ. Έλαβα μηνύματα ότι λειτούργησε σε πολλούς. Δεν είμαι εγκλωβισμένη έτσι, κάνω πιο πολλά πράγματα για εμένα.

Φίλους στο χώρο έχεις;

Έχω, ναι. Είμαι σαν άνθρωπος, πιστό σκυλί. Αν συμπαθήσω κάποιον, θα τον συμπαθήσω για πάντα!

Φίλες;

Γενικά με τις γυναίκες τα πάω πολύ καλά. Είμαι πολύ cool και κάνω το εξομολογητήριο, γιατί εγώ δεν κρίνω. Μου λένε όλα τους τα μυστικά γιατί ξέρουν ότι θα τα πάρω μαζί μου. Δεν θα πω πουθενά τίποτα, γιατί δεν με αφορά η ιστορία του άλλου.

Και να λοιπόν που έφτασε η στιγμή να συζητάμε για την συμμετοχή σου στην θεατρική παράσταση «Ζητείται Ψεύτης». Πως αισθάνεσαι, το πίστευες ότι θα γίνει;

Όχι, από ένα σημείο και μετά ένιωθα ότι δεν βγαίνει χρονικά. Στο τηλεφώνημα που μου έκαναν και μου είπαν ότι βρέθηκε ο πρωταγωνιστής με έπιασε νευρικό γέλιο! Το είχαμε ξεγράψει ότι η δουλειά αυτή θα βγει. Πλέον όμως πάω χαρούμενη κάθε μέρα στην παράσταση, θέλω να πάρω όσο περισσότερη γνώση μπορώ. Και μάλιστα έχουμε πάρει και παράταση και συνεχίζουμε τουλάχιστον μέχρι 15 Μαΐου!!! Η μουσική με το τραγούδι είναι αλληλένδετα, γι’ αυτό και είχα κάνει μαθήματα υποκριτικής. Όταν έκανα δισκογραφία και δούλευα πενθήμερα, έκανα 14 ώρες την εβδομάδα μάθημα. Από τότε πίστευα ότι μπορεί να με βοηθήσει στο τραγούδι.

Τι «παίρνεις» από την συμμετοχή σου στην παράσταση;

Μαθαίνεις τον εαυτό σου. Αυτή τη στιγμή μου δίνεται αυτός ο παράδεισος. Βλέπω πράγματα πάνω στην σκηνή που με βοηθούν γενικά στην καλλιτεχνικότητά μου. Έχω μια πολύ καλή ομάδα. Έναν φοβερό σκηνοθέτη, τον Πέτρο Ζούλια που με βοηθά πάρα πολύ. Θα ήθελα να δουλεύω για πάντα μαζί του, γιατί έχει αρχές, ήθος και ευγένεια. Με προστατεύει πολύ. Νιώθω ότι κάνω φίλους εκεί. Όπως η Ναταλία Δραγούμη, που τη θαύμαζα πάντα. Έχει την οικογένεια της, είναι το απόλυτο θηλυκό και είναι πρότυπο. Γυμνασμένη, κουκλάρα, ισορροπημένος άνθρωπος και πολύ καλή ηθοποιός.

Υπάρχει άγχος, όσον αφορά τις θεατρικές σου υποχρεώσεις;

Με σώζει η άγνοια κινδύνου. Είναι πολύ ωραία η άγνοια κινδύνου. Δεν σου κρύβω πως στις πρόβες πήγαινα εκεί ως φυτό με τις σημειώσεις μου. Ο Αργύρης Αγγέλου μου έλεγε «Kαλά, γράφεις τόσα πολλά για μια σκηνή;». Έχει πολύ πλάκα αυτό. Πάω με πολλή χαρά και όρεξη για να μάθω. Θα με βοηθήσει αυτό παντού. Στο έργο είμαι μια λαϊκή κοπελίτσα, λίγο δεύτερη και χαζούλα, η Πίτσα-Κίτσα. Είναι κόντρα ρόλος για μένα και αυτό το βλέπω ως πρόκληση.

Λειτουργεί σαν ψυχοθεραπεία όλο αυτό;

Λειτουργεί ως κάτι άκρως δημιουργικό που το είχα ανάγκη. Το θέατρο είναι ένα καινούργιο στοίχημα για μένα.

Σκέφτεσαι να συνεχίσεις να ασχολείσαι με το θέατρο λοιπόν;

Ναι, αν μια πρόταση με ιντριγκάρει. Όχι μόνο για να κάνω θέατρο… απλά. Το θέατρο μου καλύπτει το δημιουργικό, την ίντριγκα και το καινούργιο, παρά το απαιτητικό. Οι liveεμφανίσεις μου με βοηθούν στο να γίνομαι ένα με τον κόσμο και είμαι πιο «Αποστολία» από ποτέ. Γινόμαστε όλοι μια παρέα. Από ένα σημείο και μετά ρωτάω τον κόσμο και το πρόγραμμα πάει ανάλογα τη διάθεσή του. Αυτό μου εξιτάρει τη δημιουργικότητά μου. Κάνω δύο απαιτητικά, αλλά παράλληλα δημιουργικά πράγματα.

Ο κόσμος τι πιστεύεις ότι θέλει να ακούει σήμερα;

Εγώ τους ρωτάω αν θέλουν να χορέψουν ή να στεναχωρηθούν. Γενικότερα κάνω πρόγραμμα με περισσότερη χαρά κι αυτό πετυχαίνει γιατί η Ελλάδα έχει πολύ στεναχώρια. Επιλεγώ κομμάτια από το ’90 μέχρι σήμερα για μικρούς και μεγάλους, με τραγούδια που τα ξέρουν όλοι. Παρουσιάζουμε ένα allaroundπρόγραμμα χωρίς συνοχή. Είναι Mix. Και μπαλάντες θα πούμε φυσικά, αλλά ο κόσμος έχει κι αυτός ανάγκη από χαρά, όπως εγώ. Τα 2/3 του προγράμματος είναι πάρτι.

Για μεγάλη πίστα το συζητάς;

Ήμουν κολλημένη στο να απέχω λίγο από τις μεγάλες πίστες, ειδικά στο παρελθόν. Πλέον συζητάω τα πάντα. Δεν έχω ταμπέλες γιατί όποιος κάνει καλά τη δουλειά του, την κάνει παντού καλά. Το τι πορεία κάνει ένας καλλιτέχνης και τι αφήνει στο καλλιτεχνικό στερέωμα το δείχνει η διάρκεια. Αρνητική δεν είμαι, συγκεκριμένη είμαι. Υπό συνθήκες μπορώ να κάνω οποιαδήποτε συνεργασία. Δε θέλω να είμαι χαμαιλέοντας. Το έχω κάνει πολύ. Έχει τύχει να κάνω πολύ λαϊκό πρόγραμμα σε πίστες, αλλά και pop εναλλακτικό σε σκηνές. Θέλω αυτό να είναι κάτω από μια ομπρέλα τώρα.

Πως θέλεις να είναι η άνοιξη και το καλοκαίρι σου;

Θέλω να συνεχίσω αυτή τη δημιουργία γιατί μου δίνει ζωή όλο αυτό και θέλω να ‘χει ροή επαγγελματικά αυτό, γιατί έχω όρεξη. Θα ήθελα να ζω την κάθε στιγμή και να μην παρασύρομαι από την καθημερινότητα. Θέλω να ζω με φίλους, συνεργάτες, συγγενείς τα πάντα. Μπορεί να πίνουμε καφέ και να σκεφτόμαστε άλλα πράγματα, είναι λάθος. Όταν άρχισα να ζω 100% την κάθε στιγμή και να δίνω όλη μου την προσοχή… άρχισα να περνάω πιο όμορφα.

Γνωρίζω όμως πως μια πρόταση που δεν μπορείς να αρνηθείς σου έχει προκύψει καθώς είναι συναισθηματικής αξίας!

Ναι, έχεις δίκιο! Μου έγινε πρόταση να «επαναλάβουμε» την συναυλία «Γιατί το τραγούδι», ίσως μάλιστα σε ακόμη μεγαλύτερο χώρο. Με χαρά λοιπόν βρισκόμαστε σε συζητήσεις με τον Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό ενάντια στον Καρκίνο για να πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο. Για εμένα είναι χαρά και τιμή όλο αυτό, καθώς νιώθω πως είναι η μοίρα σταλμένη από τους γονείς μου που έχασα, είναι πάντα στο μυαλό μου ο Γιώργος και η Ιωάννα!!!

Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη

Απομαγνητοφώνηση: Μιχάλης Οικονομάκος