Bebe: μια συναυλία με χρώμα από Ανδαλουσία στην Αθήνα

Η Bebe μία νεαρή ισπανίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός που στη χώρα μας έγινε γνωστή και αγαπήθηκε με τα τραγούδια “con mi manos” και “malo” εμφανίστηκε στο Αθηνών Αρένα για μία συναυλία που το ελληνικό κοινό τίμησε με την παρουσία του κ εκείνη δεν τους απογοήτευσε καθόλου.

Με το ιδιαίτερο ύφος της και τη μουσική της που κινείται ανάμεσα στον ισπανικό ήχο, την ηλεκτρική μπαλάντα, τις επιρροές από τα φάντος, το λάτιν και το ροκ τραγούδησε, έπαιξε κιθάρα, χόρεψε, παρουσίασε τα τραγούδια της από τα δυο cd που έχει κάνει το ένα το 2005 «Pafuera Telarañas» και το άλλο το “Y” το 2009 ενώ ενδιάμεσα έκανε περιοδεία σε Αμερική και Μεξικό.

Στη σκηνή μαζί της τέσσερις ακόμα μουσικοί, κιθάρα ηλεκτρική και ακουστική, ντραμς και πλήκτρα.

Βγάζει το μπουφάν και μένει μ ένα κόκκινο κοντό φόρεμα. Ερωτική παρουσία, δεν μπορείς ν αποφασίσεις αν είναι από ταινία του Αλδομοβάρ ή μόλις τελειώσει η συναυλία θα πάει να παίξει με τους φίλους της ποδόσφαιρο.

Κορίτσι της γενιάς της με ζωντάνια, νεύρο, κίνηση, ρυθμό, ένταση.

Έχει πολύ δυνατή παρουσία πάνω στη σκηνή και πραγματικά ευχαριστιέται αυτό που κάνει…το ίδιο και οι μουσικοί που την πλαισιώνουν.

«Con mi manos» το κοινό τραγουδάει. Άνθρωποι από διάφορες ηλικίες κυρίως νεαρές που ξέρουν καλά τα τραγούδια, λένε τα λόγια και χορεύουν. Ο χώρος περίεργος για συναυλία. Στα θετικά του ήταν ότι υπήρχε αρκετός χώρος, μπορούσαμε να χορέψουμε, να κινηθούμε άνετα και ο ήχος ήταν πολύ καλός. Η σκηνή μεγάλη με ένα διάδρομο μπροστά που η Bebe περπάτησε, χόρεψε μαζί με ένα νεαρό που ανέβηκε πάνω. Στα περίεργα, οι καναπέδες με μπουκάλια και τα γκαρσόνια με τα μαύρα πουκάμισα. Πάνω στη σκηνή θυμίζει ροκ σταρ ης εποχής του ’70. κουνιέται έξαλα, κυλιέται στο πάτωμα, φιλιέται με τους κιθαρίστες…. φλερτάρει, μιλάει, φωνάζει, τραγουδάει, χορεύει.

Ο ήχος της έχει επιρροές από τα παραδοσιακά τραγούδια της πατρίδας της, το φλαμένγκο, το λάτιν, η ίδια έχει ένα σπάσιμο στη φωνή σαν αυτά των φάντος και μία βραχνάδα που φέρνει τη μελαγχολία από τα τραγούδια της Ανδαλουσίας και πετυχαίνει να αγγίξει κάτι εσωτερικό μόνο με μία φράση.

Τραγουδάει με ένταση κ ύστερα λέει καληνύχτα, αλλά ο κόσμος ζητάει κ άλλο και η μπάντα ξαναβγαίνει στη σκηνή, για ακόμα τρία τέταρτα περίπου.

Μιλάει στη γλώσσα της και το ισπανόφωνο κοινό καταλαβαίνει αυτά που λέει και γελάει. Εμείς οι υπόλοιποι τίποτα. Αργότερα προς το τέλος της συναυλίας δίνει το μικρόφωνο σε μία κοπέλα από το κοινό που κάνει τη μετάφραση.

«ποιόν νοιάζει αυτό που λέω; Εγώ είμαι έτσι και έτσι θα συνεχίσω, ποτέ δε θ αλλάξω» λέει στα ελληνικά και τραγουδάει μία μπαλάντα που έγραψε ένας συνθέτης στην Ισπανία αλλά λέει είναι ένα τραγούδι για όλους μας.

“Me fui” Μελωδικό, το τραγουδάει κ κουνιέται σε μία κούνια στο βάθος της σκηνής. Ύστερα γίνεται πιο καλοκαιρινό και χαρούμενο το ύφος και ο κιθαρίστας κάνει ένα μεγάλο σόλο με ισπανική κιθάρα, πολύ καλός, ο κόσμος τον χειροκροτεί.

Η Bebe λέει «δεν πειράζει που δεν καταλαβαίνετε τα λόγια, το σημαντικό είναι να συνεννοηθούμε με τα τραγούδια και να περάσουμε όλοι καλά», η μητέρα της λέει της είχε μάθει μία φράση στα ελληνικά. «πήγαινε κ να σαι ευτυχισμένος»…Η ορχήστρα παίζει τις πρώτες νότες από το Ζορμπά και ο κόσμο χειροκροτεί ρυθμικά.

Το ισπανικό ταπεραμέντο κυριαρχεί στη σκηνή, ο ερωτισμός, το ντουέντε, το πάθος για τη μουσική, όλα τα έχει η αντιπρόσωπος της νέας ισπανικής σκηνής στην Ευρώπη. Μια μοντέρνα κοπέλα, μία μοντέρνα Κάρμεν που παίζει με τους μουσικούς της…με τη ζωή, με τη μουσική.

Το τέλος της συναυλίας είναι σαν πάρτυ, «siete horas» χαρούμενες μουσικές, όλοι χορεύουν, γελάνε, τραγουδούν μας καληνυχτίζει στα ελληνικά λέγοντας:

«Ευχαριστώ για την ωραία βραδιά, με όλη μου την αγάπη σας ευχαριστώ. Να κάνετε έρωτα, ν’ αγαπιέστε πολύ» μας συμβούλεψε και μας χαιρέτησε η Bebe. Και εμείς την ευχαριστούμε γιατί ακούσαμε πολύ ωραία μουσική και επιτέλους μία συναυλία που δεν άκουσα κανένα τραγούδι στα αγγλικά!