Arthur Brown : The God Of Hell Fire (ρεπορτάζ + φωτογραφίες)

Ο λόγος φυσικά για το “Fire” το οποίο όλοι γνωρίζουν , πολλοί όμως είναι αυτοί που δεν ξέρουν σε ποιόν ανήκει. Το αξιοσημείωτο της υπόθεσης είναι ότι ο ίδιος ο Arthur Brown όχι μόνο αναγνωρίζει αυτή την κατάσταση αλλά αισθάνεται και ευγνώμων για την επιτυχία που του έχει προσφέρει.

Με αρκετή καθυστέρηση εμφανίστηκε το support Socos & The Live Project Band, οπού για σαράντα και βάλε λεπτά με κούρασαν απίστευτα με μια avant-garde προσέγγιση σε ήχους που συνδύαζαν rock, alternative και ηλεκτρονικά περάσματα, αν μπορώ να δώσω μια ικανοποιητική προσέγγιση ενός ήχου που είναι σημαντικό να αναφέρω ότι είναι μακριά από τα ακούσματά μου.

Η ώρα είχε πάει δώδεκα παρά είκοσι και η αδικαιολόγητα πολύωρη αναμονή είχε ρίξει την όρεξη στα τάρταρα, που μόνο μια πραγματικά καλή συνέχεια θα μπορούσε να την βγάλει από εκεί. Ευτυχώς αυτό που ακολούθησε υπερέβη τις (όχι πολύ υψηλές είναι η αλήθεια) προσδοκίες μου. Το να βλέπεις έναν 70άρη να βγάζει τέτοια απίστευτη ενέργεια στη σκηνή συνοδευόμενη από τρελό κέφι καθ’ όλη τη διάρκεια της σχεδόν μιαμισάωρης εμφάνισής του είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό, ειδικά αν αναλογιστείς ότι δεν σταματούσε στιγμή για να πάρει ανάσα, με τη φωνή του να διατηρείται σε εντυπωσιακά επίπεδα και μάλιστα όχι μόνο τηρουμένων των συνθηκών.

Το ωραίο set list εμπλουτίστηκε από το εντυπωσιακό show της μπάντας όπου από τη κουστωδία του υπερκινητικού Brown ξεχώριζε μια εξίσου τρελή με αυτόν Τσέχα πληκτρού καθώς και η χορεύτρια που άλλαξε γκαρνταρόμπα περισσότερες φορές και από τον Arthur. Πολλά τα κομμάτια που ξεχώρισαν(“Spontaneous Apple Creation”, “Voice of love”, “Devils Grip”, “I Put a Spell on You” μεταξύ άλλων), αλλά μάλλον περιττό να αναφέρω ότι κατά τη διάρκεια του “Fire” με την γνωστή φλεγόμενη περικεφαλαία φτάσαμε και στο ζενίθ της εμφάνισης. Μετά από αυτό εμφανώς κουρασμένος έριξε τους τόνους με τρία χαμηλών τόνων κομμάτια (αρχής γενόμενης με το “Don’t Let Me Be Misunderstood”) οπού λειτούργησαν ως επίλογος της συναυλίας.

Μπορεί η καριέρα του Arthur Brown να περιλαμβάνει αρκετές αξιοσημείωτες συνθέσεις, το γεγονός όμως παραμένει ότι ο λόγος για τον οποίο έχει γίνει γνωστός και για τον οποίο θα συνεχίσει να μνημονεύεται, είναι λόγω της ιδιότητάς του ως ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΗΣ. Ναι , με κεφαλαία, και όχι επειδή με αυτή του την ιδιότητα επισκιάζει τη μουσική του (κάτι που ισχύει βέβαια), αλλά επειδή κατάφερε και εισήγαγε το θεατρικό στοιχείο και το έκανε αναπόσπαστο κομμάτι της ροκ μουσικής εν γένει επηρεάζοντας πλήθος καλλιτεχνών, κάτι που φρόντισε έμπρακτα εξ’ άλλου να μας αποδείξει με μια ιστορική εμφάνιση.